สวยเป็นเหตุ

     ค่ำคืนยามราตรีกาลอันมืดมิด ปรากฏร่างสาวสวยสง่าผมยาวสลวยในชุดเดรสสีแดงเพลิงและสีเหลืองอ่อน ทั้งสองกำลังเดินนวยนาดเข้ามาในสถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อตรวจบัตรเรียบร้อยแล้ว ผีเสื้อราตรีทั้งสองก็พร้อมออกโบยบินวาดลวดลายร่ายรำตามจังหวะเสียงเพลงอันคึกคักเร้าใจโดยไม่แคร์สายตาใครๆ ในทันที

     น้ำเปลี่ยนนิสัยหลากหลายสีถูกยกมาเสิร์ฟครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้คนภายในผับต่างก็ยกแก้วของตนขึ้นดื่มอย่างต่อเนื่องราวกับคนผู้หลงอยู่ในทะเลทรายอันแห้งแล้งแล้วเจอกับแหล่งน้ำ จึงดื่มมันด้วยความหิวกระหายเป็นที่สุด

     สองร่างอรชรยกแก้วของตนขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งนาฬิกาข้อมือเข็มสั้นชี้ที่เลขสอง สาวสวมเดรสสีเหลืองอ่อนดุจขนนกจึงได้สะกิดสาวชุดแดงเพลิง 

"นี่ ซูซี่ กลับเหอะแก นี่มันตีสองแล้วชั้นง่วงว่ะแก"

"อารายๆ ดื่มอีกๆ ช้านยังม่ายมาว คืนนี้ม่ายมาว ม่ายเลิกเว้ยแก เอ้า! โชนแก้ว"

     เมื่อเพื่อนตอบกลับมาด้วยเสียงอ้อแอ้ๆ สาวสวมเดรสสีเหลืองอ่อน ตัดสินใจลากเพื่อนสาวออกมาหน้าผับและเรียกแท็กซี่คันหนึ่งที่จอดอยู่แถวๆ นั้นทันที

"พี่ๆ ไปส่งที่คอนโด...หน่อยพี่"

     โชเฟอร์หนุ่มรับคำทันทีเมื่อมีลูกค้าสาวสวยมาว่าจ้างกลางดึก แถมลูกค้าหน้าตาและทรวดทรงสวยสะดุดตาทั้งคู่ซะด้วย

"ได้ครับ ขึ้นมาเลยน้อง เอ๊ะ! นี่เพื่อนน้องเมานี่ ไหวหรือเปล่า มาๆ เดี๋ยวพี่ช่วย"

     ว่าแล้วเขาก็เปิดประตูรถฝั่งคนขับและอาสาเข้าประคองสาวชุดแดงเพลิงที่เดินเซไปเซมาอยู่ข้างๆ เพื่อนให้เข้ามานั่งที่เบาะหลังในรถของเขาจนเสร็จเรียบร้อย จังหวะนั้นเองมีชายหนุ่มอีกคนเดินผลุนผลันมาด้านข้างรถแท็กซี่ก่อนพูดขึ้นว่า

"อ้าว คุณลืมแล้วเหรอ...ฮันนี่ คืนนี้คุณสัญญาว่าจะไปต่อกับผมนี่ครับ"

     ชายหนุ่มผู้มาใหม่พูดพร้อมรอยยิ้มละลายใจสาว แต่สาวชุดเหลืองอ่อนกลับบอกปัดไปว่า

"ฮั่นนี่ต้องไปส่งเพื่อนก่อน เพื่อนฮันนี่เมามาก กลับคนเดียวคงไม่ไหว ไว้วันหลังแล้วกันนะที่รัก"

     หล่อนพูดพร้อมทำหน้ารู้สึกผิดที่ต้องปฏิเสธแฟนหนุ่มไปอย่างนั้น ในขณะที่โชเฟอร์แท็กซี่แอบลอบยิ้ม เขาได้ยินการสนทนาทั้งหมด จึงได้พูดอาสาขึ้นว่า

"เอาอย่างนี้สิน้อง เดี๋ยวพี่จะไปส่งเพื่อนน้องให้ น้องจะได้ไปเที่ยวต่อกับแฟนได้อย่างสบายใจ"

     เมื่อเห็นสีหน้าลังเลของลูกค้าสาว เขาจึงรีบพูดต่อว่า

"นี่น้อง น้องเอาเบอร์น้องมา เดี๋ยวพี่ส่งเพื่อนน้องถึงคอนโดแล้ว พี่จะโทรมาบอก ถ้าพี่ส่งเพื่อนน้องไม่ถึงที่นะ น้องเอาบัตรประจำตัวคนขับรถของพี่ไปแจ้งตำรวจได้เลย ในนี้มีชื่อกับรูปถ่ายพี่ชัดเจน ใช้เป็นหลักฐานแจ้งความได้"

     โชเฟอร์แท็กซี่พูดด้วยสีหน้าเรียบๆ ดูน่าเชื่อถือ หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงเพื่อน แต่ก็ห่วงความรู้สึกแฟนด้วย หล่อนหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มเป็นเชิงปรึกษา เมื่อเห็นแฟนหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับคนขับแท็กซี่ หล่อนจึงเขียนแผนที่คอนโดคร่าวๆ และจ่ายค่าแท็กซี่แบบเหมาจ่ายล่วงหน้าให้เพื่อนที่กำลังนอนสะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่นด้วยฤทธิ์น้ำเมาอยู่บนเบาะข้างๆ

     หญิงสาวเปิดประตูรถแท็กซี่ออกมา ทิ้งให้เพื่อนสาวชุดแดงเพลิงนอนเหยียดยาวไปบนเบาะหลังรถได้อย่างเต็มที่ ก่อนรถแท็กซี่จะเคลื่อนตัวออกไปสู่ท้องถนน ฮันนี่ได้กำชับกับคนขับอีกครั้งว่า

"พี่ ถ้าส่งเพื่อนหนูถึงคอนโดแล้ว รีบโทรมาทันทีเลยนะ ไม่งั้นหนูเอาเรื่องพี่แน่"

"ได้ๆ ครับน้อง"

     เมื่อรับปากเพื่อนของผู้โดยสารสาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็ขับรถเร่งเครื่องทะยานไปบนถนนทันที โดยมีสายตาของสาวชุดเดรสสีเหลืองอ่อนมองตามไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน โดยไม่ทันสังเกตเห็นสายตาแฟนหนุ่มที่แอบขยิบตาให้โชเฟอร์อย่างรู้กัน

     "สมชาย" ขับรถแท็กซี่คันโปรดของเขาไปตามถนนเรื่อยๆ เขาแอบลอบมองลูกค้าสาวสวยหุ่นดีที่เมาหลับไม่ได้สติอยู่บนเบาะหลังรถ

"แม่เจ้าโว้ย! ทั้งขาว ทั้งสวย อกภูเขาไฟระเบิดขนาดนี้ คืนนี้ต้องจัดให้หนักหน่อยแล้ว"

     ชายฉกรรจ์นึกครึ้มอกครึ้มใจไปตลอดทาง เมื่อมาถึงคอนโดตามแผนที่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงยกหูโทรหาเพื่อนสาวของหล่อนทันที เมื่อปลายสายรับทราบแล้วจึงได้วางสายไป

     หนุ่มคนขับแท็กซี่รีบเปลี่ยนจากชุดโชเฟอร์เป็นชุดลำลองสบายๆ เขาอุ้มลูกค้าสาวที่เมามายไม่ได้สติเข้าไปภายในคอนโดทันที ขณะนั้น รปภ.ของคอนโดมองมาที่เขาและเดินตรงมาหาเพื่อสอบถามด้วยความสงสัย เขาจึงแสร้งยกสองมือเรียวของสาวนักดื่มขึ้นมาโอบรอบคอเขาเอาไว้แล้วพูดว่า

"โถ่! ที่รัก บอกแล้วไม่เชื่อ ว่าอย่าดื่มเยอะ เห็นมั้ย เมาจนเดินไม่ไหวเลยเนี่ย"

รปภ.จึงถามว่า

"แฟนคุณเหรอครับ"

"ใช่ครับ พอดีวันนี้พาแฟนไปเที่ยว เพิ่งกลับมา เธอดื่มหนักไปหน่อยจนเมาอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ"

รปภ. ถามต่อไปอีกว่า 

"แล้วแฟนคุณชื่ออะไร อยู่ห้องไหนล่ะครับ"

     สมชายทราบมาจากเพื่อนสาวของหล่อนแล้ว จึงให้คำตอบได้ถูกต้องทุกอย่าง ถึงแม้ รปภ.จะทำหน้าเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็ตาม 

     ขณะที่ รปภ.กำลังตัดสินใจว่าจะเชื่อคำพูดของเขาดีหรือไม่ ก็มีลูกค้าอีกคนเข้ามาขอยืมคีย์การ์ดสำรองพอดี สบโอกาสนั้น สมชายรีบอุ้มสาวชุดแดงเพลิงขึ้นไปยังห้องของเธอทันที

     เมื่อใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้องได้แล้ว หนุ่มโชเฟอร์ก็อุ้มลูกค้าสาวตรงไปวางบนเตียงใหญ่หนานุ่มทันที

     เขามองสำรวจ "เหยื่อ" อย่างใจเย็น ชุดเดรสสีแดงเพลิงรัดรูปเผยให้เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าชัดเจน คอเสื้อด้านบนแหวกคว้านลึกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน ไม่ต่างกับชายกระโปรงสั้นเหนือเข่าที่สั้นแทบปิดขาอ่อนช่วงล่างไม่มิดเช่นกัน

     ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนพึมพำกับตัวเองอย่างหื่นกระหาย

"หุ่นขยี้ใจพี่ขนาดนี้ รับรองคืนนี้สนุกยาวแน่น้องสาว"

     ขณะกำลังนึกกระหยิ่มยิ้มย่องกับตัวเองในใจอยู่นั้น พลันก็มีเสียงริงโทนที่ไม่คุ้นหูดังขึ้น เขาแน่ใจว่าไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ตนเองแน่ ชายหนุ่มจึงได้หยิบกระเป๋าสะพายข้างสีแดงที่แนบอยู่ข้างตัวสาวสวยขึ้นมาและเปิดออกดู มีสายเรียกเข้าที่ปรากฏชื่อบนหน้าจอว่า 

"ที่รักของซูซี่"

สมชายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดเครื่องและทิ้งลงไปในกระเป๋าอย่างเดิม พลันสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง มันคือบัตรประชาชน เขาถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู

     ภายในบัตรมีรูปชายหนุ่มหน้าตาขาวตี๋ ระบุชื่อ 

"นายสุธีร์ ชาติชายชาตรี"

     แม้จะผมสั้น แต่งตัวเป็นชาย แต่หน้าตานั้นพิมพ์เดียวกับสาวสวยที่นอนบนเตียงตอนนี้ชัดๆ

"ชิบหายแล้ว นี่มัน 'ไอ้ซูซี่' นี่หว่า"

     ขณะที่ชายหนุ่มตะลึงงันอยู่นั้น ร่างอรชรบนเตียงก็ค่อยๆ ขยับตัวและพูดด้วยเสียงแหบห้าวแบบชายชาตรีว่า

"พี่ขา...คืนนี้เต็มที่เลยนะพี่ ซูซี่ชอบ..."

---------------------------------------------------

#สวยเป็นเหตุ

#สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด

#สติมาปัญญาเกิด