โรงเรียนยามวิกาล

เรื่องมีอยู่ว่าในห้องดนตรีของโรงเรียนเราเนี่ย เคยมีครูผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อมากจนทำให้นักเรียนหญิงหลายๆคน ซึ่งครูคนนี้เป็นครูวิชาดนตรีสากลจึงได้มีนักเรียนมาเรียนวิชานี้เป็นจำนวนมาก จนนักเรียนหญิงหลงรักรักและพยายามเข้าหาครูท่านนี้จนได้ฉายาว่า ครูเจ้าสเน่ห์ อยู่มาวันหนึ่งได้มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งได้มาเอาดอกไม้ไปให้ครูคนนี้ในวันวาเลนไทน์ และได้เดินหนีไปจนครูท่านนี้ยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังแอบดีใจ และทั้งคู่ก็ได้เป็นแฟนกันอย่างลับๆ แต่แล้วในเย็นวันหนึ่งนักเรียนคนนั้นได้มาเล่นเปียนโนเพลงหนึ่ง ซึ่งเป็นเพลงที่ใช้ในงานต่างๆคือเพลง Cannon หลังจากเล่นเพลงนั้นเธอได้วางดอกกุหลาบสีแดงและจดหมายอะไรบางอย่าง และจึงได้ค่อยๆแขวนคอตัวเองและได้ดิ้นทุรนทุรายจนสิ้นใจไป แต่เรื่องราวนั้นยังไม่จบในจดหมายนั้นเธอได้ระบายความเกลียดชังทั้งหมดที่โดนว่าร้าย เพราะได้คบกับครูท่านนี้และเรื่องโดนดักทำร้ายอีกโดนทางบ้านกดดัน จนทนไม่ไหวและได้มาเล่นเพลงนี้เป็นเพลงอำลาเพลงสุดท้ายของชีวิตเธอ และเพราะเรื่องนี้ครูผู้ชายจึงได้ลาออกและก้ไม่มีใครได้รู้ข่าวของครูท่านนี้อีกเลย แต่หลังจากนั้นได้มีคนเห็นวิญญาณของผู้หญิงคนนี้ และได้ตามล้างแค้นคนที่ทำกับเธอไว้จนตายหมด เมื่อเรื่องทั้งหมดได้จบไปได้มีเรื่องเล่าของโรงเรียนเล่าว่า ถ้ามาในเวลาเที่ยงคืนเล่นเพลง Cannon จนจบและไม่ว่าจะเกิดไรขึ้นห้ามหยุดเล่นเป็นอันขาดจนกว่าจะจบเพลง และหลังจากเล่นจบให้นำดอกกุหลาบสีแดงและนำจดหมายที่มีชื่คนที่ชอบวางไว้และให้รีบกลับบ้านและนอน และวันต่อมาคนในชื่อจดหมายของเราจะมาสารภาพรักกับเรา หรือ ถ้าเราต้องการให้คนที่เราเกลียดตายให้เราเล่นเพลง Cannon แต่ให้นำกุหลาบสีดำมาแทนแล้วให้นำชื่อคนที่เราเกลียดไปวางไว้ แล้ววันต่อมาคนคนนั้นจะตายเพราะแขวคอไม่ก็อาจจะเกิดอุบัติเหตุ แต่ทั้งหมดนี้มีเงื่อนไขคือ ในระหว่างที่เราทำทั้งหมดนี้ห้ามมองอย่างอื่นหรือหยุดเล่นเป็นอันขาดมิเช่นนั้น เราจะโดนจับแขวคอในห้องดนตรีจนตาย -จบ-

หมิง:โหเพราะเรื่องรักกับเรื่องเกลียดกันต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?

หนึ่ง:นั่นดิ เราก็ไม่เข้าใจจะแค่หรือห่วงอะไรขนาดนั้น

หมวย:แหมๆ คู่นี้เข้ากันดีจังเลยนะอิจฉาพวกมีความรัก

หนุ่ม:นั่นดิ 5555

ทุกคนในวงได้ปล่อยหัวเราะกัน แต่ทั้งหมิงและหนึ่งได้แต่นั่หน้าแดงอญุ่แบบนั้น

เสือ:เอาเถอะงั้นเรื่องต่อไปใครจะเล่าดี?

หนึ่ง:ไหนๆก็ไหนๆแล้วตาเราบ้างก็แล้วกันเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความโลภของในเรื่อง

(คติเรื่องนี้คือไม่ควรยึดติดกับใครหรือวัตถุมากจนเกิดเป็นความเกลียดในหมู่เพื่อนหรือในสังคมอื่นๆ จนก่อให้เกิดความเสียหายต่อใครก็ตามและไม่ควรทำร้ายใครก็ตามที่เราเกลียดเพราะเรื่องนี้จะมาสนองพวกเขาเอง)