การทดลองที่น่ารักมีการตั้งค่าที่โดดเด่นเกือบจะเป็นละคร สล็อต

การทดลองที่น่ารักมีการตั้งค่าที่โดดเด่นเกือบจะเป็นละคร สล็อต

ตัวอย่างเช่นการศึกษาภาวะพร่องอัตตาดั้งเดิมมีผู้เข้าร่วมทำงานในห้องที่มีหัวไชเท้าหนึ่งชามและคุกกี้ช็อกโกแลตชิปอบสดใหม่หนึ่งชามและบอกให้ผู้คนกินจากชามเดียว แต่ไม่ใช่อีกชามหนึ่ง มันเหมือนกับการตั้งค่าทีวีที่สมบูรณ์แบบเพื่อทดสอบความมุ่งมั่น: บางคนต้องกินคุกกี้ช็อกโกแลตชิปแสนอร่อยในขณะที่คนอื่น ๆ ต้องดูคุกกี้ในขณะที่พวกเขามีหัวไชเท้าที่อ่อนโยน

แน่นอนว่าการทดลองประเภทนี้อาศัยสิ่งที่ Meehl เรียกว่า“ สมมติฐานเสริมที่ซับซ้อนและค่อนข้างน่าสงสัย” ตัวอย่างเช่นคุณต้องสมมติว่ามีคนชอบคุกกี้ช็อกโกแลตชิป (ฉันไม่ได้ฉันจึงยกเลิกการทดลองนี้!) ว่าพวกเขาไม่ได้อิ่มจากการกินอาหารเพียงอย่างเดียวไม่มีใครเป็นโรคภูมิแพ้กลูเตน ดังนั้นจึงไม่ถูกล่อลวงโดยคุกกี้เป็นต้นสมมติฐานเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นไปได้ แต่แทนที่จะสร้างการตั้งค่าการทดลองที่ควบคุมได้อย่างแม่นยำมากขึ้นสำหรับพวกเขากลับมีโอกาส ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะ“ พร้อมใช้งานได้อย่างง่ายดาย (อย่างแท้จริง) ที่เป็นไปได้ที่จะ“ ออก” เมื่อการคาดคะเนล้มเหลว” หากการศึกษาไม่ออกมาพร้อมกับผลลัพธ์ที่ทฤษฎีของคุณทำนายไว้อาจเป็นเพราะหนึ่งใน "สมมติฐานเสริม" (การศึกษาดำเนินการทันทีหลังอาหารกลางวัน!)

ในการศึกษาหลายชุดกลุ่มวิจัยสามารถอ้างว่าทฤษฎีได้รับการสนับสนุนหลังจากผลลัพธ์ที่เป็นบวกทุกครั้ง แต่มีคำอธิบายทางเลือกบางอย่างที่ต้องได้รับการตรวจสอบสำหรับผลลัพธ์เชิงลบทุกครั้ง มันเป็นวิธีการสร้างทฤษฎีแบบ“ หัวฉันชนะก้อยแพ้” การใช้วิธีนี้ "ผู้ตรวจสอบที่กระตือรือร้นและฉลาดสามารถค่อยๆหาทางผ่านเครือข่ายนอมิโนโลยีที่ไม่ซับซ้อนทำการทดลองที่เกี่ยวข้องซึ่งดูเหมือนจะเป็นตัวอย่างที่ดีของ 'โปรแกรมการวิจัยแบบบูรณาการ' โดยไม่เคยหักล้างหรือ ยืนยันได้มากเท่ากับเครือข่ายเส้นเดียว” วิธีนี้ไม่สามารถทำให้ทฤษฎีเข้าใกล้ความจริงมากขึ้นได้เพราะไม่สามารถแยกแยะว่าอะไรผิด ดังที่ Meehl เห็นรูปแบบนี้สามารถนำไปสู่ ​​"รายชื่อสิ่งพิมพ์ที่ยาวนานและ ... ศาสตราจารย์เต็มรูปแบบ" แต่ด้วยการมีส่วนร่วมที่ยั่งยืนของ "แทบจะไม่ได้อะไรเลย"

มีหลักฐานนี้เกิดขึ้นพร้อมกับการพร่องอัตตา ประการแรกมีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับนักวิจัยในสาขาจิตวิทยาที่มีการศึกษา“ ล้มเหลว” ที่ไม่สามารถเผยแพร่ได้ การมีบันทึกทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับกรณีเหล่านี้โดยที่ผลกระทบไม่ได้ผลจะทำให้ภาพรวมของทฤษฎีสมดุลของเราสมดุล แต่พวกเขาถูกไล่ออกจากนั้นมีการเผยแพร่ความคิดเห็นโดยผู้ริเริ่มทฤษฎีนี้คือ Roy Baumeister ซึ่งรับสาย Meehl อธิบาย เขาเขียนว่านักวิจัย (โดยทั่วไปเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ทำงานในห้องทดลอง) ที่ไม่สามารถได้รับผลลัพธ์ที่สนับสนุนทฤษฎีของเขานั้นขาด "ไหวพริบ" ที่จำเป็น แต่ไม่อาจอธิบายได้ในการดำเนินการศึกษา ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อการศึกษาการจำลองแบบขนาดใหญ่ก่อนหน้านี้ไม่สามารถหาหลักฐานของการพร่องอัตตาได้เขาจึงใช้“ เหตุผลที่เป็นไปได้” ว่าเป็นเพราะงานคอมพิวเตอร์ที่ทำในการศึกษานั้นไม่ใช่ปัญหาใด ๆ กับทฤษฎี - ที่การศึกษาไม่ได้ ไม่ทำงาน

เมื่อมีการควบคุมอย่างรอบคอบและวิธีการ“ หัวฉันชนะก้อยคุณแพ้” ถูกตัดออกเพราะทุกคนเห็นพ้องกันว่าการพลิกเหรียญครั้งนี้ทำได้ถูกต้องและต้องมีการรายงาน สิ่งนี้ทำให้ชุมชนวิทยาศาสตร์ได้เห็นว่าปัญหาที่ Meehl อธิบายไว้นั้นเกิดขึ้นในชีวิตจริงอย่างไร

ในงานเขียนในภายหลัง Meehl แนะนำให้บรรณาธิการวารสารขอการจำลองแบบนี้เป็นประจำเพื่อรับการยืนยันประเภทนี้ จากสิ่งที่เราได้เห็นสิ่งนี้อาจได้รับการรับรองสำหรับงานวิจัยด้านจิตวิทยาที่สำคัญอื่น ๆ วิธีแก้ปัญหาของเขาสำหรับนักวิจัยไม่ใช่แค่ทำการทดสอบที่ควบคุมอย่างรอบคอบมากขึ้นเพื่อดูว่ามีหรือไม่มีผล มันคือการก้าวไปไกลกว่าความคิดที่ว่ามีหรือไม่มีความมุ่งมั่นเพื่อสร้างทฤษฎีที่คาดเดาได้อย่างแม่นยำมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการเฉพาะที่จิตตานุภาพได้ผล นั่นคือขั้นตอนต่อไปที่แท้จริงในการปรับปรุงการวิจัยทางจิตวิทยา สล็อต