รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน
9.6
เขียนโดย jam68
วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.30 น.
37 chapter
401 วิจารณ์
92.65K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 02.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27) ออกจากโรงพยาบาล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความจองเบ:อาการไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วแต่แกต้องมาทำกาบภาพบำบัดนะไม่งั้นไม่หายเดินไม่ได้ไม่รู้ด้วย))จองเบพูดติดตลกเมื่อตรวจป๊อบปี้เป็นครั้งสุดท้ายเสร็จ
ป๊อบปี้:ไม่หายก็ชั่งมันสิว่ะ
จองเบ:เฮ้ยป๊อบ!กูไม่ชอบเลยนะที่มึงเอาแต่พูดแบบนี้ มึงยังไม่ได้ลองเลยจะท้อแล้วหรอว่ะ?
ป๊อบปี้:พิการนะเว้ยไม่ได้ขาแพลงจะได้สองวันหาย
จองเบ:ฉันรู้ว่าแกยังทำใจไม่ได้แต่ก็มีโอกาสรักษานะแกจะปล่อยมันไปหรอ แกไม่ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงน้อง ห่วงคนที่บริษัทหรอว่ะ! มึงเป็นหัวหน้าครอบครัวนะเว้ยป๊อบ แล้วฟางอีกมึงไม่ห่วงฟางหรอ
ป๊อบปี้:ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวหย่าให้
จองเบ:ทำมั้ยมึงพูดแบบนี้ว่ะ!))จองเบพูดพร้อมหันไปมองหาฟางที่หน้าเสียไปเลย
ป๊อบปี้:ก็ครบกำหนดแล้วนี้ทำมั้ยจะหย่าไม่ได้ ตกลงกูกลับได้แล้วใช่มั้ยกูจะได้กลับขี้เกียจอยู่โรงบาลนานๆมันน่าเบื่อ
จองเบ:งั้นเดี๋ยวกูตามบุรุษพยาบาลให้ละกัน))จองเบกดเรียกบุรุษพยาบาลให้มาพาป๊อบปี้ไปที่รถ
จองเบ:มันคงยังทำใจไม่ได้อย่าคิดมากเลยนะฟางถ้ามันจะอารมณ์ร้อนพูดจาไม่ดีไปบางนะ
ฟาง:ไม่คิดมากหรอก
จองเบ:ยังไงก็ฝากดูแลมันหน่อยละกันนะ อย่าลืมพามันมาทำกายภาพด้วยละ
ฟาง:งั้นฟางกลับก่อนนะรอนานเดี๋ยวโวยวาย))ฟางลาจองเบก่อนจะไปที่รถ
~รถฟาง~
ฟาง:ขอโทษนะที่ให้รอ พอดีคุยกับหมอนะ
ป๊อบปี้:ไม่ให้รอถึงชาติหน้าเลยละ))ป๊อบปี้ประชด
ฟาง:ไม่เอาหรอกเดี๋ยวป๊อบคิดถึง
ป๊อบปี้:ใครจะคิดถึงเธอ เร็วๆสิฉันอยากพักผ่อน!))ป๊อบปี้พูดทำให้ฟางเศร้าลงไปแต่ก็ช่วยพยุงป๊อบปี้เข้าไปนั่งในรถก่อนที่ต้องเองจะอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับและขับออกไป
.................................................................................................................
~ไร่ไทยานนท์~
แก้ว:นี้นายฉันไปท้ายไร่ได้มั้ย?))แก้วถามโทโมะขนาดทานข้าวเช้า ตั้งแต่กลับมาทั้งคู่ก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไรเพราะโทโมะเอาแต่ทำงาน
โทโมะ:จะไปทำมั้ย?
แก้ว:ฉันอยากได้บรรยากาศสงบๆเขียนแบบอ่ะ
โทโมะ:ที่บ้านไม่สงบหรือไง
แก้ว:สงบ!แต่มันคิดไม่ออกอ่ะ นายเข้าใจฟิวป่ะ บรรยากาศเย็นสบาย มีเสียงน้ำไหล มีต้นไม้ดอกไม้
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันเอาต้นไม้ดอกไม้น้ำตกไปไว้ในห้องให้แล้วเปิดแอร์เอารับรองได้บรรยากาศแบบที่เธอต้องการแน่
แก้ว:เอ๊ะนี้!อย่ากวนได้มั้ย บอกมาเลยจะให้หรือไม่ให้!))แก้วเริ่มโมโหที่โทโมะไม่ยอมตอบดีๆ
โทโมะ:ไม่ให้!
แก้ว:ฉันเป็นภรรยานายนะไม่ใช่นักโทษ!จะกักบริเวณกันไปถึงไหนเนี่ย
โทโมะ:รู้ตัวด้วยหรอว่าเป็นเมียฉันอ่ะ))แก้วรู้ตัวว่าเผลอพูดออกไปก็รีบหลบสายตาเจ้าเล่ห์นั้นทันที
โทโมะ:ถ้ารู้ตัวไหนลองทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีหน่อยสิ))โทโมะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
แก้ว:ทำหน้าที่อะไรเล่า))แก้วพูดเบาๆ
โทโมะ:แล้วคนเป็นสามี-ภรรยากันนี้ต้องทำอะไรละจ๊ะ หือ))โทโมะเข้ามาใกล้จนจมูกชนกับแก้มของแก้ว
แก้ว:นี้นาย!หลอกแต๊ะอั๋งฉันหรอห๊ะ!!))แก้วหันกลับไปฟาดโทโมะเต็มแรง
โทโมะ:เจ็บนะยัยบ้า!!
แก้ว:สมน้ำหน้า))แก้วบอกแล้วเดินหนีไป
โทโมะ:จะไปไหน))โทโมะรีบดึงข้อมือไว้
แก้ว:ก็นายไม่ให้ฉันไปฉันก็จะขึ้นห้องแล้ว
โทโมะ:ไม่ให้ไปแค่นี้ชวนขึ้นห้องเลยหรอ ร้ายนะเราเนี่ย
แก้ว:ไอ้บ้า!!ปล่อยเลยนะ))แก้วพยายามสะบัดมือออก
โทโมะ:ไม่ปล่อย กินข้าวให้หมดก่อน
แก้ว:ฉันอิ่มแล้ว
โทโมะ:มานั่งกินดีๆ...หรืออยากโดน))โทโมะพูดเสียงนิ่งทำให้แก้วรู้ว่าเค้าไม่เล่นแล้ว
แก้ว:รู้แล้วๆๆ ปล่อยก่อนสิฉันกินไม่ถนัด
โทโมะ:กินให้หมดด้วยนะฉันไปทำงานก่อน
แก้ว:ไปไหนก็ไปเหอะ
โทโมะ:งั้นขึ้นห้องกัน))โทโมะจับมือแก้วอีกรอบพร้อมออกแรงดึง
แก้ว:บ้า!!ไปทำงานเลยไป!>////<))แก้วไล่ โทโมะหัวเราะอารมณ์ดีออกไปทำงาน
~ห้องนอน~
แก้ว:โอ๊ย!คิดยังไงก็คิดไม่ออกอ่ะ))แก้วโวยวายเมื่อตัวเองขยำกระดาษทิ้งเป็นแผ่นที่สิบ
แก้ว:เอาไงดีว่ะแก้ว เลื่อนยัยแจมมาหลายวันแล้วด้วยอ่ะถ้าเลื่อนอีกมันฆ่าแกตายแน่))แก้วกุมขมับ
แก้ว:คิดไปออกจริงๆนะ
แก้ว:ไปท้ายไรดีมั้ยว่ะ?
แก้ว:แต่นายผีดิบไม่ให้ไปนี้หว่า
แก้ว:แล้วทำมั้ยฉันต้องไปสนใจคำพูดนายนั้นด้วย
แก้ว:อีกอย่างกว่านายนั้นจะกลับมาก็ประมาณห้าโมงเย็นยังไงฉันก็กลับทันไม่โดนจับได้แน่ๆ
แก้ว:งั้นไปดีกว่า))หลังจากตบตีกับความคิดของตัวเองเรียบร้อยแก้วก็หยิบอุปกรณ์ทั้งหมดใส่กระเป๋าใบใหญ่รีบย่องออกไปทันทีเพื่อไม่ให้จันทร์รู้
~บ้านท้ายไร่~
แก้ว:ดีนะเฟย์ให้กุญแจมาดอกนึง))แก้วพูดแล้วไขกุญแจเข้าไปในบ้าน
แก้ว:ขอหาอะไรกินก่อนละกันหิวเว่อร์))ว่าแล้วแก้วก็เปิดตู้เย็นหาของกินทันที เมื่ออิ่มแล้วแก้วก็ออกมานั่งริมระเบียงก่อนจะจัดการดีไซน์ชุดต่อทันที
~บ้านใหญ่~
จันทร์:อ้าวคุณโทโมะทำมั้ยกลับมาเร็วจังค่ะ?))จันทร์ที่เห็นนายหัวเข้ามาในบ้านก็ถามขึ้นเพราะนี้มันพึ่งนะบ่ายโมงกว่าๆเอง
โทโมะ:ฉันจะมาเอาเอกสารนะ ว่าแต่คุณแก้วลงมาทานข้าวเที่ยงหรือยัง?
จันทร์:ยังเลยค่ะ จันทร์ไม่กล้าขึ้นไปตามนะค่ะเพราะคุณแก้วสั่งห้ามรบกวน
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันไปตามเองเธอจัดโต๊ะเลยละกัน
จันทร์:ค่ะ
~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
โทโมะ:แก้ว!แก้วเปิดประตูหน่อย แก้ว!))ไม่มีสัญญาตอบรับจากภรรยาที่ท่านเรียก
โทโมะ:แก้ว!ถ้าไม่เปิดฉันพังเข้าไปจริงๆนะ))โทโมะบอกแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเค้าจึงลองหมุนลูกบิดประตูดูและมันก็ไม่ได้ล็อค โทโมะเดินเข้าไปในห้องแต่ก็ไม่พบใครสักคน
ป๊อบปี้:ไม่หายก็ชั่งมันสิว่ะ
จองเบ:เฮ้ยป๊อบ!กูไม่ชอบเลยนะที่มึงเอาแต่พูดแบบนี้ มึงยังไม่ได้ลองเลยจะท้อแล้วหรอว่ะ?
ป๊อบปี้:พิการนะเว้ยไม่ได้ขาแพลงจะได้สองวันหาย
จองเบ:ฉันรู้ว่าแกยังทำใจไม่ได้แต่ก็มีโอกาสรักษานะแกจะปล่อยมันไปหรอ แกไม่ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงน้อง ห่วงคนที่บริษัทหรอว่ะ! มึงเป็นหัวหน้าครอบครัวนะเว้ยป๊อบ แล้วฟางอีกมึงไม่ห่วงฟางหรอ
ป๊อบปี้:ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวหย่าให้
จองเบ:ทำมั้ยมึงพูดแบบนี้ว่ะ!))จองเบพูดพร้อมหันไปมองหาฟางที่หน้าเสียไปเลย
ป๊อบปี้:ก็ครบกำหนดแล้วนี้ทำมั้ยจะหย่าไม่ได้ ตกลงกูกลับได้แล้วใช่มั้ยกูจะได้กลับขี้เกียจอยู่โรงบาลนานๆมันน่าเบื่อ
จองเบ:งั้นเดี๋ยวกูตามบุรุษพยาบาลให้ละกัน))จองเบกดเรียกบุรุษพยาบาลให้มาพาป๊อบปี้ไปที่รถ
จองเบ:มันคงยังทำใจไม่ได้อย่าคิดมากเลยนะฟางถ้ามันจะอารมณ์ร้อนพูดจาไม่ดีไปบางนะ
ฟาง:ไม่คิดมากหรอก
จองเบ:ยังไงก็ฝากดูแลมันหน่อยละกันนะ อย่าลืมพามันมาทำกายภาพด้วยละ
ฟาง:งั้นฟางกลับก่อนนะรอนานเดี๋ยวโวยวาย))ฟางลาจองเบก่อนจะไปที่รถ
~รถฟาง~
ฟาง:ขอโทษนะที่ให้รอ พอดีคุยกับหมอนะ
ป๊อบปี้:ไม่ให้รอถึงชาติหน้าเลยละ))ป๊อบปี้ประชด
ฟาง:ไม่เอาหรอกเดี๋ยวป๊อบคิดถึง
ป๊อบปี้:ใครจะคิดถึงเธอ เร็วๆสิฉันอยากพักผ่อน!))ป๊อบปี้พูดทำให้ฟางเศร้าลงไปแต่ก็ช่วยพยุงป๊อบปี้เข้าไปนั่งในรถก่อนที่ต้องเองจะอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับและขับออกไป
.................................................................................................................
~ไร่ไทยานนท์~
แก้ว:นี้นายฉันไปท้ายไร่ได้มั้ย?))แก้วถามโทโมะขนาดทานข้าวเช้า ตั้งแต่กลับมาทั้งคู่ก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไรเพราะโทโมะเอาแต่ทำงาน
โทโมะ:จะไปทำมั้ย?
แก้ว:ฉันอยากได้บรรยากาศสงบๆเขียนแบบอ่ะ
โทโมะ:ที่บ้านไม่สงบหรือไง
แก้ว:สงบ!แต่มันคิดไม่ออกอ่ะ นายเข้าใจฟิวป่ะ บรรยากาศเย็นสบาย มีเสียงน้ำไหล มีต้นไม้ดอกไม้
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันเอาต้นไม้ดอกไม้น้ำตกไปไว้ในห้องให้แล้วเปิดแอร์เอารับรองได้บรรยากาศแบบที่เธอต้องการแน่
แก้ว:เอ๊ะนี้!อย่ากวนได้มั้ย บอกมาเลยจะให้หรือไม่ให้!))แก้วเริ่มโมโหที่โทโมะไม่ยอมตอบดีๆ
โทโมะ:ไม่ให้!
แก้ว:ฉันเป็นภรรยานายนะไม่ใช่นักโทษ!จะกักบริเวณกันไปถึงไหนเนี่ย
โทโมะ:รู้ตัวด้วยหรอว่าเป็นเมียฉันอ่ะ))แก้วรู้ตัวว่าเผลอพูดออกไปก็รีบหลบสายตาเจ้าเล่ห์นั้นทันที
โทโมะ:ถ้ารู้ตัวไหนลองทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีหน่อยสิ))โทโมะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
แก้ว:ทำหน้าที่อะไรเล่า))แก้วพูดเบาๆ
โทโมะ:แล้วคนเป็นสามี-ภรรยากันนี้ต้องทำอะไรละจ๊ะ หือ))โทโมะเข้ามาใกล้จนจมูกชนกับแก้มของแก้ว
แก้ว:นี้นาย!หลอกแต๊ะอั๋งฉันหรอห๊ะ!!))แก้วหันกลับไปฟาดโทโมะเต็มแรง
โทโมะ:เจ็บนะยัยบ้า!!
แก้ว:สมน้ำหน้า))แก้วบอกแล้วเดินหนีไป
โทโมะ:จะไปไหน))โทโมะรีบดึงข้อมือไว้
แก้ว:ก็นายไม่ให้ฉันไปฉันก็จะขึ้นห้องแล้ว
โทโมะ:ไม่ให้ไปแค่นี้ชวนขึ้นห้องเลยหรอ ร้ายนะเราเนี่ย
แก้ว:ไอ้บ้า!!ปล่อยเลยนะ))แก้วพยายามสะบัดมือออก
โทโมะ:ไม่ปล่อย กินข้าวให้หมดก่อน
แก้ว:ฉันอิ่มแล้ว
โทโมะ:มานั่งกินดีๆ...หรืออยากโดน))โทโมะพูดเสียงนิ่งทำให้แก้วรู้ว่าเค้าไม่เล่นแล้ว
แก้ว:รู้แล้วๆๆ ปล่อยก่อนสิฉันกินไม่ถนัด
โทโมะ:กินให้หมดด้วยนะฉันไปทำงานก่อน
แก้ว:ไปไหนก็ไปเหอะ
โทโมะ:งั้นขึ้นห้องกัน))โทโมะจับมือแก้วอีกรอบพร้อมออกแรงดึง
แก้ว:บ้า!!ไปทำงานเลยไป!>////<))แก้วไล่ โทโมะหัวเราะอารมณ์ดีออกไปทำงาน
~ห้องนอน~
แก้ว:โอ๊ย!คิดยังไงก็คิดไม่ออกอ่ะ))แก้วโวยวายเมื่อตัวเองขยำกระดาษทิ้งเป็นแผ่นที่สิบ
แก้ว:เอาไงดีว่ะแก้ว เลื่อนยัยแจมมาหลายวันแล้วด้วยอ่ะถ้าเลื่อนอีกมันฆ่าแกตายแน่))แก้วกุมขมับ
แก้ว:คิดไปออกจริงๆนะ
แก้ว:ไปท้ายไรดีมั้ยว่ะ?
แก้ว:แต่นายผีดิบไม่ให้ไปนี้หว่า
แก้ว:แล้วทำมั้ยฉันต้องไปสนใจคำพูดนายนั้นด้วย
แก้ว:อีกอย่างกว่านายนั้นจะกลับมาก็ประมาณห้าโมงเย็นยังไงฉันก็กลับทันไม่โดนจับได้แน่ๆ
แก้ว:งั้นไปดีกว่า))หลังจากตบตีกับความคิดของตัวเองเรียบร้อยแก้วก็หยิบอุปกรณ์ทั้งหมดใส่กระเป๋าใบใหญ่รีบย่องออกไปทันทีเพื่อไม่ให้จันทร์รู้
~บ้านท้ายไร่~
แก้ว:ดีนะเฟย์ให้กุญแจมาดอกนึง))แก้วพูดแล้วไขกุญแจเข้าไปในบ้าน
แก้ว:ขอหาอะไรกินก่อนละกันหิวเว่อร์))ว่าแล้วแก้วก็เปิดตู้เย็นหาของกินทันที เมื่ออิ่มแล้วแก้วก็ออกมานั่งริมระเบียงก่อนจะจัดการดีไซน์ชุดต่อทันที
~บ้านใหญ่~
จันทร์:อ้าวคุณโทโมะทำมั้ยกลับมาเร็วจังค่ะ?))จันทร์ที่เห็นนายหัวเข้ามาในบ้านก็ถามขึ้นเพราะนี้มันพึ่งนะบ่ายโมงกว่าๆเอง
โทโมะ:ฉันจะมาเอาเอกสารนะ ว่าแต่คุณแก้วลงมาทานข้าวเที่ยงหรือยัง?
จันทร์:ยังเลยค่ะ จันทร์ไม่กล้าขึ้นไปตามนะค่ะเพราะคุณแก้วสั่งห้ามรบกวน
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวฉันไปตามเองเธอจัดโต๊ะเลยละกัน
จันทร์:ค่ะ
~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
โทโมะ:แก้ว!แก้วเปิดประตูหน่อย แก้ว!))ไม่มีสัญญาตอบรับจากภรรยาที่ท่านเรียก
โทโมะ:แก้ว!ถ้าไม่เปิดฉันพังเข้าไปจริงๆนะ))โทโมะบอกแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเค้าจึงลองหมุนลูกบิดประตูดูและมันก็ไม่ได้ล็อค โทโมะเดินเข้าไปในห้องแต่ก็ไม่พบใครสักคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ