The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

10.0

เขียนโดย Sai_BR

วันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.35 น.

32 chapter

471 วิจารณ์

53.47K อ่าน

11) ความเป็นมาของ Designers

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Part's Poppy

ตอนนี้ผมได้พาน้องฟางมาส่งที่ห้องทำงานของเธอแล้วล่ะครับ ห้องทำงานของเธอเป็นห้องที่

ตกแต่งเหมือนห้องของผมเกือบทุกอย่าง เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เพราะห้องทำงานห้องนี้เป็นห้องที่เชื่อมกับห้อง

ผมน่ะสิ! มันเลยเปรียบเสมือนเป็นห้องทำงานของผมอีกห้องหนึ่งในอดีต

ฟาง : ขอบคุณอีกครั้งนะคะ พี่ป๊อปสำหรับห้องทำงานห้องนี้

ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรครับน้องฟาง แค่น้องฟางยอมมาทำงานที่บริษัทพวกพี่ พี่ก็ดีใจแล้วหล่ะครับ

ฟาง : ค่ะ ว่าแต่ตอนนี้มีงานอะไรให้ดีไซน์เนอร์คนนี้ทำหรือป่าวค่ะ

น้องฟางเอ่ยถามออกมาอย่างน่ารัก ไม่แปลกใจเลยหล่ะครับที่มีคนเข้ามาจีบเธอเยอะ ก็ดูเธอ

สิ! เล่นน่ารักซะขนาดนี้ จะไม่รักได้ยังไงกัน

ป๊อปปี้ : วันนี้ยังไม่มีหล่ะครับน้องฟาง งั้นพี่ไม่รบกวนน้องฟางแล้วดีกว่าครับ

เมื่อผมพูดจบ น้องฟางก็พยักหน้าตอบ ก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานของตนเองไป ส่วนผมก็ไม่

รอช้ารีบเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตนเองทันที และทันทีที่ผมเปิดเข้าไปในห้องก็ต้องตกใจทันที ที่มีลิง 4 ตัว

กับรุ่นน้องอีก 2 คนของผมนั่งกันอยู่เต็มห้อง

ป๊อปปี้ : มาทำไมกันเนี่ย!!

จองเบ : ก็ไอพวกเนี่ย! มันบอกให้ฉันเล่าให้ฟังว่าแกทำยังไงถึงสามารถชวนน้องฟางมาทำงานด้วยกันได้ แต่

ฉันไม่ยอมเล่าให้ฟัง พวกมันเลยลากฉันมาหาแกด้วยกันเนี่ยแหละ!

จองเบเอ่ยถึงสาเหตุที่ทำให้พวกเพื่อนๆและรุ่นน้องของผมมาอยู่ในห้องทำงานของผมได้ ผม

จึงเดินไปนั่งข้างๆจองเบก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ

ป๊อปปี้ : พวกแกจะอยากรู้ไปทำไมวะ

เคนตะ : เผื่อพวกฉันจะได้เอาไปใช้บ้างไง

ป๊อปปี้ : ตามใจพวกแกแล้วกัน ไอเบฝากเล่าให้ไอพวกนี้ฟังด้วยนะ ฉันไปทำงานก่อนล่ะ

เมื่อพูดจบ ผมก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากโต๊ะนั่งเล่น ไปยังโต๊ะทำงานทันที ส่วนจองเบเมื่อได้ยิน

ผมสั่งก็ตะโกนตามหลังมาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่มีหรือที่ผมจะสน (ติดนิสัยพี่ฟางมาเหรอพี่ป๊อป : Sai)(เกี่ยวไร

กับพี่เนี่ย! : Fang)

Part's Jongbea

หลังจากที่ป๊อปปี้เดินออกไปพร้อมกับทิ้งระเบิดลูกใหญ่ตั้งไว้ให้กับผม ส่วนพวกเพื่อนๆของผมก็

นั่งรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ ไม่รู้จะสนใจอะไรนักหนา!

เขื่อน : เล่ามาดิเบ!

จองเบ : ก็วันนั้นที่พวกแกให้ไอป๊อปมันหาดีไซน์เนอร์อ่ะ มันก็มาบอกให้ฉันช่วยหา ฉันเลยบอกให้มันไปชวนน้องฟางมาทำงานด้วย เพราะดูจากการดีไซน์ของน้องฟางแล้วโคตรเจ๋ง ตอนแรกมันบอกไม่เอา เพราะน้องฟางคงจะไม่ยอม แต่ฉันก็บอกให้มันไปชวนดูก่อน มันเลยไปลองชวนดู

โทโมะ : แล้วน้องฟางว่าไงมั่ง

จองเบ : ไอป๊อปก็ไปชวนอยู่ตั้ง 2 วัน น้องฟางก็ยังไม่ยอมมา จนไอป๊อปต้องไปขอช่วยยัยเฟย์ว่าให้ช่วยคุยกับฟางให้หน่อย

เขื่อน : แล้วเฟย์ทำไงอ่ะ

จองเบ : เฟย์ก็บอกว่า จะยอมช่วยถ้าป๊อปซื้อรองเท้ายี่ห้อ Stuart Weitzman รุ่น Tanzanite Heels ราคา 60,000 บาทให้เธอน่ะ ไอป๊อปเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ก็เลยตกลงไป เฟย์จึงช่วยพูดกับฟางให้จนฟางยอมมาทำงานกับพวกเรานี่แหละ!

คิตตี้ : แล้วตอนพี่ป๊อปไปชวนพี่ฟาง พี่ป๊อปพูดว่าอะไรอ่ะพี่เบ ช่วยเล่าให้คิตฟังหน่อยนะคะ

กวัง : นั่นสิครับ!

จองเบ : อ่ะๆ ก็ได้ๆ

จองเบ : ไอป๊อป! ฉันคิดออกแล้วเว้ย!

ป๊อปปี้ : ใครวะ ฝีมือเป็นไงมั่งอ่ะ

จองเบ : ฝีมือนี่รับประกันได้เลย

ป๊อปปี้ : ใครวะ ไอเบ

จองเบ : น้องฟางไง

ป๊อปปี้ : ฉันว่าน้องเขาคงไม่มาหรอก

จองเบ : ไม่ลองก็ไม่รู้นะเว้ย! ไปๆ ไปหาน้องฟางกัน

ผมไม่รอช้ารีบลากป๊อปปี้ไปยังร้านกาแฟของน้องฟางทันที และวันนี้คงเป็นวันที่โชคดีของพวก

ผมเพราะน้องฟางเธอได้อยู่ที่ร้านของเธอ ไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอกเหมือนกับวันอื่นๆ

ฟาง : BR_Station ไม่ทราบว่ารับอะไรดีค่ะ

จองเบ : น้องฟางครับไม่ทราบว่าจะพอมีเวลานั่งคุยกับพวกพี่ซักแปปได้ไหมครับ

น้องฟางจึงเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของพวกผม สงสัยตอนที่พวกผมเดินเข้ามานั่งในร้านเธอคงยัง

ไม่เห็นหน้าพวกผมเป็นแน่ เพราะเธอได้ทำหน้าตกใจก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับ

พยักหน้าน้อยๆ แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับพวกผมทันที

ฟาง : ไม่ทราบว่าพวกพี่มีอะไรจะพูดกับฟางเหรอค่ะ

ป๊อปปี้ : คือพวกพี่จะมาชวนน้องฟางไปทำงานที่บริษัทของพวกพี่น่ะครับ

ฟาง : ขอบคุณที่มาชวนฟางนะคะพี่ป๊อป พี่จองเบ แต่ฟางคงไม่สามารถไปทำงานกับพวกพี่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยนะคะ

ป๊อปปี้ : เถอะนะครับ น้องฟาง ช่วยไปเป็นดีไซน์เนอร์ที่บริษัทพี่ด้วยเถอะนะครับน้องฟาง

ฟาง : คงจะไม่ได้จริงๆค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ

พวกผมจึงต้องกลับมาที่บริษัทด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว แต่พวกเราก็ยังไม่ละความพยายาม วันต่อ

มาพวกผมจึงไปที่ร้านกาแฟของน้องฟางอีกครั้งพร้อมกับการเชิญชวนเหมือนดั่งเมื่อวาน แต่ก็ยังได้คำตอบกลับ

มาเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนวันที่ 3 พวกเราก็มาที่ร้านของฟางอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ได้มาเจอกับเฟย์

ที่มานั่งทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟของฟาง

เฟย์ : อ้าว! ป๊อป เบ มาทำอะไรที่ร้านพี่ฟางอ่ะ

ป๊อปปี้ : มาชวนพี่สาวของเฟย์ไปทำงานน่ะสิ! แต่พี่ชวนมา 2 วันแล้วนะฟางยังไม่ยอมไปทำงานกับพวกพี่เลย

เฟย์ : เฟย์บอกแล้วไงค่ะ ว่าชวนพี่ฟางน่ะ ยากมาก ถึง มากที่สุด!

ป๊อปปี้ : เฟย์ช่วยพูดกับฟางให้พี่หน่อยได้ไหมล่ะ!

เฟย์ : เอ่อ...ก็ได้ค่ะ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน

ป๊อปปี้ : อะไรหล่ะเฟย์!

เฟย์ : เฟย์จะช่วยพูดกับพี่ฟางให้แลกกับรองเท้ายี่ห้อ Stuart Weitzman รุ่น Tanzanite Heels ราคา 60,000 บาท ได้ไหมล่ะพี่ป๊อป!

ป๊อปปี้ : แล้วทำไมเฟย์ไม่ซื้อเองหล่ะ!

เฟย์ : ถ้าซื้อเองได้เฟย์ซื้อไปแล้วหล่ะค่ะ! แต่พี่ฟางน่ะสิ! บอกว่าไม่ต้องซื้อมันเปลืองเงิน เพราะ แค่รองเท้าที่มีอยู่ที่บ้านเฟย์ก็ยังใส่ไม่หมดเลย เฟย์ก็เลยอดซื้อ แล้วตกลงพี่ป๊อปจะซื้อให้เฟย์หรือป่าวค่ะ!

ป๊อปปี้ : อ่ะๆ ก็ได้ๆ

หลังจากที่ตกลงข้อแลกเปลี่ยนกันได้แล้ว พวกเราก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งฟางได้เดิน

มาหาเฟย์ที่โต๊ะ เฟย์จึงขยิบตาให้กับพวกผมก่อนจะยิ้มออกมา แล้วหันไปคุยกับฟางทันที

เฟย์ : พี่ฟางค่ะ เฟย์มีเรื่องจะขอพี่ฟางน่ะค่ะ!

ฟาง : มีอะไรเหรอเฟย์

ฟางเอ่ยถามน้องสาวของตนเองอย่างเอ็นดู ก่อนจะนั่งลงข้างๆยัยเฟย์

เฟย์ : พี่ฟางช่วยไปทำงานที่บริษัทของพี่ป๊อปได้ไหมค่ะ

ฟาง : แต่...

เฟย์ : ไม่มีแต่ค่ะพี่ฟาง นะคะๆๆๆๆ พี่ฟางช่วยทำให้เฟย์หน่อยนะคะ!

เฟย์อ้อนพีสาวของเธออย่างสุดฤทธิ์ เพื่อที่เธอจะได้รองเท้าสุดที่รักของเธอ ผมล่ะเชื่อแล้วจริงๆ

ครับ ว่าคนเราเมื่ออยากได้อะไรจะพยายามให้ถึงที่สุด เพื่อที่จะได้ของสิ่งนั้นมา

ฟาง : ก็ได้จ๊ะๆ!