The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

หลังจากห่างหายไปนาน หวังว่ายังไม่ลืมกันนะคะ ^_^


 
ป๊อปปี้ : เฮ้ย!! ทำไมฟางไปอยู่ที่แถวนั้นได้
 
โทโมะ : ที่ไหนวะไอป๊อป!
 
               โทโมะและเพื่อนๆของผมรีบเดินเข้ามาดูที่หน้าจอโทรศัพท์ของผมทันที
 
เฟย์ : ทำไมพี่ฟางถึงไปอยู่ในที่ที่ห่างไกลจากโรงแรมเป็นระยะทางหลายกิโลได้หล่ะ
 
               เฟย์เอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงพี่สาวปนๆกับความสงสัยที่มีอยู่มากมายภายในใจ
 
ป๊อปปี้ : พี่ว่าเราไม่ควรจะมาสงสัยอยู่นะตอนนี้ เราควรจะไปตามหาฟางมากกว่านะ
 
               สิ้นเสียงบอกของผม ทุกๆคนก็พยักหน้า ก่อนจะรีบตรงไปที่รถของตนเองและแฟนๆทันที ส่วนผมก็
รีบขึ้นรถของตนเอง พร้อมขับนำรถคันอื่นๆของเพื่อนมุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทางที่ขึ้นอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์
ในขณะนี้ทันที
 
Part’s Fang
 
                 ฉันตื่นลืมตาขึ้นมา พร้อมกับขยับร่างกายด้วยความยากลำบาก ไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้นหล่ะค่ะ
ตอนนี้ฉันคงจะโดนจับตัวมาไว้ที่ไหนซักแห่งในประเทศไทย หลังจากจำความได้ว่าตนเองเดินเล่นอยู่ที่ชายหาด
หน้าโรงแรม แล้วหลังจากนั้นก็โดนคนเข้ามาจับตัว ก่อนที่สติของฉันจะดับวูบลงหลังจากที่คาดว่าคงจะโดน
ยาสลบ
 
… : อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ
 
             สิ้นเสียงเอ่ยทัก ที่มีน้ำเสียงไม่ได้บ่งบอกถึงความเป็นมิตรเลยซักนิด แต่กลับบ่งบอกถึงความไม่เป็น
มิตรที่มีอยู่มาก ฉันเงยหน้าขึ้น พร้อมกับมองตรงไปด้านหน้า ภาพตรงหน้าทำให้ฉันที่ควรจะรู้สึกตกใจกับการ
ปรากฏตัวของคนตรงหน้า แต่ภาพตรงหน้าที่เห็นกลับทำให้ฉันรู้สึกเฉยๆซะงั้น
 
… : ถึงกับนิ่งเลยหรือไง!!
 
… : ไม่ปากดีกับฉันอีกหล่ะ!
 
... : คิดว่าเก่งจริง! เหอะ! ที่แท้ก็เก่งแต่ปาก
 
              ภาพผู้หญิงทั้ง 5 คนที่ยืนกอดอกตรงหน้าฉัน พร้อมกับยิ้มเยาะ ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกสมเพศตัวเอง
เลยซักนิดที่ต้องตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ที่ต้องตกมาเป็นรองคนพวกนี้ กลับแต่ทำให้ฉันรู้สึกสมเพศพวกเขาทั้ง
5 คนต่างหาก
 
ฟาง : นี่วิธีล้างแค้นของพวกคุณเหรอคะ?
 
… : เออสิ!! ทำไม! กลัวเลยล่ะสิ!
 
ฟาง : วิธีนี้ก็ไม่เลวนะคะ สกปรกใช่ย่อย!
 
             ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เพียงแต่ใส่อารมณ์เล็กน้อยในน้ำเสียงตอนท้าย พร้อมกับยิ้มเยาะตอบ
กลับไปในฉบับนางร้าย
 
… : นี่! แกด่าว่าพวกฉันเลวเหรอหะ!
 
ฟาง : พวกคุณก็ไม่โง่นี่คะ!
 
… : นี่แก! ระวังจะตายไม่รู้ตัว!
 
ฟาง : คุณเกล! คุณไม่กล้าทำฉันหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณกล้า คุณฆ่าฉันไปแล้ว!!
 
               ฉันพูดออกไปด้วยหน้าตาและบุคลิคส่วนตัว ที่สามารถช่วยจุดอารมณ์ที่เดือดของเกลอยู่แล้ว ให้
เดือดไปมากกว่าเดิมได้อีกเป็นหลายร้อยเท่า เพราะตอนนี้คนตรงหน้าของฉันถึงกับกัดริมฝีปากของตนเองเพื่อ
สะกดกลั้นอารมณ์เดือดที่คาดว่าคงจะมีอยู่ไม่ใช่น้อย
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
               5 เสียง 5 ฝ่ามือ จาก 5 คน ตบลงมาบนหน้าของฉันอย่างแรง จนทำให้หน้าหันและเลือดกกปาก
แต่แค่นี้มันไม่ช่วยให้ฉันคนนี้ตายได้หรอก นี่น่ะเด็กๆเขาทำกัน!
 
… : คุณเกลครับ! ท่านประธานมาครับ!
 
เกล : บ้าสิ! พวกเขารู้ได้ยังไงกัน!
 
แบม : นั่นดิ! อย่าให้พวกเขาเข้ามา!
 
               สิ้นเสียงของลูกน้องที่น่าจะเป็นคนจับตัวของฉันมาเอ่ยรายงาน พวกเลขาทั้งหลายของคุณชายถึง
กับประสาทเสีย ทำอะไรกันไม่ถูก หลังจากที่ลูกน้องของพวกเธอออกไปแล้ว เกลจึงเดินมาแกะเชือกให้ฉัน ส่วน
แบมก็เดินมากระชากผมฉัน พร้อมกับรุมตบฉันทันที
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
เพียะ!
 
ผัวะ!
 
ผัวะ!
 
ปั๊ก!
 
คลิ๊ก!
 
… : ยกมือมาไว้ใต้ท้ายทอย ถ้ายังไม่อยากตาย!
 
                หลังจากที่ฉันกับยัยเลขาทั้ง 5 ได้ต่อสู้กันแล้ว แต่พวกนั้นก็ตบฉันได้แค่ 3 ครั้งเท่านั้นแหละ ที่
เหลือก็โดนฉันต่อยกลับพร้อมเตะ จนตอนนี้หวายได้สลบเหมือดไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันได้โดนลูกน้องของ
ยัยพวกนั้นเอาปืนมาจี้ที่หลัง พร้อมกับจับตัวของฉันหันออกไปทางประตูที่ตอนนี้มีเพื่อนๆของฉันยืนกันอยู่ ส่วน
ยัย 4 สาวที่เหลือก็เดินมายืนเรียงแถวอยู่ด้านหลังลูกน้องของพวกเธอที่มีอยู่ 3 คนรวมคนที่กำลังเอาปืนจี้ฉันอยู่
ด้วย
 
เฟย์ : พี่ฟาง!
 
               เฟย์ที่ยืนอยู่ข้างๆเขื่อนได้ตะโกนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงที่ตกใจปนกับความโกรธแค้น
 
ฟาง : เฟย์! จำที่พี่พยายามบอกเฟย์อยู่เสมอได้ไหม!
 
เฟย์ : อย่าร้องไห้! ต่อให้พี่ฟางตายไปต่อหน้าต่อตาของเฟย์ก็ตาม!
 
              เฟย์ตะโกนตอบฉันมา พร้อมกับร้องไห้ออกมาทันที ส่วนเพื่อนทั้ง 4 ของฉันที่ได้ยินประโยคที่เฟย์
พูดออกมาก็ถึงกับหน้าซีด
 
ฟาง : ใช่เฟย์! เฟย์ต้องไม่อ่อนแอเด็ดขาด ต่อให้พี่ต้องตายไปต่อหน้าต่อตาของเฟย์ก็ตาม
 
               หลังจากที่ฉันพูดจบ เฟย์ก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก และทันทีที่ฉันรับรู้ได้ว่าคนที่เอาปืนจี้ฉันอยู่นั้น
เริ่มจะอ่อนลงเรื่อยๆ ฉันจึงได้ใช้จังหวะนั้นกวาดขาขวาของตนเองกลับไปด้านหลัง พร้อมเบี่ยงตัวตามไปด้วยเช่น
กัน ทำให้แขนของฉันที่ทำมุมกันอยู่ที่ท้ายทอยได้ปะทะเข้ากับคอของคนที่จี้ฉันได้อย่างเหมาะเจาะตามที่ฉัน
คาดคะเนเอาไว้เป๊ะๆ หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงหรอกค่ะ คนที่ใช้ปืนจี้ฉันอยู่ก่อนหน้านี้ถึงกับเสียหลัก เพราะแรงที่
ฉันใส่ไปกับการกระทำซักครู่อาจจะทำให้ผู้หญิงอย่างยัยเลขาทั้ง 5 คนนั้นสลบเลยก็ได้ และความวุ่นวายจาก
การปะทะด้วยสงครามขนาดย่อมก็ได้เกิดขึ้น
 
ฟาง : ปล่อยฉันนะ!!
 
               ฉันตะโกนพร้อมกับดิ้นพล่านไปมาอย่างกับกุ้งดีดเวลาโดนน้ำร้อนลวก เมื่อลูกน้องของยัยพวกนั้น
เข้ามาจับล็อคตัวฉันไว้อีกครั้ง
 
ป๊อปปี้ : ฟาง!
 
โอ้ย!!
 
กรี๊ด!
 
               เสียงของป๊อปปี้ที่ร้องเรียกฉัน เสียงของฉันที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เสียงของเพื่อนๆที่กรี๊ด
ออกมา เสียงทุกเสียงที่เกิดขึ้นเหล่านี้เกิดขึ้นพร้อมกันโดยไม่มีการนัดหมายใดๆเกิดขึ้น ตอนนี้ร่างกายของฉันชา
ดิก ข้อมือไม่สามารถขยับได้ ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนอยากจะล้มลงไปกับพื้นซะให้ได้ แต่ฉันไม่ได้โดนยิง ฉัน
ไม่ได้โดนมีดแทง ใช่ฉันไม่ได้เป็นอะไรที่ร้ายแรง!
 
เฟย์ : พี่ฟาง!
 
ทุกคนยกเว้น ฟาง เฟย์ : ฟาง!!!
 
Part’s Faye
 
                ฉันตะโกนเรียกชื่อพี่ฟางออกไปอย่างสุดเสียง หลังจากที่เกิดการชุลมุนขึ้น มีลูกน้องของยัยเกล
ได้จับตัวของพี่ฟางเอาไว้ แล้วฉันก็ได้เหลือบสายตาไปเห็นยัยแบมได้เอามีดพกขึ้นมา พร้อมกับโยนมันไปทางพี่
ฟางทันที ทุกอย่างหลังจากนั้นเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันไม่สามารถที่จะเรียบเรียงเหตุการณ์ต่างๆให้ถูกต้องได้เลย
ตอนนี้ร่างของพี่ฟางค่อยๆทรุดตัวลงไปกับพื้นทันทีที่โดนมีดพกเฉี่ยวเข้าที่ข้อมือ
 
ป๊อปปี้ : ฟาง!!
 
             พี่ป๊อปปี้ยังคงส่งเสียงเรียกพี่ฟางต่อไป เพื่อที่จะกระตุ้นไม่ให้พี่ฟางหลับ ทุกๆคนรีบวิ่งไปยังร่างของพี่
ฟางทันที และพี่ป๊อปปี้ที่ไปถึงก่อนใครเพื่อนก็รีบช้อนตัวของพี่ฟางขึ้น ส่วนพวกเราก็รีบวิ่งไปขึ้นรถ แล้วมุ่งหน้า
ไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดที่พี่ป๊อปปี้ได้พาพี่ฟางล่วงหน้าไปก่อนทันที
 
@ โรงพยาบาล
 
                พวกเรายืนคอยฟังอาการของพี่ฟางอยู่นานเกือบๆชั่วโมงที่หน้าของ I.C.U ตอนนี้ฉันและพี่ป๊อปดู
จะเป็นบ้ามากที่สุดในกลุ่มแล้วหล่ะ เพราะฉันกับพี่ป๊อปเดินวนไปวนมาหน้าของเป็นร้อยๆรอบเห็นจะได้แล้ว
 
พลั๊ก!
 
             เสียงของประตูห้อง I.C.U เปิดออกมา ทำให้ฉันกับพี่ป๊อปและเพื่อนๆคนอื่นๆรีบพุ่งตรงไปยังหน้า
ประตูทันที
 
ป๊อปปี้ : หมอครับ! ฟางเป็นยังไงบ้างครับ!
 
หมอ : …
 



                                      พี่ฟางจะเป็นยังไง ต้องติดตามตอนต่อไปนะคะ
 
                                     เม้นเข้าซะ เม้นเข้าซะ ถ้าอยากอ่านก็เม้นเข้าไป!!
 
                                 (ทำนองเพลง ทิ้งเขาซะ) (ไรเตอร์ไม่ค่อยปกติต้องทำใจ -_-)
 
                                    ช่วยโหวต ช่วยเม้น ด้วยนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^_^