My host,My love
siscode
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“นี่ๆ ไปหาของอร่อยๆกินกันมั้ย?”เฟย์ชวนสองสาวที่เดินอยู่ข้างๆ
“ก็ดีเหมือนกัน”ฟางตอบ
.
.
.
ณ ห้างXXX
“เราไปกินร้านไหนก่อนดี”เฟย์พูด
“ร้านนี้ดีกว่าเฟย์ เขาบอกว่าอร่อยมากกกกก”ฟางลากเสียงยาวเพื่อให้ดูตลก
“พูดซะเว่อร์เชียวนะฟาง”แก้วพูด
“5555 ก็เห็นเพื่อนทำหน้าเศร้า ฉันก็เลยทำให้บรรยากาศมันดูครึกครื้นไง”ฟางตอบหน้าตาย
“รีบไปกันเถอะ ร้านนี้คนเยอะนะ เดี๋ยวก็ไม่ได้กินกันหรอก”เฟย์พูดก่อนจะเดินนำสองสาวไป
.
.
.
ระหว่างที่สามสาวนั่งกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย เฟย์ก็ดันเหลือบไปสังเกตเห็นอะไร
บางอย่างเข้า
“พี่ฟาง คนนั้นดูหน้าคุ้นๆอ่ะ”เฟย์สะกิดฟางที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไหนเฟย์”
“คนนั้นอ่ะ ที่มีผู้หญิงควงแขนอยู่อ่ะ”
“ผู้หญิงเข้าก็ควงแขนผู้ชายกันออกตั้งเยอะ จะรู้มั้ยล่ะว่าคู่ไหน”
“โธ่พี่ฟาง คนนั้นอ่ะ ที่ผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตสีเทา แล้วผู้หญิงใส่เดรสสีชมพูอ่ะ ที่กำลังยืนเลือกเสื้อผ้า
อยู่อ่ะ”
“อ๋อๆ เห็นล่ะๆ แต่เขาหันหลังอยู่อ่ะ ไม่เห็นหน้า”ฟางมองไปตามนิ้วที่เฟย์ชี้ไปยังคู่ชายหญิงที่อยู่ที่
ร้านเสื้อผ้าฝั่งตรงข้าม
“เดี๋ยวพี่ฟางก็รอดูสิ”
“พี่ว่าอย่าไปสนใจเลย เฟย์อาจจะแค่จำคนผิดก็ได้นะ ช่างมันเถอะ”
“แต่เฟย์ว่าเฟย์จำไม่ผิดนะ”
“พวกแกสองคนกระซิบอะไรกัน นินทาฉันอยู่หรอ”แก้วที่นั่งมองสองสาวกระซิบกระซาบกันอยู่ตั้งนาน
ถามขึ้น
“อืม นินทาแกอยู่”ฟางพูด
“นินทาฉันเรื่องอะไร”
“แล้วทำไมฉันต้องบอกแกด้วยล่ะ”
“ก็ฉันอยากรู้อ่ะ”
“มีอะไรมาแลกเปลี่ยนหรือป่าว”เฟย์นึกสนุกก็เลยพูดออกไปแบบนั้น
“ชิ! ฉันไม่อยากรู้แล้ว”
.
.
.
“โทโมะค่ะ โทโมะว่าตัวนี้เหมาะกับเฮ้าส์มั้ยค่ะ” ผู้หญิงที่ชื่อ ‘เฮ้าส์’ หยิบชุดราตรีออกมาชุดหนึ่ง
แล้วเอามาทาบกับตัวเอง ก่อนจะหันไปให้ ‘ว่าที่คู่หมั้น’ ที่ยืนหน้าบึ้งไม่สบอารมณ์
“...”แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
“แต่เฮ้าส์ว่าตัวนี้มันยาวไปหน่อย เวลาเดินอาจจะล้มเอาได้ พี่ค่ะขอดูตัวอื่นได้มั้ยค่ะ”เธอพูดเองเออ
เอง ก่อนจะหันไปพูดกับพนักงาน
“รีบๆซื้อหน่อยได้มั้ย ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมาอยู่กับเธอทั้งวันนะ ฉันมีงานมีการทำนะ”
“ผู้หญิงเขาก็ต้องใช้เวลาในการเลือกซื้อของบ้างสิค่ะ”เธอพูดจบแล้วส่งยิ้มหวานให้โทโมะ
“ฉันไม่เหมือนเธอนะ ที่ไม่มีงานมีการทำ วันๆเอาแต่ทำตัวไร้สาระแบบเนี่ย!”
เฮ้าส์ไม่ได้โต้เถียงอะไรโทโมะ แต่กลับส่งยิ้มหวานมาให้เขาแทน ก่อนจะหันกลับไปเลือกชุดต่อ
.
.
.
“โอ๊ยยย อิ่มจังเลย”เฟย์พูดพร้อมลูบท้องตัวเองไปมา
“นี่รีบกลับบ้านกันเถอะ ดูเหมือนฝนมันกำลังจะตกแล้วล่ะ”ฟางพูด
“งั้นเดี๋ยวเราสองคนแวะไปส่งแก้วก่อนล่ะกัน”เฟย์พูด
“ไม่เป็นไรหรอก พวกแกสองคนกลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวฉันกลับเอง”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก อีกอย่างฉันไม่อยากปล่อยให้แกกลับบ้านคนเดียว”
“ใช่ๆ เฟย์เห็นด้วยพี่ฟาง”
“เอางั้นก็ได้ตามใจ”
“งั้นพี่ฟางกับแก้วไปรอที่รถก่อนนะ เฟย์ขอไปซื้อเค้กก่อน”
“ไหนเมื่อกี้บอกอิ่มแล้ว”แก้วถามอย่างงๆ
“ก็ซื้อเอาไปกินที่บ้าน แล้วก็ซื้อไปฝากแม่ด้วย”
“โอเคๆ งั้นซื้อมาเยอะๆนะเฟย์”ฟางพูด
“โหหหห พี่ฟาง งั้นเอาตังค์มาเลย”
“ไม่ให้ย่ะ”ฟางพูดก็รีบวิ่งออกไปทันที โดยไม่ลืมที่จะลากแก้วไปด้วย
.
.
.
“พี่ค่ะ เอาชิ้นนี้ แล้วก็ชิ้นนี้ ชิ้นนี้ด้วยค่ะ แล้วก็...”
เฟย์หลังจากสั่งเค้กเสร็จ ก็ออกมาเดินดูอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างรอของ
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ”เฟย์ก้มหัวขอโทษยกใหญ่ เมื่อเธอเดินชนกับใครสักคนเข้า
“ไม่เป็นค่ะ ไม่เป็นไร”เธอพูดก่อนจะก้มหยิบของที่ทำหล่น
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ”เฟย์ก้มลงไปช่วยเก็ยของ
“ไม่เป็นไรค่ะ^^”เธอคนนั้นพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้
“เดินให้มันเร็วๆหน่อยได้มั้ย ฉันรีบนะ!!” อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายตะคอกมาทางด้านหลังของเฟย์
“ขอโทษด้วยค่ะ พอดีว่าเดินชนคนนะ”ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับคนที่อยู่ข้าง
หลังเฟย์
“งั้นก็ไปได้แล้ว”
“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่ช่วยเก็บของ”เธอคนนั้นหันมาของคุณเฟย์ ก่อนจะเดินออกไป เป็นจังหวะเดียว
กับเฟย์ที่หมุนตัว เพื่อจะเดินกลับไปที่ร้านที่สั่งขนมไว้ แต่เธอก็ตกใจ เพราะเจ้าของเสียงที่ตะคอกใส่
ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้ ก็คือ ‘โทโมะ’
.....................................................................................................................................
กลับมาแล้วววว หายกันไปนานทีเดียว ขอโทษทุกคนด้วย ช่วงนี้ไรเตอร์ยุ่งๆ แต่จะมาอัพให้จบแน่นอน แล้วเจอกัน
ตอนหน้าจ้า^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
