รอเธอหันมา
8.9
11) เพราะพี่คนเดียว!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่โมะค่ะ"พิมวิ่งมาหาโทโมะ
"ว่าไงพิม?"
"พิมขอยืมโทรศัพท์โทรหาที่บ้านหน่อยได้่มั้ยค่ะ พิมไม่ได้เอาโทรศัพท์มา"
"อ่ะนี่" ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้พิม
ตอนเย็น
"เดี๋ยวก่อนแก้ว" พิมเดินเข้ามากระชากแขนของแก้วเอาไว้
"เธอมีอะไรรึเปล่า?" ฉันหันไปถาม
"ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้ล่ะ! เธอหักหลังฉัน!!" พิมตะคอกใส่หน้าแก้ว
"ระ..เรื่องอะไร?"
"อย่ามาทำเป็นโง่หน่อยเลย!! แกก็ชอบพี่โทโมะ! แกมันเลว!" พิมพูด
"ฉะ..ฉันขอโทษ" ฉันพูดแล้วเข้าไปกอดพิม
"ฉันรู้ได้ยังไงนะหรอก ว่าแกจะแย่งพี่โทโมะไป ฉันแอบขอโทรศัพท์ของพี่โมะมาแล้วเปิดดูไงล่ะ! ฉันเห็นหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นรูปของแก หรือแม้แต่ข้อความที่แกคุยกับพี่โมะ ฉันรู้ทุกอย่าง!"
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน ฮึก..ขอโทษ"
"ฮึก..ในเมื่อเธอทำกับฉันขนาดนี้ เราเลิกเป็นเพื่อนกัน!!" พิมพูดแล้วผลักแก้วจนล้มแล้วเดินร้องไห้ออกไป
หลายเดือนผ่านไป~
หลังจากที่ฉันกับพิมเลยเป็นเพื่อนกัน เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แถมพิมยังเอาเรื่องที่ฉันแย่งพี่โมะไปพูด
ให้คนอื่นฟัง จนทุกคนองฉนด้วยสายตาที่นารังเกียจแต่ก็เอาเถอะ ก็ฉันมันผิดจริงนิหน่า ส่วนพี่โมะหายหน้าไปเลย
อยู่ที่โรงเรียนก็ไม่เจอ โทรศัพท์ก็ไม่เคยโทรหา ทำไมอยู่ๆถึงเงียบไปเฉยๆล่ะ?
"อ่ะ! ออนแล้ว" ฉันพูดขึ้นมาอย่างดีใจ หลังจากที่นั่งจ้องเอ็มพี่เขาอยู่นานสองนาน
ใน MSN
*พี่ลืมแก้วไปแล้วหรอ?*
*ไม่ได้ลืม*
*แล้วทำไมถึงเงียบไป?*
*ขอโทษนะ พอดีพี่เรียนหนัก*
*โทรมาหาแก้วหน่อยได้ไหม? แก้ว..คิดถึงพี่*
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางจะ..~
"พี่สบายดีมั้ย?" ฉันยิมคำถามแรกไป
(สบายดีแล้วเราล่ะ?)
"แก้วสบายดี พี่จำที่แก้วบอกได้มั้ย? ที่แก้วบอกว่าจะรอพี่"
(จำได้สิ ทำไมหรอ?)
"ฮึก..มันจะไม่มีวันนั้นเลยรึไงกัน" พอได้ยินเสียงเขา ทำไมต้องร้องไห้ทุกทีึ
"แก้วรอพี่ แต่แก้วก็ยังคุยกับคนอื่น" ยอมรับว่าฉันก็คุยกับคนอื่นระหว่างที่พี่เขาหายเงียบไป แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะ
จริงจังกับใครสักคนนอกจากเขา
"แก้วขอโทษ ไม่ว่ายังไงแก้วก็ ฮึก..รอพี่เสมอ" ฉันพูดแล้ววางโทรศัพท์ไป ที่อยากคุยกับพี่เขาเพราะอยากจะย้ำ
ให้ชัดๆ ว่าฉันยังรออยู่ตรงนี้ ยังไม่เคยไปไหน..
"แก้วฉันชอบเธอ" คนที่เท่าไหร่แล้วล่ะเนี่ย เฮ้อ~
"ขอโทษนะเบส ฉันเอ่อ..มีคนที่ฉันรอแล้ว ขอโทษจริงๆนะ" ฉันพูดแล้วหันหลังเิดินออกมาทันที ไม่ได้อยากที่จะ
ทำร้ายจิตใจใคร เพียงแต่ว่าฉันรับรักเขาไม่ได้
เพราะพี่คนเดียวที่ทำให้ฉันรักใครไม่ได้
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพอีกแล้ว ไหนๆก็ไม่มีคนอ่านแล้ว อัพให้มันจบๆไปเลย ไม่อยากให้มันคาประวัติว่าเราแต่งนิยายไม่จบ ถ้าไม่มีกำลังใจจะแต่งต่อ เดี๋ยวไรเตอร์ก็คงแจ้งให้เขาลบนิยายเรื่องนี้ออกไป เพราะเหนื่อยที่มาอัพแต่คนอ่านคนเม้นน้อยนิดเหลือเกินแล้วก็จบด้วยการพิมพ์เหมือนเดิม ช่วยเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ
30 กันยายน 2555
21:03 TOEY
"ว่าไงพิม?"
"พิมขอยืมโทรศัพท์โทรหาที่บ้านหน่อยได้่มั้ยค่ะ พิมไม่ได้เอาโทรศัพท์มา"
"อ่ะนี่" ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้พิม
ตอนเย็น
"เดี๋ยวก่อนแก้ว" พิมเดินเข้ามากระชากแขนของแก้วเอาไว้
"เธอมีอะไรรึเปล่า?" ฉันหันไปถาม
"ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้ล่ะ! เธอหักหลังฉัน!!" พิมตะคอกใส่หน้าแก้ว
"ระ..เรื่องอะไร?"
"อย่ามาทำเป็นโง่หน่อยเลย!! แกก็ชอบพี่โทโมะ! แกมันเลว!" พิมพูด
"ฉะ..ฉันขอโทษ" ฉันพูดแล้วเข้าไปกอดพิม
"ฉันรู้ได้ยังไงนะหรอก ว่าแกจะแย่งพี่โทโมะไป ฉันแอบขอโทรศัพท์ของพี่โมะมาแล้วเปิดดูไงล่ะ! ฉันเห็นหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นรูปของแก หรือแม้แต่ข้อความที่แกคุยกับพี่โมะ ฉันรู้ทุกอย่าง!"
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน ฮึก..ขอโทษ"
"ฮึก..ในเมื่อเธอทำกับฉันขนาดนี้ เราเลิกเป็นเพื่อนกัน!!" พิมพูดแล้วผลักแก้วจนล้มแล้วเดินร้องไห้ออกไป
หลายเดือนผ่านไป~
หลังจากที่ฉันกับพิมเลยเป็นเพื่อนกัน เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แถมพิมยังเอาเรื่องที่ฉันแย่งพี่โมะไปพูด
ให้คนอื่นฟัง จนทุกคนองฉนด้วยสายตาที่นารังเกียจแต่ก็เอาเถอะ ก็ฉันมันผิดจริงนิหน่า ส่วนพี่โมะหายหน้าไปเลย
อยู่ที่โรงเรียนก็ไม่เจอ โทรศัพท์ก็ไม่เคยโทรหา ทำไมอยู่ๆถึงเงียบไปเฉยๆล่ะ?
"อ่ะ! ออนแล้ว" ฉันพูดขึ้นมาอย่างดีใจ หลังจากที่นั่งจ้องเอ็มพี่เขาอยู่นานสองนาน
ใน MSN
*พี่ลืมแก้วไปแล้วหรอ?*
*ไม่ได้ลืม*
*แล้วทำไมถึงเงียบไป?*
*ขอโทษนะ พอดีพี่เรียนหนัก*
*โทรมาหาแก้วหน่อยได้ไหม? แก้ว..คิดถึงพี่*
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางจะ..~
"พี่สบายดีมั้ย?" ฉันยิมคำถามแรกไป
(สบายดีแล้วเราล่ะ?)
"แก้วสบายดี พี่จำที่แก้วบอกได้มั้ย? ที่แก้วบอกว่าจะรอพี่"
(จำได้สิ ทำไมหรอ?)
"ฮึก..มันจะไม่มีวันนั้นเลยรึไงกัน" พอได้ยินเสียงเขา ทำไมต้องร้องไห้ทุกทีึ
"แก้วรอพี่ แต่แก้วก็ยังคุยกับคนอื่น" ยอมรับว่าฉันก็คุยกับคนอื่นระหว่างที่พี่เขาหายเงียบไป แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะ
จริงจังกับใครสักคนนอกจากเขา
"แก้วขอโทษ ไม่ว่ายังไงแก้วก็ ฮึก..รอพี่เสมอ" ฉันพูดแล้ววางโทรศัพท์ไป ที่อยากคุยกับพี่เขาเพราะอยากจะย้ำ
ให้ชัดๆ ว่าฉันยังรออยู่ตรงนี้ ยังไม่เคยไปไหน..
"แก้วฉันชอบเธอ" คนที่เท่าไหร่แล้วล่ะเนี่ย เฮ้อ~
"ขอโทษนะเบส ฉันเอ่อ..มีคนที่ฉันรอแล้ว ขอโทษจริงๆนะ" ฉันพูดแล้วหันหลังเิดินออกมาทันที ไม่ได้อยากที่จะ
ทำร้ายจิตใจใคร เพียงแต่ว่าฉันรับรักเขาไม่ได้
เพราะพี่คนเดียวที่ทำให้ฉันรักใครไม่ได้
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพอีกแล้ว ไหนๆก็ไม่มีคนอ่านแล้ว อัพให้มันจบๆไปเลย ไม่อยากให้มันคาประวัติว่าเราแต่งนิยายไม่จบ ถ้าไม่มีกำลังใจจะแต่งต่อ เดี๋ยวไรเตอร์ก็คงแจ้งให้เขาลบนิยายเรื่องนี้ออกไป เพราะเหนื่อยที่มาอัพแต่คนอ่านคนเม้นน้อยนิดเหลือเกินแล้วก็จบด้วยการพิมพ์เหมือนเดิม ช่วยเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ
30 กันยายน 2555
21:03 TOEY
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ