ลวงรัก แรงแค้น
aeytomokaew
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ก็ไอ้โมะ แฟนเก่าเธอไงแก้ว..มันจะขึ้นมาขออยุ่กับฉัน พรุ่งนี้มันให้ฉันไปรับด้วยแหล่ะ..สงสัยโดน
หญิงหักอกหนีมาทำใจ”
คำตอบที่แก้วได้ยินถึงกับอึ้ง บ้าไปแล้ว ชะตาฟ้าลิขิต คงบ้าไปแล้วจริงๆ ทำไมทำให้เธอ
หนีเขาไม่พ้นสักที แต่ทำไมเธอต้องหนีด้วยหล่ะ ในเมื่อเกมส์นี้ เธอเป็นคนชนะแล้วนี่
“เอาไงดีแก้ว”
เฟย์หันมาเอ่ยถาม เมื่อเห็นใบหน้าเย็นชาของแก้ว ที่ไม่สามารถบ่งบอกความรุ้สึกเพื่อนรัก
ตรงหน้าได้เลย ว่าคิดยังไงอยุ่
“ไม่เอาไง...ฉันอยุ่ส่วนฉัน...เขาก็อยู่ส่วนเขา”
“เอาอย่างงั้นหรอ”
“อืม..เฟย์ ฉันอยากทำงาน ไร่ชาเนี่ย แกมีงานให้ฉันทำป่ะ”
แก้วไม่สนใจคำทักท้วงของเฟย์ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย มองใบหน้างามของเพื่อนสาวที่มีแววกังวล
เรื่องของเธอมากมาย
ไม่ต้องห่วงฉันหรอกเฟย์ฉันอยู่ได้แหล่ะน่า
“ฉันไม่ให้เพื่อนต้องมาทำงานลำบากหรอกน่ะ”
“ฉันไม่ได้ลำบาก ฉันกำลังของานเธอทำอยุ่น่ะเฟย์”
“ดีสิที่รัก.....ให้แก้วช่วยดูแลเก็บยอดชาแทนหน้าที่เขื่อนก็ได้”
เขื่อนเอ่ยยิ้มหวานเดินมากอดคอภรรยาสุดสวย เสนอความคิดเห็น แก้วพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย
เฟย์มองอย่างหมั่นไส้ก่อนจะถลุงศอกเข้าใส่สีข้างเขื่อนอย่างแรง
“นี่คิดจะอู้งาน โยนงานให้เพื่อนฉันทำเรอะไอ้กบ ”
“โอ๊ยยย..เจ็บน่ะที่รัก เขื่อนป่าวน่ะ เขื่อนแค่เสนอความคิดเห็น ไม่ทำก็ไม่ทำ”
ตกลงกรุเป็นเจ้าของไร่ หรือคนงานในไร่ฟระ ช่วยด้วยคร๊าบบบ ภรรยาผมใจร้าย
“แต่ฉันอยากทำน่ะเฟย์...เขื่อนพูดดี น่ะๆๆให้ฉันทำงานนั้นน่ะ”
“เฮ้อ แล้วแต่เธอแล้วกัน ”
เมื่อเจอลูก้ออนของเพื่อนรัก ที่เธอไม่เคยปฎิเสธได้ ทำให้เฟย์จึงต้องจำใจยอมอย่างว่าง่าย
แก้วยิ้มหวานดีใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าทันที ทั้งเฟย์และเขื่อนมองด้วยสีหน้างุนงง
“จะไปไหน ยัยแก้ว”
“ไปดูไร่ชาแกอ่ะดิ....เดี๋ยวเผลอๆ ขอทำงานเลยหล่ะกันน่ะ”
“เฮ้ยยย..แต่แกไม่สบายอยุ่น่ะ ไว้หายดี แล้วค่อยทำก็ได้”
“ให้แก้วไปทำน่ะที่รัก...เดี๋ยวเขื่อนจะได้พักผ่อนสักที”
“แต่วันนี้นายยังไม่ไปทำงานทีน่ะ ไอ้เขื่อน บ้า ไอ้จอมขี้เกียจ นี่แหน่ะ”
แก้วมองเพื่อนสาวที่ไล่ตีคนร่างสูงกว่าไปรอบๆตัวเธอ สาวสวยยกยิ้ม ไม่ว่าผ่านไปกี่ปี
เพื่อนที่น่ารักของเธอคุ่นนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนไป
“โอ๊ยย แก้วใจช่วยเขื่อนด้วย ที่รักเขาทำร้ายร่างกายเขื่อนน่ะ”
“อร๊ากก อย่าหนีน่ะ ถ้าเขื่อนหนี คืนนี้นอนนอกห้องเลย”
เขื่อนหนีออกไปนอกห้อง ตามด้วยเฟย์ที่ไล่ตามไปติดๆ แก้วหัวเราะนึกขำ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อ
ผ้า ในชุดที่รัดกุม เดินออกมาที่ระเบียงนอกห้อง มองเห็นทิวทัศน์เขียวขจีสวยงามสุดลูกหูลูกตา
ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วบริเวณสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนที่จะไปสะดุดเข้าที่ร่างสุงที่
เพิ่งลงมาจากรถ ที่เพิ่งขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ดวงตากลมโตเพ่งพินิจ ปรับโฟกัสภาพชายหนุ่มสุด
หล่อตรงหน้า ก่อนที่ริมฝีปากอวบอิ่มจะเผยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“พี่ป้อง !!! พี่ป้องค่ะ”
แก้วะโกนเยงเรียกดังลั่น โบกมือยิ้มหวานให้คนด้านล่าง ที่มองหาต้นเสียง ก่อนที่สายตาดุจดั่ง
เหยี่ยวมาหยุดอยุ่ที่เธอที่ระเบียง
“แก้ว!!”
ชายหนุ่มด้านล่างเอ่ยร้องเรียกชื่อ ก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้าง แก้วยิ้มหวาน รีบลงมาจากห้อง
วิ่งผ่านเขื่อนกับเฟย์ที่ตบตีกันอยุ่ ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก มองดูว่าแก้ววิ่งไปไหน
แก้ววิ่งมาหยุดอยุ่หน้าบ้าน ตรงหน้าชายหนุ่ม ที่เธอรุ้จัก ริมฝีปากอวบอ่มยกยิ้มหวาน มองคนตรง
หน้าด้วยความดีใจ
“พี่มาทำอะไรที่นี่ค่ะ พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วพี่กิ่งกลับมาด้วยกันมั้ย”
“พี่กลับมาได้ 2 เดือนแล้ว กลับมาดูแลไร่องุ่นที่นี่ กิ่งพี่สาวเธอคงกลับเดือนหน้าจ้า แล้วนี่มาทำไรที่นี่”
ป้องเอ่ยตอบ ยิ้มหวานให้สาวตรงหน้า ก่อนจะเดินเข้ามาหาแกล้งยีผมสาวสวยด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ไม่เจอกันนาน โตเป็นสาวแล้วน่ะเรา”
“พี่ป้องน่ะ ผมแก้วเสียทรงหมด อิอิ ถึงว่าพี่ดำขึ้นเยอะ มาอยู่ไร่นี่เอง”
“เฮ้ยย..ยัยแก้วแกรุ้จักพี่ป้องด้วยหรอ”
เฟย์ที่ยืนดูอยู่นาน ก็อดสงสัยที่จะเอ่ยถามไม่ได้
“รุ้จักสิ พี่ป้องเป็นเพื่อนพี่กิ่ง พี่เขามาบ้านแก้วออกจะบ่อย เมื่อก่อนน่ะ”
“อ๋อๆ แล้วนี่พี่ป้องจะเอาออร์เดอร์เหมือนเดิมรึป่าวค่ะ จะให้เขื่อนไปยกของมาให้”
“ใช่แล้วจร้าน้องเฟย์”
“ค่ะ งั้นคุยกับแก้วไปก่อนน่ะค่ะ เฟย์จะไปให้คนงานยกของมาให้”
เมื่อเฟย์เดินออกไป แก้วก็หันมาจ้องหน้าหนุ่มสุดหล่อด้วยแววตาสดใส
“ไร่พี่อยุ่ไหนหรอ แก้วอยากไปเยี่ยมชม”
“จะไปเยี่ยมชม หรือว่าไปกินองุ่นฟรีจ้ะ”
“แหะๆ มันก็ทั้งคู่ น่ะๆๆพี่พาแก้วไปดูหน่อยน่ะ อยากเห็น”
สาวสวยเข้าไปจับแขน ทำหน้าอ้อนเหมือนลูกแมว ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะ ยกมือขึ้นลูบหัว
อย่างเอ็นดู
“ได้สิ..เดี๋ยวพี่จะสอนทำไวน์ให้เอามั้ย ”
“เย้ๆๆ จริงน่ะ อิอิ งั้นไปกันเลย”
“เดี๋ยวก่อนสิ พี่รอเขาขนชาขึ้นรถให้ก่อน ”
“อ้อ..อืมจริงแฮะ พี่ป้อง ไร่พี่เป็นรีสอร์ทหรือเป็นบ้าน”
เอาว่ะ ไปอยุ่ที่อื่นดีกว่า อยุ่ที่นี่เธอเกรงว่าเธอจะใจอ่อนให้กับโทโมะอีก
“รีสอร์ทครับคนดี...พี่เปิดให้นักท่องเที่ยวมาพักและชื่นชมไร่องุ่นของพี่ ถามทำไมหืม”
“งั้นแก้วขอไปพักที่รีสอร์ทพี่ได้มั้ย แก้วกะจะมาอยู่ที่นี่นานหน่อย พอดีเรียนจบแล้ว
รอรับปริญญา เอง ยังไม่อยากหางานทำ ขอพักผ่อนและเที่ยวก่อน”
“ก็เอาสิ พี่ไม่ได้ว่าอะไรนี่”
“จริงน่ะ...งั้นพี่รอแก้วแปบ แก้วไปเอากระเป๋าก่อนน่ะ”
สาวร่างสวยไม่รีรอ รีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านไปเอากระเป๋าของตนเองลงมาอย่างรวดเร็ว
เฟย์มองดูเพื่อนด้วยความงุนงง ก่อนจะหันไปสั่งให้คนงานขนของขึ้นรถ จนเสร็จ
“นี่เช้คค่ะพี่ป้อง..ยังไงรบกวนกลับมาอุดหนุนชาเราอีกน่ะค่ะ”
“แน่นอนครับ ชาคุณภาพดีแบบนี้ พี่มาบ่อยอยู่แล้ว ไปกันแก้ว”
ป้องยิ้ม หันไปพูดกับแก้วที่ยืนถือกระเป๋าอยู่ ร่างสูงค่อยๆก้าวขาไปใกล้ ก่อนจะก้มหน้าลงช้าๆจน
ลมหายใจรดใส่พวงแก้มใส ที่ขึ้นสีระเรื่อด้วยความตื่นเต้น ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆจ้องมองใบหน้า
หล่อราวเทพบุตรที่อยุ่ใกล้เพียงไม่กี่เซ็น
“หนักชะมัด ไปกันได้แล้ว”
สียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจของป้องที่ส่งให้เธอ ไม่รุ้ว่าเขาผละออกจากเธอเมื่อไหร่
แต่รู้ว่ากระเป๋าถูกแย่งไปจากมือเธอแล้ว แก้วได้แต่หน้าแดงเดินตามไปขึ้นรถ
“เฟย์แกอย่าบอกเขาน่ะ....ฉันไปหล่ะ”
“อืมๆ ว่างๆก็มาหาฉันบ้าง อยากมีเพื่อนคุย”
“แล้วทำไมไม่มีเจ้าตัวเล็กไว้เป็นเพื่อนเล่นหล่ะ ไปน่ะ บาย”
แก้วยิ้มล้อเลียน เดินไปขึ้นรถป้อง ทันที ทิ้งให้คนที่ได้รับฟังอายหน้าแดง
“จริงอย่างที่แก้วใจพูด....งั้นคืนนี้เขื่อนจัดเต็มจัดหนักเลยน่ะ เฟย์จะได้มีเจ้าตัวเล็ก จะได้ไม่เหงา”
เสียงเขื่อนที่ไม่รุ้มาตั้งต่เมื่อไหร่เดินเข้ามาโอบเอวบาง ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ภรรยาสุดสวย
“บ้า คืนนี้นายต้องนอนนอกห้องย่ะ แบร่”
***อัพตามสัญญาแล้วน่ะจ้ะ****
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
