ลวงรัก แรงแค้น
aeytomokaew
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แสงแดดยามสายสาดส่องเจิดจ้า ชายหนุ่มเจ้าของดวงหน้าหวานค่อยๆปรือและลืมตา
ขึ้นช้า อ้อมแขนแกร่งคว้าสะเปะสปะเผื่อเจอคนที่เขาได้ร่วมนอนกันเมื่อคืน แต่เมื่อพบความว่างเปล่า
ทำให้เขาแทบจะลุกขึ้นในทันที กวาดสายตามองไปทั่ว แต่ก็เจอเพียงความว่างเปล่า ไม่มีที่
ระเบียง ห้องน้ำ หรือพื้นที่โดยรอบ เขาไม่ต้องตามก้าวเดินตามหาให้ต้องเหนื่อย เมื่อเขาเจอโน๊ตติด
ไว้อยุ่ที่หัวเตียงอยุ่แล้ว
นายแพ้แล้วโทโมะ นายตกหลุมพรางฉันแล้ว
นายต้องได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันเคยเจ็บ
ฟันแล้วทิ้ง...คำนี้ฉันขอใช้บ้าง..........
หึหึ ..รักงั้นหรอ คำว่ารักของนายมันก็เหมือน
สายน้ำที่ไหลไปข้างหน้า ไม่มีวันไหลย้อนกลับ
เหมือนเรื่องของเรา ...ไม่ต้องตามหาฉัน
เพราะนายต้องเจอฉันอีกแน่นอน.....
แต่นานเท่าไหร่ฉันไม่อาจรู้...
อาจเป็น 1 เดือน 1 ปี หรือตลอดไป
ลาก่อน....
แก้ว
เกมส์โอเว่อร์
“หึหึ..งั้นหรอ นี่สิน่ะ ที่เขาเรียกว่าเจ็บปวดน่ะ....ฮึก...เธอทำสำเร็จแล้วแก้ว
ตอนนี้ฉันเหมือนตายทั้งเป็น ...โธ่เว้ยยยยยยยยย
ชายหนุ่มขว้างปาข้าวของในห้องอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหล่อหวานเปรอะเปื้อนไปด้วย
น้ำตาลุกผู้ชาย เขารุ้ซึ้งความเจ็บปวดถึงที่สุดก็วันนี้แหล่ะ แล้วต่อจากนี้เขาจะดำเนินชีวิตไปต่อ
เช่นไร เมื่อคนที่เป็นดั่งแก้วดวงใจจากเขาไปเสียแล้ว
ดวงตากลมโตเหม่อมองดูไร่ชาที่ยาวสุดลูกหูลูกตา ใบหน้าสวยที่ซีดเผือด และโทรมเพราะ
ผ่านการร้องไห้มาตลอดการเดินทางที่มาที่นี่ ก่อนที่ขาเรียวจะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่เจ้าของไร้
ชาร้อยไร่แห่งนี้
“แก้ว !!!.....เธอมานี่ได้ไง”
เสียงหวานของเพื่อนสาวเอ่ยร้องขึ้น เมื่อเห็นร่างเพื่อนรักปรากฎอยุ่ตรงหน้า ด้วยสภาพที่พร้อม
จะล้มได้ทุกเมื่อ เฟย์มองริมฝีปากอวบอิ่มที่กำลังส่งยิ้มให้เธอ แต่ร่างเพรียวบางกลับล้มลงกับ
พื้นเพราะอ่อนแรงในที่สุด
“แก้ว...พี่เขื่อน..มาช่วยหน่อยเร็ว แก้วเป็นลม”
เฟย์ตะโกนร้องเรียกผู้เป็นคุ่ชีวิตของเธอ โดยที่เธอรีบเดินเข้ามาประคองร่างแก้วให้นอนบนตัก
แต่ก็ยังไร้เสียงตอบรับจากคนที่เธอเรียกหา
“พี่เขื่อน.....ไอ้กบมาช่วยฉันหน่อยเร้ว...ไอ้กบหน้ายาวโว้ยยยยย”
“อะไรเนี่ยที่รัก..จะตะโกนทำไมหา คนจะหลับจะนอน..ฮ้าวววว ”
เขื่อนที่แอบหลับอยู่ที่หลังโซฟาค่อยๆลืมตาลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย เมื่อเฟย์เห็นดังนั้นก็อดรุ้สึก
โกรธไม่ได้ มือบางจับรองเท้าส้นสูงตนเองออกก่อนที่จะปาไปที่หัวชายหนุ่มอย่างสุดแรง
“โอ๊ยยย นี่เธอ.....อ้าวแก้ว มาได้ไงเนี่ย แล้วนี่ทำไมถึง...”
“ยังจะมาพูดมากอีก มาอุ้มแก้วไปที่วางที่ห้องเร็วสิ”
“คร๊าบบบ ”
เขื่อนรีบเข้ามาช้อนตัวร่างแก้วขึ้นอุ้ม ก่อนจะพาขึ้นมาบนห้องของแขก ค่อยๆวางบางบน
เตียงกว้างอย่างอ่อนโยน เฟย์ที่ถืออ่างน้ำและผาเดินตามมา ค่อยๆนั่งที่เตียงข้างๆ ก่อนที่จะจัดแจง
ร่างเพื่อนรักให้เข้าที่
“มีรอยแดงทั้งตัวเลย...สงสัยจะโดนหนัก”
“อย่ามาทะลึ่งน่ะพี่เขื่อน ออกไปก่อน เฟย์จะเช็ดตัวให้แก้ว”
“จร้าๆๆๆ สั่งจังเลยน่ะคุณภรรยา”
“ไม่ขำ”
“ขอโทษคร๊าบบบบ ไปแล้วๆๆ”
เขื่อนยิ้มกว้างให้คนรัก ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่ก็ไม่วายต้องหันกลับมาเมื่อถูกกร้องทัก
“พี่ค่ะ...ถ้าเพื่อนพี่โทรมาไม่ว่าจะเป็นใคร พี่ห้ามพูดถึงแก้ว และบอกว่าแก้วอยุ่ที่นี่น่ะค่ะ”
“ทำไมหล่ะ แล้วถ้าเกิดไอ้ป็อปแฟนแก้วโทรมาหล่ะ”
“บางทีแก้วอาจจะอยากบอกเองน่ะค่ะ...พี่ให้ป้านมทำข้าวต้มร้อนๆขึ้นมาเฟย์หน่อย
ส่วนพี่อย่ามัวแต่อู้งานและหลับ ไปคุมคนไร่ที่เก็บยอดชาหน่อยน่ะค่ะ”
“คร๊าบบผม...สั่งจังเลยน่ะ ตกลงนี่ไร่ใครหว่า”
เขื่อนเอ่ยบ่นงุมงำออกไปจากห้อง แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงตะโกนตามมาด้วย
“ฉันได้ยินน่ะย่ะ”
“หูดีจังเลยวุ้ย เมียใครหว่า...แล้วนี่ถ้าไอ้ป็อปโทรมา ไม่ให้บอกใช่มั้ยเนี่ย”
ตี๊ดๆๆๆๆ
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เมื่อเห็นคนที่โทรมาทำให้เขาขมวดคิ้วทันที
“แล้วถ้าไอ้โมะโทรมา...จะบอกได้มั้ยว่ะ ”
******อัพแล้วน่ะค่ะหลังหายไปนาน***
ไรเตอร์ไม่ได้ไปไหน แต่สมองมันตีบตันนิดหน่อยแหะๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
