สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

8.6

เขียนโดย tumm

วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.18 น.

  51 ตอน
  1152 วิจารณ์
  99.71K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
           " ตอบตกลงก่อน แล้วคืนนี้ได้เห็นแน่ รับรองว่าโดนใจสุดๆ" แก้วเอ่ยบอกแล้วส่งยิ้มแบบยั่วยวนมาให้ชายหนุ่ม        " ให้ไปก็ได้ แต่ห้ามกลับมืด" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว        " พรุ่งนี้เขื่อนมารับแก้วนะ ลาล่ะแล้วนะครับคุณโทโมะ" เขื่อนเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที        " ดูดิ เพื่อนแก้วกลัวไปแล้ว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
        หลังรับประทานอาหารเสร็จโทโมะก็เดินตามหญิงสาวขึ้นมาบนห้องนอน  ก่อนจะรวบร่างบางมากอดอย่างคิดถึงพร้อมจมูกโด่งก้มลงมาหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่หยุดไม่หย่อน         " พี่โมะไปอาบน้ำก่อนคะ แก้วจะได้ไปอาบบ้าง"          " อาบด้วยกันสิ"         " อยากเห็นข้อแลกเปลี่ยนก็ต้องไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"  แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มพร้อมปลดเนคไทที่คอออกให้ชายหนุ่ม ก่อนจะจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตที่ละเม็ดก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันที่เอวให้ชายหนุ่ม         " ไม่ถอดให้หมดเลยล่ะครับคนดี"         " ไม่เอาอ่ะ พี่ถอดเองดิ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม         " พี่อยากให้แก้วถอดให้อ่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วจัดมือหญิงสาวมาวางที่ตะขอกางเกง         " ไม่เอาอ่ะพี่โมะ แก้วกลัว"         " อะไร ทำอย่างกับไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสอย่างนั้นแหละ" โทโมะเอ่ยบอกจนหญิงสาวจำใจถอดกางเกงออกจากตัวชายหนุ่ม  แต่ยังมีผ้าขนหนูพันรอบเอวปิดบังเอาไว้  เมื่อเสร็จแล้วหญิงสาวจึงเดินมาเตรียมชุดนอนไว้ให้ชายหนุ่มก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนมาเป็นแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวมานั่งรออยู่ที่ปลายเตียง         " พี่อาบน้ำเสร็จแล้วครับ แก้วไปอาบน้ำต่อเถอะ" โทโมะเอ่ยบอก แก้วจึงลุกเดินเพื่อที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปและไม่ลืมที่จะหยิบชุดที่เขื่อน เพื่อนหนุ่มซื้อมาให้ไว้ใส่ให้สามีดูได้เพียงคนเดียว         " แก้วเตรียมชุดนอนไว้ให้แล้วนะค่ะ" แก้วบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ   แก้วที่อาบน้ำเสร็จแล้วยืนมองตัวเองในกระจกอย่างไม่มั่นใจ ทำไมนะเหรอ  ก็ชุดที่ตัวเองใส่อยู่นะมันเป็นชุดนอนซีทรูสีขาวนะสิ ใส่แบบนี้อย่าใส่เลยดีกว่า หญิงสาวบ่นในใจ( งั้นก็ไม่ต้องใส่สิ/ไรเตอร์)(ใครถามความคิดเห็น/แก้วใจ)(ขอโทษคร๊าบ/แก้ว) หญิงสาวมองตัวเองก่อนจะค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ          " มีอะไรหรือเปล่าครับที่รัก ทำไมไม่ยอมออกมา" โทโมะเอ่ยถามก่อนจะละสายตาจากหนังสือในมือเอ่ยถามหญิงสาว          " โมะหลับตาก่อนสิ"          " ทำไมล่ะครับ" โทโมะเอ่ยถามอย่างแปลกใจ          " ก็แก้วบอกว่าหลับตาไง แล้วแก้วจะมีเซอร์ไพร์สให้" หญิงสาวบอกออกไป          " ก็ได้"  โทโมะเอ่ยบอกแล้วหลับตาลง แต่ด้วยความอยากรู้จึงแอบมองนิดๆ ว่าหญิงสาวนั้นจะทำอะไร  แก้วเองก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินตรงมาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วก่อนจะขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆ ชายหนุ่ม          " ลืมตาได้แล้วค่ะ" แก้วเอ่ยบอแล้วก้มหน้าทันที          " แก้ว ไปซื้อชุดนี้มาได้ยังไง" โทโมะเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะชุดที่หญิงสาวจะซื้อต้องผ่านเรด้าจากสายตาของเขาก่อน          " ทำไมล่ะ โมะไม่ชอบเหรอ" แก้วเงยหน้าถามชายหนุ่ม          " ชอบมันก็ชอบ โมะถามว่าไปซื้อมาตอนไหน ทำไมโมะไม่รู้" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตักโดยหันหน้าเข้าหากัน          " แก้วไม่ได้ซื้อเองหรอก"          " อะไรนะ" ชายหนุ่มถามเสียงดังเมื่อหญิงสาวบอกว่าไม่ได้ซื้อเอง แล้วใครหน้าไหนมันกล้ามาซื้อให้เมียเขาใส่          " ใจเย็นสิ คือว่าชุดนนี้เพื่อนแก้วอ่ะ มันซื้อมาฝาก"          " ไอ้ที่กั้นน้ำหน้ายาวนะเหรอ" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว          " ใช่ แล้วทำไมต้องเรียกเพื่อนแก้วแบบนั้นด้วยล่ะ ไม่น่ารักเลยนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยกมือขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่มเอาไว้          " ก็อยากเรียก พรุ่งนี้โมะไม่ให้ไปแล้ว"          " ทำไมล่ะค่ะ ไหนบอกให้แก้วไปแล้วไง"          " ก็โทษฐานที่มันซื้อชุดนี้มาให้แก้ว เสื้อผ้าของแก้วมีพี่คนเดียวที่จะซื้อให้ได้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์" โทโมะเอ่ยบอก          " นะค่ะที่รัก" หญิงสาวเอียงหน้ามามองชายหนุ่มอย่างอ้อนๆ          " ก็ได้ แต่ห้ามไปทำหน้าแบบนี้ เสียงหวานๆ แบบนี้กับใครนะ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเอื้อมมือมาบีบจมูกหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักเขาก่อนจะยิ้มออกมา          " ขอบคุณค่ะ" แก้วยิ้มก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างของชายหนุ่มแล้วโดดลงจากตักมานอนบนที่นอน          " ได้ไงอ่ะแก้ว แต่งตัวว่าก็ต้องให้พี่ดูสิ"          " ดูได้ไง มีของดีต้องเก็บไว้ ห้ามดูค่ะ อิอิ" แก้วบอกพร้อมหัวเราะก่อนจะดึงผ้ามห่มมาคลุมตัวไว้          " ใช่ มีของดีต้องเก็บไว้ดู และคนที่ดูได้มีเพียงโมะคนเดียว" ชายหนุ่มเอยบอกก่อนจะมุดลงไปในผ้าห่มผืนใหญ่          " อย่านะโมะ มะ ไม่เอา อย่า" หญิงสาวร้องแล้วดิ้นไปมาเมื่อโดนชายหนุ่มกอดเข้าที่เอว  แล้วทั้งสองก็เล่นผีผ้าห่มกันอย่างเมามันส์
 
 
           เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวโดยมีแฟนหนุ่มสุดรอที่แต่งตัวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ยอมไปทำงาน  นั่งดูหญิงสาวแต่งตัว      " วันนี้แฟนโมะสวยจัง" โทโมะเอ่ยบอกแล้วเดินมากอดเอวหญิงสาวที่ยืนแต่งตัวอยู่       " โมะอย่าเพิ่งกอดสิ แก้วยังแต่งตัวไม่เสร็จแล้ว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม      " ก็ได้ วันี้ใส่ชุดไหนเนี่ย"       " เสื้อยืดกางเกงยีนส์ค่ะ"      " ห้ามใส่ขาสั้นนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอก      " ไม่เอาอ่ะ อากาศร้อนจะตาย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อมาสวมก่อนจะเลือกหากางเกงยีนส์ขาสั้น      " ใส่ขาเดฟเถอะนะครับ"      " พี่ใส่ไปคนเดียวเถอะ ร้อนก็ร้อน" แก้วว่าก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์ขาสั้นมาใส่      " งั้นโมะไปด้วย"      " อย่าเยอะค่ะ เอาแค่พอดีๆ" แก้วเอ่ยบอกเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มออกแนวหึง หวงมากเกินไป      " ไม่เอา"       " นะค่ะ วันเดียว" แก้วว่าก่อนจะเดินเข้ามาโอบรอบคอชายหนุ่มก่อนจะแตะที่ริมฝีปากชายหนุ่มอย่างเอาใจก่อนจะถอนออกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม      " เอาอีกแล้วนะ"      " ลงไปกินข้าวกันเถอะค่ะ แก้วหิวแล้ว" หญิงสาวว่าก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างแล้วเดินจับมือชายหนุ่มเดินลงมายังข้างล่างเพื่อรับประทานอาหารเช้า      " วันนี้มีอะไรทาน" โทโมะเอ่ยถามเด็กรับใช้      " ข้ามต้มทะเลค่ะ" เด็กรับใช้เอ่ยบอกเมื่อทั้งสองเดินมานั่งที่โต๊ะก่อนจะยกถ้วยข้าวต้มมาให้      " แก้วกินก่อนนะ หิว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม      " ขอโทษนะครับ" เสียงเอ่ยดังมาทำให้ทั้งสองหันไปมอง      " เขื่อน มากินข้าวด้วยกันสิ" แก้วเอ่ยเรียกเพื่อนหนุ่ม      " ดี กำลังหิวเลย ขออนุญาตินะครับ" เขื่อนเอ่ยบอกเพื่อนสาวก่อนจะหันไปขออนุญาติกับชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเพื่อนสาว      " ไปนั่งหัวโต๊ะ" โทโมะเอ่ยบอกชายหนุ่มที่กำลังจะนั่งลงข้างๆ แฟนตัวเอง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา