สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK

        " กินพี่อีกไหมล่ะ"        " ไหมค่ะ แก้วเบื่อ"        " เบื่อพี่เหรอ" โทโมะเอ่ยถามเศร้าๆ ก่อนจะหันหน้าหนีแต่แฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม        " เปล่านะ แก้วแค่แหย่เล่น" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วเอนศรีษะมาซบชายหนุ่ม        " พี่คงหน้าเบื่อจริงๆ ล่ะสิ แก้วถึงเบื่อพี่ พี่ขอโทษล่ะกัน" โทโมะว่าก่อนจะลุกเดินหนีไป        " โอ๋ๆ พี่โมะค่ะ มาทานข้าวก่อนนะค่ะ" แก้วรั้งแขนชายหนุ่มก่อนจะลากให้เดินกลับมานั่งที่โต๊ะอาหาร        " ก็ถ้าเบื่อจะได้ไปไกลๆ ไงครับ"        " แก้วแค่ล้อเล่น หรือว่าพี่อยากไปไกลๆ จากแก้วกันแน่" แก้วเอ่ยถามแฟนหนุ่ม        " พี่ไม่เคยคิดที่จะอยู่ห่างจะแก้วเลย"        " จริงเหรอ" แก้วเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ        " แน่นอน พรุ่งนี้โมะทำงานอยู่ที่บ้าน แก้วต้องมานั่งเฝ้าโมะนะ โมะอยากได้กำลังใจ"        " ก็ได้ค่ะ"        " งั้นมาทานข้าวกันครับ" โทโมะบอกแล้วตักอาหารใส่จานให้แฟนสาว
 
 
 
       วันนี้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็ไม่พบแฟนสาวข้างกายก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่ตัวแล้วเตรียมจะเดินลงมาหาแฟนสาวที่ตื่นแต่เช้าแล้วไม่ยอมปลุกเขาด้วย       " อ้าว ตื่นแล้วเหรอค่ะ" แก้วที่กำลังจะเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าโทโมะนั้นเปิดประตูออกมาพอดี       " ครับ แล้วไปไหนมานี้" ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะดึงหญิงสวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู       " ไปทำอาหารเช้ามาค่ะ งั้นโมะลงไปก่อน แล้วขออาบน้ำแปบนึง"        " โมะขอได้ครับ ฟอด~"       " หอมทำไม เหม็นจะตาย" หญิงสาวเอ่ยบอกเพราะเธอเพิ่งทำอาหารเช้าเสร็จ        " ไม่เห็นเหม็นเลย แก้วอ่ะห๊อมหอม"       " พอเลย แก้วจะไปอาบน้ำแล้ว"       " ไม่ให้ไป จนกว่า.." ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะยื่นแก้มป่องๆ ไปให้หญิงสาว       " จุ๊ฟ~"        " ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มเอยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วตัวเองก็มานั่งดูโทรทัศน์รอ  แต่เขาไม่หยุดแค่นั้น ชายหนุ่มยังเดินไปเตรียมเสื้อผ้าที่จะให้หญิงสาวใส่ในวันนี้       " นึกว่าลงไปแล้วซะอีก" แก้วเอ่ยบอกเมือ่เดินออกมาจากห้องน้ำ       " ก็บอกแล้วไงครับว่าจะรอ" ชายหนุ่มกดปิดโทรทัศน์ก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว       " แล้วนี้อะไรเนี่ย" แก้วเอ่ยถามก่อนจะมองไปยังเสื้อผ้าที่แฟนหนุ่มนั้นเตรียมไว้ให้       " แก้วเตรียมให้โมะทุกวัน วันนี้โมะก็เลยขอเตรียมให้คุณแฟนบ้างไม่ได้เหรอ"       " ไอ้ได้มันก็ได้ แต่นี้มันคืออะไร แก้วว่าแก้วไม่มีแบบนี้นะ"       " ก็คือว่าโมะ..ซื้อมาให้แก้วอ่ะ" โทโมะเอ่ยบอกอย่างเขิลอาย       " บ้า แล้วไม่อายหรือไงที่ไปซื้อเนี่ย" แก้วเอ่ยถามออกมาด้วยความเจิลแทนชายหนุ่มที่เขาไปซื้อของใช้สำหหรับผู้หญิงมาให้เธอ       " ก็อาย แต่อยากซื้อให้นิ"       " อืม" แก้วพยักหน้ารับก่อนจะคว้าเสื้อผ้าเดินไปในห้องน้ำ       " จะไปไหน" โทโมะเอ่ยถามพร้อมรั้งแขนหญิงสาวไว้       " ไปแต่งตัวสิ"       " แต่งตรงนี้ก็ได้ เห็นกันหมดแล้วยังจะอายอีก" ชายหนุ่มเอ่ยแหย่หญิงสาว       " แก้วไม่ได้ด้านเหมือนใครบางคนนะ"       " ไม่ต้องเลย แต่งมันตรงนี้แหละ" ชายหนุ่มว่าก่อนจะดึงหญิงสาวลงมานั่งบนเตียงแล้วหยิบบรามาสวมให้หญิงสาว       " เฮ้ย!"       " ร้องทำไม" โทโมะเอ่ยถามแฟนสาว       " ก็โมะจะทำอะไรล่ะ" แก้วเอ่ยถามก่อนจะจับมือชายหนุ่มให้หยุดการกระทำที่จสวมบนฃราให้เธอ       " ก็แก้วอายไง โมะก็เลยจะใส่ให้"       " พอเลย แก้วใส่เอง" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วลุกหันหลังให้ชายหนุ่มก่อนจะสวมบราและเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว       " ทำไมแต่งตัวไวจังเลยครับ"       " ก็มันมีหมาป่าอยู่แถวนี้ไง แก้วก็เลยต้องแต่งตัวเร็วๆ"       " หมาป่าตัวนี้มันน่ารักนะครับ" ว่าแล้วก็เอาแก้มใสๆ มาถูกับแก้มของหญิงสาว พร้อมวงแขนที่ยกขึ้นโอบกอด       " พอเลย ไปกินข้าวกันดีกว่า" แก้วว่าก่อนจะหมุนตัวออกจากอ้อมกอดแล้วเดินนำออกไป       " รอด้วยสิ" โทโมะวิ่งตามก่อนจะจับมือหญิงสาวเดินลงมายังห้องอาหาร       " น่าทานจัง" โทโมะเอ่ยบอกแล้วนั่งลงก่อนจะลงมือทานอาหารเช้าแบบอเมริกันที่หญิงสาวทำไว้ให้  ทั้งสองนั่งทานกันไปก็แหย่กันไปอย่างมีความสุข       " โมะไปทำงานก่อนนะค่ะ เดี๋ยวแก้วจะตามไปที่หลัง" แก้วเอยบอกแฟนหนุ่ม       " ทำไมล่ะ"       " เดี๋ยวแก้วเตรียมของว่างแปบนึงนะ นะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยอ้อนชายหนุ่ม       " ก็ได้ค่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงหวานก่อนจะลุกเดินไปยังห้องทำงาน  แก้วมองตามก่อนจะเก็บหวานเข้าไปล้างทำความสะอาดก่อนจะเตรียมของว่างไปให้ชายหนุ่ม
 
 
 
        " ว่าแล้วค่ะ" แก้วเอ่ยบอกเมื่อยกถาดของว่างเข้ามาในห้องทำงานของแฟนหนุ่ม ก็พบว่าโทโมะนั้นฟลุบหลับอยู่บนโต๊ะทำงาน        " นี้คุณมาเฟียค่ะ เขาให้มาทำงานนะค่ะ ไม่ได้มาหลับ" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะวางถาดขนมที่ถือมาลงบนเ๖ะตัวเล็กกลางห้องทำงานก่อนจะเดินมาหาชายหนุ่ม        หมับ~ เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นนั่งดีๆ แล้วรวบเอวบางมากอดไว้       " นี้แน่ะๆ" หญิงสาวว่าก่อนจะฟาดมือลงกับลำแขนของชายหนุ่ม       " โอ๊ยๆ เจ็บนะครับ"       " ก็อยากแกล้งทำไมล่ะค่ะ ทำงานเลย"       " ก็ได้ครับ" โทโมะว่าแล้วเอามือข้างหนึ่งกอดเอวบางไว้ อีกมือยังคงขีดๆ เขียนๆ ลงบนกระดาษ       " ปล่อยแก้วก่อนค่ะ"       " ทำไมล่ะครับ"       " โมะจะได้ทำงานสะดวกไงค่ะ"       " แบบนี้ก็สะดวกครับ"       " ไม่ได้ค่ะ งั้นแก้วเอาเก้าอี้มานั่งข้างๆ ดีกว่าไหม"  หญิงสาวเอ่ยยื่นข้อเสนอ       " ไม่ครับ แต่เอาเป็นแบบนี้ดีกว่า" โทโมะว่าก่อนจะขยับตัวนั่งดีๆ แล้วเลื่อนตัวหญิงสาวมานั่งตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างแล้วเอามือโอบกอดแล้วนั่งทำงานไป       " เจ้าเล่ห์อีกแล้วนะโทโมะ"       " ไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย แบบนี้มีกำลังใจในการทำงานเยอะ" โทโมะเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป  ทางด้านแก้วที่นั่งมานานก็เริ่มจะเบื่อพร้อมกับสายตาที่ค่อยๆ จะปิดลงอย่างช้าๆ แล้วหลับลงไปในที่สุด       " แก้ว โมะขอโทษนะ" ชายหนุ่มที่เห็นว่าแฟนสาวหลับไปก็รีบอุ้มหญฺงสาวให้ไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่ก่อนจะกลับมานั่งทำงาน      ก๊อก ก๊อก ก๊อก       " เชิญ"        " ฮัลโหล ว่าไงค่ะที่รัก" หญิงสาวร่างบางที่แต่งตัวได้เปรี้ยวเข็ดฟันเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้ามานั่งบนตักของชายหนุ่ม