The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

“คงเหนื่อยจนหลับ”
 
เดินไปหาข้าวของที่มีอยู่ในห้องแล้วมานั่งลงข้างๆเตียงผ้าสะอาดเช็ดไปที่แผ่นหลังเพื่อลบรอยเลือด
 
“แผลคงอักเสบน่าดู”
 
เพราะรอบๆแผลมันมีรอยแดงจนน่ากลัว เมื่อเช็ดด้วยน้ำเปล่าแล้วก็ใช่สำลีชุบแอลกอฮอลแช็ดซ้ำลงไปอีกที คนที่หลับอยู่ถึงกับสะดุง แต่ก็แค่สะดุงไม่ได้ตื่นขึ้นมาพอเช็ดคราบเลือดจนสะอาดใส่ยาเสร็จก็ถอนหายใจอย่างโล่งๆ
 
“เฮยยย~”
 
ผละออกไปเพื่อถอนหายใจไม่นานก็ก้มหน้าลงมาดูที่แผลอีกรอบ
 
“เพี้ยง~หายไวๆนะมาเฟียขี้เก็ก”
 
ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดบาดแผลกอนจะทำหน้าเก็กล้อเลียนแบบที่คนนอนหลับชอบทำบ่อยๆ วันนี้เป็นอีกวันซินะที่ต้องเจอกับอะไรยุ่งวุ่นวายไปหมด...
 
ขวับ!!
 
“เฮ้ยยยย”
 
 
ร้องด้วยความตกใจเพราะคนที่นอนหลับอยู่พลิกตะแคงตัวแล้วพาด
แขนยาวๆมาที่เธอรั้งร่างบางในลงไปนอนด้วยกันบนฟูก
 
“ว่าใคร”
 
“ก็ว่านายแหละ”
 
“มาเฟียอยากหิววันนี้ไม่สะดวกอยากให้นายหญิงปรนนิบัติหน่อยได้
ไหม”
 
 
“ให้ทำอะไรอีกหล่ะ”
 
 
 
ถามอู่อี้อยู่กับอกกว้าง
 
 
“แล้วเคยทำอะไรกันหล่ะ”
 
 
“ไม่เด็ดขาด”
 
“นายหญิง”
 
เบื่อคำๆนี้จัง อะไรก็ยกคำนี้มาอ้างไอ้มาเฟียบ้าเอ้ย
 
“ถ้าไม่ทำฉันจะทำเองนะ”
 
 
ร่างสูงพลิกกายขึ้นมาคร่อมไว้ ฉกจูบลงมาอย่างรวดเร็วจนแก้วตั้งตัวไม่ทัน เผยอรับลิ้นเข้าไปในช่องปาก รู้สึกว่าตอนนี้แผลที่หลังจะไม่เป็นปัญหาสำหรับมาเฟียคนนี้จริงๆ
+
+
+
แสงไฟหลากสีสาดส่องไปทั่วทั้งผับ ผู้หญิงจำนวนมากเต้นยั่วยวนอยู่บนเวทีเป็นที่ทั้งที่หมายปองและอาหารสาตาของชายหนุ่มด้านล่างเป็นอย่างดี นี่ก็ล้วงเข้าวันที่สามมาแล้วที่เฟย์ยังต้องอยู่ที่นี้ ตารางงานเดินแบบและอีเวนท์ต่างๆเป็นอันต้องงดไปจนหมดเพราะอะไรหล่ะเหรอที่ทำให้เธอต้องอยู่ ก็เพราะเพื่อนอีกทั้งสองคนยังไม่ส่งข่าวมาหน่ะสิคนหนีไปกับใครก็ไม่รู้ดูสุขุมแปลกๆ ส่วนอีกคนที่พึ่งเจอกันก็หายไปกับหนุ่มหล่อคนหนึ่ง คิดแล้วก็ปวดหัวขึ้นมากระดกบรั่นดีในแก้วรวดเดียวหมดราวกับว่ามันคือน้ำเปล่า
 
“คอแข็งจังนะครับเฟย์”
 
เสียงทักดังขึ้นก่อยเจ้าตัวจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆหน้าเค้าเตอร์ จะใครถ้าไม่ใช่เขื่อนคนที่ลากเธอหลบคมมีดมา
 
“ก็ไม่แข็งเท่าไหร่หรอกคะ เฟย์ก็แค่ยังไม่เมา”
 
สายตาหวานหยาดเยิ้มตามแบบฉบับหนุ่มเจ้าชู้คารมดีส่งมาไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ ทำไมเธอจะไม่รู้มีหรือจะยอม ดวงตากลมโตจ้องแป๋งไปที่คนตรงหน้าเธอไม่ถอยอยู่แล้ว
 
“ดื่มด้วยกันไหมค่ะ”
 
ยกแก้วของเธอแล้วขยับตัวลงจากเก้าอี้เดินเข้ามาเขื่อนใกล้เบียดสะโพกงามลงไปในช่องว่างระหว่างขาของเขื่อยริมฝีปากอิ่มชวนมองยิ้มหวานจนเห็นลักยิ้มที่แก้มบุ๋มลึกลงไป
 
“ก็ดีครับ...ว่าแต่วันนั้นเรายังไม่ได้เล่นไพ่กันเลยนะ”
 
“ยังอยากเล่นไหมหล่ะค่ะ”
 
ยัดแก้วบรั่นดีใส่มือเขื่อนแล้วเลื่อนมือมาเกาะไว้ที่แผงอกกำยำ เขย่งปลายเท้าเพื่อให้ไปกระซิบถามที่ใบหู มือหนาไว้ต่อสัมผัสไม่ปล่อยให้ร่างบางผละออกไปง่ายๆตวัดเกี่ยวคล้องเอวบางไว้
 
“แน่นอนที่สุด”
 
กระโดดลงมาจากเก้าอี้แล้วคล้องเอวพาเดินขึ้นไปยังชั้นบน ห้องที่ดูแตกต่างจากห้องที่เธอพักมันเรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี ห้องสีน้ำเลเข้มภาพวาดที่ติดอยู่บนฝาผนังเต็มไปด้วยลวดลายของไพ่ทาโร่ที่เธอชอบ มีกลิ่นอายแห่งความลึกลับซ่อนอยู่ไม่น้อย แต่ที่แปลกไปกว่านั้นสิ่งที่อยู่กลางห้องกลับไม่ใช่เตียงนอนหากแต่เป็นโต๊ะชุดที่มีเก้าอี้เพียงสองตัววางอยู่มันถูกปูด้วยผ้าสีเทา...
 
“ห้องสวยดีนะคะ”
 
“ถ้าสวยก็มานอนที่นี้ได้นะครับ ยินดีเสมอ”
 
โน้มหน้าลงมาใกล้
 
“พูดแล้วอย่าคืนคำนะคะ”
 
 
 
......................................................................
ช่วฃนี้เนตเต่าเนอะเล่นไม่ได้อ่าเนอะ^^แต่พอเข้าได้ก็อัพให้เลยน้าไม่รู้สนุกรึเปล่า
 
รักรีดเดอร์จ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟ