Love friends รักสุดแสบขอคู่ใจนายน่ารักสุดซ่าส์

ซ่า~ ซ่า~“แก้ว เล่นน้ำดิ”“หึ ไม่อ่ะ กลัวเปียก”“ฮึ กลัวน้ำล่ะสิ”“นายหาว่าฉันคือหมาบ้าเหรอ!?”“ใครว่าเธอ คิดไปเอง -3-““นาย!! ตาย!!”ตู้มมมมมมมมมมมมมม!!~~ (ไหนบอกกลัวเปียกไหงไปกระโดดลงน้ำซะงั้นพี่แก้วใจ)“ฮ่าๆๆๆ ให้มันได้งี้สิ”ซ่า!!~“งี้น่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ เฮ้ ไหงทำหน้างั้นล่ะ น้ำทะเลหวานจะตายยยยยยยยยย~”ฉันสาดน้ำใส่หน้านายโทโมะ เฮ้ ไหงทำหน้างั้นล่ะ น้ำทะเลหวานจะตายยยยยยยยยย~“เค็ม!! TOT หน็อย นี่แหนะ!!”ซ่า!!~“เฮ้ ไหงทำหน้างั้นล่ะ น้ำทะเลหวานจะตายยยยยยยยยย~ ฮ่าๆๆ”นายนี่กวนฉัน!! (ไปกวนเค้าก่อนไม่ใช่เหรอ)“โอ๊ยยยย!!!!!!!!!!”“แก้ว เป็นไรอ่ะ ร้องดังจัง แน่ จะแกล้งฉันล่ะสิ ฮั้นแน่!”“แง~ เหยียบหอยเม่นอ่ะ เจบบบบบบบบบ~”“ไหนดูซิ o_O”ฉันเลยยกเท้าให้เหนือน้ำมาอยู่ระดับสายตานายโทโมะ ฮ่าๆๆ “ชัดยัง ^O^”“ชัดไปมั้ง -_-;”“เฮ้ยๆๆ นายจะแบกฉันไปไหนน่ะ =O=”“อ่ะ นี่ถึงฝั่งล่ะ ไหนลองลุกเดินดิ๊”“โอ๊ย!!! สบาย....อ๊ากกกกกก =[ ]=”“ฮึ สบาย! ลุกยังลุกไม่ไหว สงสับเหยียบเต็มๆ”“ก็ตอนแรกมันไม่ปวดนี่นา!”“โอเค ขึ้นหลังฉันนะ”“อือ”“ฉันจะพาเธอไปรักษา ^-^”“ที่ไหน”“จิตเวช -O-!”“แรง”ห้องพยาบาล“อืม...หนามฝังลึกมาก เอาเข็มมาเอาออก เดี๋ยวเดียวเอง เจ็บเหมือนมดกัด ^-^”“ค่ะ TOT” เข็มเลยเรอะ“เริ่มแล้วนะ”“ค่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!!!!! =[]=”“เธอมาหยิกฉันทำไม =[]=!“เจ็บอ่า TOT อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!!!! T[]T”“ฉันน่ะต้องร้อง TT เธอมากัดฉันทำไม”“เจ็บเหมือนมดกัดใช่มั้ย ^-^ หมอไปล่ะ”“เดี๋ยววววววว หมอคร้าบ แขนผมระบมแล้วอ่ะ ทังกัดทั้งหยิก T^T”“มดพันธุ์ไหนอ่ะหมอ TOT”“อ้อ อย่าเดินสักวันนะคุณจริญญา ส่วนคุณแฟนใช่มั้ยคะ”“อ่อ ใช่ครับ! / ไม่ใช่ค่ะ”“ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”“ไม่ใช่ค่า~!!!!!!!!” <<เจ็บเลยแรงพูดน้อย“ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”“อ่า...ค่ะๆ -_-; คุณต้องแบกเค้าสักวันนะคะเพราะไม้ยันมันหมดอ่ะค่ะ พอดีช่วงนี้หอยเม่นระบาด”ห๊ะ!?“แก้วๆ”“...”“หลับแล้วสิเนี่ย” ไม่ได้หลับ เฟ้ย แกล้งๆ“...”“หลอกง่ายจังเลยน้า~ ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมสักหน่อย ฉันน่ะ...จำเธอได้นะ”“...!?” “ฉัน...ไม่ได้ความจำเสื่อมนะ ฉันอโทษที่โกหกเธอ แต่อีกไม่นาน...ฉันจะบอก...เรื่องนั้น...กับเธอ...” อ๋อ...แล้วนายคิดจะบอกกับฉันเมื่อไหร่ล่ะ“งึมๆ”“ตื่นแล้วเหรอ?”“โทโมะ...นายเห็นเก้าอี้ตรงนั้นมั้ย ฉันอยากนั่งตรงนั้น”“เก้าอี้ม้าสีขาวนั่นน่ะนะ อ่ะ อึ๊บบบบบบบบ~”“ตลก ฉันไม่หนักขนาดนั้น =_=”“ฉันนั้งด้วย...นะ...นะ”“ไม่ต้องหรอก...”“...”“ฉันอยากนั่งคนเดียวน่ะ ^^” ฉันฝืนยิ้มให้ก่อนที่นายโทโมะจมองฉันด้วยสายตาไม่เข้าใจ...ฉันว่าฉันไม่เข้าใจนายมากกว่า...Kaew’s ParT“แก้ววววววว!!! มานั่งเหงาหงอยอะไรตรงนี้ พ่อโทโมะล่ะจร๊า คิๆ” ฟางโผล่ออกมาจ๊ะเอ๋แก้วด้วยท่าทางลั่นล้า“ฟาง...เธอรู้เรื่องนายโทโมะใช่มั้ย นายนั่นมีอะไรปิดบังฉันรึเปล่า” “เอ่อ...” มัน มัน มัน ก็มี๊ >_< จะบอกดีมั้ย นั่นก็เพื่อน (แฟน) นี่ก็เพื่อน (ตัวเอง)“ฟาง....บอกฉันสิ!! บอกมา!!”“…!?” แก้ว? ร้องไห้? แก้วเป็นอะไรไป!!!“เธอไปได้ยินอะไรมา!? บอกฉัน!!” ฟางตกใจมากเลยรีบถาม“ฉัน...”5 นาทีต่อมา“ยัยแก่นแก้ว มาชิงตัวแฟนฉันไป เดี๋ยวปั๊ด”“ปั๊ดไรนายป็อป” ฟางถามขึ้นมา“เฮ้ย!! นี่มันถึงเทศกาลฮาโลวีนแล้วเหรอ!! แก้วใจตาแดงมาก o_O”“นายป็อป.......” ฟางทำเสียงต่ำให้รู้ว่าขืนกวนต่อได้เกิดศึกแน่ -_-+“เคๆ โทษๆ อืม...”“แก้วรู้หมดแล้วนะ”“รู้ไรยัยขี้กลัว”“ใครยัยขี้กลัว!? เอ่อ ที่นายโทโมะแกล้งความจำเสื่อมน่ะ”“อ่อ เรื่อธรรมด๊า ธรรมดา...หา! รู้ได้ไง O_O”“รู้จากปากเจ้าตัวเนี่ยแหละ” แก้วตอบเองเลย เห่อๆ“เธอจะไปคุยกับไอ้โมะมั้ย”“ฮะๆ ไม่หรอก เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว”“เดี๋ยวแก้ว กลับไปไหน” ฟางถามอย่างร้อนรน“ทำไมล่ะฟาง ในเมื่อฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อนี่นา...”“อืม...ฉันเข้าใจแก้ว บางทีเธอก็ต้องการเวลาทำใจนี่เนอะ”“เดี๋ยวป็อป”“?”“ฝากไปบอกนายนั่นไม่สิฝากนี่ไปให้นายนั่นที...”“อือ...”“เฮ้ป็อป เห็นแก้วมั้ยวะ”“แก้วไปแล้ว”“ไปอะไรล่ะ แก้วยังไม่ตาย แกอย่ามาอัปมงคล”“โหย ไอ้โมะ แกสิอัปมงคล ฉันยังไม่พูดไรเลยแกอ่ะคิดไปเอง”“เออ”“แก้วรู้แผนแกแล้ว”“แผน?? รู้ได้ไงวะ!!”“แกพร่ำอะไรตอนแบกยัยนั่นรึเปล่าเล่า!!”“…!!” ได้ยินงั้นเหรอ!?“แก้วฝากมาให้”‘ฉันได้ยินหมดแล้วตอนนายแบกฉันน่ะ...ฉันว่านายไม่น่าโกหกฉันเลย เราขาดกัน’