รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

8.8

เขียนโดย tanopa

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.06 น.

  50 chapter
  291 วิจารณ์
  73.03K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25) รักฉันเพราะอะไร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เฟย์ - ฟางๆวันนี้พี่เอกบอกแกยังว่าพรุ่งนี้เฮียนัดพวกทีมงานประชุมด่วนเร็วจี๋
ฟาง - อืมๆ ก็ได้ยินมาคราวๆแต่ไม่ได้ระบุเวลากับสถานที่อ่ะ เฟย์มีไรคืบหน้าไม่
เฟย์ - เฟย์เย่ซะอย่าง ........... พรุ่งนี้เริ่มประชุมตอน สิบโมง ที่ห้องประชุมใหญ่
เขื่อน - ที่ร๊ากกกกกกคร๊าบบบบบบบ วันนี้เราไปไหนกันดีหลังบ่ายสาม เช้านี้พี่มีถ่ายแบบ ถึง เที่ยง บ่ายโมงถึงบ่ายสองครึ่ง มีสัมภาษณ์รายการทีวี แล้วก็วางยาว
ป๊อปปี้ - เราไปเที่ยวกันไหมอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา กันแบบนี้
ฟาง - นี่แนะๆๆ หยิกให้ตายเลยดีไหม ดูหน้าตาพี่โทโมะ ไหม ......(ว่าแล้วหมั่นไส้ของตีอีกทีเหอะ) พี่จงเบมินไม่มาหาเหรอวันนี้ ปกติมินนี่ของพี่จงเบต้องมาก่อนทำงานนี่ค่ะ
จงเบ - อ๋อ มินไปถ่ายนิตยสารกับพิม จินนี่ แล้วก็ วง six อ่ะ ยกเว้น........
หวาย - พี่โทโมะขาาาาาา วันนี้ไปทานข้าวเย็นด้วยกันน่ะค่ะ (รีบวิ่งมาเกาะแข้งเกาะขา เอ๊ยแขนเชียว//ไรเตอร์) คือคุณแม่พี่โทโมะบอกพี่ไว้ไหมค่ะว่าเราีบ้านของเรามีนัดด้วยกันเย็นนี้
โทโมะ - พี่ไม่ได้กลับบ้านมาจะเดือนกว่าๆแล้วครับหวาย แล้วคุณแม่พี่ท่านไม่เห็นว่าอะไรนี่ครับ พี่มีนัดเย็นนี้คง.....
หวาย - (แสร้งทำหน้าเศร้าทันที) เสียดายจังเลย พี่น่าจะไปด้วยน่ะค่ะ พวกเราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแบบตอนเด็กๆนานแล้วน่ะค่ะพี่โทโมะ พี่ไม่ไปหวายคงต้องโดนพวกผู้ใหญ่ทิ้งแน่ๆเลย หวายคงจะไม่มีเพื่อนคุยแน่ๆเลยค่ะ
โทโมะ - พี่....ขอตัวน่ะ พี่นึกได้ว่ามีธุระ
   ชายหนุ่มรีบก้าวออกจากห้องซ้อมทันที เมื่อออกมาอยู่ลำพังได้สักระยะหนึ่ง มือหนารีบกดค้นหาเบอร์โทรของพี่สาวตนทันที 
มากิ - งั้นเจ้าน้องชาย ลมอะไรทำให้โทรหาพี่ก่อนได้ ปกติไม่เคยโทรมาแบบนี้ ต้องมีอะไรหรือทำอะไรไม่ดีไว้แน่ๆ
โทโมะ - พูดมากน๊า พี่ โมะจะโทรมาหาเจ๊ว่าเย็นนี้บ้านเรานัดกินข้าวเย็นกับบ้านหวายเหรอ ..... หวา่ยมาบอกเมื่อกี๊นี่เอง ว่าไง
มากิ - เดี๋ยวๆน่ะ แม่ค่ะ เย็นนี้แม่ไปไหนรึเปล่าค่ะ (เมื่อได้คำตอบก็รีบบอกน้องชายตนทันที) แม่บอกว่าจู่ๆน้องหวายชวนไปทานข้าว อ๋อ แม่ถามว่าเย็นนี้แกวะ..........
โทโมะ - ผมไม่ว่าง บอกแม่ได้น่ะว่าผมไม่ไป ผมจะนอนคอนโดน่ะ 
มากิ - ไม่ได้งานนี้แกคงต้องไปล่ะแก แม่บอกว่าจะคุยกับแกสองคนเรื่อง ข่าวที่ลงเมื่ออาทิตย์ก่อนที่แกไปงานเปิดตัวนาฬิกาด้วยกันอ่ะ
โทโมะ - เข้าใจแล้ว.......
ด้านในห้องพัก
เฟย์ - นี่น้องหวายค่ะ ตอนนี้พี่โทโมะเขาไม่อยู่แล้วน้องจะมานั่งเลิศ เชิด คอเป็นเอ็นแบบนี้ทำไมค่ะ พวกพี่อึดอัด
หวาย - ของๆพี่โทโมะยังอยู่ หวายนั่งรอ พี่เฟย์มาสนใจทำไม เพราะหวายไม่ได้สนใจไรพี่อยู่ถ้าสนใจคงไม่อยู่แล้วเพราะเสียงพี่มันน่ารำคราญชมัด
เฟย์ - น้องหวายมันจะมากไปแล้วน่ะค่ะ น้องเป็นเด็กแล้วมายืนเถียงฉอดๆแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน พ่อแม่สอนแล้วไม่จำใส่กะโหลกกะลา หรือไงค่ะ สมบัติผู้ดีตะแคงตีนเดินแบบ ............(ฟางรีบปิกปางเฟย์ทันที)
ฟาง - หยุด!!!!! พอได้แล้ว ฟางหนวกหู เฟย์จะไปบอกน้องหวายเขาทำไม บอกอะไรก็ไม่ได้เพราะบอกไปเหนื่อยเองป่าวๆ (พูดยังไม่ทันจบหวายก็พูดขึ้นมาแทรกทันที)
หวาย - เพื่อนของพี่เฟย์ ยังดูฉลาดกว่าพี่เฟย์อีก เข้าใจอะไรง่ายๆดี
ฟาง - ป่าวเพราะพี่กำลังจะพูดต่อไปว่า เพราะน้องหวายวันๆไม่ทำอะไรหรอกนอกจากจ้องจับโทโมะ กับไล่กัดชาวบ้าน สมองเลยไม่ค่อยได้ใช้งานเท่าไหร่ ไปเหอะเฟย์บรรยากาศมันเริ่มเสียแล้ว(รีบดึงมือเฟย์แล้วเดินออกจากห้องไปทันที เมื่อสองสาวไปสามหนุ่มที่เหลือก็เผ่นตามไปทันที)
หวาย - ยัยปากปลาร้า หน๊อย กรี๊ดดดดดดดดดดด
 
 
เมื่อถึงเวลาเย็น ณ บ้านหวาย
หวาย - แม่ค่ะ เมื่อไหร่บ้านพี่โทโมะจะมาสักที หวายรอคอจะยาวไปถึงประตูบ้านแล้ว
แม่หวาย - นั้นไงมากันแล้ว ตายยากจริงๆเชียว
แม่โทโมะ - ไงยัยฤทัย สบายดีไหมเกือบปีแล้วสิน่ะ ที่ไม่ได้เจอกัน สวยอยู่เลยน่ะเธอน่ะ อ้าวหนูหวายแต่งตัวน่ารักเชียววันนี้ ทำงานวันนี้เป็นไงบ้าง โทโมะ มากิเข้ามาเร็วๆสิ
หวาย - หวัดดีค่ะพี่มากิ พี่โทโมะ หวายดีใจจังพี่มาด้วย (รีบเกาะแขนทันทีเหมือนกลัวโทโมะจะหนีไป)
มากิ - แม่ค่ะ คุณฤทัยค่ะ มากิว่าเราเข้าไปในบ้านดีกว่าน่ะค่ะ 
  จากนั้นพวกเขาก็เริ่มทานอาหารและเมื่อทานเสร็จคุณแม่ทั้งสองคนคุยกันอย่างออกรส ตามประสาเพื่อนสนิท มากิเองก็นั่งเล่นเกมส์ในมือบ้างตอบคำถามหวายบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนหวายนั่งเกาะติดโทโมะยิ่งกว่ากาวตุ๊กแก 
หวาย - พี่โทโมะขาทานผลไม้นี่น่ะค่ะ เดี๋ยวหวายป้อน
โทโมะ - ไม่เป็นไรครับหวายพี่อิ่มแล้วเมื่อกี๊ทานข้าวมาเยอะ หวายกินเองเลยครับพี่ไม่ไหวจริงๆ (พยายามข่มตอบด้วยน้ำเสียงให้เป็นปกติ) 
หวาย - น๊าน่ะๆๆ อ้ามมมค่ะอ้ามมมมม
โทโมะ - โธ่เว๊ย พี่บอกว่าอิ่มก็อิ่มสิ ฟังไม่ภาษาไม่ออกเหรอไง (ขึ้นเสียงด้วยความรำคราญทันทีและเมื่อรู้สึกตัวโทโมะกลับมาหน้านิ่งทันที ) เอิ่มพี่ขอโทษ พี่คงเหนื่อย หวายพี่มีเรื่องจะคุยกับหวาย ออกไปที่สวนหน้ากับพี่หน่อย
หวาย - ได้ค่ะ งั้นเราไปกันเลยแล้วกันน่ะค่ะ 
  จากนั้นหวายกับโทโมะ ก็มาถึงเก้านั่งที่สวนหน้าบ้านหวายทันที เมื่อมาถึงโทโมะไม่รอให้เสียเวลาก็เริ่มต้นคุยกับหวายทันที
โทโมะ - หวายพี่ถามอะไรหวายอย่างหนึ่งน่ะ หวายพี่รู้ว่าหวายชอบพี่มานานแล้ว แต่พี่อยากถามเราว่า เราชอบพี่รักพี่ตรงไหน เพราะอะไร หรือ มีเหตุผลอื่น
หวาย - ทำไมพี่โทโมะถามหวาย แบบนี้ล่ะค่ะ หวายรักพี่อยู่แล้ว รักมานานแล้วด้วยทำไมพี่ยังสงสัยแบบนี้ล่ะมันไม่ดีเลยน่ะค่ะ 
โทโมะ - พี่ว่า หวายแต่ต้องการเอาชนะเนย รึเปล่า เพราะในวันนั้นคนที่พี่เลือกคือเนยไม่ใช่เราไงหวาย เราลองนึกดูดีๆว่าเรารักพี่หรือว่าต้องการเอาชนะเนย อย่าพึ่งพูด และถึงแม้พี่กับเนยเราจะเลือก กัน พี่จะบอกว่าพี่ ณ ในตอนนี้และตลอดไป พี่รัก ได้แค่แก้วคนเดียว เท่านั้น
หวาย - ........................................อึ้งกับคำพูดของโทโมะจนพูดอะไรไม่ออก
โทโมะ - กลับเอาคำพูดของพี่ไปคิดๆให้ดี ว่าเป็นอย่างไงกันแน่
 
 
...... - โทโมะ ระรัก แก้ว เหรอ ยัยแก้วกลับมาแล้วเหรอทำไมไม่เห็นรู้เลย ไปเรียนที่เมืองนอกนึกดีใจว่าไปแล้วไปลับไม่กลับมาแล้วสะอีก แบบนี้คงต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้ว โ์ทโมะจะได้ไม่หลงไปหายัยแก้วได้
 
 
 
เอาล่ะค๊าาาาาาาา ไรเตอร์ง่วงนอนฉุดดดดดด ไปนอนก่อนน่ะค๊า
ใครกันน๊าจะเป็นคนขัดขวางโทโมะกับแก้ว เอาหูมาๆเดี๋ยวกระซิบบอก
"ติดตามต่อไปน่ะค่ะ" รักรีดเดอร์น่ะคร๊าาาาาา ม๊วฟฟฟฟฟ>x<
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา