My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

"หวายเรื่องมันเป็นมายังไงทำไมพวกเราไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลย?" ฟางเปิดประเด็ดเป็นคนแรกหลังจากพาหวายมาที่ห้อง
"ฉันงงกับคำพูดของแกมากเลยนะ"เฟย์เสริม
"ฉันว่าให้หวายพักสักแปปก่อนนะแล้วเราค่อยมาถามกันอีกรอบ" พิมเสนอความเห็นเพราะเห็นหวายยังเสียใจอยู่ยัไม่อยากไปทำร้ายหรือตอกยำจิตใจหวายเกินไป
"งั้นหวายพักผ่อนก็นะ แล้วเมื่อเย็นฉันจะมาตามเธอไปกินข้าวแล้วกัน" แก้วบอก
"ไปเถอะ เราลบกวนเวลาหวายมากเกินไปแล้วล่ะมั่งเนี่ย" โทโมะบอกแล้วเพื่อนๆก็ปล่อยให้หวายพักผ่อนอยู่ในห้อง
 
ในห้องหวาย
 
"ขนมจีน...ฮืออ....ฉันขอโทษ ฮือ...ฉันผิดไปแล้วฉันไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบ ฮึก..ฮึกแบบนี้ เธอยกโทษให้ฉันเถอะฉัน..ฮืออ.."หวายพูดอยู่คนเดียว
 
หน้าห้องหวาย
 
"ฉันสงสารหวายจริงๆน่ะ เราก็ไปบังคับเขาเกินไป" เฟย์พูดออกมาเมื่อคิดว่าตัวเองผิด
"ฉันคิดว่าเราเลิกแอบฟังหวายและไปนั่งที่ห้องรับแขกดีกว่าไหม" เขื่อนเสนอ
"ก็ดี" ทุกคนเห็นด้วยพอกำลังจะลุกออกไป
"เดี๋ยว เหมือนหวายจะพูดอะไรก็ไม่รู้ลองฟังก่อนดีไหม เนี่ยได้ยินไหม" พอแก้วบอกทุกคนก็รีบกลับมาอยู่ในท่าเดิม
(ถ้าไม่เกิดเรื่องในวันนั้นเราคงไม่เป็นแบบนี้ ขนมจีนเธอรอฉันนะเรื่องนี้เรา 3 คนอยู่ไปก็ไม่มีความสุขฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละขนมจีน เราจะได้ไม่ต้องมีใครสมหวัง) พอแก้วได้ยินอย่างนั้นแก้วก็รีบเปิดประตูไม่รอช้าเพราะตอนออกมาเธอไม่ได้ล็อคประตูเอาไว้
"หวายอย่าน่ะ หวายเธอลงมาเถอะขนมจีนก็ไม่อยู่แล้วถ้าฉันเสียเธอไปเธอลองคิดดูสิว่าฉันจะเป็นยังไง เสียเพื่อนที่รักกันมากไปในวันเดียวกันเวลาใกล้กันแบบนี้ลงมาเถอะหวาย" แก้วพยายามเอาหวายลงมาจากเก้าอี้ที่จะผูกคอตาย
"แก้ว ฮือออออ แก้วฉันขอโทษ" หวายเดินลงมาและกอดแก้วเอาไว้
"หวายเธอลืมเรื่องวันนั้นไปเถอะแล้วเริ่มชีวิตใหม่"แก้วพูด
"เดี๋ยวแก้วอย่าบอกน่ะว่าเธอรู้เรื่องทุกอย่าง เธอรู้ว่าหวายจะฆ่าตัวตายก็เลยให้เรามานั่งรอจังหวะที่หวายกำลังจะฆ่าตัวตายแล้วเขามาห้าม" เฟย์พูด
"แสดงว่าเธอรู้ทุกอย่างแต่ไม่อยากบอกคนอื่น" ฟางพูดเพราะไม่คิดว่าแก้วจะรู้ทุกอย่างแต่ไม่บอกตน
"ฉันรู้เหตุการณ์ทุกอย่างฉันรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่ฉันไม่กล้าบอกทุกคนเพราะฉันยังไม่มั่นใจว่าพวกแกจะบอกหวายแล้วหวายจะเป็นอะไรรึป่าว"แก้วพูดทุกคนไม่อยากเชื่อว่าแก้วจะเก็บความทุกข์และความลับไว้กับตัวเองนานขนาดนี้จนตัวเองจะเจ็บแทนคนอื่น
"ฉันจะบอกทุกคนเลยตลอดมาชีวิตที่ทุกคนเห็นฉันเป็นแบบนี้ เป็นคนเอาแต่ใจแบบนี้ มันไม่ใช่ฉันถ้าอยากรู้ว่าฉันเป็นยังไงต้องเข้าไปดูในห้องฉันที่ฉันไม่เคยให้ใครเข้าไปแม้แต่คนเดียว และเวลาฉันซื้อของแต่ล่ะอย่างฉันต้องแอบพวกเธอไปไง"แก้วพูดแบบเป็นชีวิตจริงของตัวเอง
"งั้นไหนๆฉันกับเธอก็จะเป็นสามี ภรรยากันแล้วฉันขอเข้าห้องเธอหน่อยนะ" โทโมะบอกกับแก้ว
"ก็ได้ พวกเธออยู่เป็นเพื่อนหวายก่อนนะ" แก้วหันไปบอกเพื่อนๆ
 
แก้วและโทโมะก็เดินมาอยู่ที่หน้าห้องของแก้ว ลืมบอกแผนผังชั้นบนห้องนอน
-------ฟาง-------พิม-------จินนี่-------หวาย
/                                                          /
/                                                          /
เฟย์                                                    มีน
/                                                         /
------แก้ว------------------แก้ว----------
ห้องแก้วจะเป็นห้องใหญ่สุดคือตั้งแต่คำว่าแก้วถึงแก้วอีกอัน (ใหญ่เว่อร์ไปไหนหว่าาา)
แคร้งง
เสียงเปิดประตูเข้าไปในห้อของแก้ว
ปัง!
เสียงปิดประตูลง
"ก็ไม่เห็นมีอะไรที่แตกต่างจากห้องอื่นเลยนิ" โทโมะพูดเพราะที่เข้ามาก็ไม่แตกต่างอะไรแค่ใหญ่เว่อร์ไปเฉยๆ เดินซัก 4 รอบก็เหนื่อยพอดี
"หลับตาแปปหนึ่งสิ นับหนึ่งถึง 10 ก่อนแล้วค่อยลืมตา" แก้วบอกเสร็จโทโมะก็นับหนึ่งถึง 10 แล้วลืมตาขึ้น
"เห้ยย ห้องของเธอหรอทำไหมแบบนี้" สิ่งที่โทโมะเห็นก็คืออ.........ง
 



ห้องแก้วจะเป็นแบบไหนลุ้นๆ