คุณชายเย็นชา กับ นางฟ้าขี้เอาใจ

 

 
 
               "  แรงไปไหนหมด วิ่งยังกับไม่ได้กินข้าวมา!!!!!!!! "  ผู้กองออกคำสั่งกับตำรวจหญิงทั้งหลาย
 
 
 
 
 
 
ิิิิิิิ                "  ยัยแก้ว แฮ่กๆๆ  ชั้นเหมือนจะเป็นลมอ่ะ โอ๊ย!!!!!!!!!  " จากนั้นฟางก็ล้มลง
 
 
 
 
 
 
                  "  เฮ้ย ยัยฟาง เป็นไร  ช่วยด้วยค่าาา ผู้กอง ใครก็ได้ "  แก้วตะโกนขอความช่วยเหลือจนผู้
 
กองวิ่งมาดู
 
 
 
 
 
 
 
                     "  ชั้นจะอุ้มธนันต์ธรณ์ไปที่ห้องพยาบาล เธอไปตามพิชชี่มา "  ผู้กองบอกแก้ว ก่อนจะช้อนตัว
 
ฟางไปที่ห้องพยาบาล
 
 
 
 
 
 
                          .......................................................................
 
 
 
 
 
          ..... ตอนนี้ฟางยังคงนอนอยู่ สงสัยจะเพลียไป (ก็แน่สิกินข้าวมานิดเดียว) ส่วนแก้วก็คอยดูอยู่ห่างๆ พิชชี่
 
 
เป็นคนดูแลใกล้ๆ เพราะเค้ามีความรู้เรื่องนี้ ....
 
 
 
 
 
                          "  นี่ นาย ฟางจะตื่นได้ยัง "  แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
                            "  เดี๋ยวก็ตื่นครับ แต่คุณจริญญาควรไปฝึกต่อนะครับ ผมดูแลคุณธนันต์ธรณ์ได้ " 
 
 
 
 
 
 
 
                               "  อืมม  ยังไงก็ฝากด้วยละกัน "  แล้วแก้วก็รีบวิ่งไปที่ฐาน
 
 
 
  ......................................................
 
 
                                   TK talk
 
 
 
                "  ขออนุญาตค่ะ "  แก้วต้องขออนุญาตผู้กองเพราะเธอมาเข้าฐานสาย
 
 
 
 
 
                 "  ทำไมคุณถึงมาสาย  จริญญา  "  ผู้กองถามเสียงเยือกเย็น
 
 
 
 
 
 
                    "  เฝ้าธนันต์ธรณ์อยู่ค่ะ "  แก้วพูดปนเสียงหอบ
 
 
 
 
 
 
                     " ชั้นให้พิชชี่ไปเฝ้าแล้วหนิ กลัวเพื่อนหายรึไง ไปเลย "  ผู้กองชี้นิ้วไปทางต้นไม้ข้างๆค่าย
 
 
 
 
 
 
 
                       " ทำไม "  แก้วยังจ้องผู้กองตาเขียวปั๊ด
 
 
 
 
 
 
 
                        "  ปีนมันแล้วเอาไอ้นี่ตัดกิ่งให้สวยงาม นี่คือการทำโทษ  "  ผู้กองยื่นเลื่อยอันแสนหนักให้
 
แก้ว
 
 
 
 
                         "  ดิชั้น ไม่ทำค่ะ เพราะดิชั้นมาสายแค่ 2 นาที แล้วก็ไปดูฟางมาด้วยอย่ามามั่วนิ่มนะคะ "
 
 
 
 
 
 
 
                           " จริญญา!!!!! " ผู้กองเริ่มหน้าตาบึ้งมากขึ้น แต่แก้วก็หากลัวไม่ กลับเดินไปต่อแถวคนอื่น
 
 
ต่อ จากนั้นก็มีเสียงกระซิบดังมาเรื่อยๆ 
 
 
 
 
 
                . " โห ยัยแก้วเก่งโครต ผู้กองหน่ะสบยาชั้นยังไม่กล้าเลยนี่ยืนเถียง ฉอดๆๆ " เพื่อนคนนึงเอ่ยเบาๆ
 
 
 
 
 
                  "  เอาหล่ะงั้นวันนี้ไปกินข้าวได้ ผมปวดหัว "  ผู้กองสั่งเลิกฐาน ก่อนจะนวดขมับไปมา
 
 
 
 
          เที่ยงแล้วจร้า  กริ๊งๆๆๆๆ
 
 
     แก้วคิดว่าจะไปกินข้าวกับฟางที่ห้องพยาบาลแต่อาหารวันนี้หมดซะก่อน สารวัตรเลยให้เธอไปทานข้างนอกได้
 
 
แต่ใครจะมารับเธอกับฟางหล่ะ
 
 
              " อ๋อ  พี่ป๊อปปี้ไง "  จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ (ที่ซ่อนไว้) มากดหาเบอร์ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
                     ตืต  ตืด  ตืด   (สวัสดีครับ ภานุพูดครับ)
 
 
 
 
 แก้ว : พี่ป๊อปคะวันนี้ว่างมั๊ยคะ
 
 
 
 
                    ( ก็ว่างนะทำไมเหรอ)
 
 
 
 
 
แก้ว : พี่ช่วยมารับแก้วกับฟางหน่อย ฟางไม่่ค่อยสบายส่วนข้าวก็มาหมดเอาวันนี้ พี่จะมารับพวกเราได้มั๊ยคะ
 
 
 
 
 
 
                      ( ฮ่ะ!!!! ลูกหมาไม่สบายเหรอ  อืมๆๆ พี่จะรีบไป )    ตืดดดดดดดด
 
 
 
                              ...............................................................
 
 
 
 
 
      ........ เวลาผ่านไปไม่นาน หนุ่มป๊อปปี้ก็ขับรถเข้ามาในค่าย โดยไม่โดนไล่ (พ่อเค้าเป็นญาติสารวัตร)..........
 
 
 
 
                                 "  ลูกหมาล่ะ อยู่ไหน " 
 
 
 
 
 
 
 
                                 " ข้างในค่ะ " ชั้นชี้ไปที่ห้องพยาบาล ดูพี่ป๊อปเป็นห่วงยัยฟางมากกกกกกก
 
 
 
 
 
 
                          "  ลูกหมา เป็นไรเนี่ย "  เค้าเข้าไปอุ้มฟาง
 
 
 
 
 
                           "  พี่ป๊อป ปล่อยนะคะฟางเดินได้ "  ฟางดิ้น
 
 
 
 
 
 
 
                             "  อืม  งั้นไปกินข้าวกัน พี่ช่วยพยุง "  แล้วทั้ง 3 คนก็พากันไปกินข้าวที่ในเมือง พอถึง
 
 
เวลาป๊อปปี้ก็มาส่งทั้ง 2 คน
 
 
 
 
 
                              "  ยัยแก้งดูแลลูกหมาด้วยนะ "   ป๊อปปี้กำชับแก้ว
 
 
 
 
 
                              " ชั้นชื่อแก้วหย่ะ แล้วฟางหน่ะ ชั้นก็ดุแลดีอยู่แล้ว นายสบายใจเถอะ "
 
 
 
 
 
                                "  แก้วไปเหอะเดี๋ยวสายอีก   พี่ป๊อปบ๊ายบายค่ะ "  ฟางหันไปบอกป๊อปปี้
 
 

 
 
 
                                       แง แง  วันจันทร์อีกแล้ว  ไม่อยากไปดรงเรียนเลย  
 
 
 
 
 
               คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนค่ะ