รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

          
                    หลังจากที่ทานข้าวเสร็จพ่อหมีพูก็ได้บังคับสาวน้อยหมูอวกาศไปทานยาและนอนพักผ่อน เพราะการที่เธอมีสภาพร่างกายจิตใจอ่อนแอ่และร้องไห้หนักเป็นทุนเดิม เลยทำให้สภาพร่างกายเธอเริ่มอ่อนแอตามไปด้วย
                     ร่างเล็กหลับตามพริ้มอยู่บนเตียงนอนที่ชมพูของเธอ โดยที่มีร่างหนาอีกคนที่อยู่ข้างเตียง คอยเฝ้าดูอาการของคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่ห่าง
 
                    ฉันแค่แกล้งไม่สบายเองนะ ไม่ต้องเฝ้าขนาดนี้ก็ได้
 
               ร่างเล็กที่นอนอยู่ที่เตียงคิดในใจ แต่ไม่นานเธอก็ได้หลับสู่ห้วงนิทาไป ส่วนพ่อหมีที่ขอดูแลอยู่นั้น เขายังอยู่ข้างๆไม่ไปไหน เขารอจนกว่าเธอจะหลับ รอจนกว่าเธอจะดีขึ้น รอจนกว่าเธอนั้นไม่เป็นอะไรแล้ว
 
                    หายไวๆนะฟาง ไอหมูอวกาศ .....
 
               เขาคิดพร้อมเอื้อมมือของเขาไปกลุ้มมือของคนที่นอนอยู่บนเตียง อย่างเป็นห่วง นี่แค่ร่างบางไม่สบาย ปวดหัวเขายังเป็นห่วงขนาดนี้ แล้วถ้าร่างบางเป็นหนักกว่านี้เขาจะเป็นห่วงร่างบางขาดไหน
                แต่ร่างหนาเฝ้าร่างบางที่หลับอยู่ไม่ได้นาน เขาก็เผลอเข้าห้วงนิทาตามร่างบางไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ โดยที่มือของเขายังกลุมมือร่างบางอยู่
 
 
 
 
 
 เฟย์ : แก้วทำอะไรอะ
          สาวน้อยเจ้าของรอยยิ้มแก้มบุ๋มถามเพื่อนสาวอีกคนที่กำลังด่อมๆมองอยู่ตรงประตูห้องพี่สาวตัวเอง
แก้ว : ชูววว์ เบาๆสิเฟย์ เดี๋ยวก็รู้ตัวกันหมด
           สาวเนื้อที่ปากล่างเยอะพูดเอ็ดเพื่อน
เฟย์ : แล้วทำอะไร
           เฟย์ยังคงถามต่อ แล้วเดินเข้ามาหาแก้ว
แก้ว : ดูพี่ป๊อปกับฟางดิ น่ารักอะ ><
          แก้วพูดพร้อม ชี้ไปทางเตียง ที่มีหญิงชายคู่หนึ่งกำลังหลับอยู่
เฟย์ : โอ้ย อิจฉา มีกุมมงกุมมือกันด้วย ฟินเลยค้าาา
          หญิงสาวสองคนกำลังแอบดูคนที่อยู่ในห้อง แล้วต่างพากันจินตนาการกันไปเรื่อย แล้วพากันเขินปิดไปปิดมาอยู่ตรงนั้น และอาการของหญิงสาวนี้ทำให้ร่างสูงที่มาใหม่นั้นงง
โทโมะ : ทำไรกันอ่ะ
          ร่างสูงที่มาใหม่เอ่ยถามหญิงสาวทั้ง2คน
แก้ว : ชูวววว์ เบาๆโทโมะ
โทโมะ : มาแอบดูอะไรกัน นิสัยไม่ดีกันจริงๆ
แก้ว : ดูพี่ป๊อปกับฟางอยู่ นั๊ลล๊ากกกก
โทโมะ : ไหนๆ
          ชายหนุ่มทีแรกก็เหมือนจะเอ็ดหญิงสาวที่เป็นแฟนของตนและเพื่อนสาวของแฟนตัวเอง แต่กลับกลายเป็นของทางหญิงสาว2คนมาดูคน2คนที่อยู่ภายในห้อง
 
                    ผมไม่ได้ชอบเผือกนะ แค่ไม่อยากตกข่าว
 
แก้ว : แอบดูอะไรกัน นิสัยไม่ดีกันจริงๆ
          หญิงสาวเห็นแฟนตัวเองแอบดูคนในห้องอย่างสนใจ เธอเลยพูดย้อนชายหนุ่มที่ชายหนุ่มพูดใส่หญิงสาวกับเพื่อนหญิงสาวในทีแรก
โทโมะ : เออเนอะ แอบดูอะไรกัน
          โทโมะพูดพร้อมกับพะตัวออกมาจากประตู แล้วเกาหัวอย่างคนไม่รู้เรื่อง
เฟย์ : แก้วเฟย์ไปหาไรกินก่อนนะ
แก้ว : เดี๋ยวๆๆ เฟย์ แกเพิ่งกินข้าวมาเองนะ !
เฟย์ : แหม่ ยังไม่ได้กินของหวานเลยนะ
แก้ว : หื้อ แกนี่นะ
โทโมะ : เฟย์คงไม่อยากดูเราหวานกันนะที่รัก ให้เฟย์ไปกินเขื่อน เห้ยไปกินของหวานกับเขื่อนเถอะ
เฟย์ : เกือบจะดีอยู่แล้วไอพี่โทโมะ
          สาวแก้มบุ๋มว่ารุ่นพี่ที่เป็นแฟนของเพื่อนตนเอง แล้วเธอก็เดินลงไปยังชั้นล่างของบ้าน
โทโมะ : แก้ว
          โทโมะเอ๋ยเรียกแฟนสาวพร้อมกับมือหนึ่งที่สะกิดไหล่หญิงสาว
แก้ว : หื้อ อะไรเหรอ
โทโมะ : โมะง่วง
          โทโมะพูดพร้อมกับเอามืออีกข้างขยี้ตาเผื่อให้รู้ว่าเขานั้นง่วงจริงๆ
แก้ว : ก็กลับบ้านไปนอนซิ
โทโมะ : ไม่เอา คืนนี้จะนอนนี่
แก้ว : ไม่ให้นอน
          โทโมะไม่ยื่นฟังแม้แต่เสียงแก้วให้พูดจบเขาก็เดินไปยังห้องของแก้วที่มีหนูมิกกี้อยู่หน้าห้อง นั่นทำให้แก้วต้องเดินตามโทโมะไปทันที
แก้ว : กลับไปนอนที่บ้านตัวเองเลย
          แก้วพูดพร้อมดึงแขนโทโมะขึ้นมาให้ออกจากเตียงของตัวเอง
โทโมะ : อย่าใจร้ายสิเมียจ๋าาา
แก้ว : บ้า ใครเมียพี่
โทโมะ : เมื่อกี้เรียกว่าอะไรนะพี่เหรอ?
แก้ว : ป่าว สรุปจะนอนนี้ใช่มะ
โทโมะ : อื้อ
แก้ว : เห้ย
          โทโมะดึงตัวแก้วลงมานอนที่เตียงข้างตัวเอง
โทโมะ : ทำไมอุทานไม่เพาะเลยว่ะ
แก้ว : ทำไมเล่า ปล่อยด้วยกอดแบบนี้มันอึดอัด
โทโมะ : ไม่ปล่อย ขอกอดแบบนี้นานๆนะ
แก้ว : แค่กอดใช่มะ
โทโมะ : ใช่ หรืออยากให้มากกว่านั้นล่ะ
แก้ว : หยุด พรุ่งนี้มีเรียนเช้า
โทโมะ : ถ้ามีเรียนบ่าย แก้วก็จะให้ใช่มะ
แก้ว : ไม่ ไหนว่าง่วงนอนไปเลย
 

  
          คนเขาบอกไม่ให้นอนๆ ยังอยู่ต่ออยู่ได้ วู้ หน้ามึนจริงๆ -0-
 
#ป๊อปเจ้าการ กับ #โทโมะหน้ามึน เฮ้ ><