แค่เพื่อน...มันไม่พอหรอก

โทโมะก็รีบตรงดิ่งมาที่บ้านแก้วทันที

โทโมะ:เอ่อ สวัสดีครับน้ากิ่ง ขอขึ้นไปคุยกับแก้วหน่อยได้ไหมครับ

น้ากิ่ง:ได้สิจร๊ะ แก้วอยู่ข้างบนหน่ะ เอากุญแจสำรองไปด้วยก็ดีนะ เพราะยัยแก้วชอบล๊อคประตู

โทโมะ:ขอบคุณนะครับน้ากิ่ง ขอบคุณจริงๆครับ

น้ากิ่ง:เอ่อ โทโมะ น้าจะไม่อยู่บ้าน1เดือน ฝากแก้วหน่อยสิ

โทโมะ: เอ่อ ได้ครับ

น้ากิ่ง:จ๊ะ ขอบใจนะ งั้นก็ขึ้นไปคุยกับแก้วเถอะ น้าไปก่อนนะจ๊ะ

โทโมะไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปหาแก้ว แก้วนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างน้อยใจ

แก้ว:เข้ามาทำไม ออกไปเลย! อย่ามายุ่งกับฉัน ไอเพื่อนเฮงซวย TT

โทโมะ:โมะขอโทดนะ แก้วอย่าโกดโมะเลยนะ เป็นเพื่อนรักกันก็อย่าโกดกันนานนักสิ

แก้ว:ฮึ เพื่อนงั้นหรอ ใช่สิฉันมันได้แค่เพื่อน ฉันเป็นเพื่อนกับนายมา19ปีแล้วนะ รู้จักกันตั้งแต่ป.1 จนมาทุกวันนี้

นายยังไม่รู้เลยว่าฉันชอบอะไร เกิดวันที่เท่าไหร่ แต่กับยัยพิมนั่น นายคบกับแค่1เดือน ก็รู้ใจกันหมดแล้ว

ตั้งแต่นายคบกับพิม นายกับฉันไม่เคยจะได้ไปเที่ยวด้วยกันเลย ฉันอยากจะบอกกับนายว่า ฉันรักนาย แต่ก็ไม่เคย

มีโอกาศได้พูด แก้วตวาดดังลั่นห้อง

โทโมะ:ห๊ะ เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอรักฉันหรอ โทโมะพูดแล้วอมยิ้มนิดหน่อย

แก้ว:ก็เออหน่ะสิ อุบ0.0 ฉันเผลอพูดไปแล้วหรอ เห้ย ไม่ได้นะยัยแก้ว

โทโมะ:แล้วทำไมเธอไม่ยอมพูดตั้งแต่แรกห๊ะ ยัยเบ๊อะ

แก้ว:ฉันไม่ได้เบ๊อะนะ ที่ฉันไม่พูดเพราะกลัว ส......อุ๊บส0x0 โทโมะก้มลงจูบแก้วอย่างแผ่วเบา

ลิ้นอุ่นๆค่อยๆลอดเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวเพื่อหาความหวาน อื้อๆเสียงประท้วงในลำคอของหญิงสาว

ฮ้ายยยยยยย ทั้งคู่ถอนหายใจเหือกใหญ่

แก้ว:นายเป็นแฟนกับพิมแล้วมาจูบฉันทำไม นั่นมันจูบแรกของฉันนะ ฮึกๆๆ ฉันจะเก็บไว้ให้คนที่รักฉัน

โทโมะ:เป็นแฟนกันนะแก้ว โมะรู้ว่าพิมแกล้งแก้ว โมะเห็นทุกอย่างว่าพิมร้ายขนาดไหน แต่ที่โมะทำเป็นไม่รู้เรื่อง

เพราะโมะอยากจะรู้ความคิดของแก้ว โมะขอโทดนะที่ทำให้แก้วเสียใจ โมะจะบอกเลิกพิมเอง 

แก้ว:นายห้ามทำฉันเสียใจอีกนะ ถ้านายทำให้ฉันเสียใจอีกหล่ะก็ นายตายแน่

โทโมะ:โมะพึ่งรู้ว่าโมะรักแก้ว โมะพึ่งรู้ใจตัวเอง

แก้ว: เขิลลลลนะ><

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

หวานจนเลี่ยนกันเลยทีเดียว5555 อยากจะรู้จริงๆตอนที่พิมโดนบอกเลิก 55555รักรีดเดอร์น้าาา