Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

เฟย์  (ณ โรงพยาบาล)
 
 
 
" พี่ฟา ง ฮึกๆ" พอฉันฟื้นขึ้นมาก็พบว่าพี่ฟางนั่งหลับอยู่ข้างๆ ฉันได้แต่เรียกพี่ฟางเบาๆ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
 
 
 
เพราะฉันมันโง่มากใช่ไหมที่คิดจะฆ่าตัวตาย ทำไม.ฉันต้องต้องยอมเสียชีวิตนึงเพื่อเขาด้วย ฮึกๆ 
 
 
 
" เฟย์ ๆ โอ๊ๆอย่าร้องนะๆ  " พี่ฟางตื่นพอเห็นฉันร้องไห้ก็ลุกขึ้นมากอดฉันไว้
 
 
 
" พี่ฟาง เฟย์ขอโทษ เฟย์ไม่อยากเจอเขาแล้วอะ ฮึกๆ เฟย์ขอโทษ " ฉันได้แต่ซุกหน้าอยู่ในอ้อมกอดของพี่ฟาง
 
 
 
" พี่ไม่โกธทเฟย์หรอกนะ แต่บอกพี่ได้ไหมว่าเพราะอะไรเฟย์ถึงทำอย่างนี้  "พี่ฟาง คลายอ้อมกอด แล้วนั่งลงจับมือฉันไว้
 
 
 
" เขื่อนอะพี่ฟางเค้า.......  เฟย์มันโง่ใช่ไหมพี่ฟาง เฟย์มันโง่ใช่ไหมอะ ฮึกๆ " ฉันเล่าทุกอย่างให้พี่ฟางฟัง
 
 
 
" ไม่เฟย์ไม่ เฟย์ไม่โง่ผู้ชายคนนั้นตังหากที่โง่คิดได้แค่นี้ พี่ว่าเฟย์พักก่อนเถอะ  " พี่ฟางบอกฉัน
 
 
 
"พี่ฟางเฟย์ขออะไรอย่างได้ไหมอะ เฟย์ไม่อยากอยู่ที่นี่จนกว่าจะเปิดเทอมได้ไหม ?" ฉันบอกพี่ฟาง
 
 
 
" ถ้ามันเป็นความสบายของเฟย์พี่ก็ไม่ขัด แล้วเราจะที่ไหน เมื่อไรละ " พี่ฟางที่กำลังปลอกผลไม้ทานหันมาถามฉัน
 
 
 
" เฟย์อยากไปพรุ่งนี้เลยอะพี่ฟาง เฟย์อยากไปที่......ได้ไหม " ฉันบอกพี่ฟาง
 
 
 
" แน่ใจนะว่าจะไปที่นั่นจริงๆ เดี๊ยวพี่ให้แก้วไปบอกหมอให้ แต่ตอนนี้เฟย์พักก่อนเถอะ" ว่าแล้วพี่ฟางก็เดินออกไปนอกห้อง 
 

 
ฟาง
กิ๊ค
 
 
 
เสียงประตูห้องพิเศษเฟย์ก็ปิดลง นายเขื่อนนายทำไห้น้องฉันเสียใจ  เฮ้อ แต่ตอนเนี้ยฉันสงสารเฟย์มากที่สุดเลยตั้งแต่เกิดมานะ ไม่เคยเห็นน้องสาวเศร้าขนาดนี้มาก่อนเลย 
 
 
 
 
"อ้าว ฟางออกมาทำไมอะ ทิ้งเฟย์อยู่คนเดียวเดี๋ยวตื่นก็ไม่มีคนรู้หรอก" แก้วที่เพิ่งกลับมาจากการไปซื้อของกินก็เห็นฉันยื่นอยู่หน้าห้อง
 
 
 
 
"เฟย์ ฟื้นแล้ว นี่แก้วฟางมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง " ฉันพูด
 
 
 
"อืม มาสิ  " ฉันก็ลากแก้วมาที่ นั่งข้างห้อง
 
 
 
" ฉันรู้แล้วว่าเฟย์เป็นอะไร เฟย์บอกว่า................. อืม เรื่องก็เป็นอย่างเนี้ยแหระ "ฉันเล่าไห้แก้วฟัง
 
 
 
" โฮ้ ไอ่เขื่อนแกตาย แน่ .!!" แก้วเดือดขึ้นมาทันที
 
 
 
" แต่เดี๊ยวแก้ว เฟย์ขอไป อเมริกาจนกว่าจะเปิดเทอมไปขอหมอให้ด้วยนะเดินทางพรุ่งนี้ " ฉันไปบอกแก้ว
 
 
 
" ฮะ พรุ่งนี้ !! แต่ถ้าเป็นความสบายใจของเฟย์ก็อืม โอเค" แก้วท่าทางตกใจก็ยัยเฟย์ไปกะทันหันขนาดนั้น
 
 
 
" อืมฝากด้วยนะเดี๊ยวไปดูเฟย์ก่อน " ฉันพูดแล้วเดินกลับมาที่ห้อง
 
 
 
  ♣ เมื่อไร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจ ใช่เธอ คนเดียวที่ฉันมั่นใจ เทอคือคนพิเศษ....♣
"ฮัลโหลป๊อปปี้ว่าไง"  ฉันพูดกับปลายสาย
"คือ ฟางเรื่องเฟย์พวกเรารู้ความจริงแล้วนะ คือผู้หญิงที่ชื่อมีนเป้นคนวางแผนทั้งหมด ไอ่เขื่อนมันโดนวางยาอะ"
" แน่ใจหรอ ป๊อป" ฉันถามเพราะยังไม่แน่ใจ
"แน่ใจสิ ป๊อป เขื่อนและโทโมะ เนี้ยมาที่ค้นความหาจริงแล้ว มีนถ้าคุณไม่อยากให้ผมแจ้งตำรวจ คุณต้องอธิบายให้เฟย์ ฟางและแก้ว ฟัง พวกเราถึงจะปล่อยคุณไป "  ป๊อปปี้พูดกับคนที่อยู่ด้วย
 
"ฟางเฟย์เป็นยังไงบ้าง" เสียงเขื่อนถ้าทางเป็นห่วงสุดๆ
"ฟื้นแล้วละ ว่าแต่นายไม่หลอกน้องสาวฉันแน่นะ" ฉันถามออกไปเพราะยังไม่แน่ใจเท่าไร
" เมื่อก่อนอะไช่ที่ฉันเคยพนันกับเพื่อน แต่ตอนนี้ฉันมั่นใจว่าฉันรักเฟย์จริงๆนะฟาง" โห เสียงดูจริงจังมาก
" อืม  งั้นแค่นี้นะ"  ฉันพูดแล้วกดวางสายเดินเปิดประตูเข้าห้องไป
 

 
 
 
 
" อ้าวเฟย์ทำไมยังไม่นอนอีกอะ " ฉันเดินเข้ามาเห็นเฟย์ นอนอยู่บนเตียงอย่างเหม่อๆ
 
 
 
"พี่ฟางเฟย์จะไปตอนนี้เลย " เฟย์หันมาพูดกับฉัน ซวยแล้วเมื่อก้ฉันก็ลืมบอกนายเขื่อนเลย
 
 
 
" แล้ว เสื้อผ้ากระเป๋าละ" ฉันพยายามยื้อเฟย์ไว้หลายๆทางแต่เฟย์ตอบแค่ว่า ไว้ไปซื้อที่นู้นเอาก็ได้ จนฉันกับแก้วต้องยอมขอคุณหมอ ให้เฟย์ออกก่อน แล้วพาเฟย์มาส่งที่  สนามบิน ฉันให้แก้วแอบโทรหาเขื่อนแล้ว เพราะถ้าเฟย์ยังเข้าใจผิดอยู่อย่างนี้คงไม่ดีแน่
 
 
 
"เฟย์ไปก่อนนะ พี่ฟางกับ พี่แก้ว " เฮ้อสุดท้ายพอใกล้เวลา นายเขื่อนจะมาทันไหม
" ดูแลตัวเองดีๆนะ โทรหาพี่ด้วยละ ฝากความคิดถึงให้คุณยายด้วยนะ " แล้วสุดท้ายนายเขื่อนก็มาไม่ทันจนได้ยัยเฟย์เดินเข้าไปแล้ว
 
 
 
" ฟางเฟย์ละ " เขื่อนวิ่งมาแบบเหนื่อยสุดๆมาตรงหน้าฉัน
 
 
 
" ไม่ทันแล้ว เข้าไปแล้ว " ฉันพูดใส่เขื่อน
 
 
 
 
" โท่ เฟย์ เขื่อนขอโทษ เรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เขื่อนรักเฟย์จริงๆนะ " เขื่อนนั่งคุกเข่าลงแล้วร้องให้ออกมา
 
" จริงหรอ " .....
 
 

 
ตืดตามต่อไปนะ
       
                                                             ฝันดี