Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย

9.4

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.

  29 chapter
  292 วิจารณ์
  38.09K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) ใคร...ยิง(!?!)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
ความเดิมตอนที่แล้ว...
 
"ถ้าพี่โทโมะรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงละก้ จบไม่สวยแน่ๆ"
 
"......."
 
"ฝันดีนะแก้ว ฟางไปละ"แล้วฟางก้เดินออกไป
 
 
......................................................................................................................................
 
รุ่งเช้า...
 
"อือออ.."ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวนิดหน่อย
 
"เห้ยยยย!!"นะ นายโทโมะมานอนตรงนี้ได้ไงเนี้ย!!
 
"อือออ...อะไรวะ!"
 
"....."
 
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงปวดหัวมั้ย"
 
"นะ นายมานอนตรงนี้ได้ยังไงเนี้ย!"
 
"ทำไมตองโวยวายด้วย"
 
"อะ อะ เอ่อ ฉะ ฉัน..."อยู่ๆโทโมะก้เอามือมาอังหน้าผากฉัน ฉันไม่ได้เป็นไข้สักหน่อย-////-
 
"ฮะๆๆ หน้าแดงทำไม^^"อ๊ากก เขาเห็นฉันหน้าแดงเหรอเนี้ย!!
 
"ปะ เปล่า"ฉันปัดมือเขาออก
 
"เอ๊ะ เมื่อกี้นายหัวเราะเหรอ"
 
"เปล่าสักหน่อย"เขาหุบยิ้มทันที
 
"หัวเราะก้ได้นะ ตั้งแต่ที่ฉันมาอยู่ที่นี้ฉันยังไม่เคยเห็นนายยิ้ม หรือหัวเราะสักแอะ"
 
"เรื่องของฉัน"
 
"..."เขาลุกขึ้นจากเตียง
 
"รีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป วันนี้ฉันมีงาน"เอ๋? อย่างนายเนี้ยนะทำงาน ว่าแล้วโทโมะก้เดินเข้าห้องน้ำไป
 
ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ==;
 
"ไปอาบน้ำได้แ้ล้ว"O////Oนายโทโมะเปลื่อยท่อนบนเดินออกมาจากห้องน้ำ เลือดกำเดาแทบไหล=.,= ผู้ชาย
 
อะไรเซ็กซี่ที่สุดo><o
 
"อือ"ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ
 
V
 
V
 
V
 
V
 
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนขับรถของนายโทโมะก้ขับรถมาถึงที่ทำงาน โดยที่มีฉันนั่งข้างหลังเป็นเพื่อนนายโทโมะ
 
(โดนบังคับต่างหาก==)แล้วมีลูกน้องน่าเถื่อนๆอีกสามคนนั่งอยู่ข้างหลัง แค่นั้นยังไม่พอยังมีาวุธครบมือ
 
ทั้งมีด ปืน สนับมือ อะไรทั้งหลายแหล่ที่ทำให้ตายได้มีอยู่ในรถตู้คันนี้ทั้งสิ้น ฉันได้แต่นั่งเกรงๆเพราะกลัว
 
ทำอะไรขัดใจเข้า ฉันกลัวฉี่แทบราดแต่นายโทโมะยังคงนั่งนิ่ง เงียบ ไม่สะทกสะท้านอะไร ก้แหง่สิเขาชินแล้วนี้
 
U_U 
 
"เชิญครับ"นายโทโมะลงจากรถ ฉันเดินตามไปติดๆและยังมีลูกน้องอีกนับสิบ(มาจากไหนไม่รู้)เดินประกบหน้า
 
ประกบหลัง
 
ระหว่างทางที่เดินไปก่อนจะถึงห้องทำงานของโทโมะ มีสมุนหน้าโจรยืนเต็มไปหมด และมีพนักงานฝ่ายต่างๆ
 
กำลังทำงานอยู่และไม่ลืมที่จะกล่าวสวัสดีผู้เป็นเจ้านาย
 
พอมาถึงห้องที่อยู่ชั้น 72 ที่อยู่สูงที่สุดของบริษัท 
 
ลูกน้องของโทโมะเปิดประตูให้แล้วนายโทโมะก้เดินเข้าไป
 
"คุณโทโมะคะ นี้คือเอกสารที่ต้องเซ็นค่ะ"พนักงานหุ่นเพรียว สวย เดินเอาเอกสารมาให้ก่อนที่โทโมะจะไล่ลูกน้อง
 
ออกไปให้เหลือเพียง 2 คนให้ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
 
นายโทโมะรับเอกสารมาแล้วเซ็น
 
"นี้คือจินนี่เป็นเลขาของฉัน"โทโมะแนะนำ
 
"สวัสดีฮะ ผมชื่อแก้วนะฮะ"ฉันแนะนำตัว
 
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^"จินนี่ยื่นมือมาทำความรู้จัก
 
"หวังว่าเราคงเป้นเพื่อนร่วมงานกันได้นะคะ"
 
"ฮะ แน่นอนอยู่แล้ว^^"ฉันและจินนี่จับมือกันอยู่นาน
 
"อะแฮ่มๆ"โทโมะกระแฮ่มเพื่อขัดจังหวะ ฉันเลยปล่อยมือ
 
"ขอตัวก่อนนะคะ"แล้วจินนี่ก้เดินไป
 
"ฉันไปข้างนอกได้มั้ย"ฉันถาม
 
"อยู่ในห้องนี้แหละ เดี๋ยวจะ..."
 
"เดี๋ยวจะอะไร??"
 
"เอ่อ...เดี๋ยวจะหลงน่ะ"
 
"ฉันไม่หลงหรอกน่า"
 
"ฉันบอกให้อยู่นี้ไง!"
 
"ทำไมต้องตะคอกด้วยละTT^TT"
 
"เอ่อ..ฉันขอโทษ ก้แค่หะ..."
 
"อะไรนะ"
 
"เปล่าๆ ไม่มีอะไร"
 
"แต่เมื่อกี้นายจะว่าอะไรอยู่นี้"
 
"บอกว่าไม่ก้ไม่สิ ไปนั่งที่โซฟานู่นไป"
 
"ไม่ถามก้ได้"แล้วฉันก้เิดินไปนั่งที่โซฟาในห้องทำงาน
 
"แล้วก้เงียบๆด้วยละ อย่ากวน"ค่าาาา รู้แล้วยะ-*-
 
ตรึง~
 
มีคนส่งข้อความมาแหะ
 
'ลืมบอกไปว่าให้ส่งข้อความมาด้วยว่ามีอะไรคืบหน้าแล้วบ้าง ถ้ามีอะไรผิดปกติก้โทรมานะ พ่อเป็นห่วง
 
                                                                                           จาก พ่อ'
 
หายไปตั้งนานส่งข้อความมาแค่เนี้ย==
 
V
 
V
 
V
 
V
 
พอตกเย็นนายโทโมะสั่งให้ลูกน้องเอารถคันอีกคันหนึ่งมา เพราะอยากขับเอง เรื่องมากจริงๆ
 
ฉันก้ต้องทำใจไปกับนายนี้ 
 
ปัง!
 
เสียงอะไรน่ะO_O
 
ปัง!
 
ชัดเลยเสียงปืน
 
ฉันดูตรงกระจกข้างก้เห็นมือปืน 2 คนกำลังเล็งปืนมาทางรถของโทโมะอยู่
 
"โทโมะระวัง!!!"ฉันตะโกนให้เขาหลบลูกปืน
 
"ใครวะ!!"นายโทโมะสบถขึ้น
 
ปัง!ๆๆๆ
 
มือปืนรั่วกระสุนปืนไม่ยั้ง
 
เอาไงดีฉันกลัวนะเฟ้ยยย!!
 
TTOTT
 
"ฮี่ย!!! ไม่ได้การถ้าเป็นแบบนี้เราต้องตายแน่!"นายโทโมะเอาปืนออกมาจากเก๊ะหน้ารถ แล้วเปิดกระจกยิงสวน
 
กลับ
 
"อย่า!! มันอันตรายนะ"ฉันปราม
 
"แล้วนายอยากตายรึไง!!!"
 
ปัง!!
 
"โอ๊ยยยย!"
 
"นายโดนยิง!"
 
"ก้แค่เฉียดน่ะ ไม่เป้นไร"เลือดไหลจากแขนโทโมะเป็นทาง
 
"ฉันยิงเอง"ฉันเปิดกระจกแล้วเอาตัวออกไปนอกรถ
 
ปัง!ๆๆๆๆ
 
ฉันยิงใส่มือปืน
 
"อ๊ากกก"
 
มันได้ผล มือปืนคนหนึ่งโดนยิงที่แขน รถเลยเสียหลักล้มลงข้างทาง
 
"ขอบใจนะแก้ว"
 
"ไม่เป็นไร แล้วเราจะทำยังไงต่อดี"
 
"ไปที่นี้ดีกว่า กลับบ้านไม่ปลอดภัยแน่"
 
ว่าแล้วนาโทโมะก้ขับไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน อยากรู้จังว่าจะไปที่ไหน...
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
ไรเตอร์อัพแล้วะ รีดเดอร์อย่าลืมเม้นละ ไม่งั้นโกรธแน่ ==*+++
 
อย่าลืมเม้น โหวตด้วยนะจ๊ะ
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา