Host Club รักนะครับยัยตัวแสบ

ที่โรงพยาบาล
แก้ว: อ๊ะ พี่ตื่นแล้วเหรอฮะ
โทโมะ: อือ หิวน้ำ แคกๆ
โทโมะพูดด้วยเสียงที่แหบเบาเพราะไม่มีแรง
แก้ว: อะผมป้อนฮะ
แล้วประตูก็เปิดออก
ฟาง: พี่แฮ็ก ฟางซื้อของมาฝากด้วย อะนี่ อ๊ะ!! พี่โทโมะฟื้นแล้ว
ป๊อป: ดวงแข็งชะมัด นึกว่าจะไม่ฟื้นซะอีก
โทโมะไม่พูดอะไรได้แต่หลับไปเพราะความอ่อนเพลีย
....3 อาทิตต่อมา....
แก้วไม่ได้ไปทำงานมา3 อาทิตแล้วเพราะมาเฝ้าโทโมะซึ่งตอนนี้หมอก็อนุญาติให้เอาเฝือกออกได้แล้ว((หายไวมากกกกกกกกก))
แก้ว: มาแล้วๆๆๆ ข้าวต้มฮะ
โทโมะ: อาไรว้า กินข้าวต้มมา 3 อาทิตละ เบื่อชะมัด ไม่มีอย่างอื่นเหรอ
แก้ว: แล้วพี่จะกินไรอะ
โทโมะ: แบบว่า ชูชิ ราเม็ง อะไรแบบเนี๊ยมีปะ
แก้ว: งั้นรอแป็ป น๊ะ จะไปซื้อให้
โทโมะ: อย่าไปนานน๊ะพี่คิดถึง
แก้ว: (หน้าแดงนิดๆ) รู้แล้วน่าพี่ก็ ชิ
ว่าแล้วก็เดินอมยิ้มออกไปซื้อราเม็งที่ 7-11 และขณะที่กำลังจะออกจากร้านนั้นเอง
...ตุ๊บ.....
แก้ว: อ๊ะ ขอโทดฮะ
.....: แก้ว !!!!
แก้ว: อะ เอ่อ จะจำผิดคนแล้วฮะ ผมชื่อแฮ็ก ฮะ ขะขอตัวน๊ะฮะ
......: แก้วพี่ขอโทด
แก้ว: ก็ผมบอกว่าคุนจำผิดคนไง!!!! ขอตัวน๊ะฮะ
.....: แก้วเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย แก้ว กลับมาก่อน แก้วๆ
แก้วไม่ฟังคำที่ชายคนนั้นพูดได้แต่เดินหนีให้เร็วที่สุด
แก้ว: ~ ทำไมเค้าอยู่ที่นี่น๊ะ แย่ละเค้าจะทำอะไรเรารึเปล่าเนี่ย~
ขณะที่แก้วเปิดประตูเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น แก้วเห็นภาพโทโมะกำลังนัวเนียกับผู้หญิงบนเตียง ก่อนจะปิดประตูดังปังแล้ววิ่งออกไป
........ปัง!!!!!......
โทโมะ: อ๊ะ แฮ็ก!!! แฮ็ก เธอออกไปน๊ะ
.....: อะไรกันเมื่อกี๊เรายังสนุกอยู่เลยนี่คะ
โทโมะ: ออกไปชั้นจะไปหาแฮ็ก โอ๊ย ทำไมปวดหัวจังวะ
.....: ฮึ ยาออก ฤทธิ์แล้วสิน๊ะ  
โทโมะ: นี่เทอมอมยาชั้นเหรอ โอ้ย อ๊า ....ตุ๊บ.....
......: ฮึ หมดฤทธิ์ ซะละ เอามันตัวไป
......: ครับ
ทางด้านแก้ว ตอนนี้เทอวิ่งมาถึงสวนสาธารณะ ซึ่งไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก และตอนนี้เทอก็กำลังร้องให้กับสิ่งที่เทอเห็น
แก้ว: ฮึก... ทำไมพี่ทำแบบนี้ ไหนพี่บอกว่ารักผมไง ฮือๆๆๆๆ
และขณะที่แก้วนั่งก้มหน้าร้องให้อยู่นั้นเอง
......: แก้ว....
แก้ว: ฮึก..(ปาดน้ำตาแล้วพูดกับคนตรงหน้าอย่างเย็นชา) คุณจำคนผิดแล้วฮะ ผมชื่อแฮ็ก ฮะไม่ใช่แก้วอะไรนั่น
.....: แก้ว ขอร้องละ อย่าทำเย็นชากับพี่แบบนี้ จะด่าจะว่าพี่ก็ได้แต่ขอให้พี่ได้อธิบายเรื่องในอดีต ได้มั๊ย
แก้ว: ก็ผมบอกว่าไม่ใช่ไงละ!!!! (แก้วตะคอกออกไปด้วยความโกรธ)
.....: แก้ว....ถ้าไม่คุยกับพี่ดีๆ เรื่องในคืนนั้นพี่จะแฉให้หมด(ว่าแล้วก็หยิบเมมโมรี่ขึ้นมา) โอ๊ พี่ลืมบอกไปซิน๊ะว่าคืนนั้นพี่ถ่ายคลิปไว้อะ มาม๊ะพี่จะเปิดให้ดู (ว่าแล้วก็เสียบเมมเข้าเครื่องโทรสับแล้วกดหาสิ่งนั้น)
แก้ว: แกต้องการอะไร!!! (พูดด้วยเสียงเรียบๆแต้เย็นชา)
.....: อา...ใช้คำสรรพนามไม่ค่อยสุภาพเลยน๊ะจ๊ะ เอเมื่อก่อนแก้วเคยพูดยังไงกับพี่น๊ะ
แก้ว: (พยายามกลั้นความโกธรสุดขีด ก่อนจะเอ่ยชื่อคนตรงหน้าแบบลอดไรฟัน)  พี่ฟิล์มต้องการอะไรคะ
ฟิล์ม: อาฮะ ดีมาก  พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
แก้ว: มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วละค่ะ เพราะแก้วมีคนใหม่แล้ว
ฟิล์ม: ฮึไอ้คนที่แก้วมาเฝ้ามันที่ รพ. นะเหรอ ตอนนี้มันคงอยู่แถวๆสะพานพระราม 9 แล้วละมั๊ง
แก้ว: (ตกใจเล็กน้อย) พี่จะทำอะไรเค้า
ฟิล์ม: ก็มันสะเออะมายุ่งกับแก้วเองนี่
แก้ว: อย่าทำอะไรเค้าน๊ะ
ฟิล์ม: เฮอะ ไม่ต้องกลัวหรอกเดี๋ยวเทอก็จะได้เจอมันแล้วมานี่ ขึ้นรถ(ว่าแก้วก็ลากแก้วให้ขึ้นรถ)
แก้ว: ไม่ ชั้นจะไม่ไปกับแก!!! ปล่อยชั้น อั๊ก....ฟุบ
แก้วกับโทโมะจะเป็นไงมั่งน๊ะ เม้นด้วยน๊า