ความแค้น NC

บ้านโทโมะ
 
โทโมะ  : วันนี้ฉันไปนอกบ้าน ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด เข้าใจไหม
 
แก้ว : อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 
โทโมะ : ยังไงเธอก็ออกไม่ได้หรอก หึหึ ฉันจะล็อคห้องเธอไว้ละกัน
 
แก้ว : นี่ นายทำแบบนั้นไม่ได้นะ ถ้าฉันหิวอะไรจะทำไงเล่า
 
โทโมะ : หิวก็หิวไปสิ  [ เดินออกน้องห้องไปพร้อมกับล็อคห้องแก้วทางด้านนอก ]
 
แก้ว : โอยยยยยยยย ไอ่บ้าาาาา !!!!!!! [ ตะโกนด่าไปอย่างนั้นแต่ในหัวก็คิดได้ว่า ตอนนั้นโทโมะปีนมาจาก
ทางห้องน้ำเธอก็เลยจะลองปีนดูบ้าง  แต่ต้องรอโทโมะออกบ้านก่อนถึงจะค่อยปีนเอา ]
 
โทโมะขับรถออกจากบ้านเรียบร้อยแล้วแก้วเลยเข้าไปทางห้องน้ำ เธอเปิดหน้าต่างออกและก้าวเท้าปีน และข้าม
ไปในอีกห้อง เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในห้องที่โทโมะล็อคไว้ เธอค่อยๆก้าวไปที่ประตูและเปิด
มันออกมา เธอดีใจเข้าไปใหญ่ ที่ได้รู้ว่า เธอรอดแล้ว พอเปิดประตูได้เธอเลยรีบเดินลงไปที่บันได และเธอก็ลืมคิด
ไปว่าโทโมะล็อคประตูบานใหญ่ไว้ เธอเลยต้องปีนรั้วใหญ่แทน ณ ตอนนี้เธออยู่นอกของบ้านหลังใหญ่แล้ว เธอ
รู้สึกดีใจเป็นสุดๆที่ได้รอดพ้นจากสิ่งอันตราย เธอเดินไปเรื่อยๆ กวักรถบ้างแต่ไม่มีท่าทีว่าจะมีคันไหนจอดให้เธอ
เลย เธอเลยเดินไปเรื่อยๆ ]
 
แก้ว : โอ้ยยย ไอรถพวกนี้นี่ก็ไม่จอดซักทีน่ะ โว้ยยยยย
 
บนรถโทโมะ
 
โทโมะ : เฮ้ย ลืมโทรศัพท์นิ [ วนรถ และขับกลับไปยังบ้านหลังใหญ่ของตนเอง ระหว่างทาง เห็นคนกวักมือขอ
ให้เขาขึ้นรถไปด้วย โทโมะจึงจอด และ... ]
 
แก้ว : ฉันขอติดรถไปด้วยนะ... เฮ้ยยยย !!!!!!! นาย
 
โทโมะ : นี่ เธอ !!! 
 
แก้ว : อย่าตามมานะ !! [ วิ่งหนี ]
 
โทโมะ : เฮ้ย กลับมานะเว้ยยย [ ขับรถตาม และ ลงจากรถและวิ่งไล่ ]
 
แก้ว : เฮ้ย ปล่อยนะเว้ยย ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย
 
ลุง : มีอะไรกันหรอพ่อหนุ่ม
 
โทโมะ : อ๋อ ปล่าวครับ พอดีผมทะเลาะกันกับเมียผมน่ะครับลุง
 
แก้ว : ไม่นะค่ะลุง เขา อื้อๆๆๆอ่อยอ้ะ อ่อยๆๆ [ โดนโทโมะเอามือปิดปาก ]
 
โทโมะ : ไม่มีไรหรอกครับลุง
 
ลุง : อ๋อๆ อย่าทะเลาะกันแรงนะไอ่หนู ดีๆกันเถอะ
 
โทโมะ : ครับ ขอบคุณครับ [ อุ้มแก้วพาดไหล่แล้วไปวางบนรถ แก้วพยายามจะออกแต่โทโมะไว้กว่าอยู่ดี ]
 
ในรถ
 
โทโมะ : นี่เธอ!!!! [ ตะคอก ]
 
แก้ว : อะไรเล่า นายปล่อยฉันไปเถอะ นายทำแบบนี้นายได้อะไรฮะ !!!
 
โทโมะ : ได้ความสะใจไง หึ ! [ ขับรถเร็วกว่าเดิม และเขาจะโทรไปเลื่อนป๊อปปี้ เขาคงงไม่ไปเที่ยวกับเขาวันนี้
แล้ว เขาต้องจัดการกับเธอก่อน ] เธอนี่มันดื้อจริงๆ !!!
 
แก้ว : นายก็ปล่อยฉันสิวะ !!
 
โทโมะ : หึ ถ้าฉันปล่อยเธอ ฉันก็โง่เต็มทนแล้วน่ะสิ !!!!!! [ ขับรถเร็วกว่าเดิมและพอถึงบ้านก็รีบอุ้มร่างบางพาด
ไหล่และขึ้นห้องทันที ]
 
แก้ว : นี่ นายจะทำอะไร ไม่นะ ปล่อยเดี่ยวนี้ !!!!!!! [ ดิ้นสุดแรง ]
 
ป๊าป ! [ ตีตูด ]
 
โทโมะ : หยุดดิ้น ! 
 
พลั่ก ! [ โยนแก้วลงบนเตียง และขึ้นคร่อม ]
 
โทโมะ : ดื้อมากใช่มั้ย วันนี้แหละ เธอไม่รอดแน่ ! 
 
_________________________________________________________________
 
เม้นให้ด้วยน้ะค่ะ โหวตด้วย ไม่งั้นไม่อัพ ><