ดัดนิสัยยัยจอมดื้อ

ตอน35

“ครับ”เสียงดังฟังชัดของเควินและโทโมะพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน

“งั้นก็ฝากไว้เท่านี้แหละนะ”พ่อพูดจบก็เดินลอยชายไป เควินเข้าไปโอบเกลและพากันเดินขึ้นไปบนห้อง แก้วนั่งอยู่สักพักก็หันไปมองโทโมะ โทโมะยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วรวบแก้วขึ้นอุ้มก่อนจะพาเดินไปบนห้องแล้วโยน ตุบ ลงบนเตียง

“โอ๊ย ไอโรคจิต มาโยนทำไมเนี้ยห๊ะ”แก้วตะคอกพร้อมกับเอามือไปคลึงๆก้นตัวเอง

“รู้ก็ดีว่าชั้นโรคจิต เธอเตรียมใจที่จะได้รับศึกหนักกว่านี้แน่”โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์

“คิดว่าชั้นกลัวนายหรอ”แก้วพูดพร้อมส่งสายตาท้าทาย

“ท้าชั้นหรอ...ที่รัก”โทโมะว่าแล้วก็ค่อยๆเอามือปลดหัวเข็มขัดตัวเอง แก้วเบิกตากว้างก่อนจะเท้าตัวขึ้นนั่ง

“ทำบ้าอะไร อย่านะ”แก้วว่าพร้อมกับลุกขึ้นยืน โทโมะเดินไปใกล้ๆแล้วดันแก้วลงนอนแต่แก้วเบี่ยงตัวหนีแล้ววิ่งหนีไปทั่วห้องแคบๆ โทโมะเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อน แก้วเดินไปที่ประตูเตรียมจะหมุนลูดบิดแต่กลับโดนกระชากไหล่ให้หันไปมองร่างคนที่กระทำ แก้วตาค้างหลังพิงประตู

“อย่านะๆๆ ขอร้อง อย่ามาซาดิสกับชั้น”แก้วหลับตาปี๋ก่อนจะส่ายหัวไปมา

“ไหนว่าไม่กลัวไงหละ”โทโมะพูดจบก็หยิบเข็มขัดขึ้นมาและเอาไปพาดไว้ที่ไหล่ของแก้ว แก้วเหลือบตาไปมองอย่างกลัวๆ

“อะไร??”แก้วเสียวๆอยู่ในใจและถามโทโมะอย่างหวาดกลัว

“เอาไว้ฟาดเธอไง”โทโมะพูดแล้วหัวเราะ อี๊ๆๆๆ ไอ้ซาดิสเอ้ย แก้วนึกในใจก่อนจะหยิบเข็มขัดนั้นออกจากไหล่พร้อมโยนไปทางอื่น

“ไอ้บ้า”แก้วว่าพร้อมกับกอดอก

“บ้าแต่ก็บ้ารักเธอนะแก้วใจ”โทโมะว่าพร้อมกับยื่นหน้าไปหอมแก้มแก้วเบาๆ

“อย่าทำให้ชั้นเขินได้ไหม”แก้วพูดก่อนจะหันหน้าไปกระทบกับแก้มโทโมะที่หอมเค้าอยู่ ก็เท่ากับว่าโทโมะหอมแก้มแก้ว แก้วก็หอมแก้มโทโมะ

“น่ารักชะมัด”โทโมะพูดเบาๆ แก้วสะบัดหน้าออกและผลักโทโมะเบาๆ โทโมะยื้อแก้วแล้วดันลงไปบนเตียงนุ่มนวล

“หยุดเลยนะ”แก้วว่าพร้อมกับดันเบาๆ

“เดี๋ยวก็แต่งงานกันแล้ว ไม่เห็นจะเป็นอะไร”โทโมะพูดพร้อมกับเอาปากนุ่มๆวาดลวดลายลงบนคอขาวๆกับเนินอก

“รู้ไหมว่าประจำเดือนชั้นไม่มานานมากแล้วนะ จะ5เดือนอยู่แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับมองโทโมะที่กำลังลวนลามเค้าอยู่

“แต่เราเพิ่งเจอกันได้2เดือนเองนี่ อย่าบอกนะ ว่าก่อนที่เธอจะ.....กับชั้นเธอไป.....กับคนอื่นมาก่อน....”แก้วฟาดมือลงบนกระบาลของโทโมะอย่างจัง

“ชั้นไม่ใช่พวกแบบนายนะ ตั้งแต่เกิดแค่ผู้ชายจับมือยังไม่เคยโดนนอกจากพ่อและเควิน”แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าโทโมะตอบ

“หรือว่า..จะเป็นเควิน”โทโมะทำตาลุกวาวทั้งที่ในใจเค้าก็ไม่คิดอยู่แล้วหละ เค้าแค่อยากจะหยอกแก้วก็เท่านั้น

“ไอประสาทเสีย”แก้วพูดพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นนั่ง

“จะไปรู้ไหมหละ หมอนั่นยิ่งสเปิมแข็งแรงอยู่ซะด้วย”โทโมะพูดและยิ้มมุมปาก

“นี่ อย่ามาปยอ.กับชั้นได้ไหม ชั้นจะไปหาหมอดู ถ้าชั้นท้องจะได้รู้ๆไปก่อน”แก้วพูดพร้อมกับลุกออกจากเตียง โทโมะมองตามแล้วดึงมือไว้

“ยังไม่ท้องหรอกน่า แค่ประจำเดือนมาไม่ปกติก็แค่นั้นเอง”โทโมะพูดพร้อมกับกระชากมือแก้วลงบนเตียง

“อย่างี่เง่า”แก้วว่าพร้อมกับเอากระเป๋าที่พึ่งหยิบจากหัวเตียงเมื่อกี้ฟาดลงบนบ่ากว้างของโทโมะอย่างจัง

“ฮ่าๆๆ ชั้นล้อเล่นน่า แต่รอไปพร้อมกันสิ น๊ะๆๆ”โทโมะออดอ้อนพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง

“อาบน้ำด้วยกันไหมที่รัก”โทโมะหยอดเสียงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นพาดไหล่

“อาบไปคนเดียวเถอะ เร็วๆด้วย”แก้วพูดพร้อมกับสบตาโทโมะ โทโมะยิ้มบางๆก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำ ทำไมชั้นรักนายได้ขนาดนี้นะโทโมะ ทั้งๆที่ครั้งแรกนายก็ทำคดีให้ชั้นแค้น แต่พอได้เห็นหน้านายชัดๆ ชั้นโคตรจะหลงนายเลยบอกให้ ฮิฮิ แต่บอกในใจนะ นายหล่อมาก ตอนที่นายถอดแว่นออกแล้วเสียบมันลงไปเหน็บไว้ที่คอเสื้อ หน้านายตอนนั้นชั่งบาดใจชั้นเหลือเกิน แล้วตอนที่นายหอมแก้มชั้นครั้งแรกชั้นอุตะลุดีใจจนแทบจะเป็นบ้า ชั้นนอนกลิ้งเกลือกบนที่นอนประมาณ3วันกับเรื่องที่นายหอมแก้มชั้น แค่นั้นไม่พอ จูบแรกที่นายจูบชั้น มันชั่งมีความสุขอะไรเช่นนี้ แต่....ชั้นก็ไม่อยากให้ไอเรื่องแบบว่า.....เอ่อ....แบบว่า....จุ๊กกรูอะไรทำนองนั้นเกิดขึ้นหรอกนะเพราะชั้นไม่อยากมีมลทิน แต่ชั้นก็แอบดีใจนะที่มันเกิดขึ้นระหว่างชั้นกับนาย ชั้นรักนายจัง โทโมะของชั้น....... รักเธอ รักเธอ ร๊ากเท๊อ[เริ่มเพี้ยนแล้วม๊า>>dada]ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เท๊อออออออออออออออออ ง๊ะ!! ระหว่างที่แก้วกำลังนอนคิดอะไรเพลินๆก็ถูกผ้าเช็ดตัวโยนใส่หัว ความคิดมึดตึบไปหมด แล้วกระชากออกแล้วมองหน้าเจ้าของผ้า มันก็มีอยู่คนเดียว ใช่แล้ว โทโมะนั่นเอง แก้วหยิบผ้าแล้วโยนไปใส่หน้าอกของโทโมะอย่างเต็มที่

“ไอบ้า”แก้วพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ไปรอข้างล่างนะ”แก้วพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วเดินเอ้อละเหยลงไป

ณ โรงพยาบาล

“ชั้นท้องหรือปล่าวค่ะ”หมอเรียกแก้วเข้าไปในห้องหลังจากเอาปัสวะให้ตรวจแล้ว แก้วถามเป็นคำแรกเมื่อก้าวเท้าเข้าไปในห้อง

“อ๋อ....แหม ลูกกี่คนแล้วค่ะถึงได้เก่งขนาดนี้”คุณหมอพูดพร้อมกับยิ้ม

“ยังไม่มีลูกค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

“อ่าวหรอค๊ะ นี่ค่ะผลการตรวจ คุณ จริญญา ท้องได้1เดือนกว่าๆแล้วนะคะ กรุณาดูแลลูกให้ดีๆนะคะ อย่าเครียด ปล่อยตัวให้สบายๆ ถ้าเครียดแล้ว ระวังไอ้หนูในท้องออกมาจะหน้าตาบูดเบี้ยวหรือคิ้วเครียดตลอดเวลา หรือว่าไม่สมประกอบนะคะ เพราะฉะนั้นถ้าอยากให้หนูน้อยสำบูรณ์หน้าตาดีๆก็ควรจะทำตัวสบายๆอารมณ์ดีๆ ฟังเพลงบ่อยๆหรือเอาเพลงไปแนบหน้าท้องนะคะ เพราะจะช่วยเสริมพัฒนาการของลูกคุณไปในตัว”แก้วยิ้มร่าก่อนจะเอาใบสรุปผลพร้อมกับรับยากลับบ้าน โทโมะดูจะร่าเริงผิดหูผิดตา

“โทโมะ หมอบอกว่าให้เปิดเพลงให้ลูกฟัง นายร้องให้ลูกฟังที่สิ”แก้วพูดพร้อมกับยิ้มหวาน โทโมะยิ้มตอบก่อนจะร้องเพลงไปด้วยขับรถไปด้วย

“ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกรียดเขาไป”โทโมะร้องไปขับรถไปเรื่อยๆวนอยู่เพลงเดียวจนถึงบ้าน

“ร้องเป็นอยู่เพลงเดียวเนี้ยนะ”แก้วถามก่อนจะเดินออกมาจากรถและส่ายหัวเบาๆ

“รอด้วยยยที่รักกก”โทโมะลากเสียงก่อนจะวิ่งตามไป….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อยากบอกว่าเรื่องนี้ไม่ได้จบง่ายๆอย่างที่คิดหรอกนะ

มีอะไรพลิกแพลงเปลี่ยนแปลงอีกเย้อ....

เอ๊ะ....อะไรน๊ะ ห๊ะ...ให้อัพอีกหรอ เอ๊ะ....จะให้อัพอีกจริงอ่ะ

อยากเห็นข้อความให้อัพอีกหน่อยจัง ^^ muah!!