คุณหนูอันตรายกับคุณชายนักฆ่า

พลั๊ก!!!!!!!
แก้วปล่อยหมัดโดนหน้าโทโมะจังๆในหมัดแรก  และปล่อยอย่างต่ิเนืองไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว
"ยัย..."
พลั๊ก!!
เพียงแค่จะเอ่ยปากด่าแก้วเข้าก็โดนแก้วแก้วต่อยเข้าที่ใบหน้าอีกหมัด
"พูดมากอยู่น้นแหละ เสียเวล่ำเวลา"
    สิ้นเสียงแก้วขาเรียวยาวก้ถีบยอกอกของโทโมะจนล้มลงนอนกับพื้น ไม่ใช่ว่าจะตั้งรับไม่ได้แต่เพราะประมาทคิดว่าตัวเองเป้นผู้ชายยังไงก้ต้องชนะผุ้หญิง
    แก้วไม่อยากสุ้อีกจึงรีบวิ่งหนีออกมา   ชายหนุ่มอายุเท่าๆโทโมะเมื่อเห็นแก้ววิ่งออกมาจากบริเวณร้านแล้ว

ใจจริงอยากจะตามไปแต่เมื่อหันมาเจอโทโมะที่นอนเจ็บอยู่จึงรีบเข้ามาดู
"เป็นอะไรมากไหมครับคุณชาย"
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องมายุ่ง ฮึ เจ็บใจนัก"
.............
......
TOMO
(แกทำงานพลาดอีกแล้วหรอโทโมะ)
"..."ผมเงียบ
(เห็นทีฉันคงจะพึ่งแกไม่ได้ซะแล้ว)พ่อพูดแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป
ฮึ พึ่งไม่ได้ก้ไม่ต้องพึ่งผมก็ไม่อยากทำงานแบบนี้แล้วเหมือนกัน  ตอนนี้ผมได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้มีงานเข้ามาอีกเลย
  เวลานี้ผมเหมือนมนุษย์ธรรมดาไม่ต้องมุ่งหน้าไปฆ่าใครแล้วมันก็เป็นเวลาสามวันแล้ว และผมก็ดีใจที่ไม่ต้องทำบาปอีก
'รักวัยเด็ก'
....................................................................................