A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

กลางหุบเขาแห่งหนึ่ง จ.ชลบุรี  เย็นวันเดียวกัน เวลา 16.45 น.โทโมะขับรถมาหาเฮียหนุ่มที่จุดนัดพบ "หมอบลง แล้วเงียบๆอยู่ในนี้ แล้วจะเธอปลอดภัย" โทโมะหันมาบอกหญิงสาวตัวประกันที่หมอบอยู่บนเบาะหลังเฮียหนุ่มกับลูกน้องที่เหลือกำลังแบ่งเงินกันอยู่บนรถตู้ ที่จอดทิ้งเอาไว้  แล้วสายตาของลูกน้องคนนึง มองเห็นรถของโทโมะที่ขับมาพอดี"เฮียๆ ไอ้โทโมะมาแล้วเฮีย!!! " มันตะโกนบอกลูกพี่มันโทโมะขับรถวนไปจอดไกลๆ เพื่อไม่ให้เฮียหนุ่มเห็นว่าตัวประกันยังอยู่ในรถเฮียหนุ่มและลูกน้องเดินลงมาต้อนรับโทโมะทั้งหมด"ฮ่า5ห้า!!! กว่าจะมาถึงนี่ได้ คงลำบากน่าดูเลยสิ? " เฮียหนุ่มเอ่ยปากถามโทโมะ"ก็นิดหน่อยน่ะเฮีย ไหนล่ะส่วนแบ่ง?" โทโมะถามหาเงินส่วนแบ่งจากเฮียหนุ่ม "เฮ้ย!!!!! เอาเงินให้มันไป" โทโมะหันไปบอกลูกน้องให้เอาเงินส่งให้โทโมะโทโมะรับเงินมาก่อนจะเช็คดู แล้วเค้าก็เห็นสิ่งผิดปกติ"อ้าวเฮีย เงินไม่ครบนี่? " โทโมะบอกเฮียหนุ่ม"แค่นี้ก็ดีแล้ว แกแค่นั่งรออยู่ในรถ พวกฉันลำบากกันแทบตาย แล้วฉันยังเสียลูกน้องไปคนนึงอีกด้วย" เฮียหนุ่มฉุนเฉียวทันทีที่โทโมะทวงส่วนแบ่ง"แต่ว่าเฮีย.....""ไม่พอใจรึไง ไม่พอใจก็ไปเรียกลูกพี่มึงมาคุยกะกูเลย!!! "  เฮียหนุ่มตะคอกดักคอโทโมะด้วยอารมณ์โกรธ ทำให้โทโมะเงียบเสียงลงเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำด้วยพลัน!!! สายตาของเฮียหนุ่มกับลูกน้องก็มองไปเห็นหญิงตัวประกันบนรถของโทโมะที่เงยหน้าขึ้นมาสังเกตการณ์ลูกน้อวเฮียหนุ่มทั้งสามคน ชักปืนขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่รถทันทีโทโมะรู้แกว จึงถอนหายใจเฮือก แล้วรีบวิ่งไปห้ามพวกลูกน้องเฮียหนุ่ม"หยุดๆๆๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่ายุ่งกะเธอนะ!!! " โทโมะวิ่งมาดึงพวกลูกน้องเฮียหนุ่มทั้งสามคนเอาไว้ลูกน้องเฮียหนุ่มโดนโทโมะรั้งไว้เลยหันหน้ากลับมา ง้างหมัดเพื่อจะชกโทโมะเฮียหนุ่มจึงห้ามเอาไว้ได้ทันท่วงที"เฮ้ย หยุดก่อน " สิ้นเสียงสั่งของเฮียหนุ่ม พวกลูกน้องจึงลดมือลง แล้วผลักอกโทโมะ "ทำไมมึงไม่ฆ่ามันทิ้งว้ะ มันเห็นหน้าเราแล้ว มันชี้ตัวเราได้ มึงรู้มั้ย? " เฮียหนุ่มถามโทโมะ เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวประกันที่ถูกจับไว้เมื่อตอนเที่ยง"ชั้นพาเค้ามา ฉันรับผิดชอบเองได้น่า" โทโมะตอบเฮียหนุ่ม "อืม...ได้ๆ ก็ได้..งั้นก็จัดการมันอย่าให้เหลือร่องรอย" เฮียหนุ่มบอกโทโมะ ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดขึ้นรถกลับไป เพื่อที่จะแยกย้ายกันไปกบดานที่อื่นโทโมะยืนมองรถตู้ของเฮียหนุ่มที่ขุบออกไปจนพ้นสายตา จึงเดินกลับมาที่รถสาวน้อยคนนั้น เห็นโทโมะเดินมาก็เปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งหนีทันทีโทโมะเห็นเธอกำลังหนี ก็เลยวิ่งตามไปจับเธอเอาไว้"ปล่อยนะ...ปล่อยเดี๋ยวนี้!!!" เธอพยายามขัดขืนและสู้แรงของโทโมะโทโมะเห็นเธอพยายามขัดขืนเลยจับเธอเหวี่ยงลงไปที่พื้น เธอจุกมากก็เลยนอนตัวงอเป็นกุ้งอยู่ตรงนั้นโทโมะที่หอบตัวโยนเพราะต้องออกแรงปล้ำกับเธอ ยืนมองสาวน้อยที่นั่งร้องไห้ด้วยความสงสาร"ชั้น...ไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องร้องไห้ เงียบเถอะ" โทโมะพยายามปลอบเธอเหมือนเธอจะเข้าใจที่โทโมะพูด เธอเงยหน้าขึ้นมามองดูโทโมะทั้งน้ำตา เสียงสะอื้นของเธอยิ่งทำให้โทโมะอ่อนใจเสื้อของเธอขาดวิ่น เผยให้เห็นหัวไหล่และเนินออกที่ขาวเรียบเนียน โทโมะเห็นดังนั้น จึงถอดเสือเจ็คเก็ตออกมาก แล้วโยนให้เธอ"สวมมันซะ!!" โทโมะบอก"เธอชื่ออะไร..?" โทโมะถาม"นายจะอยากรู้ไปทำไม? " เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะตอบคำถามของโทโมะอย่างไร้เยื่อใย"หึๆ" โทโมะหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินออกมา
------------------------
เพลงประกอบฉากครับ





 
 
----------------------
 
"แก้ว!!!! " เธอตอบ "หือ..." โทโมะที่หันหลังเดินเลี่ยงออกมาหันหลับไปมองเธออีกครั้ง"ชั้นชื่อแก้ว...." เธอบอกชื่อของเธอโดยไม่หันมามองหน้าโทโมะแม้แต่น้อยโทโมะที่มองดูอากัปกิริยาของเธอดังนั้น ก็ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาอีกครั้ง เค้าก็เดินไปที่พงหญ้าใกล้ๆ ในพงหญ้านั้นมีรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจของเค้าที่จอดรอเอาไว้เค้าดึงผ้าคลุมรถออก แล้วก้มลงหยิบถังน้ำมันที่วางอยู่ข้างๆล้อรถขึ้นมา แล้วค่อยๆเปิดฝามันอย่างใจเย็นจากนั้นจึงเดินดุ่มๆไปที่รถเก๋งที่เค้าขับหนีมา แล้วราดน้ำมันไปจนทั่วรถ จากนั้นก็จุดไฟเผารถทิ้งโทโมะเดินกลับมาสตาร์ทรถมอเตอร์ไซต์ ฮายาบุสะ สีส้มของเค้า แล้วขับมาหาแก้วที่นั่งมองอยู่เค้ายื่นหมวกกันน็อคให้เธอ เธอยื่นมารับมันมาสวม ก่อนยันกายจะลุกขึ้น เธอค่อยๆพยุงร่างกายอันอ่อนล้าของเธอขึ้นมานั่งบนรถมอเตอร์ไซต์ของโทโมะเนื่องเธอสวมกระโปรง เธอจึงเอาขาทั้งสองข้างของเธอมาไว้ทางเดียวกันโทโมะที่บิดแฮนด์เพื่อวอร์มเครื่องรถ เหลือบมองไปเห็นท่านั่งของแก้ว จึงจับขาอีกข้างของเธอไปไว้อีกข้าง เพื่อให้เธอนั่งคร่อม แก้วไม่กล้าขัดขืน จึงยอมทำตามอย่างว่าง่ายโทโมะขับรถออกมา ผ่านรถยนต์ที่เค้าเผาอำพรางคดีรถยนต์คันนั้น เกิดการระเบิดขึ้น แก้วตกใจกลัว จึงกอดโทโมะไว้แน่น โทโมะหันกลับมามองดูเธอด้วยแววตาอ่อนโยน24.30 น.โทโมะค่อยเบาเครื่องรถจอดหน้าบ้านหลังโตที่โอ่อ่าหลังหนึ่งทันทีที่รถจอดสนิทหน้าประตูรั้ว แก้วกระโดดลงจากรถทันที เธอถอดหมวกกันน็อกแล้วคืนโทโมะ"ช่วงนี้อยู่แต่ในบ้าน อย่าเพิ่งออกไปไหนนะ " โทโมะพูดเตือนแก้ว แก้วที่เปิดประตูรั้วหันมามองโทโมะเพียงอึดใจเดียว ก่อนจะผลุนผลันวิ่งเข้าไปในบ้านป้าพิศ คนรับใช้ในบ้านเห็นแก้ววิ่งเข้าบ้านมาด้วยสภาพที่มอมแมม จึงถามแก้วว่า"ทำไมเนื้อตัวสกปรกแบบนี้ละคะคุณหนู" ป้าพิศถามด้วยความห่วงใยแก้วไม่ตอบ เธอรีบวิ่งขึ้นชั้นสองอย่างรวดเร็วโทโมะมองดูแก้วเข้าบ้านไป เค้านึกได้ว่า เสื้อแจ็คเก็ตของเค้ายังอยู่กับแก้วแต่เค้าไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ จึงเข้าเกียร์รถ แล้วขับกลับบ้านของเค้าไป............................To Be Continue