wonderful love มหัศจรรย์เพื่อนกันฉันรักเธอ

(speciad:knomjean Talks)
    "เร็วหน่อยดิไอ้จองเบ-_-"
    "เออๆ-_-"
    ฉันมองเพื่อนสนิทอย่างเบื่อหน่ายก็จะอะไรซะอีกละมันชักช้าอย่างกับเต่าคลาน เฮ้อ...ฉันยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาเฮ้ย! OoO นี่มันเลยเวลากินข้าวมา10นาทีแล้ว  อ้ากกกกกกกกกกกก!ไอ้จองเบแกทำให้ฉันกินข้าวช้าไปตั้ง10นาทีน้า
     อะ  อ้าว ฉันลืมแนะนำตัวฉันชื่อขนมจีน เป็นเพื่อนกับจองเบตั้งแต่อยู่ม.4ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว ความรู้ของฉันก็ถือว่าเก่งมากๆ ฮ่าๆ แต่ไอ้เพื่อนของฉันนี่โคตรฮอตเลยอะ สาวๆกรี๊ดทั้งคณะ แต่เวลาเห็นมันยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นทำไมฉันต้องเจ็บที่หัวใจด้วยล่ะT^T กรี๊ดๆ ไม่เอา ไม่เอา แต่แก๊งฉันไม่ได้มีแค่ฉันกับจองเบแค่2คนหรอกนะแต่มีอีกตั้ง8คน วู้! มีเยอะชิมิล้า (เฮฮาอยู่คนเดียวนะหนมจีน-_-")
      "นี่ไอ้จีนแกจะรีบไปไหนวะ-_-"
      "ไปกินข้าวดิแกนี่ถามอะไรแปลกๆ"
       "ห่วงกิน!-_-"
       "พอเลยตอนนี้ฉันหิวจนจะกินช้างได้แล้วเว้ย!"
       พอมาถึงโรงอาหาร O_o ทำไมคนเยอะจังอะ แง้ๆ หิวอะ หลังจากฉันอึ้งได้ซักพักมือใหญ่ของไอ้เพื่อนสนิทก็ดันหลังให้ฉันเดินไปหาเพื่อนคือ เฟย์  ฟาง  แก้ว  จินนี่  ป๊อปปี้  โทโมะ  เคนตะ ส่วนอีกคนอยู่อเมริกานั่นก็คือ เขื่อน นั่นเอง
        "แกนั่งรออยู่นี่เลยเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้-_-"
        "ขอบคุณนะคุณเพื่อนรัก^o^"
       พอจองเบและคุณผู้ชายเดินไปซื้อข้าวแล้วฉันก็หันมาเผชิญกับสายตามีแววล้อเลียนฉันอยู่ของ แก้ว ฟาง จินนี่  อย่าไปถามถึงยัยเฟย์เล้ยยัยนั่นคุยโทรศัพท์กับเขื่อนทั้งวันทั้งคืนจนไม่เป็นอันกินอันนอนอันบลาๆๆๆๆๆ (เว่อร์ไป:เฟย์)
       ปัง!
     เสียงกระแทกจานข้าวที่โทโมะวางให้แก้วทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว
     "วางดีๆหน่อยดิข้าวฉันหกหมดแล้วเห็นป่ะเนี่ย-*-"
     "แล้วไงข้าวแกไม่ใช่ข้าวฉัน-_-"
     "แล้วใครใช้ให้แกเป่ายิ้งฉุบแพ้ฉันละ แบร่"
     ปัญญาอ่อนตอนนี้ฉันคงคิดได้แค่นี้สำหรับแก้วและโทโมะ ป๊อปปี้เดินมา2มือเต็มไปด้วยจานข้าว3จาน มีของป๊อป ฟาง และเฟย์ แล้วก็ตามมาด้วยเคนตะ เอ...ทำไมจองเบมันไปนาจังอะ หิวแล้วนะ
      กรอด!!!O///O
      "เฮ้!ไอ้จีนแกช่วยถือหน่อยดิมันหนักToT"
      "ว้าว*O*แกซื้อมาเยอะจังอะ"
      "มีใครบางคนบ่นว่าหิวจนจะกินช้างได้ทังตัว"
     "แหม!รู้ใจกันจริงนะ"
     "-///-"
     ฉันรีบก้มหน้างุดทำไมฉันต้องเขินด้วยเนี่ยจองเบเป็นเพื่อนเธอนะขนมจีน  จองเบหัวเราะแล้วตบหัวทุกคนที่แซวแต่...แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ  คำถามนี้ฉันต้องฝังมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดในก้นบึ้งของหัวใจ ฉันตั้งท่าจะหัวเราะตามจองเบแตฉันต้องสะอึกคำพุดและเสียงหัวเราะของตัวเองลงคอเมื่องจองเบพูดว่า..
     "ฉันมีคนที่ชอบแล้วโว้ย^///^"
      ฉึก!!!
      เหมือนมีใครเอามีดมาเฉือนหัวใจของฉัน น้ำใสๆเอ่อล้นดวงตาของฉันฉันต้องกลั้นมันไว้ อย่าออกมานะน้ำตา เราเป็นเพื่อนกันท่องไว้ขนมจีน  ฉันลุกพรวดและกำลังจะเดินหนีแต่มื่อใหญ่ของคนที่ทำให้ฉันเจ็บที่สุดดันมารั้งฉั้นไว้
      "แกจะไปไหน"
      "ห้องน้ำ"
      ฉันสะบัดมืองของจองเบออกแล้ววิ่งออกไปให้ไกกลที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้...
................................................................................................................................................
ไรเตอร์มาอัพเรื่องใหม่แล้วน้ะเรื่องก่อนไม่ค่อยรู้เรื่อง  เรื่องนี้ก้อจะพยายามอัพบ่อยๆละกัน
วิจารณ์มาได้ เม้น&โหวตให้ด้วยนะฮะ  รักลีดเดอร์ทุกคนฮับจุ๊บๆ^3^