Molagun รักเราไม่ใช่เล็ก :)

วันต่อมา
หญิงสาวเก็บของใส่กล่องลังทุกชิ้นที่อยู่ในบริษัท เพราะของเยอะจึงขอร้องให้เบลล์กับลุงยามเข้ามาช่วยเก็บของ(ของเล็กๆน้อยๆที่ๆไม่โดนยึด)
 
"ผมต้องเสียใจด้วยนะคับ"ลุงยามพูดอย่างเศร้าๆแล้วขนของไปใส่หลังรถของแก้ว
 
"ขอบคุณค่ะคุณลุง"แก้วปิดหลังรถ เพราะแน่ใจว่าในบริษัทไม่มีไรเหลือแล้ว จากนั้นแก้วก็ไปส่งเบลล์ที่บ้าน แล้วขับรถไปรับน้องที่ โรงเรียนมธัยมปลาย
 
"หวัดดีพี่"กวังเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างๆคนขับ แก้วเพียงแต่พยักหน้าแล้วยิ้มฟืดๆ ตลอดทางจนเกลือบถึงบ้านแก้วยังไม่พูดอะไร ได้แต่ปริปากเงียบ
 
"พี่แก้ว วันนี้พี่เงียบเเปลกๆนะ"กวังพูดแล้วมองหน้าพี่สาว
 
"ไปอยู่กับพี่ป๊อปไหม"หลังจากแก้วเงียบไปสักพักแก้วก็พูดขึ้นมา แต่ไม่หันมามองน้องชาย
 
"ไม่มีทาง! กวังไม่อยู่กับแม่เลี้ยงเด็ดขาด"กวังพูดแล้วกอดอกเหมือนเด็ก 
 
"ถ้าอยู่กับพี่ป๊อปกวังคงสบายกว่านี้"
 
"ลำบากล่ะสิ เดี่ยวแม่เลี้ยงก็จิกหัวใช้ผม อยู่กับพี่ก็สบายอยู่แล้ว"กวังพูดแล้วเกาะแขนแก้วอย่างอ้อนๆ
 
"แต่ต่อไปนี้อาจไม่ใช่"แก้วพูดแล้วมองหน้ากวัง กวังทำท่างงๆ แล้วถามแก้ว
 
"พี่หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ"กวังถามเมื่อถึงหน้าบ้าน แก้วจ้องตากวัง ด้วยแววตาที่ทุกข์ใจ
 
"บริษัทพี่ถูกยึด พี่คงต้องไปทำงานอย่างอื่นและบางที่เงินนั้นอาจไม่พอที่จะเลี้ยงเราสองคน"แก้วพูดอย่างร้อนรน และอธิบายความจริง
 
"พี่..."กวังคิดในใจว่าพี่คงอำเล่น แต่แววตาของแก้วมันเต็มไปด้วยความจริงล้วนๆ "กวังอยู่ได้ กวังไม่กลัวต้องลำบาก"
 
"แต่กวังอาจไม่ได้เรียนหนังสือ! ซึ่งพี่จะไม่สบายใจถ้ากวังไม่ได้เรียน"แก้วน้ำตาซึ่มทันที่
 
"ไม่เรียนก็ไม่เรียน แต่ให้ตายยังไงผมก็ไม่ไปอยู่กับยัยแม่เลี้ยงเด็ดขาด!"กวังพูดคำขาด ลงจากรถแล้วปิดประตูอย่างแรง ทำให้แก้วต้องเดินเข้าบ้านไปตามกวัง
 
"ขอร้องหล่ะ ไปอยู่กับพี่ป๊อปเหอะนะ เพื่ออนาคตของกวังเอง"แก้วรกอดแขนกวังไว้ เธอทั้งพูดไปทั้งร้องไห้ไป 
 
"ผมไม่ไป! พี่แก้ว..."เขากอดพี่สาวตัวเองแล้วลูบหบังแก้ว "ผมไม่เป็นไร เราต้องอยู่ได้"เขาผละออกจากแก้วเล็กน้อย จากนั้นกวังใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้พี่ของตนเอง
 
"อืม!"แก้วพูดแค่นั้น แล้วก็เดินขึ้นห้องไป ....
 
 
 
สี่ทุ่ม 
 
"กวังเดี่ยวพี่มานะ"แก้วเดินมาจากห้องแล้วบอกให้คนหน้าทีวีรอ แก้วรีบไปสตาทรถ เเล้วขับออกไป
 
เธอนัดพี่ชายไว้ที่ผับแห่งหนึ่ง เพื่อคุยธุรบางอย่างให้ฟัง
 
ผับแห่งหนึ่ง
 
"มีเรื่องอะไรหรอ อันที่จริงคุยพรุ่งนี้ก็ได้ ดึกแล้วอันตราย"ป๊อปปี้ พี่ชายของแก้วบ่นอุบอิบแล้วมองนาฬิกาตัวเอง 
 
"พี่ป๊อป...คือ"แก้วเล่าเรื่องที่บริษัทถูกยึดรวมถึงเรื่องวันนี้ที่กวังไม่ยอมไปอยู่กับป๊อปปี้อีกด้วย ระหว่างที่เล่าไปน้ำตาของแก้วก็ไหลออกมาเอง จนบางทีต้องหยุดเล่าก่อนสักพักแล้วจึงเล่าต่อ
 
"แก้วโอเคใช่ไหม"ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นอาการน้องสาวไม่ค่อยดี
 
"แก้วไม่เป็นไร คุยต่อเถอะ แก้วไปไม่ถูก"
 
"พี่ให้เงินแก้วสักก้อนหนึ่งแล้วกัน แต่ถ้าอยู่ไม่ไหวก็บอกพี่นะ"ป๊อปปี้จับมือแก้วไว้
 
"พี่แก้วขอบคุณพี่มากนะ แล้วก็อย่าบอกเรื่องนี้กับพ่อนะ"
 
 
วันต่อมา
"พี่แก้วผมไปเรียนก่อนนะ"กวังไหว้แก้ว แล้วเดินไปขึ้นรถเมย์ วันนี้แก้วไปส่งกวังไม่ได้เพราะต้องไปตระเวนสมัคงาน
 
"เริ่มจากบริษัทนี้ก่อนแล้วกัน"เเก้วขับรถไปสมัคงานหลายๆบริษัท แต่ก็ตำแหน่งไม่ว่างเกลือบทุกบริษัท จนมาบริษัทสุดท้าย akalaem taiyanon  แก้วเดินเข้าไปกรอกใบสมัคร และต้องรอนานกว่าจะประกาศผลสำเร็จ
 
"คุณจริญญาค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ"พนักงานสาวหน้าหมวย พลายมือไปทางของ เทสติ้ง
 
"เอ่อ...?"แก้วยื่นงงๆ กับชุดมากมายที่อยู่ในห้องนี้เต็มไปหมด
 
"เราขอเทสคุณวันนี้นะค่ะ คือทางเราต้องการให้คุณหาเสื้อผ้าให้เข้ากับคนๆนี้ค่ะ"พนักงานชี้ไปที่นางแบบขาวสวย ที่นั่งเชิดอยู่
 
"ไสตท์ยังไงคะ"แก้วถาม
 
"ยังไงก็ได้ค่ะขอให้สดและเจิ่ดที่สุกก็พอ!"



ประมาณนี้ 555
พรอตเรื่องมันซ้ำ
การบรรยายมันแปลกๆป่ะ ??