รักนายแวมไพร์ของฉัน

โรงเรียนใหม่หวังว่าจะเป็นอย่างที่ฟิล์มบอกนะ แล้วใส่ชุดไรดีเนี่ยพอดีที่โรงเรียนให้แต่ตัวยังไงก็ได้ไปเรียน แต่โรงเรียนนี้ก็ดีนะสอนสไตล์อเมริกัน ขับรถไปเรียนก็ได้ ลงเรียนเหมือนในมหาลัยก็ได้ ใส่ยีนส์ขาเดฟดีกว่า แล้วก็เสื้อยืดแขนยาวดีกว่า
แก้ว:อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ
พ่อแก้ว: อ๋อ อืมอรุณสวัสดิ์ เมื่อคืนนอนสบายไหม
แก้ว:สบายมากค่ะ ทานเสร็จแล้วใช่ไหมค่ะ 
พ่อแก้ว:อืม จ๊ะ
แก้ว:เดี๋ยวแก้วจะเอาไปล้าง
จากนั้นชั้นก็เอาจานอาหารเช้าของเราสองพ่อลูกไปล้าง เสร็จแล้ว
แก้ว:หนูไปนะคะพ่อ
พ่อแก้ว:อืม จ๊ะ แล้วเจอกันตอนเย็นลูก
แก้ว:ค่ะพ่อ
โรงเรียน
ในที่สุดก็ถึงโรงเรียนซะทีทำไมมีแต่คนมองชั้นนะ 
...:ไงเธอ อืม แก้วจริญญา ใช่ม่ะ 
แก้ว:อืมใช่ แล้วนายคือ
...:อ๋อ ลืมแนะนำตัว ชั้นชื่อเขื่อนนะ อืมขอถ่ายรูปหน่อยนะ
แชะ แชะ
แก้ว:อ๋อ อืม
เขื่อน:พรุ่งนี้เธอเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่
แก้ว:ไม่นะ แล้วทำไมชั้นจะเป็นข่าวล่ะ
เขื่อน:ก็ชั้นเป็นคนหาข่าวให้หนังสือพิมพ์โรงเรียนหนิ ทำไมเธอจะเป็นข่าวไม่ได้
แก้ว:ไม่ๆ ขอร้องนะ
เขื่อน:อืม ก็ได้ ให้ชั้นช่วยพาทัวร์โรงเรียนไหม
แก้ว:ก็ดี
ดีนะที่เขื่อนไม่เอาข่าวชั้นที่เป็นเด็กใหม่มาเรียน ไม่งั้นชั้นคงตองหาปิ๊บคลุมหัวแน่ๆ เขื่อนพายังไปรายงานตัวที่ห้องครูใหญ่แล้วก็พาไปนู่นมานี่ทั่วโรงเรียนจนชั้นเข้าเรียนวิชาแรก ดีนะที่ชั้นอยู่ห้องเดียวกันกับเขื่อนไม่งั้นชั้นต้องลำบากใจแน่ๆ เรียนวิชาแรกจนวิชาที่3 วิชาวอลเล่ย์บอลไม่ใช่ว่าเล่นไม่เป็นนะ แต่ก็พอได้เล่นมาได้ซัก5ลูกชั้นยังไม่ได้จับลูกเลยนะ แต่ดีแล้วล่ะเอ๊ะ ลูกมาทางชั้นนี่นาก็ต้องตีสิ 
ตุบ เออซวยแล้วเราตีออก แล้วยังถูกใครก็ไม่รู้อีก
แก้ว:ชั้นบอกแล้วว่าอย่าให้ชั้นเล่น
...:ไม่ๆ ชั้นไม่เป็นไร แล้วเธอคือแก้วเด็กใหม่ ใช่มะ
แก้ว:อ๋อ อืมใช่
...:ชั้นเคนตะนะ ยินดีที่รู้จักนะ
แก้ว:จ๊ะ ยินดีที่รู้จักเช่นกัน
...:อ่าวแก้วรู้จักเคนตะแล้วหรอ 
แก้ว:จะเพิ่งรู้จักหนะ
เคนตะ:ใช่เพิ่งรู้จักันมีไรป่าวพิม
พิม:ไม่มีไรหรอแค่จะมาชวนแก้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปกินข้าวหนะ
เคนตะ:เออใช่กินข้าว แล้วเจอกันที่โรงอาหารนะ
แก้ว/พิม:แล้วเจอกัน
หลังจากชั้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็มากินข้าว
โรงอาหาร
...:โอ๊ย วันนี้มีข่าววันรุ่นดื่มเหล่าอีกละ มีแต่ข่าวเก่าๆอะ คนอ่านจะอ่านจนจำได้ขึ้นใจอยู่แล้ว
พิม:พยายามหาข่าวต่อไปละกัน
แก้ว:ทำข่าวหรอ ลองเปลี่ยนเป็นเกร็ดความรู้ดูสิเฟย์เช่น อาหารที่มีไขมัน คอเลสเตอรอลสูงอะไรประมาณเนี้ย
เฟย์:ความคิดดีนิ ขอบคุณนะ
แก้ว:อืม ไม่เป็นไร 
คุยกันไปมาชั้นก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร
แก้ว:พวกเค้าเป็นใครหรอ
พิม:ยัยอวบอึ๋มนั่นหนะหรอชื่อหวาย สวยนายหน้าหล่อนั้ันหนะชื่อพายุ พวกเค้าเป็นลูกบุญธรรมของหมอพีช แถมยังรักกันเกินพี่น้อง ไม่รู้ว่าถูกกฎหมายรึป่าวก็ไม่รู้
เฟย์:พิมพวกเค้าไม่ได้เป็นพี่กับน้องแท้ๆนะ
พิม:ช่างเถอะ ต่อดีกว่ายัยหน้ารักนั่นชื่อฟางยัยนั่นหน่ะชอบทำตัวแปลกๆจนพิลึก อ้อสวนนายหน้าเข้มนั่นหน่ะก็คือป็อบ นายนั่นหน่ะเย็นชาสุดสุด หมอพีชเป็นพ่อบุญธรรม+พ่อสื่อหน่ะ
เฟย์:ชั้นอยากโดนอุปถัมถ์บ้างจัง เนอะ
เฟย์/พิม:อิอิ
แก้ว:แล้วเค้าคนนั้นหล่ะ
พิม:พ่อหนุ่มหล่อปานเทพบุตรคนนั้นหน่ะหรอ เค้าชื่อโทโมะ คนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครคู่ควรกับเค้าซักคน แต่ใช่ว่าชั้นจะแคร์นะ แล้วเธอหน่ะอย่าคิดจะชอบเค้าหล่ะ
แก้ว:อืม ไม่อยู่แล้ว
ก็จริงอย่างที่พิมว่าเค้าหล่อปานเทพบุตร แต่ทำไมเค้าถึงมองหน้าชั้นอย่างนั้นหละ
โทโมะ part
สวัสดีครับผมโทโมะใช่ทุกคนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นแวมไพร์นอกจากครอบครัวผมและท่านผู้อ่านผมมีความสามารถในการอ่านใจคนออกด้วยนะทุกคนเลยหล่ะแต่ทำไมกับผู้หญิงคนนั้นผมถึงอ่านใจเธอไม่ออกล่ะ
end โทโมะ part
******************
ติดตามด้วยน้าาาาาาาาาาาาาา