เธอคือดวงใจ

"เรื่องของเราที่ว่าคือเรื่องอะไรเหรอค่ะ"แมันคือเรื่องอะไรเหรอให้โทรหาพี่ช่ยก็ยอมโทร

"เมื่อก่อนเธอชอบฉันจริงๆเหรอ"

"อืมชอบ ชอบมากเลย ก็ฉันเนี้ยแหละเป็นคนไปพูดให้พี่ชายตาสว่าง"

"ไม่น่าเชื่อ"

"ใช่ไม่น่าเชื่อนายรู้ไหมฉันเสียใจมากแค่ไหนที่นยจากมาโดยไม่บอกกล่าวสักคำ ตอนแรกฉันโกรธนายมากแต่พอรู้เหตุผลฉันก็คิดว่าพีชายหน่ะทำเกินไปเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟังไง ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนหล่ะ"ตอนนั้นฉันน้อยใจมากเลยหล่ะ

"ฉันขอโทษตอนนั้นฉันโมโหไอ้คุณมากจริงๆโมโหจนไม่อยากสงใจใคร"

"แหม่กระทั่งฉัน"ตอนนี้ขอบตามันร้อนๆๆแฮะแจจุงไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้า

"ทำไม ทำไมถึงไม่เคยเห็นความสำคัญของฉันบ้าาางทำไม"ฉันเคยคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะหันมาสนใจฉันบ้างแต่เขาไม่เคยเลยขนาดฉันมาทำงานใกล้ชิดขนาดนี้เขายังไม่รู้เลย

"ฉันขอโทษฉันนึกว่าเธอจะเกลียดฉันเหมือนพี่ของเธอ"

"ถ้าฉันโกรธฉันคงไม่มาฝึกงานที่นี้หรอก"

"แล้วตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันเปลี่ยนไปหรือยัง"

"ความรู้สึกของฉันมันไม่เคยเปลี่ยนไปจากนายเลย"

"จริงเหรอ"

"โถ่ถ้าไม่จริงฉันจะบินจากเมืองไทยมาเกาหลีทำไมงานที่นู้นแันก็มี"

"ขอบคุณนะ"

"ไม่ต้องขอบคุณหรอก"

"เรามาเอ่อ...คบกันนะ"

"อือ"

(น่ารักมาก)

"งั้นเราไปทานข้าวกัน"

"ฉันไม่หิวแล้ว"

"เอ้าทำไมอ่ะ"

"มันดีใจจนกินอะไรไม่ลงแล้วนี้ก็ดึกแล้วฉันจะไม่กินข้าวถ้าเลยสองทุ่มขอโทษนะ"ฉันเป็นประเภทกลัวอ้วนนะ

"ก็ได้งั้นกลับบ้านกันเถอะ เดี้ยวฉันไปส่ง"แต่ฉันเอารถมา

"ไม่เป็นไรหรอก ก็ตอนมานายให้ฉันล่วงหน้ามาก่อนฉันเลยเอารถมาเอง"

"อือ"

"และฉันก็มีนัดกับซอฮยอนแล้วก็พสชวกพี่ๆในวงด้วย  นายจะไปไหมเราจะไปเที่ยวผับกัน"

"อืมก็ดีเหมือนกัน"
"ไปเถอะป่ะ"

พวกเขาจะรู้ไหมว่ากำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างยั่งใหญ่