เธอคือดวงใจ

"เรื่องของเราที่ว่าคือเรื่องอะไรเหรอค่ะ"แมันคือเรื่องอะไรเหรอให้โทรหาพี่ช่ยก็ยอมโทร
"เมื่อก่อนเธอชอบฉันจริงๆเหรอ"
"อืมชอบ ชอบมากเลย ก็ฉันเนี้ยแหละเป็นคนไปพูดให้พี่ชายตาสว่าง"
"ไม่น่าเชื่อ"
"ใช่ไม่น่าเชื่อนายรู้ไหมฉันเสียใจมากแค่ไหนที่นยจากมาโดยไม่บอกกล่าวสักคำ ตอนแรกฉันโกรธนายมากแต่พอรู้เหตุผลฉันก็คิดว่าพีชายหน่ะทำเกินไปเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟังไง ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนหล่ะ"ตอนนั้นฉันน้อยใจมากเลยหล่ะ
"ฉันขอโทษตอนนั้นฉันโมโหไอ้คุณมากจริงๆโมโหจนไม่อยากสงใจใคร"
"แหม่กระทั่งฉัน"ตอนนี้ขอบตามันร้อนๆๆแฮะแจจุงไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้า
"ทำไม ทำไมถึงไม่เคยเห็นความสำคัญของฉันบ้าาางทำไม"ฉันเคยคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะหันมาสนใจฉันบ้างแต่เขาไม่เคยเลยขนาดฉันมาทำงานใกล้ชิดขนาดนี้เขายังไม่รู้เลย
"ฉันขอโทษฉันนึกว่าเธอจะเกลียดฉันเหมือนพี่ของเธอ"
"ถ้าฉันโกรธฉันคงไม่มาฝึกงานที่นี้หรอก"
"แล้วตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันเปลี่ยนไปหรือยัง"
"ความรู้สึกของฉันมันไม่เคยเปลี่ยนไปจากนายเลย"
"จริงเหรอ"
"โถ่ถ้าไม่จริงฉันจะบินจากเมืองไทยมาเกาหลีทำไมงานที่นู้นแันก็มี"
"ขอบคุณนะ"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก"
"เรามาเอ่อ...คบกันนะ"
"อือ"

(น่ารักมาก)
"งั้นเราไปทานข้าวกัน"
"ฉันไม่หิวแล้ว"
"เอ้าทำไมอ่ะ"
"มันดีใจจนกินอะไรไม่ลงแล้วนี้ก็ดึกแล้วฉันจะไม่กินข้าวถ้าเลยสองทุ่มขอโทษนะ"ฉันเป็นประเภทกลัวอ้วนนะ
"ก็ได้งั้นกลับบ้านกันเถอะ เดี้ยวฉันไปส่ง"แต่ฉันเอารถมา
"ไม่เป็นไรหรอก ก็ตอนมานายให้ฉันล่วงหน้ามาก่อนฉันเลยเอารถมาเอง"
"อือ"
"และฉันก็มีนัดกับซอฮยอนแล้วก็พสชวกพี่ๆในวงด้วย  นายจะไปไหมเราจะไปเที่ยวผับกัน"
"อืมก็ดีเหมือนกัน""ไปเถอะป่ะ"
พวกเขาจะรู้ไหมว่ากำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างยั่งใหญ่