Sexy Bad Girl ร้ายก็รักยัยตัวแสบ

10.0

เขียนโดย TOMOTEAM

วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 10.14 น.

  4 chapter
  32 วิจารณ์
  11.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~"ริงโทนโทรศัพท์ที่เป็นที่นิยมดังขึ้นขัดจังหวะการเฝ้าพระอินทร์จริงจริ๊ง เซ็ง !!!

"งืมๆ @_@"ใครโทรมาทำซากอะไร 6.30 ฟะ เดี๋ยวแม่ส่งคลื่นกระแสจิตไปตบมันเลย - -+++ <<<แก้วคิด

[ฮัลโหล เจ๊! โทรมาตั้งนานทำไมไม่รับ เจ๊ปล่อยหนูรออยู่ที่สนามบินมา 3 ชั่วโมงแล้วนะ @#%&&%@$#%^#$%]

"โอ๊ะๆ!หยุดก่อน เจ๊งง แกบอกกลับมาวันที่ 25 วันนี้มันวันที่เท่าไหร่ว้าา~ "แก้วพูดก่อนจะเริ่มควานหาปฏิทินตั้งโต๊ะรุ่นเก๋และลิมิเต็ด เมื่อดูดีๆแล้วเธอช็อคขึ้นมาทันตาเห็น =[]=

[เออ!หนูรอเจ๊ตั้งแต่ตีสาม พระอาทิตย์ยังไม่ยิ้มแฉ่งแล้ววว มารับซะทีเซ่!!!] ตายๆๆๆๆ เธอลืมได้ยังง้า่ยยยยยย~ TAT  แต่เธอไม่นั่งคิดให้เสียเวลาและออกซิเจนเปล่าๆเธอรีบวิ่งไปอาบน้(วิ่งผ่านน้ำ)แต่งตัวและคาบขนมปังแผ่นก่อนจะบึ่งรถไปที่สนามบินทันที

เอี๊ยด !!!

รถยนต์ราคาแพงหูฉี่ ตับไหม้ ตัดหน้ารถของเธอจนเธอแทบจะเหยียบเบรกไม่ทัน แน่นอน มันทำให้เธอขวัญเสีย!!! สุดๆ

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะกระจกด้านข้างคนขับดังขึ้นก่อนที่เธอจะเลื่อนกระจกรถอย่างรีบๆ

"นี่คุณรู้มั้ยรถคันนี้ราคาเท่าไหร่หน่ะฮะ !!!"

"ไม่รู้มั้ง ! แต่ฉันไม่ได้ผิด นาย!ผิด!! ตัดหน้ารถชั้นได้ยังไงกัน คิดว่ารวยแล้วจะตัดหน้ารถใครก็ได้หรอ"

"เออ! ไม่งั้นผมจะตัดหน้ารถคุณทำไมหล่ะ อยากได้ค่าเสียหายรึไงห๊ะสาวน้อย"ชายหนุ่มวัย 20 ต้นๆแสยะยิ้มร้ายแต่มีเสน่ห์พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มปนเจ้าเล่ห์มาหาเธอ จนเธอขนลุกเกรียวไปตามๆกัน

"ไม่หล่ะ ฉันรีบ หายกัน ฉันไม่ถือโทษโกรธนายนะ โชคดี รถชนตาย!!!"หลังจากเธอแช่งไอ้ผู้ชายกะล่อนคนนี้เสร็จก็รีบเหยียบคันเร่งมิดขีดอัตราเร็ว เธอไม่สนอะไรแล้วแต่เธอกลัว...กลัวเหลือเกินว่า !!!

@สนามบิน

และสิ่งที่เธอกลัวก็เกิดขึ้นจริงๆจนด้ายยย~ ในเมื่อเธอเห็นน้องสาวสุดเปรี้ยว ซ่าห์ คาสโนวี่ตัวแสบของเธอเริ่มแผลงฤทธิ์เป็นกิจกรรมค่าเวลาโดยส่งสายตาหวานเยิ้มๆ จน มดจะตอมหมดตัวไปแล้ว เธอต้องรีบลากแล้วหล่ะ -*-

"ยัยเกล ! มารับแล้ว กลับบ้าน - -"เธอเปิด(กระแทก)ประตูร้านกาแฟที่น้องเธอนั่งดริ้งค์ก่อนจะเอ่ยเสียงห้วนแต่ไม่เชิงตะคอก ก่อนจะมีสายตาอีกมากมายจ้องมาที่เธอเหมือนว่า'คนบ้าปล่าววะ อยู่พลักแล้วตะโกน'เออวะ!กูไม่ได้บ้าว้อยย!

"ค่ะๆ พี่ค่ะนี่เงินค่ะ ไม่ต้องทอน ^^"ยัยเกลน้องสาวเธอยิ้มหวานกับพนักงานหนุ่มหล่อหน้าใสกิ๊ง ไม่มีความมันบนใบหน้า มันใช้โฟมล้างหน้ายี่ห้ออะไรฟะ -*-แต่เมื่อเธอออกมาจากร้านและเริ่มเดินไปลานจอดรถหลังจากที่ทำหน้าเก๊กสวย ไร้เดียงสา แต่...

"ไอ้พี่บ้า! ทิ้งฉันไว้ 3 ชั่วโมงแล้วมาตะโกนกระแทกประตูปึงปัง! อะไรเจ๊เนี่ย ฉอดๆๆๆๆ แว้ดๆๆๆ @#$%^&^$#@@^&**&%$%" นางสาวไร้เดียงสาหน้าใส กลายเป็๋นนางมารทันตาเห็น -*- ซึ่งแน่นอน คนเป็นพี่อย่างแก้ว ย่อมชินกับสภาพโหมดเธอแบบนี้แต่คนอื่นที่เดินผ่านลานจอดรถแต่เคยเห็นเธอโหมดสาวไร้เดียงสา ถึงกับสะดุ้งและงงเต๊ก เหมือน โกเต๊ก เลยทีเดียว =[]=

"STOP!!! ฉันรู้ ขอขี้หูฉันพักเหนื่อยจากเต้นระบำลีลาศจังหวะชะชะช่าเพลงกฤษดาอภินิหารก่อน"นิสัยประจำพี่สาวเธอคือ...กวนส้น TEEN !!!

"ไอ้ ! ลีลาศบ้านเจ๊ดิเต้นเพลงกฤษดาอภินิหาร"

"เออ~กลับบ้าน วู้ว~ ฉันยังไม่ได้อวดอะไรบางอย่างให้เธอเลย"

"อะไร ? -*-"

"ตามมาดูเอง ขึ้นรถ - -"และน้องสาวเธอซึ่งอยากรู้ว่ามันคืออะไรรีบขึ้นรถอย่างว่าง่ายทันที ไม่เถียง ไม่อิดออด ใดๆ และ คนเดิมๆก็งงเต๊กเช่นเดิม =[]= 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ไม่ได้อัพนานเพราะไม่รู้ว่ามันติด -*- ฝากนิยายด้วยเน้ออ~ ใครลืมเดี๋ยวเชือดเลย - -

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา