มันคงไม่ใช่ ...ความรัก

9.3

เขียนโดย TKKAEW

วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 13.42 น.

  7 chapter
  37 วิจารณ์
  14.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 20.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
Tomo talk
 
 
“เฮ้ย ! แก้วเทอเป็นอะไร” ผมงงมากๆเลยอยู่ๆแก้วก็เงียบไปอ่า -o-   ทุกคนคนไม่หาว่าผมมผิดใช่ไหมอ่า ผมแค่
 
 
แอบหอมแก้มเทอเอง -0-
 
 
“……..”
 
 
ผมจอดรถ คือเมื่อกี้ผมขับรถอยู่ใช่ไหมพอผมจอดรถผมก็กระชากแก้วมา แล้วพบว่า ….. “เทอหลับ” ==’
 
 
“เอ่อ  …….” ผมอึ้งเลยครับ ผมจำได้ว่าเทอหันน่าหนีผมแล้วหลังจากนั้นก็เงียบไป นึกว่าโกรธซะอีกทีไหนได้
 
หลับ
 
 
ณ โรงเรียน
 
 
“ฮาว !! ง่วงชะมัดเลย” แก้วพูดในระหว่างที่เดินลงจากรถโทโมะ พลางเอามือปิดปาก
 
 
 
“นี่ ๆ ให้มันน้อยๆหน่อยนะสำรวมหน่อยสิเทอเป็นแฟนฉันนะ” โทโมะหันไปมองแก้วแล้วจัดทรงผมให้ใหม่เพราะ
 
 
มันยุ่งพร้อมกับจับมือแก้วเดินเข้าไปใน ร.ร
 
 
“นะ นาย ”  แก้วพูดเสียงสั้นๆตอนโทโมะจับมือ แล้วเหมือนจะเอามือออกจากการกอบกุม
 
 
“อะไร  ……เขินรึไงโดนคนหล่อจับมือน่ะ” โทโมะหันมาพูดแล้วยิ้มแบบสไตร์ละลายใจสวย
 
 
“ไอ่บ้าหลงตัวเองชะมัดเลย” แก้วพูดแล้วทำปากเบ้
 
 
“5555+”
 
 
 
“ฮิ้ว หวานกันแท้”   พอแก้วกับโทโมะเดินมาถึงห้อง(อันที่จริงระหว่างทางมาก็มีแต่คนมอง)ก็โดนพวกเขื่อนแซว
 
 
 
“ฮิ้วอะไรว่ะ บ้านพ่อนายบวชรึไงนายเขื่อน” แก้วหันไปค้อนเขื่อนที่ข้างๆมีเฟย์นั่งอยู่
 
 
“โหด”เขื่อนพูดแล้วหันไปหวานกับเฟย์ต่อ  หลังจากนั้นแก้วก็เดินไปนั่งที่ แต่ที่ๆแก้วนั่งนั่งห่างกับโทโมะมาก
 
 
ชนิดที่ว่า  เด็กหลังห้อง-เด็กหน้าห้อง
 
 
หลังห้อง
 
 
“เฮ้ย ! คบกับแก้วเหรอว่ะ” เสียงเพื่อนข้างๆโทโมะนามว่า”บาส”ถามขึ้นด้วยน่าตาตื่น
 
 
“เออ ” ตอบแบบน่านิ่งมาก
 
 
 
“แล้วแกไปทำวิธีไหนว่ะแก้วถึงคบกับแกเร็วจัง”
 
 
“ความสามารถส่วนตัวเว้ยเลียนแบบกันไม่ได้ แล้วนี่ค่าเงินที่พนันกันไว้เมื่อไหร่จะได้ว่ะ”  โทโมะหันมากระ
 
 
ซิบกระซาบกับบาส ถึงเรื่องเงินที่พนันกันไว้ว่าถ้าทำให้แก้วคบกับโทโมะได้  แล้วแก้วก็ต้องรักโทโมะจะได้เงิน 
 
 
แต่ว่ากติการไม่หมดแค่นั้นเพราะว่าถ้าแก้วรักโทโมะแล้วโทโมะต้องเลิกกับแก้วโดยต้องทำให้ครบตามที่พนันกัน
 
 
ไว้ก่อนถึงจะได้เงินที่พนันกันไว้
 
 
และโทโมะก็ทำสำเร็จไป1อย่างแล้วคือการคบกับแก้วโดยหลอกว่าเป็นงานโรงเรียน
 
 
 
“แฮ่ม ! คุยอะไรกันนายวิศว นายกฤษ”
 
 
“เปล่าๆครับ  55” ทั้ง2คนพูดพร้อมกัน
 
 
“ก็แล้วไป”

 

 
 
ตอนเย็น
 
 
“แก้วเร็วๆหน่อยสิฉันรีบนะ” เสียงโทโมะตะโกนบอกแก้วที่ทำเวณอยู่
 
 
 
“เอ้า ไอ่บ้านี่นายจะมารอฉันทำเผือกอะไรล่ะ”
 
 
“ก็เราเป็นแฟนกันนิ”
 
 
“แฟนหลอกๆย่ะ แล้วอีกอย่างปกตินายก็กลับบ้านกับเด็กผู้หญิงคนนึงไม่ใช่เหรอฉันเคยเห็นอยู่นะ”
 
 
“อ้อ …พิมน่ะเหรอ”โทโมะพูดแล้วเผอลยิ้มออกมา  อันทีจริงแล้วคนที่โทโมะชอบก็คือพิมแต่โทโมะมาคบกับแก้ว
 
 
เพราะพนันเพื่อนไว้  เขาเองก็ลืมคิดว่าถ้าพิมรู้พิมจะโกรธเข้ารึเปล่าแต่ยังดีที่ว่าพิมกับโทโมะอยู่คนละห้อง
 
 
 
“เอ่อ ….คนที่ชื่อพิมน่ะเป็นแฟนนายจริงเหรอ” แก้วที่สังเกตเห็นโทโมะเผลอยิ้มตอนที่พูดถึงพิม
 
 
 
“เอ่อ …………..” โทโมะไม่กล้าบอกเพราะว่าถ้าแก้วรู้แก้วต้องไม่ยอมคบกับโทโมะแน่ แล้วที่นี่สิ่งที่พนันกันไว้
 
 
 
ต้องไม่สำเร็จแน่ๆ
 
 
 
“ว่าไง”
 
 
 
“พิมน่ะไม่ใช่แฟนฉัน แต่ว่าเราก็ดูๆกันอยู่น่ะ  แต่ว่า …”
 
 
 
“ว่า”
 
 
 
“ตอนที่พิมอยู่เราทำเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกันนะ”
 
 
 
“อะ.. อืม….”แก้วรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกคอ กระบอกตาก็รู้สึกร้อนผ่าน
 
 
 
“น้า” โทโมะอ้อนแก้ว
 
 
 
“อืมๆ” แก้วตอบโทโมะด้วยสีน่าเศร้า
 
 
เสียใจอ่า.............ไม่มีคน เม้น โหวตเลย TT
 
อยากร้องไห้  โฮ โฮ  TOT    [เวอร์ไป]
 
ยังไงก็ช่วยเม้น โหวตเป็นกำลังใจให้หน่อยจิ      ขอร้องล่ะพลีสสสสสส !!!!
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา