My SomAte เนื้อคู่กันวันสุดท้าย T T~ {TK}

 
ดีจ้ากลับมาแล้วเรื่องที่ 2 แต่งไว้นานมาก -_- 555 ลงในโมะทีมเรื่องนี้เปนเรื่องที่เศร้ามาก หวังว่าทุกคนคงจะชอบกันเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ให้ดีนะจ้ะ--------------------------------------------------“โทโมะนายรู้มั้ยว่าวันนี้เปนวันอะไร ^^” ฉันถามโทโมะแฟนของฉันด้วยความสงสัยและลุ้นๆ“วันอังคารไง” เค้าพูดไปพลางเล่น BB ไปด้วยโดยไม่ได้หันมามองหน้าฉันเลยสักนิด“ไม่ใช่ลองนึกดีๆสิ” ฉันถามเค้าอีกครั้งนึง“โว่ยยยย !! ก้บอกว่าไม่รุ้ไง !! จะถามอะไรนักหนาเนี่ยย !!” อยุ่ดีๆเค้าก้ลุกขึ้นมาตะคอกใส่หน้าฉัน ฉันถึงกับช็อคไปเพราะเค้าไม่เคยเปนแบบนี้มาก่อน“โทโมะ...ทำไมวันสำคัญของฉันนายยังจำไม่ได้ละ” ฉันถามเค้า“ก้บอกมาสิว่าวันอะไรอะ จะถามอะไรนักหนา” “วันเกิดของฉันไง วันที่ 22 มิถุนายนไง !” ฉันตะคอกใส่เค้า“หรอ HBD นะ แค่นี้ใช่มั้ย ฉันรีบ” “ไปไหนอะ” ฉันถามเค้า“ไปธุระ” แล้วเค้าก้เดินออกไป นี้เค้าลืมวันเกิดฉันจริง ๆ ใช่มั้ย ?? เค้าไม่เคยเปนแบบนี้หนิแล้วทำไมถึง....“แก้ววว !!” ฟางตะโกนเรียกฉัน“ว่าไง ๆ”“เพื่อน ๆเค้ารอเทออยุ่อะ พวกเราจะพาเทอไปเลี้ยงไอติมกันในวันเกิดเทอไง ^^” “ยังจำวันเกิดฉันได้อีกหรอ ??” ขนาดแฟนฉันยังจำไม่ได้เลย....“เห้ย ! เปนบ้าไรเนี่ยแก เพื่อนกันก้ต้องจำได้ดิวะ” ฟางตบบ่าฉัน“ หือ ๆ ๆ แล้วทำไมแฟนฉันทั้งคนถึงจำไม่ได้ละ TT~” ฉันร้องไห้“ เห้ย ๆ ๆ อย่าร้อง ๆ ๆ ไม่เอา ๆ เค้าอาจจะแกล้งลืมก็ได้ใครจะไปรู้ นี้วันเกิดแกนะทำหน้าให้สดชื่นหน่อยดิ“ แง ๆ ๆ มันน่าให้ร้องนี่หว่า T^T” น้ำตาฉันไหลหนักกว่าเดิม“ โอ๋ ๆ ๆ หยุดร้อง ๆ แล้วตอนนี้แฟนแกไปไหนละ ??” ฟางถาม“ ไปธุระ TT~” ฉันพูดไปร้องไห้ไป“ นั้นไงไม่แน่นะ ธุระของเค้าอาจกำลังรอ เซอร์ไพรซ์ แกอยู่ก้ได้ คิดมาก ๆ” เออ ! นั้นสิ !! เค้าอาจแกล้งลืมวันเกิดฉันก้ได้หนิ ใครจะไปรู้ ^^ แต่ขอให้มันเปนอย่างงั้นจริง ๆ เหอะ ไม่แน่นะเค้าอาจกำลังรอฉันอยู่ที่งานแล้วก้ได้เนาะ ๆ ^^“ อื้ม ๆ :’D” ฉันยิ้ม“ แหม่ ๆ หยุดร้องแล้วละสิ ไปกันเถอะ” แล้วฟางก้พาฉันไปร้านแห่งนึง หวังว่าโทโมะคงรอฉันอยู่นะ...ณ ร้าน I-TIM SweeT ตอนนี้ฉันอยู่ในร้านแล้วบรรยากาศเงียบเหงามากก นี้หรองานปาร์ตี้ของฉันอะ = =“แกอยู่ชั้น 2 = =;;” ฟางบอกฉันไม่น่าบรรยากาศมันเงียบเหงาชอบกล - -ตึก ๆ ๆ ~~ฉันเดินขึ้นไปบนฉัน 2 ก้เจอห้อง ๆ นึงเขียนป้ายหน้าห้องว่า ‘ HBD KAEWJAI ‘ ใช่เลย ! ห้องนี้ต้อง    เปนห้องงานวันเกิดฉันแน่นอน !!แอ๊ดดด ~~ เสียงเปิดประตูโบราณมากเคอะ = =“แฮปปี้เบิร์ดเดย์แก้วเพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก!” พอเปิดประตูไม่ถึง 3 วินาที เค้กก้อนโตที่เขียนว่า ‘สุขสันต์วันเกิดแก้วเพื่อนรัก และจะรักตลอดไป ‘ รูปมิคกี้เม้าส์ก้มาอยู่ตรงหน้าฉัน “ขอบใจมากนะเพื่อน ๆ TT~” ฉันขอบคุนเพื่อน ๆที่แสนดีของฉัน“อ้าว ๆ เร้ว ๆถึงเวลาให้ของขวัญ !” เอ๊ะ ! เสียงคุ้น ๆ แหะหรือว่าเปน....“พี่กิ่งง !! O_o” พี่กิ่งพี่สาวแท้ ๆ ของฉันเองนี้พี่กิ่งมาด้วยหรอเนี่ยย“ช่ายจ้ะน้องรัก ^^” พี่กิ่งพูด“ไหนพี่บอกจะไปแคนนาดาไง แล้วมาได้ไงเนี่ย” ฉันถามอย่าง งง ๆ“กำลังจะไปแล้วละแต่มาให้ของขวัญน้องก่อน ^^ อุ้ย ! ตายและ อีก 1 ชม. เครื่องออกแล้วนี้หน่า พี่ไปก่อนนะ อะนี้จ้ะของขวัญบ๊ายบาย..... ^^/” พี่กิ่งโบกมือลาแล้วให้ของขวัญฉัน แล้วรีบหยิบกระเป๋าวิ่งออกไป“แก้วสุขสันต์วันเกิดจ้ะ” จินนี่พูด เอ๊ะ ! ทำไมไม่มีโทโมะเลยละ โทโมะหายไปไหน“มองหาใครหรอแก้ว” จินนี่ถามฉัน“ป่าว ๆ” ฉันแก้ตัว“ถ้ามองหาโทโมะเค้าไม่อยู่หรอก” อ้าวว จินนี่รู้ทัน = =“ เอ๊ะ ! แต่จะว่าไปพิมก็ไม่อยู่หนิ - -*” มีล่าพูด“ พิมบอกว่าติดธุระจ้ะ” จินนี่บอก“พิมกับโทโมะมีธุระพร้อมกันมันบังเอิญไปหน่อยป่าววะ” ป๊อปพูด“ป๊อป !” ฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้ ป๊อปถึงกับอึ้งแล้วหยุดพูดไปเลย“นั้นดิ ! ฉันเห็นด้วยกับป๊อปนะอะไร ! มันจะบังเอิญขนาดนั้นอะ หรือว่า...เค้า 2 คนแอบนัดเจอกัน ! O_O” เขื่อนตะโกน“koen shut up !” เฟย์ตะโกน“คร้าบบ ๆ ๆ” เขื่อนตอบเฟย์ แต่ที่เขื่อนพูดก้ถูกนะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นอ่ะ ฉันหวังว่าเค้า 2 คน คงไม่นัดเจอกัน 2 ต่อ 2 นะ....“แก้วอย่าไปฟังเลยนะจ้ะ : ) “ ฟางปลอบใจฉัน“ฉันขอตัวก่อนนะ” แล้วฉันก้รีบวิ่งออกไปข้างนอกร้าน งานวันเกิดปีนี้เปนปีที่แย่สุดในโลกเลยย ! อยู่รอให้เขามาทำไม เพราะเขาก้ไม่มาอยู่แล้ว เพราะเค้าลืมวันเกิดฉันจริง ๆ !“แก้ว !” เสียงฟางตะโกนแล้ววิ่งตามฉันมากับเฟย์“จะไปไหนแก้ว !” เฟย์ถาม“ฉันปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ ฉันอยากกลับบ้านขอโทดด้วยนะที่ทำให้งานล่มนะ ขอตัวก่อนนะ” แล้วฉันก้รีบวิ่งไปโบกรถ Taxi กลับบ้าน เฮ้ออออ... ทำไมงานวันเกิดปีนี้ถึงแย่แบบนี้อะว่าไป โทโมะทำธุระไรอะ แล้วไปกับใคร อยากรุ้จริง ๆเลยอะ แต่ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเขาหาว่าเรายุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้าเกินไป...“ถึงแล้วครับ 150 บาทครับ” โชเฟอร์แท็กซี่บอก“นี้คะ 200 ไม่ต้องทอน” “ขอบคุนมากครับสวยแล้วยังใจดีอีก ^^” โชเฟอร์รับเงิลแล้วยิ้มหน้าบาน :’D“ขอบคุนคะ” ฉันตอบโชเฟอร์ไป แหม่ๆ คิดว่าฉันจะหลงกลหรอเจอมาเยอะและ ไอ้แท็กซี่ปากหวานเนี่ยรับทิปปุ้บปากหวานปั้บ =_=;;ฉันเปิดประตูรถเพื่อจะเข้าบ้านไปนอนเปิดแอร์เย็น ๆ สบาย ๆ เตียงนุ่ม ๆ แล้วนอนกอดตุ๊กตา มิคกี้ ๆ ของช้านดีกว่า *0*ณ ห้องของแก้วใจโอ้วววว ~~ แอร์เย็นช่ำเลยอ่า ^o^ ค่อยอารมณ์ดีหน่อย -0-ก๊อก ๆ ๆ“คุณหนูคะมีของมาส่งคะ !” เสียงพี่กล้วยไข่คนใช้บ้านฉันเองเคาะประตูเรียกแอ๊ดดด ~~ ( เสียงเปิดประตูที่แสนจะโบราณ )“คะ ๆอะไรหรอคะพี่ไข่แล้วใครส่งมา “ ฉันถามด้วยความสงสัย“ไม่ทราบสิคะ ไม่มีจ่าหน้าซองไรเลยพี่ไปดูซองจดหมายหน้าบ้านก้เหนอยุ่ พี่ขอตัวก่อนนะคะ” แล้วพี่ไข่ก้ยื่นซองจดหมายมาให้ฉันแล้วเดินลงบันไดไปทำงานบ้านต่อปัง !ใครส่งมาเนี่ย ไม่จ่าหน้าซองอีก ?? ฉันค่อยแกะซองดูพอแกะไปก้เจอรูปภาพอยู่ 2 ใบ ฉันหยิบรูปภาพรูปที่หนึ่งดู ก้มีผู้ชายคนนึงใส่เสื้อ LOVe Tk 4 ever กับผู้หญิงคนนั้นคิอพิม ผู้ชายคนนั้นกำลังหอมแก้มกันอยุ่เอ๊ะ ! แต่ผู้ชายคนนั้นน่าตาคุ้นๆแหะ เสื้อก้คุ้น ๆด้วยแต่หน้าเสียดาย cencer หน้าเอาไว้ในลองดูแผ่นที่ 2 หน่อยสิฉึก !มะ....ไม่จริง...ไม่จริงใช่มั้ยย ! รูปแผ่นนี้ไม่ได้ cencer ทำให้เห็นภาพผู้ชายคนนั้นที่กำลังหอมแก้มพิมอยุ่คนๆนั้นคือ...“โทโมะ....” ฉันพูดเสียงเบา ๆพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ไม่จริงใช่มั้ย เค้าแค่คนหน้าคล้ายโทโมะ โทโมะไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ ใช่มั้ย !!~ แค่อยากเรียกเทอที่รัก แต่เทอไม่ต้องบอกรักผิดมั้ยที่ใจมันคิดถึงเทอ ๆ ~ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น‘PimMy Call’ พิมโทรมาหรอมีเรื่องอะไรเนี่ย ??“ฮัลโหล่” ฉันรับสาย[สวัสดีจ้ะแก้วใจเพื่อนรักเปนไงบ้างของขวัญที่ฉันส่งไปให้] พิมพูด“เทอเปนคนส่งมาให้ฉันหรอ!” ฉันตะคอกใส่พิมพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าตา[ อุ้ย ! รุ้ด้วยหรอ ! 555 ] พิมพูดไปหัวเราะไป“เทอต้องการอะไร !” ฉันถามพิม[ ง่าย ๆคือเทอต้องเลิกกับโทโมะ ! ] “ ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย !”[ตามรูปที่เทอเหน] ฉันหันกลับไปมองรูปอีกครั้ง ยิ่งมองก้ยิ่งเจ็บ....“แล้วไงละ”[ ทำไมเทอโง่ อย่างงี้ละแก้ว รูปมันก้เหนอยุ่แล้วว่าโทโมะเค้ากำลังหอมแก้มฉันอยุ่อะ แสดงว่าเค้ารักฉันเพราะฉะนั้น เทอควรจะเลิกกับเค้าซะ ! ] ทำไมพิมพูดฉันถึงเจ็บแบบนี้ล่ะ โทโมะรักพิมหรอ ??“ ฉันไม่เชื่อโทโมะรักฉัน ๆ !!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาหนักขึ้น ๆ[ หึ ! ก้ได้ ! ถ้าเทอยังเชื่อว่าเค้ายังรักเทออยุ่ ฉันจะพิสูจน์ให้เทอเหนว่าโทโมะเค้าไม่ได้รักแกเลยแม่แต้นิดเดียว ! ]ตู๊ดดดด !!~ไม่นะ ! โทโมะรักฉัน ๆ ๆ โทโมะรักฉันคนเดียว ไม่ ๆ ๆ !!“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !” อยู่ดี ๆฉันก้กรี้ดลั่นบ้านเหมือนคนบ้าที่กำลังโดนผีเข้าอยุ่“หือ ๆ ๆ ไม่ ๆๆ !! ไม่จริงงงง !!” ฉันตะโกนลั่นบ้าน“คุณหนูคะ ! คุณหนูเปนอะไรคะ !! คุณหนูเปิดประตูสิคะ คุณหนู !!” เสียงพี่กล้วยไข่ที่กำลังจะเปิดประตูแต่ฉันล็อคเอาไว้“ไม่ออกไป ! ฉันอย่างอยุ่คนเดียวว ! พี่กล้วยไข่ออกไป ! หือ ๆ ๆ” ฉันตะโกนไล่พี่กล้วยไข่ออกไปเพราะฉันไม่อยากให้เค้าเหนฉันในสภาพเหมือนคนบ้าแบบนี้ โทโมะ ๆ ๆ นายไม่รักฉันแล้วใช่มั้ยอ่ะ โทโมะ หือ ๆ ๆฉันนอนลงไปกองบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อาการหนัก ฉันหยิบรูปขึ้นมาฉันทิ้งเปนเสี่ยง ๆ “แก้ววว ! ฉันฟางเองนะ เปิดประตูสิ !” เสียงฟางหนิเค้ามาทำไม“แก้ว ๆ ๆฉันเฟย์นะเปิดสิแก้วเปิด !” เฟย์ตะโกนมา“ไม่ ! ฉันไม่เปิด ! กลับไปเถอะ ฉันไม่อยากให้พวกเทอเหนสภาพฉันแบบนี้” ฉันตะโกนออกไป“แก้ว ! เราเปนเพื่อนกันนะมีอะไรต้องช่วยเหลือกันดิ แกอย่าทำแบบนี้สิแก้ว เชื่อฉันนะแก้วถ้าแกเปิดฉันจะช่วยแกเอง” เฟย์พูด“พวกเทอช่วยไรฉันไม่ได้หรอก ไม่มีใครช่วยฉันได้สักคน !” ฉันตะโกนออกไป“แก้ว ! ทำไมพวกเราจะช่วยแกไม่ได้เวลาแกมีปัญหาอะไรพวกเราก้จะอยุ่ข้างแกเสมอนะ ขอร้องละเปิดประตูเถอะ” ฟางพูด จริงด้วย...เวลาเรามีปัญหาก้มีฟางกับเฟย์นี้แหละที่อยุ่ข้างเราฉันควรที่จะเปิดให้เค้าสินะแอ๊ดดด ~ ฉันเดินไปเปิดประตูให้ฟางกับเฟย์“เห้ย ! แก้ว !” ฟางกับเฟย์ถึงกับช้อคที่เหนฉันในสภาพแบบนี้“หือ ๆ ๆ ฉันไม่อยากให้พวกแกเข้ามาเพราะแบบนี้ไง” ฉันพูดไปร้องไห้ไป“ไม่เปนไร ๆ เฟย์ปิดประตูให้ด้วยนะ” ฟางบอกเฟย์พร้อมกับพยุงแก้ว“จ้ะ ๆพี่ฟาง” เฟย์ตอบพร้อมกับปิดประตูไป“ไหนเกิดอะไรขึ้นเล่าให้พวกฉันฟังสิ” ฟางพุดกับฉันแล้วฉันก้เล่าเหตุการณ์ให้ฟางฟังทั้งหมด“เห้ย ! ทำไมพิมเลวแบบนี้วะ !” เฟย์พูดพร้อมกับกำหมัด“นั้นดิเฟย์ อะไรอะรุ้ทั้งรุ้ว่าโทโมะกับแก้วเปนแฟนกันทำไมถึงทำแบบนี้วะ !” ฟางพูด “ไม่เปนไรนะแก พวกเราจะอยุ่ข้างแกเสมอ แต่ตอนนี้ฉันรับสภาพแกไม่ได้วะ ไปอาบน้ำเถอะ แล้วเดียวไปซ้อมเต้นกันต่อนะ พวกพี่ๆทีมงานเรียกตัวแล้ว” ฟางพูดต่อ“อืม ๆ” ฉันพยักหน้าตอบกลับพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวเดินไปที่ห้องน้ำ10นาทีผ่านไป“เออค่อยดีหน่อยวะเพื่อน เมื่อกี้นี้ไม่ไหวเลยอะ - -*” ฟางพูด“แก้วแกดีขึ้นมั้ย ??” เฟย์ถามฉัน“ไม่อ่ะ” ฉันตอบ“เอาเหอะ ๆ ไปกันได้แล้วนะ เดี๋ยวสาย ๆแล้วอย่าไปปล่อยโห่ที่นั้นแหละเดี๋ยวเค้าจะแห่มากันตรึมรุ้กันแค่ 3 พอนะ” เฟย์พูด“อืมๆ”ณ บริษัติR s (เร้วมาก ๆเพราะเปนเรื่องสั้นต้องเร้วนิดนึง อิ ๆ)“แก้วกินไรมั้ยเดี๋ยวไปซื้อมาให้” ฟางถามฉันระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอยุ่บนชิงช้า“เอาโค้กกระป๋องนึงละกัน” ฉันตอบ“ได้ ๆเฟย์ไปเปนเพือนพี่ พี่สั่งของไว้เต็มเลย” ฟางพูดกับเฟย์“จ้ะพี่ฟาง ^^ เดี๋ยวมานะแก้ว” เฟย์พูดกับฉัน“จ้ะ ๆ” ฉันนั่งเด็ดใบไม้อยุ่คนเดียว “หวัดดีจ้ะแก้ว !” เสียงพิมหนิ นี้เค้ายังไม่เลิกหาเรื่องฉันอีกหรอ??“เทอจะหาเรื่องไรฉันอีกละ” ฉันถามพิมที่มานั่งข้างๆ ฉัน“ทำไมคิดกับฉันแบบนี้ละจ้ะ” พิมทำเสียงแอ็บแบ็ว“ฉันก้คิดกับเทอแบบนี้มาตั้งนานแล้วละ” ฉันตอบพิมแบบไม่สบอารมณ์“หรอจ้ะ” พิมตอบฉัน“มีเรื่องไร” ฉันถาม“แค่จะมาตกลงกันเรื่องโทโมะเฉย ๆอะนะ” พอพิมจะพูดเรื่องโทโมะก้แทงใจฉันทุกทีเลยอะ“ว่ามา”ฉันตอบ“ฉันถามเทอจริง ๆเหอะนะเทออยากเปนมือที่3ขัดขวางความรักของเรา 2 คนหรอ” พิมถามฉัน“หมายความว่าไง”“ก้หมายความว่าฉันอยากให้เทอเลิกกับโทโมะไง !” ฉึก ! ยิ่งพูดฉันก้ยิ่งเจ็บ“นี้ยัยพิม จะมายุ่งวุ่นวายอะไรเพื่อนฉันอีกห้ะ !” โชคดีที่เฟย์มาพอดี“อ้าวเฟย์สวัสดีจ้ะ” พิมทักทายเฟย์“หึ ~ ไม่ต้องมาทำเปนคุณหนูที่แสนดีเลยนะ” เฟย์ด่าพิม“อะไรเนี่ยห้ะเฟย์ ! ฉันทักเทอดี ๆนะ”พิมถามเฟย์“ก้นี้แหละเทอฉันทักดี ฉันเลยต้องทำดี ๆแบบสไตล์คนแบบเทอไง แหม่ ๆทำมาเปนคนที่แสนดี แหวะ ! จะอ้วก ! ที่ไหนได้เลวม๊ากกกก !!” เฟย์ด่าพิม ฉันแอบสะใจนะเนี่ย อิ ๆ“นี้ ! ตบกันดีกว่ามั้ยห้ะ ! ยัยเฟย์” พิมท้าเฟย์ตบ“มาสิเว้ย ! ใครกลัว !” เฟย์ท้า“เห้ย ๆ หมาตัวไหนจะตบน้องฉัน” ฟางด่า“อ้าววว ! นังฟางแกด่าฉันหรอตายแน่ ๆ” พิมกำลังจะเข้าไปตบฟาง“เห้ย ! ทะเลาะไรกันเนี่ยยย !!” เสียงป๊อปปี้มาห้ามไว้ทัน เฮ้อออ ขอบคุนป๊อปมากที่แกมาห้ามได้ทัน TT“ก้ดูดิสิป๊อปแฟนแกอะ ชอบหาเรื่องคนอื่นนิสัยไม่ดี” พิมฟ้องป๊อป“แหม่ ๆใครมาด่าเพื่อนฉันก่อนแล้วจะตบน้องฉันก่อนละวะ !” ฟางด่ากลับ“โอ้ยยยย ! พอเหอะ !” นั้นมันเสียงโทโมะหนิ โทโมะนายมาหาฉันใช่มั้ย“ดาร์ลิ้งงงงงง >3<!!~” พิมกระโดดเข้าไปกอดโทโมะ “ไปกันได้แล้ววพิม” โทโมะตามพิม“ใช่คะที่รักไปกันเหอะ” แล้วพิมก็เดินควงแขนกับโทโมะยิ่งดูก้ยิ่งเจ็บใจอะ“แก้วแกเปนไรป่าว” ฟางถามฉัน“ไม่เปนไร ๆ” ฉันตอบฟาง“แหม่ ! เจ็บใจหนักป๊อปไม่น่ามาห้ามฉันเลยจะได้ตบแม่พิมอยุ่แล้วเชียว !” ฟางหันไปว่าป๊อป“อ้าววว คนอุตสาห์เปนห่วงโดนด่าซะงั้นน” ป๊อปถึงกับ งง ๆ“ พอ ๆ ช่างมันเหอะ ไปเหอะฟางเฟย์” ฉันลากฟางกับเฟย์ไปซ้อมเต้น3 ชม. ผ่านไปหลังจากที่เราซ้อมเต้นกันเสร็จ พวกเราก้คิดว่าจะนัดกันไปกินข้าวกันที่ร้าน Pasta GooD ซึ่งเป็นร้านพาสต้าที่อร่อยมากซึ้งเราจะไปกัน 5 คนคือ ฉัน ฟาง เฟย์ ป๊อปและเขื่อน ซึ่งฉันจำได้เปนร้านที่ฉันกับโทโมะชอบมากินกันบ่อย ๆแต่ตอนนี้คงไม่มีอีกแล้ว“แก้วเดี๋ยวมานะปวดฉี่อะ” ฟางพูด”ป๊อปไปเปนเพื่อนหน่อยเฟย์ด้วยกลัวผีอะเขื่อนแกด้วยเร้ว ๆ” ฟางพูดพร้อมกับลากตัว 3 คนนั้นไปโดยให้ฉันอยุ่คนเดียว“โทโมะฉันรักคุนนะคะ” เอ๊ะ ! เสียงนี้คุ้น ๆแหะ “ผมก้รักคุนนะพิม” เสียงมาจากตรงข้างหลังต้นไม่หนิ ฉันแอบเดินเข้าไปดู ก้เหนว่าโทโมะกับพิมอยุ่กัน 2 คน แล้วเมื่อกี้เค้า 2 คนก้บอกรักกันด้วยหรอ...“ถ้าคุนรักฉันแล้วแก้วละคะ” พิมถามโทโมะเอ๊ะ ! นี้เค้าหมายถึงฉันหรอเนี่ย“โอ้ยยย ! แก้วก้แค่ของเล่นของผมเท่านั้นแหละ” โทโมะพูดไปกอดพิมไปนี้เค้าเหนฉันเปนแค่ของเล่นหรอกหรอ ??“แล้วฉันละคะ” พิมถามโทโมะ“คุนคือคนที่ผมรักที่สุดและผมก้จะไม่มีวันปล่อยคุนไปง่าย ๆหรอก” โทโมะพูดไปก้ยิ่งกอดพิมหนักเข้าไปอีก อยู่ดี ๆน้ำตาฉันก้ไหลออกมา“แล้วแก้วละคะ” พิมถามโทโมะไปมองหน้าโทโมะด้วยสายตาหยาดเยิ้ม“ผมจะบอกเลิกเค้าไปให้เร้วที่สุดนะ แล้วเราก้จะรักกันแค่ 2 คน” โทโมะพูดไปเขี่ยผมพิมเล่นไป“อุ้ย !บ้าเขิลนะ” พิมทำเปนทุบอกโทโมะ“ขอผมจูบคุนได้มั้ย ผมไม่ไหวแล้วละพิม” โทโมะขอจูบพิมหรอ O_o“ได้สิ !” พิมหลับตาพร้อมยิดหน้าให้โทโมะจูบ โทโมะกำลังจะจูบพิมแล้ว อีก 3ซม . 2ซม. แล้วอีก 1ซม. ไม่ไหวแล้วเว่ย !โครมมม ! ฉันเตะถึงขยะที่อยุ่ข้าง ๆโดยเสียงที่ดัง“แก้ว !” โทโมะตะโกนพร้อมรีบปล่อยพิมออกจากอ้อมกอด“ฉันได้ยินหมดและ ! ไหนละอย่าบอกเลิกฉันไม่ใข้หรอ พูดออกไปเลยสิ !” ฉันพูดเสียงดัง“แก้ว !! “ เสียงฟางตะโกนวิ่งตามเสียงฉันมา “โทโมะ.... แก้ววว...นังพิม ! O_o” ฟางพูดอย่าง งงๆ“นี้ยัยฟางเรียกชื่อฉันอะไม่ต้องมีนังก้ได้ !” พิมพูด “เปนไงละแก้วฉันบอกแล้วว่าโทโมะเค้าไม่ได้รักแก”“ใช่ ! ฉันเชื่อเทอพิม ไหนละโทโมะจะบอกเลิกฉันไม่ใช่หรอ !! พูดมาสิ !!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา“แก้วแกใจเย็นๆดิ”เฟย์พุด“ไม่เย็นและเฟย์ นายรุ้มั้ยฉันอุตสาห์เชื่อนายว่านายจะไม่ทำแบบนี้กับฉัน ฉันยอมเจ็บปวดรักนายมาตลอดแล้วทำไมนายทำกับฉันแบบนี้ !!” ฉันพูด“แก้วฟังฉันก่อนนะ” โทโมะจะอธิบายให้ฉันฟัง“ฉันไม่ฟัง ! ฉันไม่ฟังคำพูดพล่อยๆของนาย นายมันก้เหมือนผู้ชายห่วย ๆ ชั่ว ๆ ทั่วไปแหละที่เหนผู้หญิงเปนของเล่นเบื่อแล้วก้ทิ้ง ! ฉันคิดผิดจริง ๆที่ไปรักคนอย่างนาย ฉันคิดผิดจริง ๆ โทโมะพอกันทีฉันไม่ทนเจ็บปวดเพราะนายอีกต่อไปแล้ว... เราเลิกกันเหอะ !” ประโยคนี้แหละที่ฉันไม่อยากพูดที่สุดในชีวิตแต่ฉันทนไม่ไหวอีกแล้วว“แก้ว ! ไม่นะแก้วฉันไม่เลิกกับเทอ ฉันรักเทอนะ !” โทโมะแก้ตัว“รักหรอ ?? ความรักที่นายแสดงออกให้ฉันเหนคือแบบนี้หรอ ! พอกันทีเราเลิกกัน !!” ฉันรีบวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจว่าใครจะว่ายังไง“โทโมะนายนี้มันเลวมาก” เฟย์พุด“ใช่พวกเราไปกันเหอะ “ ฟางพูด แล้วเขื่อนกับป๊อปก้ตามมา“แก้ว ๆ ๆ !!” โทโมะตะโกนแล้วกำลังจะวิ่งตามไป“โทโมะเดี๋ยวสิไหนนายว่ารักฉันไง !” พิมกักโทโมะเอาไว้“ไม่อะ ฉันรักแก้ว ๆ !!” แล้วโทโมะก้สะบัดแขนพิมออกไปแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว“แก้ว ! แกทำให้ฉันเจ็บปวด แกจะไม่มีวันสมหวังเปนอันขาดฉันจะฆ่าแกให้ได้ !” พิมพูด(กลับมาที่แก้วผู้หน้าสงสารของเรากันบ้าง)หือ ๆ ๆ ฉันเกลียดนายโทโมะฉันเกลียดนาย T^T ทำไมนายทำฉันได้ขนาดนี้ ต่อไปนี้ฉันกับนายคงไม่ได้เปนอะไรกันทั้งสิ้น“แก้ว ๆ ๆ” ฟางเรียกฉัน “ไม่เปนไรนะแก” ฟางปลอบใจฉัน“ฉันไม่เปนไรหรอก” “ไม่เปนไรทำไมร้องไห้ละ” เขื่อนถาม“ถ้าเปนแก แกจะร้องมั้ยเขื่อน” ฉันตอบเขื่อน“เอาเหอะ ๆ เริ่มต้นชีวิตใหม่เหอะนะแก นี้ก้ดึกมาแล้วนะกลับบ้านเหอะไปเดี๋ยวฉันไปส่ง” เฟย์พูด“เฟย์แกไปนอนค้างบ้านฉันได้มั้ยอ่ะฉันเหงาฟางด้วย” ฉันพูด“อืมได้ ๆ ป๊อปเขื่อนกลับไปกันได้แล้วนะพรุ่งนี้ก้เข้างานเช้าด้วยอะ” ฟางพูดกับ 2 คน“อืมได้ ๆไปก่อนนะ แก้วทำใจไว้นะเว้ย !” ป๊อปพูด“เออ ๆ ขอบใจมากวะ” แก้วพูดแล้วป๊อปกับเขื่อนก้กลับบ้านไป“ไปพี่วิทย์รออยุ่” ฟางพาฉันไปขึ้นรถบ้านฟาง พี่วิทย์เปนคนขับรถของฟางเองณ บ้านแก้ว (ห้องนอนของแก้ว)“แก้วฉันนอนก่อนนะวันนี้ปวดหัวทั้งวันเลยวะ” เฟย์พูดพร้อมกับนอนลงบนเตียง“อืม ๆ “ แก้วพูดพร้อมกับเช็ดผม“ฉันด้วยนะแก้วบาย ๆ” ฟางพูดพร้อมกับนอนลงบนเตียงเช่นกัน“จ้า ๆ” แก้วแขวนผ้าเช็ดตัวเสร็จก้โน้มตัวนอนลงบนเตียงเช่นกัน โทโมะ...หวังว่านายคงจะมีความสุขนะที่ได้เลิกกับฉัน ZzZ[ Pim Talk’s ]หึ ! ยัยแก้วถ้าฉันไม่มีความสุขแกก้ต้องไม่มีความสุขกับฉันไปด้วย โทโมะต้องเปนของฉันคนเดียวเท่านั้น !พรุ่งนี้คือวันตายของแก ฉันจะทำให้แกตายอย่างทุกข์ทรมานให้ได้เลยคอยดู !ตู้เย็นของ Kz ไหนนะของกินของแก้วใจตอนเช้าที่มีป้ายเขียน‘ของแก้วนะคะห้ามแย่ง ๆ อิ ๆ’ นี้ไงเจอและ  ฉันหยิบขวดสีแดงที่อยุ่ในกระเป๋ากางเกงใส่ในน้ำส้มของยัยแก้วแล้วเขย่าจนมันเปนเนื้อเดียวกัน “หึ ~ ยาพิษนี้ไม่ตายก้ให้แล้วกันไป น้ำส้มขวดนี้เปนน้ำส้มที่อร่อยที่สุดแล้วแกจะต้องจดใจรสชาติของมันไปอีกนาน 5555” เช้าวันรุ่งขึ้นน[ kaew talk’s ]หาวววววววววววววว ~~ เช้านี้ดูไม่ค่อยสดชื่นเลยแหะ ก้แหง่ล่ะ เมื่อวานร้องไห้ซะหนักเลยดูสิตาบวมปูดเลยอะ T^T“แก้วไปกันเหอะ” ฟางพูด“อื้ม ๆ”ณ บริษัติ Rs“เห้ย ๆ หิว ๆ ๆ ฟางเราฝากหยิบน้ำส้มหน่อยดิ” ฉันพูดกับฟาง“เออ ๆ ได้ ๆ” แล้วฟางก้หยิบน้ำส้มมาให้ฉันที่เหลืออยุ่ครึ่งขวดอึก ๆ ๆ (เสียงฉันกินน้ำส้ม)“อา ~~ สดชื่น ^o^ “ ค่อยดีหน่อยรุ้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เอ๊ะ ! ทำไมรู้สึกแปลก ๆเหมือนมีอะไรมากดที่หัวใจ“แคก ๆ ๆ โอ้ยย ๆ  ๆฟาง ! เฟย์ ! แคก !!” ฉันพูด“เห้ย ! แก้วเปนไรวะ” เฟย์รีบวิ่งมาหาแก้ว“ไม่รุ้ดิ ฉันหายใจไม่ออก ช่วยฉันด้วย แคก ๆ” ฉันพูดพร้อมกับจับที่คอ ทำไมตอนนี้รุ้สึกมีอะไรมาอุดที่คอแล้วละ“เออ ๆ ๆเดี๋ยวไปตามรถพยาบาลมาให้นะ” ฟางพูดพร้อมรีบวิ่งไป“แก้ว ! ทำใจดีๆนะเพื่อนแกต้องไปเปนไร” เฟย์พูดไปร้องไห้ไป“โอ้ยยยย ! แกฉันเจ็บที่หัวใจอ่ะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย !!” ฉันร้อง“มาแล้ว ๆเดี๋ยวรถพยาบาลก้มาอดทนไว้นะแก” ฟางพูดพร้อมกับน้ำตา“แคก ๆ ดะ...ได้ แคก ๆ ๆ” ฉันพูด“เห้ย ! เสียงไรวะ” ป๊อปปี้ตะโกน“ป๊อปช่วยด้วยย ! แก้วเปนไรไม่รุ้” ฟางตะโกน“เห้ยยย !! แก้วเปนไรวะ” ป๊อปรีบวิ่งมา“มะ..ไม่รุ้...แคก ๆ ฉันจะตายแล้วเว้ย แคก ๆ ช่วยไปตามโทโมะมาให้หน่อยนะขอร้อง แคก ๆ” ฉันขอร้องป๊อป“เออได้ ! อย่าเพิ่งตายนะ” แล้วป๊ปก้รีบวิ่งไปหาโทโมะที่กำลังฟังเพลงอยุ่“โทโมะแย่แล้วเว้ย !” ป๊อปพูด“อะไรของแกวะ.” โทโมะถามพร้อมเอาหูฟังออก“แก้ว ๆ ๆ แก้วจะตายแล้วเว้ย !!” ป๊อปพูด“ห้ะ ! ตอนนี้อยุ่ไหน” โทโมะตกใจลุกขึ้นมา“ตามมา ๆ” ป๊อปให้โทโมะวิ่งตามมา“แคก ๆ ๆ โท...โมะ...มะ..มา..ยัง แคก ๆ” ฉันถาม“มาแล้ว ๆ ๆ !!” ป๊อปตะโกนมาแต่ไกล“แก้ววว !! อย่าเพิ่งเปนอะไรนะแก้ว” โทโมะนั่งลงจับมือแก้วอย่างแน่น“โทโมะ...ฉันอยากจะบอกนายว่า แคกๆ ฉันอยากให้นาย แคก ๆ อย่าทิ้งฉันไปนะ แคก ๆ ไม่มีนายแล้วฉันไม่มีใครแล้วนะ โท..โมะ แคก ๆ” ฉันพูดพร้อมกับจับมือเค้าไว้แน่น“ได้ ๆ ๆ!! แก้วฉันจะไม่ทิ้งเทอไปไหนฉันขอโทดนะแก้วสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างฉันขอโทด ! อยุ่กับฉันเหอะนะ” โทโมะพูดแล้วกอดแก้วพร้อมกับน้ำตาของเค้าเอง“ฉันไม่ไหวแล้วโทโมะ ฉันอยากจะบอกพวกเทอเปนครั้งสุดท้ายว่า ถ้าฉันไม่อยุ่แล้ว ทุกคนอย่าร้องไห้นะ เพราะฉันจะอยุ่ในใจทุกคนเสมอ ขอบคุนฟางและเฟย์ที่แกเปนเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอด และทุก ๆคนที่อยุ่เคียงข้างฉันมาตลอด โทโมะฉันรัก โอ้ยยยยย ! ฉันรักนายนะ แคก ๆ”“แก้ว ๆ ๆฉันก้รักเทอ ! อย่าไปนะแก้ว !!”“ลาก่อนทุกคน...”ฟุ้บ !“แก้ววววววววววววววววววววว !” เสียงโทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วไว้ในอ้อมกอดของเค้า เรื่องนี้ฉันอยากจะบอกทุกคนไว้ว่าเวลาเรารักใครสักคนแล้ว อย่าทำให้เค้าเสียใจอย่านอกใจเค้า เพราะถ้าคุนทำให้คนที่คุนรักเสียใจ คุนนั้นแหละที่จะเปนคนเสียใจคนต่อไป เหมือนฉันกับโทโมะไง....... แต่ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะแต่เรา 2 คน ก้จะรักกันตลอดไป ตลอดกาล และชั้วนิรันด์...