บอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน) จะได้มั้ย

บอกได้มั้ย....บอกว่า (รักกัน) จะได้มั้ย

 

[รัก P♥F  ปลื้ม K♥F  แอบชอบ T♥K]

 

ตอนที่7’บทลงโทษ’

 

“ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยอ่ะ รอจนรากจะงอกอยู่แล้วเนี้ย”

 

“บ่นมากนะยัยเตี้ย”

 

ป็อปปี้ยกมือขยี้หัวฟางที่ทำหน้ายู่บ่นเรื่องที่เขามาช้าปล่อยให้เธอต้องรอนานอย่างหมั่นเขี้ยว

 

“แล้ว เฟย์กับแก้วล่ะ”

 

“โดนเขื่อนกับโทโมะลากออกไปตั้งแต่บ่ายนู่นแล้ว”

 

“อืม แล้วเราอ่ะเอาไงดี”

 

ดึงกระเป๋าใส่หนังสือของร่างบางมาถือเอาไว้เอง

 

“อืมมมม ไปหาอะไรกินก่อนเหอะ ฉันหิวแล้ว”

 

“ก็ได้ ดีเหมือนกันจะได้แวะไปซื้อเสื้อนักศึกษาตัวใหม่ให้เธอด้วย”

 

“ง่ะ เอาจริงดิ”

 

“จริง ไปได้แล้ว”

 

คล้องคอฟางลากไปขึ้นรถ ขับออกไปจากมหาลัยทันที

 

ณ ห้าง(นั้นแหละ)

 

“กินอะไร กินอะไร”

 

ฟางร้องออกมาเป็นทำนองเพลงของร้านสุกี้ชื่อดัง พลางกวาดตามองดูร้านอาหารที่ตั้งอยู่เรียงราย

 

“เลือกเร็วๆดิ ไหนบอกหิว”

 

“ชิ นายนี่ขี้บ่นจริง”

 

“อืม......”

 

มองทางซ้ายสลับกับทางขวา ลังเลว่าจะเลือกกินอะไรดีระหว่างสเต็กกับอาหารญี่ปุ่น

 

“ฉันเลือกไปถูกอ่ะ นายเลือกก็แล้วกัน”

 

ปากบอกให้ป็อปปี้เป็นฝ่ายเลือก แต่ตายังคงมองสลับกลับไปมาระหว่างทั้งสองร้านไม่เลิก

 

“สเต็กแล้วกัน ฉันเบื่อข้าวปั้น”

 

ทำท่าจะเดินไปทางร้านที่ตัดสินใจเลือกแล้ว แต่โดนมือบางรั้งเอาไว้ก่อน

 

“นายเบื่อข้าวปั้นจริงๆเหรอ”  ถามป็อปปี้ตาละห้อย

 

‘เวร แล้วเมื่อกี้จะบอกให้เขาเลือกเพื่อ’

 

“เออๆ ข้าวปั้นก็ข้าวปั้น”

 

“แต่นายเบื่อนิ” ร่างบางยังทำเสียงเศร้าไม่เลิก

 

“==*”

 

“ถ้าเธอยังเรื่องมาก ฉันจะกินเธอแทน ยัยเตี้ย”

 

ก้มลงกระซิบข้างหูหญิงสาว ก่อนจะลากเธอหายเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่น

 

เข้ามาได้ฟางก็กระหน่ำสั่งเมนูจนกระเป๋าคนจ่ายแทบฉีก

 

“ยัยเตี้ย แน่ใจนะว่าสั่งมากินไม่สั่งมาขาย”

 

“อืม ก็คนมันอยากกินทุกอย่างนิ”

 

“ถ้าเหลือ?”

 

เลิกคิ้วถามอีกคนที่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากเมนู

 

“ก็ทิ้ง” ตอบง่ายๆแต่ชายหนุ่มกลับขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น

 

“ยัยนิสัยไม่ดี กินทิ้งกินข้าง เคยสงสารคนที่เขาไม่มีกินบ้างมั้ย”

 

ป็อปปี้ร่ายยาวใส่คนที่ยังไม่มีสามัญสำนึก(ในความคิดตัวเอง)

 

“โอ๊ย นายป็อปปี้ฉันพูดเล่น กินไม่หมดก็ใส่กล่องกลับไปกินต่อที่บ้าน หยุดบ่นเลยนะ”

 

ถึงแม้จะเพิ่งโดนชายหนุ่มบ่นเรื่องสั่งมาเยอะเกินไป แต่ฟางก็ยังคงเรียกพนักงานมาสั่งเพิ่มอีกอยู่ดี

 

“ถ้ากินไม่หมด ฉันจูบเธอตตามจำนวนชิ้นที่เหลือแน่ ยัยเตี้ย” ป็อปปี้ชี้หน้าขู่คนตรงหน้า

 

“อ๊ะ...นายเอาเปรียบฉันนี่”

 

“ไม่สน ฉันเป็นคนจ่ายตังค์”

 

“ชิ ฉันจ่ายเองก็ได้ย่ะ”

 

“มีตังค์”

 

“มีเซ่ะ”

 

จะหยิบกระเป๋าขึ้นมาโชร์ชายหนุ่มว่าเธอเองก็มีเงิน ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนลงจากรถป็อปปี้บังคับให้เธอ

 

เอากระป๋าทิ้งไว้ในรถเขา

 

“หึๆ เสด็จฉันล่ะ ยัยกระต่าย”

 

ป็อปปี้ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้คนที่ตกหลุมพลางที่เขาแอบขุดล่อไว้ เพราะยังไงๆ งานนี้ก็ต้องมีเหลือแน่ๆ

 

เพราะคุณเธอเล่นสั่งมาซะแทบหมดร้าน เรื่องเงินนะเขาไม่เดืออร้อนอยู่แล้ว งานนี้มีแต่กำไรล่ะครับ

 

“หึๆๆ ^___^”

 

“T^T”<<<< คิดได้เมื่อสายไป จะสั่งยกเลิกก็ไม่ทันแล้ว เพราะอาหารเริ่มทยอยมาเสริฟ์ที่โต๊ะแล้ว

 

งานนี้คงต้อจำยอมรับชะตากรรมอย่างเดียว

 

“อ้า ฉันป้อน”

 

ป็อปปี้คีบซูซิ มาจ่อที่ปากบาง

 

“อร่อย^^”

 

แค่ได้ชิมคำแรก ฟางก็ดูเหมือนจะลืมเลือนเรื่องที่โดนขู่ไปเมื่อกี้ไปหมด คีบจานนั้นจานนี้เข้าปากอย่างอารมณ์ดี แต่

 

งานนี้ต่อให้เธอจะกินอร่อยแค่ไหน แต่การจะให้กินหมดทีเดียว20เมนูร่วมๆแล้วเกือบร้อยชิ้นก็คงไม่ไหว หรือต่อให้

 

กินเก่งระดับยัยเฟย์ก็ต้องมีถอยล่ะงานนี้

 

“อือ...ไม่ไหวแล้ว จะอ้วก” เอ่ยออกมาอย่างยอมแพ้ รับชะตากรรมแต่โดยดี

 

“หึๆอ่วมแน่ เตรียมตัวไว้ได้เลย ยัยเตี้ย”

 

“งืด ป็อปจะใจร้ายกับฟางจริงๆเหรอค่ะ”

 

ออดอ้อนร่างสูงให้ยกเลิกการลงโทษที่แสนเอาเปรียบนั้นซะ

 

“ไม่ต้องมาบ่น ไม่รู้จักคิดแต่แรก อย่าหวังๆ”

 

ถึงแม้จะชอบใจกับคำพูดหวานหูที่ร่างบาง ออดอ้อน แต่การได้จูบเธอยอมคุ้มกว่าเป็นไหนๆ

 

“ไปเหอะ”

 

ป็อปปี้รับถุงใส่อาหารมาจากมือพนักงาน ก่อนจะดึงมือคนที่นั่งตรงข้ามให้ลุกขึ้นยืน

 

“ง่า...จะไปไหนอีกอ่ะ ฉันเดินไม่ไหวแล้วน้า”

 

“ไปซื้อเสื้อใหม่ให้เธอไง ฉันไม่ลืมหรอกนะ”

 

“ง่ะ แต่ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่เองนะ เสียดายของสิ้นเปลืองด้วย”

 

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเอาไปบริจาคเอง”

 

“ง่ะ...”

 

จำต้องเดินตามแรงลากของป็อปปี้มาที่ร้านขายเสื้อนักศึกษาอย่างจำใจ

 

เลือกเสื้อนักศึกษาไซด์ s ตัวไม่เล็กนักให้ฟางอย่างถือสิทธิ์ ทำเอาคนขายอมยิ้มไปกับความน่ารักของทั้งคู่ ที่ฝ่าย

 

ชายออกอาการหวงสุดๆ ไม่ยอมท่าเดียวเมื่อเห็นฝ่ายหญิงเลือกกระโปรงนักศึกษาตัวสั้น

 

“ไม่ต้องเลย พี่ครับนี่ค่าของ”

 

ยื่นแบงค์ 500ให้ก่อนจะลากฟางออกจากร้านไปอีกครั้ง....

 

^_____________________________________________________^

วู้ๆๆ เดินทางกันมาครึ่งเรื่องแล้ว เป้นยังไงกันบ้างคร้า ขอกำลังใจหน่อยแล้ว ฮิ้ววววว  ว   O^O

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^                                                                                    To_oNg