Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )

ฮือออ
แก้วเอาแต่ร้องไห้ฟูมมฟายอยู่ในห้อง ไม่วายกอดตุ๊กตาหมีสุดที่รัก ตอนนี้ตามตัวของแก้วมีแต่รอยแดงของไม้แขวนเสื้อเต็มตัวไปหมด 
 
- ก๊อก ก๊อก -
 
" แก้ว ออกมาเดี๋ยวนี้นะ เราต้องคุยกัน " โทโมะตะโกนเข้าไปในห้องของแก้ว
 
" อย่ามาพูดเลย ! ฮือ.. โม๊ะใจร้ายย " แก้วตะโกนกลับไปแบบเสียงสั่น ๆ
 
" โทโมะพูดกับแกดี ๆ หน่อยสิค่ะ " เบลล์จับแขนโทโมะ
 
" เห้อ เบลล์นี่เนอะ โดนเด็กหยาบคายใส่ ยังพูดดีได้ "
 
" ก็ดีกว่าตีแกนะค่ะ ^^ " 
 
" งั้นก็ได้ " โทโมะพูด   " แก้ว ! " โทโมะตะโกนเข้าไปในห้องอีกครั้ง
 
" อะไรห้ะ จะด่าอะไรแก้วอีก ฮึก " แก้วตะโกนบอก
 
" ออกมาสิ เดี๋ยวก็รู้ "
 
แก้วลังเลว่าควรจะเปิดดีไหม แต่ในที่สุดก็ต้องแพ้ภัย ไปเปิดประตูให้โทโมะจนได้
 
- เอี๊ยดดด -
 
หมับ !
 
โทโมะดึงแก้วเข้าไปกอด เบลล์ถึงกับตาถลึง 
 
" ขอโทษ " โทโมะกระซิบที่หูแก้วแผ่วเบา
 
" มะ...ไม่เป็นรายย " แก้วตอบ
 
" เจ็บมากไหม ? ฉันขอโทษนะ " โทโมะคลายกอดแล้วมองตรวจสอบที่ร่างของแก้ว
 
" เป็นรอยแดงเต็มเลยนะ "
 
" อื้อ " แก้วตอบสั้น ๆ
 
" ป่ะ ไปทำแผลกับพี่ดีกว่า " เบลล์ปัดมือโทโมะออกจากแก้วแล้วเปลี่ยนเป็นเธอจับแทน
 
" ม่าย " แก้วส่ายหัว
 
" อย่าดื้อสิคะ ไปๆ " เบลล์ลากแก้วมาห้องรับแขกเพื่อทำแผล
 
" โอ๊ย ! " แก้วร้องเมื่อพอมาถึงห้อง เบลล์ก็บีบแขนเธออย่างแรง
 
" สำออย " เบลล์พูดแล้วลากแก้วมานั่งที่โซฟา
 
" ป้าด่าใคร ? " แก้วถาม
 
" เปล่านี่จ้ะ ^^; " เบลล์หยิบแอลกอฮอล์ออกมาจากกล่องพยาบาลแล้วเปิดฝาออก
 
" เจ็บหน่อยนะคนเก่ง " ว่าแล้วเบลล์ก็ราดแอลกอฮอล์ลงไปที่ตัวแก้วจนหมดขวด !! ด้วยความเจ็บแก้วจึงกรี๊ดออกมาเสียงดัง
 
" กรี๊ดดดดดดดดดดดด " แก้วลุกขึ้นทันที
 
" เป็นอะไรน่ะ !" โทโมะพุ่งพรวดออกมาดูแก้ว 
 
" โมะ ความผิดเบลล์เอง คือเบลล์จะเทยาแล้วน้องแก้วเค้า... " เบลล์หลบตา
 
" อะไร! "
 
" น้องแก้วเขาสกัดขาเบลล์ "  แก้วถึงกับตาถลน ในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ
 
" แก้วว !!! " โทโมะตะโกนเสียงดังและปล่อยมือออกจากแขนทั้งสองข้างของแก้ว