the k-otic love เพลย์บอยสุดซ่าล้าหัวใจยัยหน้าโหด

9.3

เขียนโดย pearmikzer

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.38 น.

  8 chapter
  8 วิจารณ์
  16.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) คุณพ่อบ้าน 15.000000003%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เอ๊ะ?!” ผมมองกุญแจรถที่พี่โทโมะถือมาให้ด้วยสีหน้าตกใจ

“จะมาเอ๊ะอะไรละ ฉันให้นาย” พี่โทโมะพูดแล้วยื่นกุญแจเข้ามาใกล้ๆผม

....อย่านะ ผมกลัว (?)

“ให้ผม.....จริงๆนะเหรอครับ” ผมถามออกไปอย่างอดไม่ได้ พี่จริงๆก็ไม่ใช่ แถมยังมาใจดีกับผมอีก ทั้งเกมส์เพลย์ รถมอ’ไซต์อีก อยากจะกระโดดกอดให้ขาดใจตาย

“ไม่เอาฉันเก็บละนะ.....”

พรึ่บ!

“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วหันไปเย้ยพี่แก้ว

“เอ่อ...คุณโทโมะค่ะ คือว่า.....” นี้ตั้งใจจะขัดใช่ไหม?? -_-

“ไม่มีแต่หรอกน้า ฉันหิวละไปทำอะไรให้กินหน่อย ส่วนนายนะมันดึกมาแล้วไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก พรุ่งนี้ค่อยไป” พี่โทมะบอกพี่แก้วแล้วหันมาบอกผม

“คะ ค่ะ.....”พี่แก้วตอบแล้วเดินผ่านผมไปแต่ไม่วายหันมาหน้ายักษ์ใส่ผม

ผมผิดอะไรมิทราบครับพี่สาววววว.....=.,=

“ไปกันเถอะ” พี่โทโมะเอ่ยแบบไม่มองหน้าผม นี้ชวนผมใช่ไหม

“ครับ?” ผมขานรับแบบงงๆออกไป

 

ห้องครัว

 

“เสร็จหรือยังพี่แก้ว” ผมเดินไปเกาะขอบประตูแล้วถามพี่สาวผม

“ใกล้ละๆ” พี่แก้วบอกแล้วหันไปหยิบจานขนาดใหญ่ออก “อ้อ...นี้แกไม่ต้องกินข้าวนะ เพิ่งกินไปเมื่อแต่กี้เอง และที่สำคัญ...” พี่แก้วบอกแล้วตักอาหารในกระทะมาใส่จานแล้ววางไว้รวมกับอาหารตัวอื่น...

...ทำไมต้องเว้นวรรค ผมจะขาดใจตายแล้วนะ (เวอร์ซะ!!!)

“แกอ้วนขึ้นมากเลยนะไอ้เด็กแหมบยักษ์ ฉะนั้น ก่อนที่น้ำหนักแกจะเท่ากับช้างแกต้องลดอาหารเย็น ออกกำลังกายและห้ามทานขนมหวาน ไขมันเยอะและคอลเลสเตอร์รอลสูงด้วย”

“นี้พี่ =O=” ผมโอดครวญออกไปอย่างอดไม่ได้ นี้จะให้ผมผอมแข่งกับยุนอาเหรอ...

“ไม่ต้องมา ‘นี้พี่’ เลยนะเฟ้ยยย แกนะอ้วนขึ้นไปเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก” คูณกอ ไก่ไปอีกสามแสนล้านตัว ==

งืมๆๆ....

“ผมไม่ลด!!! อะไรอ่ะ พี่จะให้ผมผอมเป็นกระดาษปลิวล่องลอยอยู่กลางพสุธาอันกว้างใหญ่ไพศาลจักรวาลยังเล็กกว่าเหรอไง” ผมบอกแล้วทำหน้ายู่

“เวอร์ซะแก” พี่แก้วบอกแล้วจับถาดอาหารยัดใส่มือผม “ไป ไปเสิร์ฟคุณโทโมะเค้า ไปเลยยยยยยยยยยยย”

ผมรับมาแล้วกระทืบเท้าก่อนเดินจากพี่แก้วไป เพื่อไปเสิร์ฟอาหาร...

ได้ไง เรื่องอะไรจะลด อุสาสะสมมันมาตั้งสองเดือน เสียเงินไปตั้งหลายบาท แล้วมาลด อย่าหวังเหอะ ให้ตาย!!!!!

 

ผมวางถาดอาหารลงแล้วจัดการยกออกมาแล้วจัดเรียงอย่างเรียบร้อย....

“เอ่อ...ไม่ทราบว่าโทโมะอยู่ไหนเหรอค่ะ คุณพ่อบ้าน” หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาสะกิดผม

...แต่ว่านะ เรียกผมว่าพ่อบ้านงั้นเหรอ -_- ++

 

มาอัพแล้วววว แต่เอาแค่นั้นไปก่อนนะ พอดีมีธุระด่วนนนนมากกกกกกกกกก 55555

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา