[Fic NC] LovelyPet! สัตว์เลี้ยงตัวน้อยคว้าหัวใจเจ้าชายเย็นชา
-
เขียนโดย 
inspiritclub
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.15 น.
7 chapter
2 วิจารณ์
22.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2556 22.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
5) ความซวย! be unluckky!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ น่าเบื่อ!
น่าเบื่อๆๆๆๆๆๆๆ น่ารำคาญ!!
ซองจงนั่งเนือยๆอยู่ในห้องเรียนไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ก็เมื่อเช้าเห็นเพื่อนบอกว่าพวกเจ้าชายอะไรก็ไม่รู้! (รู้สึกว่าจะเป็นกลุ่มของไอ้ฮยองบ้านั่น) ขึ้นมาที่ตึกเรียนม.ปลาย ก็ไม่แปลกที่จะกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ แถมยังพูดกันไม่หยุดปาก (โรงเรียนนี้ส่วนใหญ่ก็มีแต่เคะเมะ แค่ในห้องตัวเองก็เป็นเคะไปเกือบครึ่งล่ะ)
รวมทั้งซองจงเองด้วย -.-
ไหนไอ้เรื่องเมื่อหลายวันก่อนที่โดนคนบ้าฉวยโอกาสหอมแก้มในรถนั่นด้วย! น่าเบื่อจริงๆ
"ทำอะไรอ่ซองจง"
มินกิเพื่อนของซองจงเดินมาหาที่โต๊ะ ขณะที่กำลังมุดหน้าไปมากับแขนขาว
"เฮ้อ~ มินกิ" ร่างบางถอนหายใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน "ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
"ได้ ว่ามาสิ"
"พวกเจ้าชายนี่คือใคร ทำไมพวกแกถึงคลั่งกันนักหนา"
.
.
มินกิเล่าเรื่องทั้งหมดของพวกเจ้าชายให้ซองจงฟัง และก็ยังคุ้มเกินทุน(?!) เพราะดันลากซองจงมาที่ห้องของพวกเจ้าชายอีก
"ทะ ที่ไหนน่ะมินกิ" ซองจงถามอีกคนพลางมองไปรอบๆก็เห็นว่ามีห้องอยู่ห้องหนึ่ง ถามยังเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่อีก
"เข้าไปสิ แล้วนายจะรู้" มินกิพูดพลางดันอีกคนให้เข้าไป
"ไม่เอาๆ"ซองจงส่ายหัวเร็วๆและทำท่าจะเดินหนี จู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา
"อ้าว พวกนายมีอะไร" ซองยอลโผล่หน้าออกมาจากห้อง หลังจากที่หูดีได้ยินเสียงคนคุยกัน
ทั้งซองจงและมินกิถึงกับชะงัก ก่อนหันไปดูข้างหลังพร้อมกัน มินกิก็ดี๊ด๊ากระชิบซองจงทันที
"นี่ไง ซองยอล"
ซองจงมองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงประตู ทำไมตัวสูงยังกะเสาโทรเลข แถมยังยิ้มเหงือกบาน ที่เด่นสุดๆก็ไอ้จิลบนหู หกรูนั่นแหละ
"ไงครับ คนสวย" ซองยอลจ้องซองจงกลับ และยิ้มให้
คนสวย!!
ฉันเหรอ!?
"ฉันกลับดีกว่ามินกิ" ซองจงยิ้มเจือนๆให้ซองยอล แต่มินกิก็แสบสุดๆ แกล้งผลักซองจงไปชนซองยอล
"เฮ้ย!"
ซองยอลจับไหล่คนตัวเล็กกว่าที่เซมาหาเขา พร้อมกับอีกคนที่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว เขาก็นึกสนุกจับมือคนตัวเล็กกว่าและดึงเข้าไปในห้อง
"เฮ้ย! จะทำอะไรน่ะ" ซองจงร้องด้วยความตกใจพลางดึงมืออีกคนที่จับเขาอยู่
นะ นี่มันอะไรกัน!!
ดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ ในห้องมีแต่ผู้ชายราวๆประมาณ 5 คน มีแอลอยู่ด้วย!
นี่อย่าบอกนะว่าห้องไอ้พวกเจ้าชายน่ะ??!
"เด็กแกเหรอยอล น่ารักดีแฮะ" ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเล่นไอแพดหันมาถาม (ดงอู)
"เด็กอะไร! ไม่ใช่นะ ปล่อยผม!!" ซองจงพูดพลางดิ้นไปมา
แอลที่นอนอยู่ได้ยินเสียงหวานๆ ก็ลืมตาขึ้นมา
และมองไปที่หน้าห้อง ก่อนจะลุกขึ้นมามอง
ซองจง!
มากับไอ้ยอลได้ไงว่ะ!!?
"อันยองฮะ นั่นเพื่อนผมชื่อ ลี ซองจงนะฮะ" จู่ๆมินกิก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องทิ้งทายชื่อของเขาก่อนจะหายไป ให้หน้าซีดกันเล่นๆ
ดวงตาสวยมองไปยังคนที่อยู่มุมสุดของห้องที่มองมาทางเขาเหมือนกัน แต่อีกคนกลับเฉยเปล่า นอนลงอย่างเดิม
โธ่! ไอ้บ้าเอ๊ย
"อ้ออออออ " ผู้ชายอีกคนที่เล่นเปียโนลากเสียงยาว "นายชื่อลี ซองจง งั้นนายก็ดังมากในปีสองใช่ไหม"
"ก็ออกจะน่ารักซะขนาดนี้" ผู้ชายคนที่ใส่นาฬิกากับตุ้มหูสีม่วง เดินมาทางซองจง ที่ยืนสั่นอยู่ด้วยความกล้ว และเอื้อมมือมาลูบหน้าคนตัวเล็ก "มีแฟนยังครับ"
"ไอ้บ้า!" คนตัวเล็กปัดมือโฮย่าออก ก่อนจะผลักโฮย่าล้มไปใส่ดงอู บังเอิญว่าดงอูถือแก้วน้ำอยู่ก็หลุดมากระเด็นไปโดนโน๊คบุ๊ตของโฮย่า
...!!!!
ไม่!
ซองจงยกมือขึ้นมาปิดปากเมื่อเห็นโน๊ตบุ๊คโดนน้ำดับไป แต่ที่ช็อกกว่าคือ ซองยอล และพวกเจ้าชาย
"นี่! ทำไมทำแบบนี้" ซองยอลรีบคว้ามือซองจง
"ผะ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษ" ร่างบางส่ายหัวเร็วๆด้วยความกลัว
"ถ้าเพิ่งใจร้อนดิ เดี๋ยวก็ช้ำหมดหรอก" อูฮยอนเดินเข้ามาห้ามซองยอลที่กำแขนซองจงแน่น และยื่นหน้าไปใกล้ๆ กะจะฉวยโอกาสหอมแก้ม
"อย่าเข้ามานะ!" ซองจงเบือนหน้าหนี และจะวิ่งออกนอกห้อง แต่อูฮยอนก็มือไวคว้าแขนเล็กได้
"รีบเหรอคนสวย"
"สวยบ้าอะไรล่ะ ไอ้โรคจิต!" พูดจบซองจงก็ต่อยหมัดใส่อีกคนล้มลงไป จังหวะที่อูฮยอนล้ม รองเท้าที่เขาใส่ดันหลุดกระเด็นออกไปโดนหัวซองกยู
...!!!
ซวยสองเด้ง!
ไอ้แอลฮยอง! ไม่คิดจะช่วยกันเลยรึไง!!
"โอ้ย!" ซองกยูกุมหัวด้วยความเจ็บ
รองเท้าไอ้อูฮยอนนี่มันทำด้วยเหล็กรึไงว่ะ ดูส้นสิ หนาเป็นนิ้ว! (เสริมความสูง)
"ซ่านี่หว่า ตัวแค่นี้ต่อยแรงเหมือนกัน"
ซองยอลรีบหันมาจัดการกับซองจงอีกครั้ง ร่างบางดิ้นไปมา สะบัดแขนอีกคนออกก่อนจะวิ่งไปทางซองกยู ซึ่งข้างเปียโนของเขามีแจกันอยู่
เปร๊ง!!!!
มือบางเผลอปัดแจกันลงมาจนแตก ซองยอลที่วิ่งมาตามหลังก็เผลอลื่นน้ำแจกันล้มลงกับพื้น
"โอ๊ยยยยย!!!!"
ซวยเด้งที่สาม!!!!
ซองจงยืนมองพวกเจ้าชายที่ต่างเจ็บตัวเพราะเขาคนเดียว พูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ ได้แต่ก้าวเท้าถอยเป็นเรื่อยๆ
"มานี่!" จู่ๆมือบางก็ถูกแอลดึง แต่ครั้งนี้ไม่ได้หาเรื่องใส่ตัวเหมือนอูฮยอนกับซองยอล และโฮย่าหรอกนะ เขาแค่พาซองจงมานั่งที่มุมห้องเท่านั้น
.
.
"เอาไงล่ะที่นี้" ดงอูที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ยืนกอดออกมองเพื่อนทุกคน และพูดขึ้น
"เจ็บ แต่...สวย" อูฮยอนยังคงพร่ำเพ้อ ทั้งที่ทิชชูคาอยู่ตรงจมูก แตกต่างจากซองกยูที่นั่งตาตี่มองไอ้คนพูดแบบจิกๆ
"ยังไม่เจ็บใช่ไหมนาย ต้องให้เด็กนั่นนั่นใช้เท้าต่อยใช่ไหม โอ๊ย!" ซองกยูร้องออกมาเมื่อแอลลงมือประคบหัวที่โนของเขาเจ็บ
"ขอโทษๆ"
"ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ ค่าแจกันนั่นเท่าไร ผมจะจ่ายให้" ซองจงพูดขึ้นมาจากมุมห้อง
"เหอะ! ค่าแจกันนั่นฉันไม่เอาหรอก มันเจ็บที่ตัวพวกฉันต่างหาก" ซองยอลลุกขึ้นมาพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ
-.- หมอนี่ไม่เห็นจะเจ็บอะไรมากเลย
"แล้วจะเอายังไง!"
"เอาตัวนายนั่นแหละ คนสวย หึๆๆๆ" โฮย่าหัวเราะขึ้นมา พลางทายานวดแก้ปวดตามตัวของเขา
"ว่าไงนะ! ไม่เอา!!" ร่างบางรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นหวังจะออกจากห้อง
"ได้ไงจ๊ะ ยังเคลียร์ไม่จบเลย จะรีบไปเรียนเหรอ" ซองยอลรีบใช้ขายาวๆก้าวมาขวางประตูไม่ให้ซองจงออกไปได้
ซองจงเม้มปากแน่น และก้าวถอยหนีมาจนติดกำแพง รอฟังคำพิพากษา(?!) จากซองยอล
"ฉันคิดออกล่ะว่าจะทำอะไรกับคนสวยนี่ และก็คิดด้วยว่าพวกนายจะต้องชอบแน่นอน" ซองยอลพูดพลางหันไปมองเพื่อนทุกคน
"นายคงไม่ทำให้ฉันผิดหวัง" ซองกยูพูดทิ้งท้าย
"แน่นอน ฉันจะให้ซองจงเป็นสัตว์เลี้ยงของพวกเรา จะสามารถทำอะไรก็ได้ แค่ในระยะเวลาที่พวกเราไปเที่ยวน้ำตกเท่านั้น ตกลงมะ"
"สัตว์เลี้ยง!! พวกนายบ้าไปแล้วเหรอ!" ซองจงไม่ยอมรีบแย้งขึ้นมาทันที
"ไม่บ้า ทำไม่ได้จ๊ะ แมวน้อย" ซองยอลแกล้งกวนคนตัวเล็กกว่า และยังแสยะยิ้มอย่างมีชัยอีก
มะ แมวน้อย!!!!?
"ไม่เอา! ไม่เป็น ฉันไม่เป็น! พวกนายประสาทเสียไปแล้วแน่ๆ มันเหมือนทาสชัดๆ" ซองจงเริ่มหัวเสีย ปากกระจับบางๆเริ่มเถียงไม่หยุด
"จุ๊ๆๆ ไม่เอาคนสวย" อูฮยอนเดินส่ายนิ้วชี้ไปมา พร้อมทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ใส่ซองจง "เป็นสัตว์เลี้ยงพวกฉันน่ะ สบายกว่าทาสหลายเท่านะครับ คนสวย ยังไงก็จนมุมล่ะ ทำตัวน่ารักๆดีกว่านะ"
"คำก็สวย สองคำก็สวย! ผมเป็นผู้ชายนะ พอสักที!!" ร่างบางเริ่มโมโห ผลักซองยอลและอูฮยอนออกไปให้ห่างตัว ใบหน้าสวยเริ่มขึ้นสี และคมวดคิ้วจนทั้งห้องไม่พูดอะไร
แอลเดินตรงเข้ามาดึงมือบาง และพาออกไปนอกห้อง อยากจะให้เด็กนี่สงบสติอารมณ์มากกว่านี้ เพราะเดี๋ยวจะเผลอไปทำอะไรเสียหายอีก
"ออกไป!" ซองจงสะบัดมืออีกคนออก เมื่อเขาพาขึ้นมาบนดาดฟ้าตึก "สนุกมากใช่ไหม!! ที่รุมกับแกล้งผมแบบนี้ ผมไม่ใช่สิ่งของนะ!"
"พวกนั้นชอบนาย" แอลไม่ตอบแต่บอกอีกเรื่องขึ้นมาแทน ดวงตาสวยเบิกตาขึ้นอย่างอึ้งๆ
"ชอบผม! ทำไม?"
"ไม่รู้สิ แต่นายอย่าดื้อกับพวกนั้นดีกว่านะ พวกเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร" ร่างสูงกอดอกและมองร่างบางนิ่งๆ
"หึ! ไม่ใช่คนเลวร้าย แต่ให้ผมเป็นสัตว์เลี้ยง ผมเป็นคนนะ คน!"ร่างบางพูดด้วยความเดือด ก็จะหอบหายใจกับความเหนื่อยของประโยคที่พูดไป
"ก็นายไปทำพวกนั้นก่อน ฉันก็ไม่เข้าใจว่านายจะมาที่ห้องพวกฉันทำไม เพราะนายไม่รู้ หรือว่า อยากมาเจอพวกฉัน"
"ใครว่าอยาก เพื่อนผมมันลากมาต่างหาก พอผมจะกลับ ไอ้เสาโทรเลยมันก็ดึงผมเข้าไปในห้อง"
"อ้อ! งั้นก็โชคดีของนายนะ เพราะว่าพวกนั้นกำลังเล็งจีบเด็กปีสองห้องหนึ่ง ที่ชื่อว่า ลี ซองจงอยู่ และมันก็บังเอิญว่าเป็นนาย"
"ถ้าต้องการผมมากนัก เห็นผมเป็นสิ่งของ ฮยองช่วยซื้อไอ้ตุ๊กตาหมีตัวนั้นไปให้พวกเขาหน่อยล่ะกัน" พูดจบซองจงก็ตัดบทด้วยการเป็นฝ่ายเดินออกไปก่อน
แอลมองอีกคนที่เดินออกไปด้วยท่าทางที่หงุดหงิดดูแสนเอาแต่ใจ แต่ก็เห็นด้วยกับซองยอลนะ เหมือนจะได้ปรับพฤติกรรมของซองจงกับพวกเพื่อนๆของเขาด้วย
ฮึ่ย!
ซองจงกลับเขามานั่งในห้องอย่างไม่สบอารมณ์ และก็สร้างออร่าความโกรธ กระจายไปใส่มินกิเพื่อนตัวดี ให้รับรู้ว่าเขาโกรธ
"ซองจง สบายดีไหม" มินกิถามขึ้นมา หลังจากเห็นซองจงเงียบไปอยู่นาน
"ดี ขอบใจมาก" ร่างบางแสร้งพูดก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
"พวกเจ้าชายเขาทำอะไรแกบ้างล่ะ หล่อน่าดูเลยใช่ไหมๆ"
"แกก็ลองเข้าไปแบบฉันสิ คงจะหล่อน่าดูเลยมั้ง!"
หาเรื่องใส่ตัวจนได้นะซองจง!
***********************************************************************
จบ Chapter 5 แล้ว!! ไม่รู้จะซวยไปไหนนะนางเอก เจ้ายอลนี่ก็แสบคิดอะไรอยู่ไม่รู้นึกอยากได้สัตว์เลี้ยง // ช่วยเม้นท์ให้ด้วยนะค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
