Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ

 
 
 
 
          
KAEW PART    
 
 
 
 
 
          วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะต้องไปหาแม่ เอาเข้าจริงๆก็ไม่อยากไปแล้วล่ะ กลัวจะเหงา กลัวจะคิดถึงที่นี่มากเกินไป ก็นะ.. ฉันมีแฟนแล้วนี่ >< !  แถมยังเป็นคนที่ฉันรักซะด้วย ความสุขแบบนี้มันจะหาได้ที่ไหนล่ะจริงมั้ย  กว่าจะมาถึงขนาดนี้ได้มันก็ผ่านอะไรมาหลายๆอย่าง ทั้งสุขและทุกข์ปนเปกันไปล่ะน่า
 
 
 
          ตอนนี้ทุกคนมาส่งฉันที่สนามบิน ทั้งคุณพ่อ ทั้งเพื่อนสนิททแสนรักทั้งสองที่มากับแฟนหนุ่มของตัวเอง ฟางก็ได้ลงเอยกับป็อปปี้ตามที่ใจหวัง ส่วนคู่ยัยเฟย์ก็ดูท่าจะรักกันไม่มีเปลี่ยนแปลง   ว่าแต่ว่า.. แฟนฉันอยู่ไหน ? ไอ้ผีญี่ปุ่นอยู่ที่ไหน นี่ไม่คิดจะมาส่งกันเลยเหรอ ? 
 
 
          "อีก 20 นาทีเครื่องจะออกแล้ว ไอ้โมะมันอยู่ไหนวะเนี่ย" เขื่อนสบถออกมาแล้วชะเง้อมองหาเพื่อนของตัวเอง อย่าว่าแต่นายเลยเขื่อน ฉันเริ่มไม่แฮปปี้แล้วนะ คบกันได้แค่อาทิตย์เดียว จะทิ้งกันแล้วงั้นเหรอ
 
          "เอาหน่า เดี๋ยวมันก็มา เนอะฟางเนอะ" ป็อปปี้พูดแบบไม่แคร์อะไร แถมยังจะยิ้มเยาะเย้ยกับยัยฟางอีก
 
          "ใช่ๆ เดี๋ยวก็มาน่า มาแน่ๆ" แล้วก็พากันหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน อะไรกัน ขนาดพ่อฉันบยังมีสีหน้าเหมือนรู้เรื่องอะไรด้วยอย่างงั้นอ่ะ
 
          "งั้นเดี๋ยวพ่อไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะลูก" ดูสิ ลูกตัวเองจะขึ้นเครื่องอยู่แล้วยังจะไปไหนอีก
 
 
 
 
 
 
          แต่ฉันยังคงรอและรอต่อไป นายจะไม่มาจริงๆใช่มั้ยโทโมะ จะไม่มาลากันซักนิดรึไง ?
          "จริญญา.." ฉันได้ยินเสียงเรียงจากข้างหลังใบหูเบาๆ แล้วเสียงนี่มันเหมือนกับ
 
          "โทโมะ !" ฉันตกใจหันหน้าไปเรียกชื่อเขา นี่ถ้าไม่อายเพื่อนฉันจะโผเข้ากอดให้ตายไปเลยนะ นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก
 
          "ฮ่าๆ ดูทำหน้าเข้าสิ เหวอไปถึงไหนต่อไหนแล้วนั่นน่ะ" ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ คนเขาดีใจจนช็อกแล้วเนี่ย
 
          "ก็ฉัน.. นึกว่านายจะไม่มา.."
 
          "คิดแบบนั้นได้ยังไง ฉันแฟนเธอนะ" เขาพูดชักสีหน้าง้อๆ น่ารักชะมัดเลย ><
 
          "ก็กว่าแกจะมาได้นี่เล่นใจหายใจคว่ำ ฉันคิดว่าแก้วใจจะต้องเสียน้ำตาก่อนขึ้นเครื่องซะละ" เขื่อนออกท่าทางตกใจแต่ไม่วายจะล้อเลียน
 
          "ก็ไปเตรียมของให้มิกกี้อยู่นี่ไง แก้ว.. ขอมือหน่อย" โทโมะบอกกับเขื่อนแล้วหันมาบอกกับฉัน อะไรนะ เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่ามิกกี้งั้นเหรอ ฉันแค่ทำหน้างงแต่ก็ยอมยื่นมีไปให้
 
          "อ่ะนี่ สร้อยข้อมืออันนี้เป็นมัดจำไว้ก่อนนะ เป็นสัญญาว่าเธอจะมีแต่ฉัน และฉันก็จะมีแต่เธอ" โทโมะพูดไปผูกสร้อยข้อมือให้ฉันไป มันเป็นสร้อยเงินรูปผีดิบกับมีอักษรตัว T อยู่ด้วย ส่วนของเขาก็เป็นรูปมิกกี้เม้าส์มีตัวอักษรตัว K แต่ของเขากลับเป็นสร้อยคอ ทำไมล่ะ ?
 
          "ทำไมถึงเป็นสร้อยคอ ?" ฉันถามเขาคอเอียง
 
          "ก็ฉันเป็นผู้ชายใส่สร้อยข้อมือคงจะไม่เหมาะ สร้อยคอนี่แหละดีแล้ว อยู่ใกล้หัวใจไง :)" อะโหหห ตั้งแต่รู้จักกันมานายเคยพูดอะไรแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย
 
          "นี่ลงทุนมากนะเนี่ย ไปสั่งทำที่ร้านแม่ฉันเลย" ยัยฟางบอกแซวๆ อ๋อ ไปทำที่ร้านเพชรแม่ยัยฟางนี่เอง ถึงว่าล่ะพากันยิ้มอยู่นั่นแหละ
 
 
 
 
 
 
          "อ้าว ! ลูกเขยพ่อมาแล้วเหรอ" ฮะ อะไรนะ ลูกเขย ? พ่อของฉันอยู่ดีๆก็โผล่มา
 
          "ครับพ่อ ลูกเขยพ่อมาแล้วครับ" นั่นแหละที่ทำให้ฉันยิ่งงเป็นไก่ตาแตก
 
          "นี่พ่อรู้แล้วเหรอว่าหนูมีแฟน" ฉันเลยยิงตรงกับพ่อซะเลย
 
          "โอ้ย ก็เล่นมาหาแกบ่อยจนตอนที่แกยังไม่ตื่อน แฟนแกนี่แหละมาคุยเป็นเพื่อนพ่อทุกเช้าเลย" แหม่ดีเนอะ นี่คงไม่รักแฟนลูกมากกว่าลูกตัวเองใช่มั้ย -_____-
 
          "แสดงว่าถ้าหนูไปพ่อก็จะไม่เหงาใช่มั้ย"
 
          "แน่นอน" พ่อพูดแล้วพากันขำกับโทโมะ ฮึ่ย ! ให้มันได้อย่างงี้สิ
 
          "พ่อนะพ่อ หนูลูกพ่อนะ"
 
          "แล้วยังไงล่ะ นี่ก็ลูกเขยพ่ออีกคน เดี๋ยวแกเรียนจบมหาลัยแล้วพ่อจะจับแต่งงานเลย" พ่อพูดประกาศกับทุกคนแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วยกันใหญ่
 
          "บ้าน่าพ่อ -//////////-" ณ จุดๆนี้ ก็เขินสิคะ
 
          "ท่านผู้โดยสารที่ต้องการจะไปเที่ยวบินเกาหลี กรุณาเตรียมตัวขึ้นเครื่องได้แล้วค่ะ" เสียงประชาสัมพันธ์ในสนามบินดังขึ้น ฉันคงจะต้องไปจริงๆแล้วสินะ
 
          "มานี่ก่อนสิ" โทโมะดึงตัวของฉันให้ประชั้นชิดร่างของเขา แล้วโอบกอดตัวฉันไว้แน่น แต่ถึงมันจะแน่นแค่ไหนฉันก็ยังรู้สึกอบอุ่นอยู่ดี รู้สึกรัก.. รักเขาเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
          "อย่าลืมทำตามคำขอนะ จุ้บ !~" เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบกับฉันเบาๆ พร้อมก้มลงมาสัมผัสริมฝีปากของฉันบางๆ แล้วถอนออกอย่างรวดเร็ว
 
          "อะแฮ่ม คุณวิศวทำอะไรเกรงใจพ่อตาบ้าง" ป็อปปี้แซว บ้าเอ้ยจะไปแล้วยังจะมาหยอดกันอีก แต่พ่อฉันก็ทำหน้าระรื่นยิ้มแย้มแจ่มใส นี่ไม่หวงลูกสาวบ้างเลยเหรอพ่ออออ -0-
 
          "ได้เวลาไปแล้ว ฉันไปแล้วนะทุกคน" ฉันพูดแล้วเตรียมลากกระเป๋าออกไปจากตรงนั้น
 
          "โชคดีนะแก้ว อย่าลืมของฝากน้า" ยัยเฟย์บอก
 
          "บ้ายบายน้าแก้ว โทรหาฉันบ่อยๆนะฉันคิดถึง" แน่นอนเลยฟางจ๋า
 
          "ดูแลตัวเองดีๆนะลูก" พ่อบอกกับฉัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          "แก้ว ! ฉันรักเธอนะ !!!" ไอ้ผีดิบบ้าเอ้ยตะโกนมาได้ไม่อายคน โอ้ยให้ตายเถอะ
 
 
          "ฉันก็รักนาย โทโมะ.." ฉันพูดพร้อมยิ้มให้กับเขาและทุกๆคน ความรู้สึกเหมือนจะมีน้ำใสๆปริ่มที่ตา ฉันเดินหันหลังมาแล้วขึ้นเครื่องไปด้วยความรู้สึกโหวงเหวง มันดูหว่าเว้เหว่ว้ายังไม่รู้สิ..
 
 
 
 
 
 
          'ฉันจะคิดถึงแต่เขา จะรักแต่เขา จะไม่มีใครและจะไม่ให้ใครมาแทนที่เขาได้ ฉันสัญญา..'
 
 
 
 
 
 

ยังไม่จบนะโอเค้ ? โอเคๆ มาแล้วไปแล้วฝันดีค่ะที่รัก ;)