Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ
9.7
เขียนโดย เบบี๋ทีเคอาร์
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.43 น.
27 chapter
88 วิจารณ์
46.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อกลับมาถึงที่คฤหาสน์ฉันก็บอกลาธามไทแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ก็ป่านนี้มันจะสามทุ่มเข้าไปแล้วน่ะสิ ทั้งวันนี้ฉันยังไม่ได้โทรหาได้ผีดิบบ้าเลยตั้งแต่เช้า ฉันรีบเข้าห้องไปแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะกดโทรหาโทโมะสุดที่รัก เวลานอนเนี่ยมันดูสบายกว่า สำหรับฉันน่ะมันเข้าถึงอารมณ์ได้ง่ายดี เอาเป็นว่ามันสบายละกันล่ะ
(คิดว่าจะไม่โทรมาแล้วนะเนี่ย) นั่นไง มีคนงอน
"โอ่ยอย่างอนสิ วันนี้ไปเที่ยวน่ะ ซื้อของมาฝากนายด้วยนะ" ฉันง้อโดยเอาของมาล่อ ซึ่งมันก็ได้ผลดีเลยล่ะ
(เหรอ เอาให้ดูหน่อยสิ) เขาพูดเหมือนกับเด็กที่ได้ของฟรีจากผู้ใหญ่
"ไว้กลับไปค่อยดู ดูตอนนี้มันจะไปพิเศษอะไร"
(โห งั้นอยากเห็นหน้าเธอ อ้วนขึ้นรึปล่าวน้า ?) เขาขอมาฉันก็จัดให้ มาหาว่าฉันอ้วน เขานั่นแหละที่อ้วนกว่าฉัน
"นี่ไง เห็นมะ ไม่อ้วนซะหน่อย -3-" ฉันบอกพร้อมกับทำปากจู๋
(อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย ทรมานใจจะขาดแล้ว)
"ทรมาน ? อะไรของนาย"
(ก็คนมันคิดถึง เมื่อไหร่มิกกี้ของเค้าจะกลับมาหา อยากกอด อยากหอม อยาก..) พูดแบบนี้อีกละ เดี๋ยวก็เรียกตัวเองซะเลยนี่
"อยากอะไร" ฉันถามออกไปตามสัญชาตญาณ
(ทำปากจู๋แบบนั้น.. อยากจูบจะแย่แล้ว :) ) กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ผีบ้า ! ฉันรีบหลบหน้าจากจอโทรศัพท์ไม่ให้เขาเห็นว่าฉันน่าแดง โอ้ยเขิน -/////-
"บ้า !"
(ฮ่ะๆ เขินล่ะสิ จุ้บจู้บบบบ -3-) เขาบอกแล้วทำปากจู๋กลับ อะหืม น่ารักน่าจุ้บจริงนี่บอกเลย
"นี่ พอได้แล้ว" ฉันโมโหกลบเกลื่อนความเขิน
(ก็คิดถึงอ่า นี่พวกไอ้ป็อปไอ้เขื่อนมันพาเฟย์ฟางมาสวีทต่อหน้าต่อตาม ฉันก็อิจฉาเป็นนะแก้ว)
"ก็ไปหาสาวมาควงซะสิ" ฉันพูดหยอกๆออกไป ไม่คิดหรอกว่าเขาจริงจัง
(งั้นเหรอ อืม.. น่าสน)
"มะ ไม่ ! ไม่ได้นะ !" อะไรเนี่ย เขาจะเอาจริงเหรอ ไม่ได้เลย ฉัน ไม่ ยอม !
(ฮ่าๆๆ ฉันพูดเล่นน่ายัยบ๊อง ก็บอกแล้วว่าฉันน่ะ.. รักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น :) ) อย่ายิ้มแบบนั้นสิตาบ้า ฉันจะหลอมละลายเหลวแหลกไปผสมกลมกลึงกับผ้าห่มบนเตียงแล้ว -///-
"ฉันไม่ยอมหรอกนะ ถ้านายมีคนอื่น นายตายแน่ !" ขู่ไปแบบนั้นแหละนะ เอาเข้าริงๆก็ไม่รู้จะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับเขา เห็นหน้าก็ใจอ่อนให้ละ
(ก็กลับมาซักทีสิ กลับมาให้เค้ากอดให้เค้านอนกกหน่อย นะๆๆ น้าาาา)
"ไอ้บ้า ! ลามก อย่ามาอ้อนวอนฉันไม่ใจอ่อนให้หรอก"
(โธ่แก้ว เราเป็นแฟนกันนะ)
"แต่ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันยัง 18 นะ !"
(แต่ฉัน 19 แล้ว ฉันมีสิทธิ์ใช่ป่ะ :) ) ยิ้มอีกละ ไอ้คนเจ้าเล่ห์ !
"ไม่มีย่ะ ไปนอนเลยไป้ แบร่ :p"
(ไม่เอาอ่ะมิกกี้ พวกไอ้ป็อปมันมานอนที่บ้าน ฉันรำคาญจนนอนไม่หลับแล้ว อยากคุยกับเธอนานๆ ได้มั้ย ?) แล้วใครล่ะจะทิ้งให้อยู่คนเดียว ขืนนายไปเหล่สาวที่ไหนฉันคงขาดใจตายพอดี
"โอเคๆ อยู่ก็อยู่"
(น่ารักที่สุดอ่ะแฟนผม :) ไหนๆ วันนี้ไปเที่ยวกับใครเล่าให้ฟังบ้างสิ)
"ไปกับธามไทมา สนุกมากเลยนะ"พอฉันพูดจบเขาก็ดูหน้างอเล็กน้อย
(ทำไมต้องไปกับผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงก็มีนี่) เขาบอกแล้วทำปากเบ้ใส่ฉันเหมือนเด็กน้อยเอาแต่ใจ หึงงั้นสิ ?
"ก็ลีน่าเขาไม่ค่อยชอบฉัน ฉันเลยไปกับธาม ทำไม หึงฉันเหรอ" ฉันอธิบายแล้วถามเขาออกไปด้วยท่าทางเอาชนะ อยากให้เขาหึงฉันบ้าง ฉันผิดรึไง ?
(หึงสิถามได้ ไปกับผู้ชายสองคนแบบนั้น ถ้ามันชอบเธอขึ้นมาฉันจะทำยังไงเล่า) อ้ากกกกกก เขาหึงฉัน หึงฉันจริงๆด้วย >O<
"ฮื้ม ไม่หรอกน่า ถึงเขาจะชอบฉัน ฉันก็ชอบได้รักได้แค่คนเดียวอยู่แล้ว" เมื่อฉันพูดจบโทโมะก็ยิ้มออก และถามสิ่งที่เขาเองก็รู้
(ใครเหรอ ?) เห็นมั้ยล่ะ เขาก็รู้แล้วยังจะถามอีก
"คนนี้.. " ฉันบอกแล้วยกข้อมือที่มีสร้อยรูปผีดิบที่ติดตัว T อยู่ให้เขาดู โทโมะก็ยิ้มร่าออกมาแก้มปริ
(รักเธอจัง..)คำพูดสั้นๆแต่ทำให้ใครต่อใครก็มีความสุขถ้ามันออกมาจากปากคนที่รัก เขานี่เปลี่ยนไปเยอะเลยจริงๆ แทบจะทุกอย่างเลย
"ฉันรักนายมากกว่า" ของเถียงหน้าตายเลย
(เธอโกหก ฉันต่างหากที่มากกว่า)
"ฉัน - มาก - กว่า"
(ฉันมากกว่าน่ะแก้ว เงียบไปเลย) เขาเริ่มทำเสียงดุ แต่คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัว ? เหอะ เป็นไปไม่ได้
"นายนั่นแหละที่เงียบ ฉันรักนาย จบป่ะ"
(อยากจูบจังพูดแลลนี้ :) ) พลังจิตหื่นของมันพุ่งเข้ามาละ - -
"รอไปเถอะค่ะคุณผีดิบ !"
(รออยู่แล้ว รักได้รอได้ไม่งั้นจะเรียกรักเหรอ) ปากนะปากกกกกกก
"ปากหวานชะมัด"
(เคยกินแล้วเหรอถึงได้พูดแบบนั้นน่ะ) กรี๊ดดดดด สวนมาน่าตบมาก
"เคยมาสองรอบแล้วละกัน !" เรื่องจริงนะไม่ได้อวด ไปอ่านตอนที่ผ่านมาสิถ้าไม่เชื่อ
(เธอไม่เคยซะหน่อย มีแต่ฉันต่างหากที่เคยกินปากเธอ) อะ ไอ้ผีบ้าาาาา ><
"ชิ ! ผีบ้า" แพ้ราบคาบค่ะบอกเลย
(ฮ่าๆๆ ถ้าอยากเอาชนะก็มากินสิ.. ฉันยอมแพ้เธอทั้งชาติเลย ;) ) ไอ้คนลามก ไอ้หื่น ไอ้คนพูดไม่คิด คนฉวยโอกาสทางคำพูด ! โอ้ยยยย ทำไมแฟนฉันเป็นแบบนี้นะ
"ฝันไปเถอะ ! ฉันง่วงละ ไปเลยไป้.. จุ้บ !~" ถึงจะพูดเหมือนกับงอนเขาก็เถอะนะ แต่ฉันก็แค่พูดมันไปเพื่อกลบเกลื่อน(ความเขิน)เท่านั้นแหละ ฉันเลยตัดสินใจไล่เขาและไม่ลืมที่จะกู้ดไนท์คิสไปที่จอโทรศัพท์ก่อนจะกดวางสายไป
อย่าหาว่าสกปรกเลยนะ คือขี้เกียจอาบน้ำ ก็ไม่อาบมันละ นอนเลย !
เช้าวันต่อมาตอนราวๆสี่โมงเช้า หรือเป็นเวลาแปดโมงเช้าของประเทศไทยนั่นเอง ฉันจัดการกับธุระส่วนตัวของตัวเองและเตรียมตัวลงไปข้างล่าง พอลงไปถึงก็เจอกับกวินที่นั่งอยู่ในบ้าน แล้วคนอื่นๆไปไหนหมดล่ะเนี่ย ลีน่าล่ะไปไหน ปกติต้องตัวติดกันตลอดนี่นา
"อ้าวกวิน มาทำอะไรเหรอ มาหาลีน่ารึปล่าว แก้วไปตามให้มั้ย" ฉันทักเขาไป
"ไม่เป็นไรครับ ผมมาหาคุณนั่นแหละ" เขาพูดกับฉันเป็นภาษาไทย สงสัยลีน่าคงจะสอนให้ล่ะมั้งเนี่ย ว่าแต่มาหาฉัน ? มาทำไม
"มีอะไรเหรอ แล้วคนอิ่นไปไหนหมดล่ะ" ฉันพูดแล้วนั่งลงโซฟาตรงข้ามกับเขา
"คุณคางอินกับคุณมลออกไปบริษัทน่ะ ลีน่าก็คงยังไม่ตื่น ส่วนธามกับจองเบไปพร้อมกับคุณคางอินแล้ว เอ่อแก้ว ผมมีเรื่องให้ช่วยน่ะ"
"ช่วยอะไรล่ะ ว่ามาสิ" ฉันบอกอย่างเปิดใจ กวินทำสีหน้าเครียดปนเศร้าเล็กน้อย ขอเดาเลยว่าต้องมีเรื่องที่ไม่สบายใจแน่ๆ
"ขอบคุณนะแก้ว ขอบคุณๆ Thank you, thank you so much !" กวินบอกแล้วจับมือฉันไปเขย่าแรงๆอย่างดีอกดีใจหลังจากที่เขาขอสิ่งที่อยากให้ฉันช่วย มันก็ไม่ได้ยาก แต่มันก็ไม่ได้ง่าย แต่ฉันก็พอช่วยได้ เรื่องนี้สำคัญสำหรับเขามาก และสำหรับฉันมากเช่นกัน
"นังแก้ว แก.." ลีน่าที่มองดูอยู่ที่มุมเสาก็ถึงกับกัดฟันกรอดและกำมือไว้แน่น แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรออกไป เพียงแต่เก็บความแค้นเอาไว้ แล้วรอเวลาที่จะปลดปล่อยออกมาให้คนที่ทำให้เธอโกรธด้องได้รับผลของการกระทำนั้นอย่างสาสม !
มาแล้วๆ ช่วงนี้งานยุ่งแต่จะมาอัพสลับเรื่องกันไปนะ
ฝากเรื่องสเต็ปรักด้วยนะครัช บ้ายบาย -/\-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ