Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ

 
 
 
 
 
 
 
          ผมกำลังนั่งซ้อมดีดกีต้าร์ง้อคุณแฟนสุดที่รักอย่างมานะพยายาม อ่า คิดไมถึงละสิว่าคนอย่างผมน่ะโมเมนต์แบบนี้ด้วย อย่ามองคนที่ภายนอกสิครับ ถึงผมดูเงียบๆไม่สนใจใครแต่ผมชอบเล่นดนตรีนะ แต่เล่นเป็นก็แค่กีต้าร์เนี่ยแหละ แล้วก็เล่นไม่ค่อยจะเก่งซะด้วยสิ แค่เล่นให้เป็นเพลงได้ผมก็ดีใจละ ก็มันเป็นสิ่งที่ผมรักนี่นา แล้วอีกอย่างผมตั้งใจจะใช้วิธีนี้ง้อแก้วใจคนสวยของผมด้วย หวังว่าเธอจะหายงอนนะ
 
          เอาละไม่ซงไม่ซ้อมมันแล้ว ผมมั่นใจว่าผมทำได้ เพลงนี้ปหละผมถนัด ความหมายดีเนื้อเพลงโดนใจ นี่แหละสปาร์คเลย เชื่อผมสิ แห้วต้องหายงอนผมแน่ๆ ผมมั่นใจ :)
 
 
 
KAEW PART
 
 
          ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอกวินอยู่ที่สวนหลังบ้าน ดีที่วันนี้พพี่ลีน่ามีนัดกับเพื่อนที่มหาลัยหลังจากที่สร้างสงครามประสาทกับฉันไปแล้ว ฉันเลยตัดสินใจเรียกกวินมาคุยกันที่บ้านเนี่ยแหละ
 
          "แก้ว ผมมาแล้วครับ" อ่ะนั่นไงมาพอดี คราวนี้ฉันจะไม่ขอรับภาระอะไรอีกแล้วนะ ฉันจะต้องให้กวินจัดการขั้นเด็ดขาดกับพี่ลีน่าซักที ไม่อย่างนั้นหัวสมองฉันได้ระเบิดบูมบามแน่ๆ ไหนจะเรื่องตาบ้าโทโมะอีก ให้ตายเถอะชีวิต เฮ้อออออ
 
          "เข้าเรื่องเลยนะกวิน แก้วอยากให้กวินขอพี่ลีน่าแต่งงานได้แล้ว" กวินดูจะเอะใจไม่น้อยว่าทำไมฉันถึงต้องรีบร้อนขนาดนี้ โถ่ ใครไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอกว่าเล่นสครามประสาทกับพี่ลีน่าเนี่ยมันสุดแสนจะเหนื่อยแค่ไหน
 
          "แล้วผมจะเริ่มยังไงดีล่ะ แก้ว แก้วช่วยผมคิดหน่อยสิ นะๆๆ"
 
          "อืม.. อ้ะ ! เอางี้นะกวิน เดี๋ยวพอพี่ลีน่ามา กวินก็เซอร์ไพรส์ด้วยการแต่งห้องให้มันดูโรแมนติกเป็นไง มีเทียนวางรอบๆห้อง กลางห้องเป็นรูปหัวใจ แล้วกวินก็ขอพี่ลีน่าแต่งงานเลย" ฉันเสนอความคิดที่คิดได้เท่านี้ของฉันให้เขาฟัง บางทีฉันก็อยากมีคนทำให้แบบนี้บ้างนะ รู้สึกอิจฉาพี่ลีน่าจังแฮะ
 
          "โอเคเลยครับ เป็นอะไรที่เจ๋งสุดๆไปเลย"
 
          "งั้นเราไปเตรียมตัวเตรียมของกันเลยดีกว่า เร็วก่อนที่พี่ลีน่าจะกลับมา" ฉันบอกแล้วฉุดมือกวินขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก
 
 
 
          พอมาถึงที่ห้างฉันก็พากวินไปดูของที่ร้านๆนึง มันเป็นร้านสำหรับคู่รักซะด้วย เป็นไปได้ฉันอยากพาตาผีบ้ามาด้วยจริงๆ เอ.. ฉันว่าฉันซื้อของฝากหน่อยดีกว่า
 
          "นี่กวิน นายไปดูพวกเทียนกับของประดับห้องละกัน หัวใจเล็กๆน้อยๆน่ะเอาไปเยอะๆนะ พี่ลีน่าต้องชอบแน่ๆ"
 
          "ครับ แล้วแก้วไม่ไปดูด้วยกันเหรอ"
 
          "ไม่อ่ะ แก้วจะดูของฝาก" ฉันบอกกวินแล้วเตรียมจะเดินไปที่ล็อคหมวก อีตานั่นชอบใส่หมวกมากสินะ มีเยอะเต็มบ้านจนจะเอาไปถมที่ได้อยู่แล้วมั้ง
 
          "ให้ใครเหรอ 'แฟน' ใช่มะ" กวินพูดแกมล้อก่อนจะเดินหนีฉันไป ทิ้งฉันเขินอยู่กับคำว่า 'แฟน' ที่เขาพูดออกมา ทไไมกันนะ ฉันถึงจะต้องมาเขินด้วย พูดไปก็คิดถึงจัง.. ฮึ่ย ไม่ได้สิ ฉันโกรธเขาอยู่ ผีบ้ามันไปถ่ายรูปคู่กับคนอื่นนะ ไม่ได้ๆฉันจะใจอ่อนไม่ได้
 
 
 
          แต่เห็นหมวกสวยๆแนวๆแบบนี้ฉันก็อดที่จะซื้อไปให้ไม่ได้แฮะ ซื้อแบบคู่ไปดีกว่า เอ้ะ มีแบบที่เขียนว่า TK อยู่ด้วย อะไรจะบังเอิญขนาดนี้เนี่ย 'โทโมะแก้ว' ชื่อฉันกับหมอนั่นนี่นา เอาคู่นี้แหละ หมวกสีดำใบสีขาวใบ เหมาะที่สุด ^^ 
 
          "แก้วๆ เสร็จรึยัง ผมซื้อหมดแล้วนะ" กวินเรียกฉันจากด้านหลัง ฉันเลยเลิกชื่นชมหมวกสองใบนี้แล้วเดินไปจ่ายเงิน กวินก็ยังไม่วายมาแซวฉันไม่เลิก 
 
          "นั่นไง ซื้อให้แฟนจริงๆด้วย โอ้โห เป็นคู่ซะด้วย อยากเห็นจริงเชียวว่าแฟนแก้วเนี่ยเป็นใคร หล่อสู้ผมได้รึปล่าวน้า" หล่อสิ หล่อลากกระชากใจฉันไปได้ตั้งแต่แรกเจอเลยล่ะ ><
 
          "-////- พอเลยพอๆ รีบจ่ายเงินซิ พนักงานรอแล้วนั่นน่ะ" 
 
          "ฮ่าๆ เขินจนได้ โอคๆผมไม่แซวแล้ว" กวินขำเบาๆแล้วหันไปจ่ายเงินกับพนักงานที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายไม่สบอารมณ์ สงสัยจะรอนานไปแฮะ หน้ายู่เชียว
 
          
 
 
          กลับมาถึงที่บ้านฉันกับกวินก็ลงมือตกแต่วห้องนั่งเล่นในทันที มีเทียนวางอยู่รอบๆห้องตั้งแต่ทางเข้าหน้าประตูมาจนถึงมุมห้องที่มีโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่าง เห็นวิวในเมืองได้ดีสุดๆ โรแมนติกชะมัดยาดเลยโอ้ยยย อยากให้พี่ลีน่ามาเห็นเร็วๆจัง
 
          "นี่กวิน แหวนละแหวนอยู่ไหน"
 
          "อยู่นี่ครับ แก้ว ผมตื่นเต้นจัง ผมจะบอกลีน่ายังไงดี" กวินดูกระวนกระวายมากเป็นพิเศษ แน่สิ คนเพิ่งจะขอผู้หญิงแต่งงานครั้งแรก ก็อย่างนี้สินะ
 
          "ใจเย็นไว้กวิน หานใจเข้าลึกลึ้กกกกกกก อ่า อย่างนั้นแหละ" เขาทำตามที่ฉันบอก ว่านอนสอนง่ายดีนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสยบพี่ลีน่าไปได้ยังไง 
 
          "เฮ้กวิน พี่ลีน่ามาแล้ว สู้ๆนะ แก้วเป็นกำลังใจให้" ฉันเกาะประตูแล้วชูสองนิ้วให้กวินเป็นการให้กำลังใจ กวินยิ้มให้แบบฝืนๆคงเพราะความตื่นเต้น คราวนี้บ่ะนะ ศึกระหว่างฉันกับพี่ลีน่าจะได้สงบลงซักที
 
 
 
          "ทำไมบ้านเงียบผิดปกติจังวันนี้" พั่ลีน่าเข้ามาในบ้านและเดินสำรวจไปทั่ว ฉันคอยแอบซุ่มดูอยู่เงียบๆหลังโซฟา จนพี่ลีน่าเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แล้วก็ถูกปิดตาด้วยมือของกวิน ฮื้ม ตามแผนเป้ะ !
 
          "คะ ใครน่ะ ปล่อยนะ" พี่ลีน่าดูจะกลัวเอาม่ก คงคิดว่าจะเป็นใครมาทำร้ายละมั้งนั่น
 
          "ชู่ว จำผมไม่ได้เหรอ" กวินพูดตามบทที่ฉันบอกเอาไว้ ฉันก็คอยแอบมองและส่งสัญญาณให้กวินอยู่หลังผ้าม่านซึ่งแอบเคลื่อนย้ายาตอนที่พี่ลีน่าถูกปิดตานั่นแหละ นี่จะว่าไปฉันก็ทำให้คนอื่นเค้าแฮปปี้เอนดิ้งกันได้เหมือนกันนะเนี่ย
 
          "เอ๋ ?" กวินถอนมืออกจากตาของพี่ลีน่า แล้วเปลี่ยนมาเป็นจับมือแทน พี่ลีน่าลืมตาขึ้นมาก็ดูเหมือนจะตื้นตันใจมาก เธอยิ้มออกมาพร้อมน้ำตาที่เห็นบรรยากาศรอบๆห้องและภาพชายหนุ่มที่รักกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ โห.. เขินแทนจังแฮะ
 
          "ลีน่า.. Will you marry me ? :)"
 
          "Oh.. yes. Gavin, I love you darling.. love you so much :)" พี่ลีน่าตอบรับพร้อมน้ำตา ทั้งคู่กอดกันอย่างมีความสุขและกำลังจะ เอ่อ คิสกัน ฉันเลยขอตัวออกมาก่อนโดยที่พี่ลีน่าไม่เห็น ฉันยกนิ้วให้กวินแล้วเดินออกจากห้องมา ขอปล่อยให้ทั้งคู่มีความสุขกันไปทั้งคืนละกันนะ คิกๆ ><
 
 
 
 
 
 
 
          ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรค้างคาใจฉันแล้ว ฉันเลยกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเองและนอนเล่นมือถือไปเรื่อย พอเปิดมาดูการแจ้งเตือนในเว็บอินสตราแกรม แอปพลิเคชั่นหน้าหงุดหงิดแล้วก็มีคนแท็กวิดีโอมา เอ้ะ.. เจ้าของคลิปคือตาบ้าโทโมะนี่นา กำลังถือกีต้าร์อยู่ด้วย ในแคปชั่นยังเขียนไว้อีก 'ได้โปรดอย่าเข้าใจผมผิด หายโกรธผมนะคนดี รักมิกกี้นะครับ..' หมายถึงใคร ? ใคร !? ฉันงั้นเหรอ ไม่ได้ละต้องเปิดดู
 
 
 
'ฉันเหมือนคนหลงทาง หาไม่เจอกับความรัก
ฉันไม่เคยได้รู้จักเลย.. ฉันได้แต่นั่งมอง เหม่อดูคนอื่นเฉยๆ
ฉันไม่เคยไม่เคยเลย ไม่เคย
แล้ววันหนึ่งเธอ ก็เข้ามาเข้ามาในชีวิต
ฉันไม่เคยรู้สึกนิด ว่าเธอนะใช่เลย
ฉันเพิ่งเข้าใจทุกๆอย่าง ทุกความหมาย
ว่ารักของเธอนั่นช่างมากมาย และเหนือใคร
 
ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คนนี้
เธอแสนดีช่างแสนดี ช่างแสนดี คนที่แสนดี..'
 
 
 
          เพียงแค่ท่อนแรกของเพลงนี้ก็ทำให้หัวใจฮันเต้นรัวแรงไม่เป็นจังหวะ รู้สึกได้ว่าโลหิตสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าอย่างพลุ่งพล่าน นี่เค้าตั้งใจร้องให้ฉันฟังถึงขนาดนี้เลยเหรอ เค้ายอมนั่งดีดกีต้าร์ให้เจ็บมือเพราะฉันงั้นเหรอ ?..
 
 
 
'จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉันได้รู้ว่า
ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉันได้รู้ค่า
และหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่คนนี้ตลอดไป ตลอดไป..'
 
 
 
          "หายโกรธกันนะมิกกี้ของผม กลับมาหาผมเถอะที่รัก รับโทรศะพท์ด้วยนะ เดี๋ยวโทรหาเวลาเดิม รักแก้วนะ"อยากจะกรี๊ดให้โลกแตก เค้าทำเพื่อฉัน เค้าทำมาง้อฉันจริงๆด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดด >///< เอ้ะเดี๋ยว แต่เวลาเดิมนี่มันตอนไหนกันนะ มันมีหลายเวลานี่นา แต่จะว่าไปตั้งแต่เกิดเรื่องที่เขาทำให้ฉันงอน ฉันก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จะโทรไปก็ไม่ดีกว่า เสียฟอร์มแก้วใจหมดสิ
 
 
อ่าา~ ตั้งเป็นเมนูโปรดเรียบร้อย ! น่ารักที่สุดเลยแฟนใครเนี่ย ><
 
 
 
 
 
 
 
 

10.07 AM @Soul, Korea. (22.07 น.)

 
 
 
 
 
          เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือคนที่ฉันรอคอยอยู่นั่นแหละ 'ผีดิบหน้าหล่อ ♥' ว่าแต่ว่า จะรับหรือไม่รับดีนะ เล่นตัวซักหน่อยจะเป็นไร
 
          เวลาผ่านไปเพียงแค่สายเดียวเท่านั้นที่ฉันไม่ได้รับสายตาบ้านั่น แต่ป่านนี้สิบห้านาทีแล้วยังไม่โทรกลับมามาเลย นี่จะไม่มีความหมายมานะพยายามเลยรึไงเนี่ย เดี๋ยวก็งอนไม่หายซะหรอก ชิ อ้ะ โทรมาแล้ว โทรมาแล้วววววว
 
          "มีอะไร" ขอเก๊กทำเป็นงอนนิดนึงละกันนะ
 
          (ถ้าหากว่าเธอยังรัก ยังห่วงใย หากว่าเธอยังมมีน้ำใจให้ฉันหน่อย อย่าปล่อยให้ฉันใจน้อย คอยเรื่อยไป ถ้าหากว่าฉันยังดีไม่พอก็จะขอทำดีให้เธอได้เข้าใจ ..ได้โปรดอย่าทำร้ายกันเลย ที่รัก) อะโห่มาเผ็นเพลงเลยเชียว นี่คิดจะง้อด้วยเพลงคิดว่าจะช่วยได้รึไง ? แต่ก็ได้นะ -///-
 
          "เหงาเหรอ ที่บ้านไม่มีไมโครโฟนรึไง ถึงต้องมาร้องกรอกหูฉันเนี่ย" ก็บอกว่าขอเก๊กไว้ก่อน อยากทดสอบควมมอดทนนะคะ
 
          (โธ่มิกกี้ หายงอนหายโกรธกันเถอะ ไม่รักกันแล้วเหรอ ?..) หายตั้งนานและก็รักมานานแล้วย่ะตาบ้า ถามแบบนี้ฉันก็ไปต่อไม่ถูกน่ะสิ
 
          "ไม่.."
 
          (แก้ว..) นั่นไง เสียงอ่อนลงไปเลย คิกๆ น่าฉงฉานนนนน
 
          "ไม่รักผีดิบบ้าแล้วจะไปรักใครที่ไหนเล่า ฮ่าๆ นายเนี่ยมันเชื่อคนง่ายชะมัดเลย"
 
          (พูดแบบนี้อยากได้อะไรล่ะ ให้นอนกอดทั้งคืนเลยเอามะ) 
 
          "นายจะบ้าเรอะ ! ฉันเป็นผู้หญิงนะ"
 
          (งั้นกลับมาหากันเถอะ คิดถึงจะตายแล้ว ทรมานจริงๆนะ ไม่ได้กอด ไม่ได้หอม ไม่ได้จูบ ไม่ดะ.."
 
          "พอๆ พอเลย เดี๋ยวกลับวันไหนฉันจะบอกเองน่า" อันที่จริงอีกแค่สองวันฉันก็จะกลับแล้ว ขอเป็นเซอร์ไพรส์ละกันนะ
 
          (งั้นหายงอนผมแล้วนะคนดี)
          
          "หายตั้งแต่ร้องเพลงคำแรกแล่ว >< นายนี่มันน่ารักที่สุดเลย"
 
          (รักมั้ยล่ะ รักมากเท่าไหร่ รักแค่ไหนกัน ?)
 
          "รักที่สุดเท่าที่จะรักได้นั่นแหละ ฝีนดีนะผีดิบหน้าหวาน"
 
          (โห่แก้วอ่ะ จะไปแล้วเหรอ ยังไม่หายคิดถึงเลยนะ)
 
          "วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว ขอพักก่อน ไว้พรุ่งนี้ฉันจะโทรหานะ เลิฟยูมายโกสท์ -3-"
 
          (ครับ รักแก้วนะ) ไม่ต้องย้ำก็รู้ ทำให้ฉันขนาดนี้ฉันว่าฉันโชคดีจริงๆที่มีนายเป็นแฟน ขอบคุณโชคชะตาจริงๆ ฉันไม่เสียใจเลยจริงๆที่ได้รอเขามาตลอด ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ฉันได้มีความสุข :)
 
 

เฮลโหลเอฟวรี่บอดี้ คิดถึงเรื่องนี้มะ โถ่คิดถึงมากกว่า 5555 ฮะ ?
ไรท์พูดอะไรงงไปหมด โอ้ะๆไอแอมซอรี่ที่เมื่อคืนไม่ได้อัพ พอดีมีธุระนิดหน่อย 
นี้เลยจะทดแทนให้โดยจะอัพสองเรื่องเลยคืนนี้รอดู Maxstep Poison กันนะ 
บ้ายบายยย รักนะคะ ม๊วฟฟฟฟ -3-
ความรักมักไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป..