หนุ่มเฮี้ยวสาวเปรี้ยวรักนี้ซ่าคูณ 2

แง~ทำไงดีแต่อะ..เอ่อหมอนี่เป็นผู้ชายแถมหล่อด้วย หึ! หึ!
"อะโฮฮิโนโมโตะกลับไปรถ"
ฉันเดินกับมาที่รถและเคาะกระจกเรียกไอ้ก้างลงมา
"อะไรของแกยัยแก้วแกเป็นคนขับก็รับผิดชอบไปคนเดียวสิ"
ยัยบ้าฉันไม่พูดอะไรพลางชี้มือไปที่คู่กรณีสุดหล่อ
"ฉันเคลียให้เองอ๋อ!แล้วก็มุกการเอาตัวเราแบบเดิมชิมิ"
ชิ!เห็นเป็นผู้ชายไวเชียวนะย่ะ
"สุดหล่อมีอะไรเหรอค่ะ"
เสียงของไอ้ก้างที่หวานเลี่ยนจนหมอนั่นถึงกับขนลุก
"อะ...เอ่อเพื่อนคุณขับรถชนรถของผมจะชดใช้อย่างไง"
"อ๋อ~ก็ชดใช้อย่านี้ไงค่ะ"
ไอ้ก้างพูดก็พุ่งเข้ากอดหมอนั่นอย่างแน่นหนา
และหน้าที่ฉันก็คือการ...
"อ๊ากกกกกกกกก!"
ฉันเอาหัวโหม่งเข้าที่ค้างของหมอนั่นจนไปนอนกับพื้น
"อ๊ากกก!ไอ้บ้าคางแหลมชะมัดเจ็บนะเว้ย"
"นะ...นี่เธอ"
"เออ! ฉันเป็นคนไทยโว้ย!"
ฉันพูดเสร็จก็ลากไอ้ก้างที่ทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้กอดหมอนั่นต่อขึ้นรถและขับออกไปในทันที
"แก้วแกรู้มั้ยว่าสุดหล่อคนนั้นอ่ะตัวหอมสุดๆ"
อยากจะอ้วก!
ดูเหมือนจะรอดจากไอ้บ้านั่นแล้วนะ
แต่...
ปั๊ก!
ฉันกับไอ้ก้างหันไปมองหลังรถโดยอัตโนมัตและพบกับ...
รองเท้า!
"ยัยบ้าฝาก(รองเท้า)ไว้ก่อนเถอะฉันเอาคืนแน่!!!"
แล้วแก้วใจคนนี้จะรอ...