Deceive กลรัก หลอกลวง

9.4

เขียนโดย yeewa

วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.22 น.

  19 ตอน
  61 วิจารณ์
  38.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2557 11.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) แบม...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ป๊อบปี้มองสิ่งแปลกปลอม ที่อยู่ข้างๆท้องฟาง..

 

น้ำใสๆซึมรอบดวงตา.. แทบไม่อยากเชื่อว่านี่คือความจริง

 

ลูกเหมือนความฝันของเขา..  แต่เธอสามารถทำลายมันได้ภายในพริบตา..

 

ทำไมเธอถึงทำร้ายเขาอย่างนี้ เขาหวังมาตลอดว่าจะได้พบเด็กน้อยตัวเล็กที่อยู่ในตัวฟาง..

 

เขาจ้องมองมันบ่อยๆโดยที่ฟางไม่รู้ตัว..

 

แต่มันก็เป็นเพียงสิ่งที่ยัดเอาไว้ เพื่อปกปิดความจริงก็เท่านั้นเอง..

 

ฉันอยากให้เธอรักฉัน เหมือนที่เธอรักเขาจัง..

 

ป๊อบรู้สึกเจ็บลึกและผิดหวังไปถึงข้างใน.. มือหนาอุ่นลูบหัวฟางเบาๆ น้ำตาที่กำลังคลอเบ้าแทบกลั้นออกมาไม่อยู่

 

นั่นสินะ ฉันมันใช้วิธีสกปรกในการได้เธอมา ทั้งที่หัวใจเธอก็ยังคงอยู่ที่เขา..

 

ฉันนึกว่าเมื่อเธอมาอยู่กับฉัน เธอคงจะมอบหัวใจของเธอให้ฉันได้บ้าง แต่มันก็ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความห่วงใย...

 

ไม่เป็นไร.. คงมีสักวันแหละ ที่เธออาจจะแบ่งเศษของหัวใจเธอให้ฉันบ้าง.. ให้ฉันได้มีความสุข ให้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของเธออีกครั้ง..

 

ฉันบังคับจิตใจเธอมากใช่มั๊ย.. ป๊อบปี้ใช้มือหนาลูบหัวฟางอีกครั้ง

 

"ฉันขอโทษนะ ฟาง" น้ำตาไหลหยดลงมาที่แก้มของป๊อบปี้ เขากลั้นมันไม่ไหวจริงๆ

 

มือหนาไปจับที่หน้าผาก เธอตัวร้อนนี่..

 

ป๊อบปี้เดินเข้าไปหาผ้าขุนหนูชุบน้ำแล้วมาเช็ดตัวให้ฟาง..

 

เขาเช็ดแขนตั้งแต่ข้อมือไปจนหัวไหล่ แล้วถอดเสื้อผ้าฟางออก พร้อมใช้มืออีกข้างปาดน้ำตา

 

"ฉันรักเธอมากนะ.. ม.ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ไหม"ป๊อบปี้พูดพร้อมกดจูบร้อนไปบนริมฝีปากบางของฟาง

 

เขาใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปาก

 

"อือ.."ฟางที่อยู่ในอาการกึ่งหลับกึ่งตื่น ครางออกมาเบาๆ

 

ป๊อบปี้เผละริมฝีปากออกมา แล้วมองหน้าฟางเขายิ้มออกมา มันเป็นยิ้มที่ออกมาจากใจ..

 

ป๊อบปี้ปิดไฟและผ้าม่านให้ห้องมืดสนิท แล้วกรอกยาเม็ดหนึ่งใส่ปากฟาง.. ยาปลุกเซ็กส์

 

เขาแค่อยากให้คนที่เขารักยอมเขา ด้วยความเต็มใจบ้าง.. ก็เท่านั้นเอง..

 

เขาเริ่มทำฟางไปเรื่อยๆ เหมือนฟางจะกึ่งหลับกึ่งตื่น จึงไม่ค่อยโวยวายอะไร อีกทั้งมีป๊อบปี้ที่ช่วยคอยกระตุ้นอารมณ์เธอไปเรื่อยๆ

 

"อ๊ะๆ โทโมะแรงหน่อย"เหมือนคำพูดคำนั้นมันกรีดกลางดวงใจป๊อบปี้ เขาไม่อยากให้เธอเอ่ยชื่อใครคนนั้นออกมาเลย..

เมื่อทั้งสองถึงจุดสุดยอดป๊อบปี้ก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากฟาง เธอก็สลบลงไปคาที่นอน..

 

เขาบรรจงใส่เสื้อผ้าให้ฟาง เหมือนเธอเป็นตุ๊กตาตัวเล็ก..

 

แล้วหันมาใส่เสื้อผ้าเตรียมไปทำงาน.. เขาเดินไปหาฟางที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง

 

"ฉันรัก..ธ..เธอนะ"ป๊อบปี้พูดเสียงสั่นแล้วจุมพิตไปบนหน้าผากฟางเบาๆ

 

ขอบดวงตาแดงก่ำ น้ำตาเหมือนจะไหลมาอีก..  เขาเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูเบาๆ

 

เย็นวันนั้น ป๊อบปี้ออกไปกินเหล้าที่ผับ.. ด้วยความเสียใจ..ที่มีต่อฟาง..

 

แสงสีเสียงดังลั่น แต่มันก็ไม่ได้กระตุ้นความสนใจของป๊อบปี้..

 

เขายังคิดแต่คำพูดนั้น...

 

"อ๊ะๆ โทโมะแรงหน่อย"

 

"เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาสกิดป๊อบปี้ ทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์

 

"ป..เปล่าครับ"ป๊อบปี้ตอบผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

 

"ฉันแบมนะ อ่อ เป็นพี่น้องกับฟางน่ะจ่ะ เกิดวันเดียวกัน แต่ฟางเป็นลูกกำพร้าฉันเป็นลูกแท้ๆของคุณพ่อท่าน  เธอคือป๊อบปี้ใช่มั๊ย?"แบมพูดแล้วทำตาหวานใส่ป๊อบปี้

 

"อ..เอ่อครับ"ป๊อบปี้ตอบแล้วยิ้มแหยๆ

 

"มาที่นีทำไมหล่ะ หรือว่าเบื่อฟางแล้ว ฉันอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ"แบมพูดแล้วเข้ามาเกาะแขนป๊อบปี้

 

"ครับ"ป๊อบปี้พูดพร้อมแกะแขนของแบมออกไป

 

"แหม แตะเนื้อต้องตัวไม่ได้เลยนะ อ๊ะ นั่นฟางนี่"แบมพูดแล้วชี้ไปที่ใดที่นึง ทำให้ป๊อบปี้ต้องหันขวับ แต่ระหว่างนั้น แบมได้ใส่ยาลงไปในเครื่องดื่มของป๊อบปี้

 

"ไหน..ไม่เห็นมีเลย"ป๊อบปี้พูดอย่างงงๆ แล้วกระดกเครื่องดื่มจนหมดแก้ว รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของแบมจ้องมองอยู่โดยที่เขาไม่รู้ตัว

 

"เดี๋ยวได้เจอกัน ที่รัก"แบมพูดเบาๆแล้วยิ้มที่มุมปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา