Not credibly....ไม่สนิทใจ
8.8
เขียนโดย FangPoppy
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.32 น.
25 chapter
95 วิจารณ์
37.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2558 08.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความNot credibly.....ไม่สนิทใจ chapter 24
" อือ "
เสียงพิชชี่ที่รู้สึกตัวออกมาจนฟางรีบหันมาดูทันที แล้วยิ้มให้พิชชี่ที่นึงแล้วเดินเข้าไปหาแล้วไป
จับไหล่พิชชี่อย่างเบาพรอ้มเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วพูดว่า
" เจ็บตรงไหนบ้าง เดียวฟางตามหมอให้น่ะ "
ฟางพูดพร้อมจะเดินไปตามหมอแต่ พิชชี่จับมือฟางไว้จนฟางหัยกลับมาแล้วพูดว่า
" มีอะไรเหรอพิชชี่ เจ็บตรงไหนเหรอ "
" ........หิว...น้ำ "
ฟางเมื่อได้ยินก็รีบไปเอาน้ำให้พิชชี่ดื่มทันที แต่เพราะพิชชี่ดื่มเร็วเกินไปจนสำลักจนฟางต้องลูบ
หลังให้อย่างรวดเร็ว
" ฟาง เป็นอะไรมากรึเปล่าเจ็บตรงไหนไหม "
ฟางเมื่อวางแก้วเสร็จก็นั่งกัลเก้าอี้ลง แล้วส่ายหน้าทันที ว่าตัวเองไม่เป็นอะไรททั้งนั้น พร้อมพูด
กับพิชชี่ว่า
" ฟางไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่พิชน่ะซิ ต้องเจ็บเพราะฟางแท้ๆ "
" ไม่เป็นไรหรอก "
ฟางส่ายหน้าอีกครั้ง พร้อมกับจับมือพิชชี่เอาไว้แล้วพูดว่า
" ฟางขอโทษน่ะที่ทำให้พิชเจ็บขนาดนี้ ขอโทษจิงๆ "
พิชชี่ยิ้มให้แล้วจับมือฟางให้แน่นขึ้นว่า ไม่เป็นไรจริงๆ ฟางเมื่อมองการกระทำนั้น็เกิดสงสัยเมื่อ
พิชชี่ถามกลับมาว่า
" แล้วป๊อปปี้ล่ะ เขาไปไหน "
ฟางเมื่อได้ยินชื่อของป๊อปปี้ ฟางก็ทำอะไรไม่ถูกทั้งนั้น เพราะเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ตั้ังแต่วันที่เขามาเยี่ยวเธอ แล้วบอกว่าไปทำงานแล้วฝากพ่อแม่ฉันและเขาดูแลเขาก็หายไปเลย
แม้ฟางจะพยายามที่จะถามหาเขามากแค่ไหนก็ไม่มีใครบอกเธอได้ว่าป๊อปปี้หายไปไหนเช่นกัน
จนตอนนี้เธอหายแล้วเขาก็ไม่กลับมาหาเธอ
พิชชี่ที่รอคำตอบของฟางอย่างใจจดใจจ่อแต่ฟางก็ได้แต่นั่งเงียบจนพิชชี่เห็นหยดน้ำตาของ
ฟางที่ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้
" ถ้าไม่อยากพูดถึงก็ไม่ต้องพูดก็ได้น่ะ "
ฟาวพยักหน้า แต่กลับร้องไห้ไม่หยุดจนพิชชี่เอามือมาลูบหัวฟางเชิงปลอบใจ
1 ปีผ่านไป
ฟางที่ยังคงนั่งทำงานที่โรงพยาบาลอย่างใจจดใจจ่อกับงานหมอที่ฟางใฝ่ฝันมานานตอนนี้ฟาง
ได้มาทำงานที่โรงพยาบาลของพ่อตัวเอง และมีขนมจีนที่ย้านมาด้วยกัน ตอนนี้ฟางมีความสุขกับการ
ทำงานอย่างมาก แต่ทุกครั้งเมื่อกลับบ้านก็จะเห็นหน้าป๊อปปี้ที่เมื่อก่อนเคยอยู่ด้วยกันแต่กลับตอนนี้
เขาหายไปจากเธอแล้ว จนฟางต้องขอร้องพ่อแม่ให้เธอไปนอนกับขนมจีนที่คอนโด
" สวัสดีคับ "
ฟางเมื่อได้ยินเสียงคนไข้เข้ามาก็เงยหน้าแล้วพบ ผู้ชายร่างสูง ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ มีสันจมูกที่โด่ง
ยาว ร่างกายที่กำยำ จนฟางต้องมองอย่างหลงหใลแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วถามว่า
" คุณชื่ออะไรค่ะ "
" ไม่บอกได้ไม่คับ คุณหมอฟาง "
มาดูกันว่าใครที่มาหาฟาง
แล้วป๊อปปี้หายไปไหนกัน
ขอโทดที่หายไปนานน่ะค่ะ ช่วยคอมเม้นเป้นกำลังด้วยน้ะค้ะ
" อือ "
เสียงพิชชี่ที่รู้สึกตัวออกมาจนฟางรีบหันมาดูทันที แล้วยิ้มให้พิชชี่ที่นึงแล้วเดินเข้าไปหาแล้วไป
จับไหล่พิชชี่อย่างเบาพรอ้มเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วพูดว่า
" เจ็บตรงไหนบ้าง เดียวฟางตามหมอให้น่ะ "
ฟางพูดพร้อมจะเดินไปตามหมอแต่ พิชชี่จับมือฟางไว้จนฟางหัยกลับมาแล้วพูดว่า
" มีอะไรเหรอพิชชี่ เจ็บตรงไหนเหรอ "
" ........หิว...น้ำ "
ฟางเมื่อได้ยินก็รีบไปเอาน้ำให้พิชชี่ดื่มทันที แต่เพราะพิชชี่ดื่มเร็วเกินไปจนสำลักจนฟางต้องลูบ
หลังให้อย่างรวดเร็ว
" ฟาง เป็นอะไรมากรึเปล่าเจ็บตรงไหนไหม "
ฟางเมื่อวางแก้วเสร็จก็นั่งกัลเก้าอี้ลง แล้วส่ายหน้าทันที ว่าตัวเองไม่เป็นอะไรททั้งนั้น พร้อมพูด
กับพิชชี่ว่า
" ฟางไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่พิชน่ะซิ ต้องเจ็บเพราะฟางแท้ๆ "
" ไม่เป็นไรหรอก "
ฟางส่ายหน้าอีกครั้ง พร้อมกับจับมือพิชชี่เอาไว้แล้วพูดว่า
" ฟางขอโทษน่ะที่ทำให้พิชเจ็บขนาดนี้ ขอโทษจิงๆ "
พิชชี่ยิ้มให้แล้วจับมือฟางให้แน่นขึ้นว่า ไม่เป็นไรจริงๆ ฟางเมื่อมองการกระทำนั้น็เกิดสงสัยเมื่อ
พิชชี่ถามกลับมาว่า
" แล้วป๊อปปี้ล่ะ เขาไปไหน "
ฟางเมื่อได้ยินชื่อของป๊อปปี้ ฟางก็ทำอะไรไม่ถูกทั้งนั้น เพราะเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ตั้ังแต่วันที่เขามาเยี่ยวเธอ แล้วบอกว่าไปทำงานแล้วฝากพ่อแม่ฉันและเขาดูแลเขาก็หายไปเลย
แม้ฟางจะพยายามที่จะถามหาเขามากแค่ไหนก็ไม่มีใครบอกเธอได้ว่าป๊อปปี้หายไปไหนเช่นกัน
จนตอนนี้เธอหายแล้วเขาก็ไม่กลับมาหาเธอ
พิชชี่ที่รอคำตอบของฟางอย่างใจจดใจจ่อแต่ฟางก็ได้แต่นั่งเงียบจนพิชชี่เห็นหยดน้ำตาของ
ฟางที่ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้
" ถ้าไม่อยากพูดถึงก็ไม่ต้องพูดก็ได้น่ะ "
ฟาวพยักหน้า แต่กลับร้องไห้ไม่หยุดจนพิชชี่เอามือมาลูบหัวฟางเชิงปลอบใจ
1 ปีผ่านไป
ฟางที่ยังคงนั่งทำงานที่โรงพยาบาลอย่างใจจดใจจ่อกับงานหมอที่ฟางใฝ่ฝันมานานตอนนี้ฟาง
ได้มาทำงานที่โรงพยาบาลของพ่อตัวเอง และมีขนมจีนที่ย้านมาด้วยกัน ตอนนี้ฟางมีความสุขกับการ
ทำงานอย่างมาก แต่ทุกครั้งเมื่อกลับบ้านก็จะเห็นหน้าป๊อปปี้ที่เมื่อก่อนเคยอยู่ด้วยกันแต่กลับตอนนี้
เขาหายไปจากเธอแล้ว จนฟางต้องขอร้องพ่อแม่ให้เธอไปนอนกับขนมจีนที่คอนโด
" สวัสดีคับ "
ฟางเมื่อได้ยินเสียงคนไข้เข้ามาก็เงยหน้าแล้วพบ ผู้ชายร่างสูง ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ มีสันจมูกที่โด่ง
ยาว ร่างกายที่กำยำ จนฟางต้องมองอย่างหลงหใลแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วถามว่า
" คุณชื่ออะไรค่ะ "
" ไม่บอกได้ไม่คับ คุณหมอฟาง "
มาดูกันว่าใครที่มาหาฟาง
แล้วป๊อปปี้หายไปไหนกัน
ขอโทดที่หายไปนานน่ะค่ะ ช่วยคอมเม้นเป้นกำลังด้วยน้ะค้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ