refused love ขอโทษนะครับ..รักมันสายเกินไปแล้ว

.
 
 
 
 
สนามบินประเทศฝรั่งเศส
เซฮุนและคริสได้เดินออกมารอโฮสต์ของตัวเองโดยมีคริสเป็นคนเข็นกระเป๋ามา เมื่อเซฮุนเห็นป้าย ‘sehun and kris follow me’ ก็สะกิดคริสที่ยืนข้างๆแล้วเดินตรงไปหาผู้ชายคนนั้นที่ใบหน้าหวาน ดวงตาสวยคล้ายดั่งกับตาของกวาง  ผิวขาวผุดผ่องสวยกว่าผู้หญิงก็ว่าได้   เซฮุนยิ้มให้กับคนตรงหน้าพร้อมกับแนะนำตัวเอง “ผมโอเซฮุนครับส่วนผู้ชายคนสูงๆที่อยู่ข้างผมชื่อพี่คริส เขาเป็นหมอประจำโรงพยาบาลของพ่อผมเองครับ” เซฮุนให้คนตรงหน้าอีกครั้ง
“พี่ชื่อเสี่ยวลู่หานครับหรือจะเรียกพี่ว่าลู่หานก็ได้” ลู่หานยิ้มให้กับเซฮุนและคริส เซฮุนสะกิดคริสที่มัวแต่ยืนเงียบ คริสหันมาพร้อมกับเอามือยีผมเซฮุนอย่างน่ารัก
“ว่าไงครับเซฮุนนา” เซฮุนกอดแขนคริสทันทีเมื่อถูกคริสเรียกชื่อแบบนี้ คริสเห็นก็ขำกับท่าทางของอีกคน“จะอ้อนพี่เอาอะไรหื้ม” คริสยิ้มอย่างละมุนให้กับคริส ซึ่งลู่หานเห็นรอยยิ้มของคริสก็ทำให้ลู่หานตกหลุมรักคริสทันที เซฮุนหันไปสะกิดลู่หานที่กำลังตกอยู่ในภวังค์นั้นทำรู้สึกตัวแล้วหันมาถามกับเซฮุน
“มีอะไรหรอเซฮุน” ลู่หานรีบถามแต่ก็ต้องเงียบลงอีกครั้งเมื่อเห็นสายตาของคริสที่มองด้วยสายตาที่อบอุ่น ไม่เหมือนกับพี่น้องหรืออะไรเลย สายตาเหมือนกับคนรัก
“แถวนี้มีโรงแรมบ้างมั้ยครับ?  พอดีเซฮุนเขาไม่ชอบอยู่กับคนอื่นน่ะครับ” ลู่หานถึงกับเงียบก่อนที่จะตอบคริสด้วยน้ำเสียงที่จะทำให้เป็นนปกติ
 “มีครับอยู่แถวๆนี้เอง จะให้ผมพาไปเลยไหม” ลู่หานพยายามตอบเสียงให้ปกติมากที่สุด จนเห็นเซฮุนตีแขนคริสเบาๆแล้วหันมาคุยกับลู่หานต่ออีก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ทั้งๆที่ผมมาอาศัยพี่อยู่แท้ๆ" 'เพี๊ยะ !!'เสียงฝ่ามือกระทบกับแขนของคริสก่อนที่เซฮุนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มคริสอีก "นี่คุณหมอคริสอย่าทำตัวเรื่องเยอะไปหน่อยเลยนะ งั้นพี่หมอคริสมานอนกับผมก็ได้ โอเคมั้ยครับจะได้ไม่ต้องลำบากให้พี่ลู่จัดห้องเยอะ" เซฮุนร่ายยาวพลางใช้นิ้วจิ้มแขนคริสตลอด
"อนาคตบอกได้เลยว่าต่อไปถ้าได้เซฮุนเป็นเมีย สงสัยกูกลัวเมียแน่ๆ" คริสบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะจูงมือเซฮุนแล้วเดินตามไปที่รถ คริสนั่งไปได้สักพักก็ได้รู้สึกถึงแรงตรงหัวไหล่ คริสหันไปมองเห็นเซฮุนกำลังพิงไหล่หลับอยู่แล้วก้มลงหอมบนผมนิ่มเบาๆ "ฝันดีนะครับเซฮุนนาของพี่"
 
 
 
.
บ้านลู่หาน
ทันทีเมื่อรถจอดถึงบ้านลู่หานจะหันมาบอกกับคริสแต่ชะงักเพราะว่าเห็นคริสเอาหัวตัวเองพิงไว้กับหัวเซฮุนแล้วจะเรียกอีกครั้ง "คุณคริสคุณเซฮุนครับถึงบ้านแล้วนะครับ" ลู่หานใช้มือสะกิดแขนเบาๆเมื่อคริสกำลังจะลืมตาลู่หานจึงรีบชักมือกลับ "ถึงบ้านแล้วนะครับ" คริสพยักหน้าแล้วหันไปปลุกคนข้างๆแต่ทว่าคนข้างๆไม่ยอมตื่นเพราะเกิดอาการเหนื่อยล้าจากการเดินทาง คริสจึงช้อนตัวเซฮุนแล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากลู่หาน
"เอ่อคุณลู่หานครับรบกวนเปิดประตูให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ พอดีผมไม่อยากปลุกน้องเขาครับ" ลู่หานก็พยักหน้าแล้วลงจากรถไปเปิดประตูให้กับคริส "ขอบคุณมากนะครับ ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวผมออกมาเอาอีกรอบนึง" คริสจับแขนเซฮุนมาโอบคอตัวเองไว้กันตก เมื่อเห็นลู่หานเดินเข้าไปในบ้านคริสก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับวางเซฮุนที่โซฟาเบาๆก่อนที่จะไปยกกระเป๋าที่อยู่หน้าบ้าน ลู่หานพิจารณามองหน้าเซฮุนอย่างพินิจในตอนหลับที่มีใบหน้าสวยราวกับผู้หญิง ผิวที่ขาวเป็นธรรมชาติเหมาะกับเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลจริงๆก่อนที่จะใช้มือเล็กสัมผัสกับใบหน้าที่นิ่มนวล ลู่หานก็พอจะรู้ได้ว่าเพราะอะไรว่าคริสถึงมองด้วยสายตาอ่อนโยนแบบนั้น ลู่หานกำลังจะกลับมานั่งแต่ทว่าได้ยินเสียงของเซฮุนเพ้อละเมอออกมา "ฮึก..พี่ชานยอลพี่จะใจร้ายกับผมไปแล้วทำไม..ทำไมคนคนนั้นถึงไม่เป็นผม ทำไม !!" เมื่อลู่หานได้ยินดังนั้นถึงกับคิดตัวเองว่าจะใช่คนเดียวที่เขารู้จักหรือเปล่า แต่ทันใดนั้นคริสก็รีบวิ่งมาเพราะได้ยินเสียงของเซฮุนแล้วทิ้งกระเป๋าไว้ตรงประตูบ้านแล้วรีบวิ่งมาดูเซฮุนที่กำลังหลับตาแต่มีน้ำตาไหลออกมาจากข้างๆทั้งที่เซฮุนก็ยังหลับอยู่ จึงหันหน้าไปถามกับลู่หาน
"เกิดอะไรขึ้นกับเซฮุนนา" คริสทำหน้าเครียดทันทีเมื่อเห็นเซฮุนในสภาพนั้น
"คุณเซฮุนเพ้อถึงคนที่ชื่อชานยอลครับคุณหมอคริส" เมื่อลู่หานเห็นหน้าคริสที่มีแววตาเป็นห่วงเซฮุนจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่หน้าประตู "งั้นคุณหมอพาคุณเซฮุนขึ้นมาพักก่อนเถอะครับเดี๋ยวผมยกกระเป๋าขึ้นไปให้" ขณะที่ลู่หานกำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดแต่ต้องชะงักทันทีเมื่อได้ยินคริสพูดกับคนที่ยังนอนหลับ
"เซฮุนนาต่อไปนี้พี่จะดูแลนายเองพี่จะไม่ทำให้นายเสียใจผิดหวังเหมือนมัน" คริสจึงช้อนตัวเซฮุนขึ้นแล้วเดินตามลู่หานไป แต่ยังเห็นลู่หานยืนนิ่งอยู่ตรงบันได "คุณลู่หานครับ" พอลู่หานได้ยินก็ถึงกับได้สติแล้วเดินนำขึ้นไปจนถึงห้องนอน
"ห้องนี้นะครับมีอะไรก็เรียกผมได้ห้องผมตรงไปเลี้ยวขวาครับ" ลู่หานยิ้มให้คริสแล้วเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง คริสเปิดประตูห้องแล้วใช้หลังปิดเบาๆเดินมาตรงเตียงใหญ่แล้ววางเซฮุนลงแล้วคริสนั่งลงข้างๆใช้มือลูบผมและคราบน้ำตาออกเบาๆแล้วหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊คข้างล่างขึ้นมาเช็คงาน แต่มีข้อความแชทนึงเด้งเข้ามาคริสจึงเปิดอ่าน
park chanyeol says:
'ที่นายบอกฉัน นายหมายความว่ายังไงกันแน่คริส'
kris says:
 'ก็อย่างที่ฉันบอกนายไปไงว่าเซฮุนน่ะมีค่าขนาดไหน'
park chanyeol says:
 'เซฮุนเขาไม่เคยมีค่าอะไรกับฉันแม้แต่นิดเดียว'
kris says:
 'รู้อะไรมั้ย ? เซฮุนน่ะมีค่ามากที่สุดในชีวิตของท่านซีวอนมากขนาดไหน นายคงไม่เห็นหน้าท่านซีวอนสินะตอนที่ท่านรู้ว่านายทำร้ายจิตใจเซฮุนขนาดไหน'
 park chanyeol says:
'นายหมายความว่ายังไง ?'
kris says:
'ฉันจะดูแลเซฮุนเอง เพราะฉันทนดูไม่ได้หรอกการที่เราเห็นคนที่เรารักเจ็บปวด'
park chanyeol says:
'เซฮุนไม่มีทางรักแกหรอก'
kris says:
'แล้วแกจะรู้ ว่าสิ่งที่แกทำไว้มันพลาดแล้วล่ะหมอปาร์คชานยอล'
คริสได้เปิดโน้ตบุ๊คทิ้งและวางไว้บนเตียงก่อนที่เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่งกายที่เดินทางจนเหนื่อยมาทั้งวัน คริสเดินออกมาจากห้องน้ำโดยผ้าขนหนูพันไว้รอบเอวแล้วเดินออกมานั่งปลายเตียง เซฮุนที่ค่อยสะลึมสะลือตื่นมาแล้วลุกขึ้นนั่ง เมื่อเห็นหลังของคริส เซฮุนแทบจะถอยหลังหนีเพราะความตกใจแทบไม่ทัน เมื่อคริสเห็นจึงแกล้งขยับไปใกล้ๆเซฮุนทันที
"พ..พี่คริสทำ..ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนล่ะครับ" เซฮุนถามโดยที่ตาเสมองไปทางอื่นแต่คริสกับเห็นเซฮุนที่มีสีหน้าแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆจึงดึงเซฮุนช้อนตัวมานั่งตักแล้วใช้มือหนาโอบเอวบางเอาไว้แล้วเอาคางเกยไว้กับไหล่ของเซฮุน "ปล่อยเลยพี่คริสผมจะไปอาบน้ำแล้ว" เซฮุนใช้มือตีแขนแกร่งที่ยังโอบไว้ไม่ปล่อยเซฮุนจึงงัดไม้เด็ดขึ้นมาใช้ "ไม่งั้นผมจะฟ้องป๊ะป๋า" 'พรึ่บ' เสียงแขนของคริสรีบปล่อยจากตัวเซฮุนโดยเร็วและเซฮุนที่กำลังจะลุกแต่ลุกด้วยความเร็วจัดจึงจะทำให้ลื่น เซฮุนจึงคว้าแขนของคริสเอาไว้แต่กลับกลายเป็นล้มทับทั้งคู่โดยมีเซฮุนที่นอนราบอยู่กับเตียงแล้วมีคริสกำลังคร่อมทับตัวอยู่นั้น คริสที่ได้กลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวเซฮุนจึงค่อยๆโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากแดงที่อวบอิ่มอย่างอ่อนโยนใช้ริมฝีปากดูดดึงบดจูบย้ำๆเซฮุนที่กำลังเคลิ้มก็ยกแขนขึ้นมาโอบคอของคริส ก่อนที่คริสจะส่งลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากช้าๆอย่างอ้อยอิ่ง ลิ้นของคริสและเซฮุนดุนดันอย่างไม่มีใครยอมใครคริสตวัดลิ้นเกี่ยวพันกันช้าๆแล้วผละริมฝีปากออกมาเลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวขบเม้มตามรอบคอซ้ำๆทำให้เกิดมีรอยรักสีแดงสีสวยนั้นพลางใช้มือปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกแล้วถอดทิ้งเอาไว้ข้างเตียงแล้วใช้มือหนาสะกิดเม็ดทับทิมสีหวาน คริสใช้ปากครอบเม็ดทับทิมสีหวานนั้นดูดดึงช้าๆเรื่อยๆทำให้เม็ดทับทิมนั้นแข็งเป็นไต คริสกำลังจะเอื้อมมือไปปลดกางเกงของร่างบางออกแต่กลับมีเสียงดังขึ้นซะก่อน 'ปัง' คนที่มาเยือนใหม่แทบช็อคกะบภาพตรงหน้าทันทีที่เห็นและทำให้คริสและเซฮุนผละกันออกอย่างรวดเร็ว เซฮุนหยิบผ้าห่มมาคลุมตัว
"เอ่อ..จะขึ้นมาชวนลงไปกินข้าวน่ะไปก่อนนะ" พูดจบลู่หานก็รีบเดินออกจากห้องทันที คริสที่กำลังมองเซฮุนที่มัวแต่ก้มหน้างุด
"พี่ขอ..โท.."ไม่ทันจะพูดจบเซฮุนก็สวนขึ้นมาทันที
"ทีหลังถ้าจะทำนะ อย่าลืมล็อคห้องล่ะ" เซฮุนก็หยิบเสื้อที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่แล้วบอกให้คริสไปแต่งตัว
"งั้นคืนนี้พี่ขอแก้ตัวนะครับเซฮุนนา" คริสพูดจบก็หอมแก้มเซฮุนแล้วเดินไปแต่งตัวปล่อยให้เซฮุนเขินหน้าแดงอยู่คนเดียว เซฮุนยกมือขึ้นมาทาบตรงอกข้างซ้ายที่หัวใจเต้นตึกๆอย่างที่ไม่เคยเป็น
"นี่หรือเปล่านะที่เรียกว่าอาการตกหลุมรัก" เซฮุนพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับที่คริสแต่งตัวเสร็จพอดีจึงลงไปข้างล่างเพื่อกินข้าว