รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  154.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) สิ่งตอบแทนให้กับเธอnc

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่มันอะไรกัน ที่นี่ที่ไหนน่ะ”แก้วลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองถูกล่ามโซ่ไว้ใน

ห้องๆหนึ่งที่ดูคล้ายกับห้องเก็บของ

 

 

 

“ปล่อยชั้นออกไปนะ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยชั้นที”แก้วลุกขึ้นพยายามไปที่ประตูห้องแต้องล้ม

เพราะโซ่ที่ล่ามแก้วไว้มันตึงและพาเธอไปถึงประตูห้องไม่ได้จึงได้แต่ตะโกนไปที่หน้าต่างเล็กๆมุม

ห้อง เพียงหวังว่าจะมีใครมาช่วยเธอได้

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

ประตุห้องถูกเปิดออกมาตามด้วยร่างสูงที่เดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

“ทะ โทโมะ ทำไมกัน”แก้วตกใจกับร่างสูงที่เดินเข้ามา

 

 

 

 

“ตะโกนไปก็เท่านั้นเพราะที่นี่คือบริเวณของมังกรดำไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาช่วยเธอได้หรอก”โท

โมะพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน นายจับชั้นมาทำไมโทโมะ ปล่อยแก้วนะ”แก้วร้องโวยวาย

 

 

 

“จับมาทำไมงั้นหรอ หึ ชั้นจ่าจะเป็นฝ่ายถามพวกเธอมากกว่านะ ว่าจับฟางไปทำไมแค่นี้ยังทำให้

ฟางเจ็บอีกไม่พอรึไง”โทโมะโมโหตะคอกใส่แก้วเสียงดัง

 

 

 

“จับตัว อะไรกัน ชั้นไม่เข้าใจ”แก้วพูดตามความจริง

 

 

 

“ไม่เข้าใจงั้นหรอ หึ โกหกได้ไม่เนียนเลยนะครับคุณจริญญา หลักฐานมันออกจะชัดเจนขนาดนั้น

แล้วยังจะมาตีหน้าซื่อโกหกอีกหรอ”โทโมะว่าแก้ว

 

 

 

“หลักฐานอะไร ชั้นไม่รู้เรื่องจริงนะโทโมะ”แก้วพยายามพูด

 

 

 

“ก็หลักฐานที่แฟนเธอจับตัวน้องสาวชั้นไปไงล่ะ เหอะ จะมาช่วยกันปกปิดความชั่วอะไรอีกล่ะคราวนี้

ถ้าบอกว่าไม่รู้เรื่องไม่ได้ทำแล้วรถของน้องสาวชั้นมันจะอยู่ที่บ้านแสงตะวันได้ยังไงล่ะ แล้วนี่ยังไม่

ได้นับว่าเอคราบเลือดที่บันไดอีกนะ ทำไมพวกเธอมันเลวได้ขนาดนี้ จะตามจองเวรกับพวกเราไปถึง

ไหน”โทโมะตกคอกใส่แก้วเสียงดังแก้วตกใจมากเผลอตบโทโมะไปทีนึงจนหน้าหัน

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้เรื่อง บางทีป๊อปปี้เค้าอาจจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นก็ได้”แก้วพยายามพูด

 

 

 

“ไม่ทำเรื่องแบบนั้น เหอะ แฟนเธอน่ะมันทำเลวกว่านี้ตั้งเยอะจะนับประสาอะไรกะอีแค่หลอกล่อน้อง

สาวชั้นไปที่บ้านหลังนั้นแล้วทำร้ายก่อนจะลักพาตัวไปไงล่ะ”โทโมะว่า

 

 

 

“ไม่จริง ป๊อปปี้เค้าไม่มีวันทำร้ายผู้หญิงจนเลือดตกยางออกแบบนั้น นายโกหก”แก้วพูด

 

 

“อ๋อ ยอมรับแล้วงั้นหรอว่าแฟนเธอชอบทำร้ายผู้หญิง ดี งั้นก็อยู่ในนี้มันละกัน ถ้าแฟนเธอไม่คืนน้อง

สาวมาให้ชั้นก็อย่าหวังะรอดออกปากที่นี่ได้”โทโมะพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวโทโมะ อย่าพึ่งไป นายกำลังเข้าใจผิดนะ”แก้วพยายามพูดแต่ไม่เป็นผลเพราะโทโมะไม่ย

อมฟังเธอเลย แก้วนั่งลงกับพื้นพลางสาดส่องมองหาทางหนีออกจากห้องนี้

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะกราฟ”ขนมจีนถามเมื่อเห็นกราฟออกจากบ้านแต่เช้า

 

 

 

“ผมว่าผมจะไปจับตามองพวกเดอะ ซันที่บ้านเผื่อไอ้ป๊อปปี้จะกลับมาที่บ้านแล้วเราจะได้ทราบ

เบาะแสของคุณหนูได้”กราฟพูดแล้วพยายามกดโรศัพท์ง่วนโทรหาเพื่อนคนอื่นของฟางมือแทบไม่

ได้ว่างเลย ขนมจีนมองกราฟแล้วถอนหายใจ

 

 

 

 

“พักบ้างก็ได้นะกราฟ ให้คนของเราทำงานนี้ก็ได้”ขนมจีนพูด

 

 

 

“ความปลอดภัยของคุณหนูคือหน้าที่ของบอดี้การ์ดอย่างผม ผมต้องตามหาคุณหนูฟางให้เจอ”กราฟ

พูด

 

 

 

“ถ้าไม่ใช่แค่หน้าที่บอดี้การ์ดนายจะยอมตามหาฟางจนตัวเองไม่ได้พักแบบนี้อีกรึเปล่า”ขนมจีนถาม

 

 

 

“ครับ ผมยอมเพราะหัวใจของผมมันยกให้คุณหนูทั้งหมดแล้วต่อให้ตายผมก็จะพาคุณหนูกลับ

มา”กราฟพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป ทำเอาขนมจีนอึ้งไม่คิดว่ากราฟจะรักฟางมากขนาดนี้

 

 

 

 

“ฮัลโหลฟ้า นี่เธอไปอยู่ไหนน่ะทำไมไม่กลับบ้าน นี่มันก็หลายวันแล้วนะรู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงไหนจะอี

ตาเขื่อนด้วย”ขนมจีนรับสายฟ้ามาแล้วรีบโวยวายใส่ทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงฟ้าหรอกค่ะ ตอนนี้ฟ้าออกมาพักผ่อนกับเพื่อนน่ะค่ะ เรื่องรถชนก็เป็นส่วนหนึ่งด้วยค่ะแต่

เพื่อนฟ้าคนนี้เค้าช่วยฟ้าทัน ไว้ฟ้าสบายใจแล้วฟ้าจะกลับนะคะ ไม่ต้องห่วง อ้อ ที่สำคัญฟ้าขอ อย่า

บอกเรื่องนี้ให้พี่เขือนรู้นะคะพี่ขนมจีน สวัสดีค่ะ”ฟ้าพูดจบก็วางสายไปก่อนจะค่อยๆกะเผลกตัวเอง

ไปที่ตู้เย็นแล้วหาน้ำดื่ม

 

 

 

 

“ว้าย”ฟ้าร้องเมื่อตัวเองเสียหลักจะล้มลง โซ่ที่เข้ามาพร้อมเสื้อผ้าให้ฟ้าตกใจรีบวิ่งไปประคองฟ้าไว้

ไม่ให้ล้ม ฟ้าตกอยู่ในอ้อมกอดของโซ่ก็อึ้ง หน้าแดงเช่นเดียวกับโซ่ก่อนที่โซ่จะพาฟ้าไปนั่งที่เก้าอี้

แล้วรินน้ำมาให้ฟ้าแทน

 

 

 

 

“ทีหลังจะเดินไปไหนน่ะต้องระวังอย่าลืมสิว่าเธอเจ็บอยู่นะ”โซ่พูดแล้วยิ้มให้ฟ้า

 

 

 

“ขอบคุณนะที่ช่วยฟ้าเมื่อกี้ แล้วนั่นไปเอาอะไรมาคะ”ฟ้าถามโซ่เมื่อเห็นถุงใบใหญ่ที่โซ่หอบมา

 

 

 

“ก็ข้าวของเครื่องใช้ของผู้หญิงไง เอามาให้เธอ อย่าลืมสิว่าเธอจะอยู่ห้องชั้นแล้วใส่เสื้อผ้าของชั้น

แบบนี้ได้ไง เดี๋ยวแม่บ้านรึว่าใครเข้ามาเห็นก็เข้าใจผิดพอดีสิ”โซ่พูดแล้วแก้มแดงไม่สบตาฟ้า

 

 

 

 

“เออใช่ จริงสิ ขอบคุณนะคะ”ฟ้าพูดแล้วมองที่ตัวเองที่สวมเสื้อยืดของโซ่และกางเกงขาสั้นก่อนจะ

ยิ้มขอบคุณโซ่

 

 

 

 

 

 

 

“หมอจีโฮไปไหนแล้วล่ะ”ฟางถามเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เป็นคนเอายาและข้าวเข้ามาให้เธอแทนจะเป็นจี

โฮ

 

 

 

“นี่ ทำไมเห็นหน้าชั้นแล้วมันกินข้าวไม่ลงรึยังไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางทันทีก่อนจะวางถาดอาหารลงที่

โต๊ะ

 

 

 

“ใช่ พอเห็นหน้าคุณแล้วชั้นก็กินข้าวไม่ลงเลยล่ะ อย่าว่าแต่กินข้าวแค่หายใจชั้นก็ไม่อยากจะ

หายใจร่วมกับคนเลวอย่างคุณ”ฟางพูดรัว ป๊อปปี้โมโหรีบกระชากร่างบางขึ้นจากเตียงนอนทันที

 

 

 

“หึ เกลียดชั้นจนไม่อยากจะหายใจร่วม ทั้งๆที่เมื่อก่อนล่ะอยากอยู่กับชั้น อยากพาชั้นออกงาน

ประกาศให้ทุกคนรับรู้ไม่ใช่หรอว่าเราเป็นอะไร ที่มัน ลึก ซึ้ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระซิบข้างหูฟาง ฟาง

หน้าแดงแล้วใช้แรงที่มีผลักป๊อปปี้แต่ตัวเองกับล้มลงกับพื้นเพราะยังมีแผลอยู่

 

 

 

“นั่นมันก็แค่การหลงผิดเห็นสิ่งเลวๆคิดว่ามันดีที่ไหนได้ หมาที่พูดไม่ได้มันยังซื่อสัตย์กับเจ้านาย

ของมันไม่โกหกตลบแตลงเหมือนกับนาย”ฟางว่ากลับใส่ป๊อปปี้อย่างไม่ยอมแพ้ ป๊อปปี้โมโหจึงใช้

มือหนาบีบปากฟางอย่างแรงจนฟางร้องด้วยความเจ็บออกมา

 

 

 

“ไอ้เลว ไอ้ชั่ว”ฟางทั้งโกรธและเจ็บใจใช้มือเล็กทุบป๊อปปี้เพื่อให้ปล่อย

 

 

 

“เลวแค่ไหนก็ได้เป็นคนแรกของเลดี้มังกรดำมันก็ถือว่าคุ้มไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะผลักฟางล้ม

ลงที่เดิม ฟางโมโหรีบลุกขึ้นกะเผลกตัวเองเข้าไปหวังจะทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

“ครั้งแรกของชั้นมันคือความผิดพลาด”ฟางว่าก่อนจะคว้าเอาโคมไฟข้างๆฟาดใส่ป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่ม

ที่รู้ตัวและใช้ความไวหลบทันก่อนจะพลิกตัวมาปรันหน้ากับฟางแล้วรวบตัวฟางไปแนบกับอกกว้าง

ของตัวเอง

 

 

 

“เหอะ แค่มุกง่ายๆคิดว่าชั้นจะดูไม่ออกรึไง”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างร้ายกาจยิ่ทำให้ฟางเจ็บใจพยายามจะดิ้น

ให้หลุดแต่ป๊อปปี้กลับรัดแน่นกว่าเดิม

 

 

 

 

“มาเฟียที่กระจอกงอกง่อยอย่างเธอน่ะ จะบีบก็ตายคามือชั้นแล้ว”ป๊อปปี้เยาะฟางยิ่งทำให้ฟางโมโห

ก่อนจะใช้หัวตัวเองโหม่งใส่ป๊อปปี้แล้วกัดเข้าเต็มๆที่หัวไหล่ แล้วเตะผ่าหมากป๊อปปี้จนล้มลง ฟางจึง

รีบขึ้นทับชายหนุ่ม

 

 

 

 

“หึ อย่ามาดูถูกผู้หญิงอย่างชั้น ถึงแม้เมื่อกี้คุณจะไม่ได้สอนชั้นมาแต่มันก็เป็นสัญชาตญาณของลูกผู้

หญิงที่ต้องเอาตัวรอดจากไอ้พวกเลวๆที่ข่มเหงรังแกไงล่ะ”ฟางเยาะเย้ยป๊อปปี้กลับ

 

 

 

 

“แต่คนเลวคนนี้ก็คือผัวเธอนะ ถ้าฆ่าชั้นไปแล้วเธอท้องไม่มีพ่อมาจะว่ายังไง”ป๊อปปี้กวนประสาท

ฟางกลับ

 

 

 

 

 

“อ๊าย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ชั้นไม่มีวันท้องอย่าพูดพล่อยๆแบบนั้นออกมานะ”ฟางหน้าแดงก่อนะคว้าเอา

โคมไฟอันเดิมจะฟาดใส่ป๊อปปี้แตชายหนุ่มไวกว่ายึดแขนฟางไว้ก่อนจะสะบัดโคมไฟกระเด็นออก

ห่างฟางแล้วพลิกตัวเองมาคร่อมฟางแทน

 

 

 

 

“ชั้นพูดจริงนะนอนด้วยกันตั้งหลายครั้งแต่ชั้นลืมใส่ถุงยางด้วยสิ แบบนี้ก็เท่ากับว่า”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะ

มองไปที่ท้องฟาง ฟางตกใจดิ้นไปมา

 

 

 

“ไม่มีวัน ถ้าชั้นท้อง ชั้นะเอาลูกออก”ฟางโวยวาย

 

 

 

“ยัยใจยักษ์”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“ชั้นไม่อยากให้ลูกเกิดมาเจอพ่อเลวๆแบบนายต่างหากล่ะ ไอ้ชั่ว”ฟางแผดเสียงว่าป๊อปปี้ชายหนุ่ม

จึงจูบปิดปากฟางทันที

 

 

 

 

 

“เห้ย เอ่อ โทษทีที่มาขัดจังหวะ”จีโฮเดินเข้ามาในห้องก็ตกใจที่เห็นป๊อปปี้และฟางจูบกันก็รีบเดิน

ออกไป

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“ไอ้เลว”ฟางผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเองก่อนจะตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง

 

 

 

“คืดว่าชั้นอยากจูบเธอตายล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะปล่อยฟางแล้วเดินถูปากหวังว่ารอยจูบนั้นจะออกไป

ฟางอึ้งเมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่ม

 

 

 

 

“บ้าจริง แล้วชั้นจะร้องไห้ออกมาทำไมเล่า”ฟางพูดแล้วเอามือปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนจะค่อยๆลุก

ขึ้นไปนั่งทานข้าวและทานยาตามที่จีโฮสั่งเป็นประจำ

 

 

 

 

 

 

 

“อึ้บๆ”แก้วที่เลาะโซ่ออกมาจากเสาในหองนั้นเสร็จก็ใช้ความเป็นคนร่างเล็กลอดผ่านหน้าต่างนั้น

ออกมาแล้วมองไปรอบๆ ที่นี่เหมือนกับเป็นรีสอร์ทงั้นแสดงว่าต้องมีนักท่องเที่ยวงั้นสิ บางทีถ้าเธอ

วิ่งไปตามทางเรื่อยๆอาจจะทำให้เจอคนแล้วขอให้เค้าช่วยพาเธอกลับไปที่บ้านได้แน่ๆ

 

 

 

“ทำไมไม่มีใครเลยนะ”แก้ววิ่งมาตามทางเดินที่เปลี่ยวของรีสอร์ทพลางมองไปรอบๆก่อนสายตาจะ

ไปสะดุดตรงที่บ้านพักหลังหนึ่งที่มีคนของมังกรดำเข้าออก แก้วรีบหลบก่อนลูกน้องของมังกรดำ

ก่อนจะแอบมองมา

 

 

 

“บางทีถ้าเราเข้าไปในนี้ขโมยรถสักคันเราอาจะกลับบ้านได้แน่ๆ”แก้วคิดแผนก่อนจะแอบเข้าไปใน

บ้านพักนั้น

 

 

 

 

“เรายังตามหาตัวนายภานุไม่เจอเลยครับ”ลูกน้องเข้ามาพูดกับโทโมะที่ดื่มเหล้าอยู่ในโซนห้องพัก

ตัวเอง

 

 

 

“ส่งคนไปตามดูที่บ้าน บางทีเราอาจจะเจอมันกลับไปที่บ้านด้วยแน่ๆ อ้อ ไปเฝ้าดูที่บ้านแสงตะวัน

ด้วยนะเผื่อมันจะกลับไปที่บ้านหลังนั้น”โทโมะกับกำลูกน้องก่อนที่ลูกน้องจะเดินออกจากโซนบ้าน

พักไป

 

 

 

 

 

“พวกนั้นอาจจะต้องทำร้ายป๊อปปี้แน่ๆ”แก้วตกใจรีบมองหาโทรศัพท์แล้วรีบโทรเข้าเบอร์ชายหนุ่ม

ทันที

 

 

 

 

แกรก

 

 

 

เสียงโซ่ที่ล่ามแก้วไว้กระทบกับขาโต้ะทำให้โทโมะชะงักมองไปตามต้นเสียงก่อนะหยิบปืนขึ้นแล้ว

ย่องไปตามทาง

 

 

 

 

“รับสิป๊อป รับสิ”แก้วพูดตามสายอย่างร้อนรน ทำไมเขาไม่รับสายนะ

 

 

 

“ทำอะไรของเธอน่ะ”โทโมะพูดอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นแก้วกำลังโทรศัพท์หาใครสักคนในโซนห้อง

พักของเขาอยู่

 

 

 

“มะ ไม่มีอะไร”แก้วตกรีบวางโทรศัพท์ก่อนจะวิ่งหนีแต่โทโมะไวกว่าคว้าเอาโซ่ที่ล่ามแก้วไว้แล้วดึง

อย่างแรงจนแก้วล้มคะมำกับพื้นห้องอย่างแรง

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะ”แก้วร้องเมื่อโทโมะสาวโซ่นั้นมาทำให้แก้วอยู่ใกล้โทโมะมาก

 

 

 

“หึ เก่งนี่สมแล้วที่เป็นพวกขี้โกง เดอะ ซัน กะอีแค่ห้องเก็บของแคบๆก็หนีมาได้ ชั้นอยากจะรู้นัก

เธอจะโทรใหพวกของเธอมาถล่มรีสอร์ทที่พวกมังกรดำสร้างใหม่ล่ะสิ”โทโมะว่า

 

 

 

“ใช่ ชั้นจะโทรให้ป๊อปปี้มาช่วยชั้นและถ้าป๊อปปี้รู้ว่าพวกมาเฟียจับตัวชั้นมานะ เค้าต้องมาช่วยชั้นแล้ว

จัดการกับพวกนายแน่ๆ”แก้วว่ากลับไม่ยอมแพ้

 

 

 

“งั้นก่อนแฟนเธอจะจัดการกับพวกเราชั้นก็ขอทำลายหัวใจของมันก่อนละกัน”โทโมะโกรธจัด

กระชากตัวแก้วขึ้นก่อนจะโยนแก้วลงกับเตียงนอนห้องของตัวเองอย่างแรง

 

 

 

“น่ะ นายอย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ”แก้วตกใจรีบถอดตัวหนีโทโมะแต่ชายหนุ่มขึ้นคร่อมแก้วไว้

 

 

 

“ทีแฟนเธอยังทำเรื่องเลวๆกับพวกชั้นแถมยังข่มเหงจิตใจของน้องชั้นต้องตายทั้งเป็น งั้นทีนี้ล่ะชั้น

จะทำลายหัวใจของมันบ้าง”โทโมะพูดจบก็บดจูบแก้วอย่างแรงจนปากที่กระแทกกันมีเลือดออกมา

แล้วใช้มือหน้ากระชากเดรสยาวที่แก้วใส่ขาวคามือแล้วฉีกทึ้งมันออกจาร่างกายของแก้วไปอย่างไม่

ไยดี

 

 

 

“อื้อ เจ็บนะ อย่าทำแบบนี้โทโมะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ”แก้วพยายามขอร้อง

 

 

 

“คำว่าเพื่อนขอเธอมันหมดไปตั้งแต่ที่เธอโกหกชั้แล้ว ต่อจากนี้ชั้นไม่ใช่เพื่อนเธอ”โทโมะพูดจบก็

กระชากบราของแก้วขาดคามือก่อนจะขบเม้มกัดยอดออกสวยของแก้วอย่างแล้วแล้วใช้มือขยำมัน

อย่างเมามัน

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะโทโมะพอได้แล้ว”แก้วร้องแล้วเอา2มือทุบกลางหลังโทโมะอย่างแรงหวังว่าชาย

หนุ่มจะพอแต่มันกลับเป็นยาชั้นดีในการกระตุ้นอารมณ์ โทโมะใช้ลิ้นรัวเหยอกล้อกับยอดอกนั้นจน

แก้วเริ่มเกร็งก่อนมือหนาจะล้วงลงมาในกางเกงในตัวจิ๋วของแก้วแล้วใช้นิ่วเขี่ยเม็ดเสียวของแก้ว

ทำให้มือเรียวที่ทุบโทโมะอยู่นั้นไม่มีแรงเอาดื้อๆก่อนจะเผลอแอ่นเกร็งรับสัมผัสของนิ้วมือโทโมะไป

ด้วย โทโมะยิ้มเยาะก่อนจะใช้นิ้วสอดเข้าไปสำรวจโพรงสาวของแก้วแล้วชักนิ้วเข้าออก

 

 

 

 

“อ๊ะ ยะ อย่าทำแบบนี้ พอแล้ว”แก้วเริ่มร้องครางทำให้โทโมะขยับนิ้วเร็วยิ่งขึ้นก่อนแก้วจะกระตุก

เกร็งด้วยความเสียวแล้วฉีดพ่นน้ำหวานออกมาจนเต็มมือโทโมะ

 

 

 

 

“นี่น่ะแค่น้ำจิ้ม ต่อไปก็ขอเอาจริงเลยละกัน”โทโมะพูดจบก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดเช่นเดียว

กับแก้ว แก้วเห็นก็รีบคลานหนีลงจากเตียงแต่ชายหนุ่มกระชาแก้วกลับมาที่เดิมแล้วฉีกขาแก้วออก

จากกัน

 

 

 

“ทำไม ทำอย่างกับไม่เคยอย่างงั้น รับรอง ชั้นจะบริการเธอให้หนำใจไม่แพ้แฟนเธอแน่นอน”โทโมะ

เยาะแล้วกระแทกแกนกายตัวเองใส่โพรงสาวของแก้วอย่างแรงจนมิดด้าม

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ กรี๊ดดดดด เจ็บ”ร้องออกมาก่อนจะร้องไห้ด้วยความเจ็บ โทโมะอึ้งและรู้สึกถึงเยื่อบางๆ

ที่เข้าพึ่งแทรกเข้ามาในตัวแก้วได้ฉีกขาด เธอบริสุทธ์อยู่ แต่จะให้เขาถอยกลับตอนนี้มันไม่ได้แล้ว

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”โทโมะที่แช่แกนกายไว้นานจนภายในของแก้วเริ่มตอดรับมันก็เริ่มขยับแกนกายตัวเอง

เข้าออกช้าๆจนแก้วรู้สึกถึงความแปลกใหม่ที่ได้รับจากโทโมะ ร่างบางสั่นตามแรงกระแทกของร่างสูง

ด้านบน แก้วเอามือจิกตามผ้าปูที่นอนแล้วเบือนหน้าหนีร่างสูงที่กำลังมีความสุขกับร่างกายเธอ ไม่

เหลืออะไรแล้วความบริสุทธ์ที่เธอตั้งใจเก็บไว้ให้ป๊อปปี้ในวันแต่งงานไม่มีอีกแล้ว เธอเป็นของโท

โมะแล้ว

 

 

 

 

“อ๊า”โทโมะกระร่างกายรัวก่อนจะฉีดน้ำรักพุ่งทะลักเต็มโพรงสาวของแก้วก่อนโทโมะจะซบลงที่อก

สวยของแก้ว

 

 

 

 

อันนี้เพราะแก้วหนีเองนะเลยโดนแบบนี้ อยากรู้เป็นยังไงต่อก็ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆ

นะจ้ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา