รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  154.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) สิ่งที่ซ่อนในหัวใจเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า มาทานข้าวกันๆ จะได้ให้เมียพ่อหนุ่มทานยาแล้วทำแผลใหม่”ยายพูดแล้วชวนป๊อปปี้และฟาง
มาทานข้าว ฟางลัป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อแบบชุดแบบชาวเลเดินมานั่งทานข้าวกับตายายที่แคร่นอกชานบ้าน
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว
 
 
 
 
“แผลค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ยแม่หนู”ตาถาม
 
 
“ค่ะ ขอบคุณคุณตากับยายมากนะคะที่ช่วยเหลือฟาง”ฟางไหว้ขอบคุณตายาย
 
 
 
“น่าจะขอบคุณผัวหนูมากกว่านะ เพราะเมื่อคืนน่ะ เค้าดูแลหนูไม่ห่างเลย เค้าเป็นห่วงหนูมากเลย
นะ”ตาพูดฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่เอาแต่นั่งกินข้าวไม่มองไม่พูดฟาง
 
 
 
“เค้าไม่ห่วงฟางจริงๆหรอกค่ะตา ยาย ก็แค่ไม่อยากถูกใครหาว่าฆ่าฟาง”ฟางพูดแล้วเขยิบห่างป๊อปปี้
 
 
 
“แหม หนูเอ้ย ผัวเอ็งมันรักเอ็งจะตายจะงอนทำไมละหืม”ยายพูด
 
 
 
“ดีออกยาย งอนกันไปงอนกันลูกหัวปี ท้ายปีเลย”ตาพูดแล้วหัวเราะทันที
 
 
 
 
พรวด
 
 
 
ป๊อปปี้สำลักน้ำที่ดื่มทันที
 
 
 
 
 
“แค่กๆ ตาพูดอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วไอสำลักจนน้ำตาเล็ด ฟางเห็นก็เอาทิชชู่มาให้ป๊อปปี้เพื่อเช็ด
น้ำตา
 
 
 
 
“ลุง คือพวกหนูไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ”ฟางเองก็หน้าแดงแล้วรีบพูดทันที
 
 
 
 
“แหมๆไม่ต้องเขินหรอก สมยหนุ่มๆตากับยายก็เขินกนแบบนี้ เป็นไงล่ะลูก3เลย ไม่ต้องเขินกัน
หรอก”ตายังแซวฟางและป๊อปปี้ไม่เลิก
 
 
 
“ตาเดี๋ยวพาพ่อหนุ่มกับเมียไปส่งหน้าเกาะด้วยล่ะ เดี๋ยวยายเข้าไปในสวนหน่อย”ยายพูดเมื่อป๊อปปี้
กับฟางทานข้าวเสร็จแล้ว
 
 
 
 
“ได้จ้ะๆ พ่อหนุ่ม แม่หนูรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวตาไปถามเพื่อนบ้านก่อนเพราะเลาะไปหน้าเกาะมัน
ไกล อาจจะใช้รถใช้อะไรได้ ดีกว่าเลาะป่าทามเดิมนะ รอตรงนี้ก่อนนะ”ตาพูดแล้วเดินออกไปทิ้งให้
ป๊อปปี้และฟางนั่งอยู่ในบ้านกัน2คนเท่านั้น
 
 
 
 
“มาเดี๋ยวทำแผลให้ เมื่อกี้ทานแต่ยานิ ยังไม่ได้ล้างแผลเลย”ป๊อปปี้พูดกลบความเงียบของทั้งคู่แล้ว
หยิบกล่องยาที่ยายกับตาเตรียมให้มาทำแผลให้ฟาง
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นทำเองก็ได้ คุณไปนอนรอตาเค้าเถอะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เอาขาเธอมาพาดไว้ที่ตักแล้วเลิก
ผ้าถุงแบบชาวเลของเธอจนถึงต้นขาขาวก่อนจะแกะผ้าพันแผลออกมาอย่างเบามือ
 
 
 
 
 
“เหอะ ทำเป็นหรอ ถึงะเป็นก็ทายาไม่ทั่ว เธอน่ะขี้กลัวจะตาย”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
“ใคร ใครขี้กลัวชั้นไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ ชั้นเป็นหัวหน้าแก้งค์มังกรดำยังไงเรื่องแค่นี้
ชั้นทำได้”ฟางพูด
 
 
 
“หึ เดี๋ยวนี้ย้ำจังล่ะนะหัวหน้าแก้งค์มังกรดำบ้างล่ะ เลดี้มังกรดำดำมากล่ะ หลงใหลในอำนาจที่ได้
เป็นแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“นี่ชั้นไม่ได้หลงใหลในอำนาจนะ เมื่อก่อนเป็นยังไงแล้วชั้นก็เป็นเหมือนเดิมแต่มันหน้าที่ที่ต้องรับ
ผิดชอบของทายาท ไม่เหมือนพวกของคุณที่อยากยิ่งใหญ่จนทำเรื่องเลวๆได้ นี่อาจจะเป็นแผนการ
ของคุณอีกล่ะสิท่าทำว่าให้ลูกน้องคุณไล่ฆ่าแล้วคุณก็แฝงตัวเข้ามาแล้วฆ่าชั้นในที่สุด แต่แผนอาจ
จะผิดพลาดเพราะตากับยายมาเจอก่อน”ฟางพูดยาวเหยียด
 
 
 
“นี่เธอเปลี่ยนจากเลดี้แล้วไปแต่งนิยายขายเถอะ ถ้าจะคิดเป็นเรื่องเป็นราวได้ขนาดนี้”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“งั้นคุณก็คงเป็นดาราเจ้าบทบาทได้รางวัลออสก้าไปแล้วล่ะ เล่นละครตบตาหลอกลวงคนอื่นได้แนบ
เนียน”ฟางว่ากลับ
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่าเอาเรื่องเก่าขึ้นมาขุดคุ้ยได้มั้ย จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ทำไม ชั้นพูดเรืองเก่าๆเลวๆของคุณแค่นี้มันทำให้คนอย่างคุณรับไม่ได้เลยรึไง”ฟางว่า
 
 
 
“ถ้าชั้นอยากให้เธอตายชั้นก็ไม่ผ่ากระสุนให้เธอในป่าเมื่อคืนหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ตอนแรกอาจะช่วยแต่ตอนหลังก็มาทำร้าย ทำไมคิดว่าชั้นจะไม่รู้ คนอย่างคุณน่ะมันก็ดีแต่สร้าง
เรื่องหลอกลวงคนอื่น”ฟางว่า
 
 
 
“เงียบเลยนะ อย่ามาหาเรื่องกัน เดี๋ยวชั้นจะทำแผลให้ ถ้ายังปากดีอีกชั้นจะจับเธอไปโยนน้ำตกที่
เดิมนั่นล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“พวกเผด็จการ อื้ออ”ฟางไม่สนใจออกปากว่าป๊อปปี้จึงโดนชายหหนุ่มดึงไปจูบทีนึง
 
 
 
 
 
“เงียบซะ ไม่งั้นชั้นจะทำให้เธอเงียบด้วยวิธีของชั้น”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งทำแผลให้ฟางต่อโดยที่ฟาง
นั่งเงียบๆไม่ว่าอะไรอีก
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดแล้วเหยียดตัวเองลุกขึ้นแล้วเกาะหนังบ้านเข้าไปนั่งด้านใน ป๊อปปี้เก็บของเสร็จ
ก็เดินตามห่างๆ
 
 
 
 
“อ๊ะ ปล่อยนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอลงไปนอนที่เตียงตามเดิม
 
 
 
“เจ็บแผลจะเดินให้มากทำไมล่ะเดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ไม่ให้เดินก็ให้นั่งก็ได้มาจับชั้นนอนทำไมล่ะ”ฟางว่าแล้วหน้าแดงเมื่อสบสายตาคมของป๊อปปี้ที่จ้อง
เธออยู่
 
 
 
 
“ชั้นมีเรื่องอยากจะถามเธอ แต่กลัวเธอหนีไง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“จะถามอะไรก็ถามมาชั้นไม่หนีไปหรอก ปล่อยได้แล้ว”ฟางหน้าแดงก่อนป๊อปปี้จะยอมปล่อยฟาง
แล้วนั่งบนเตียงด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“รู้มั้ยเมื่อคืนเธอละเมอถึงลูก”ป๊อปปี้เปิดประเด็นทำให้ฟางนิ่งเงียบไม่พูด
 
 
 
 
 
 
“มันทำให้ชั้นนึกถึงตอนที่สะดกรอยตามเธอไปที่วัดที่เธอไปทำบุญกับกั้ง ข้าวของในสังฆทานนั้นมี
แต่พวกข้าวของเครื่องใช้ของเด็กผู้ชาย เธอท้องใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้จับประเด็น
 
 
 
 
“ชั้น เอ่อ ชั้นไม่รู้”ฟางโกหกแล้วจะลุกหนีแต่ป๊อปปี้รวบตัวมานั่งที่ตักทันที
 
 
 
 
“ยังจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกหรอ เกิดอะไรขึ้นช่วง3ปีที่ชั้นไปฮ่องกง บอกมานะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“คุณไม่จำเป็นต้องรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น คุณแต่งงานมีลูกกับแก้วไปแล้วจะมาสนใจอะไรศัตรูอย่างชั้น
ล่ะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“สนสิถ้าเด็กที่แท้งไปเค้าเป็นลูกของชั้น”ป๊อปปี้โพล่งออกมาฟางที่ดิ้นอยู่ก็หยุดดิ้นทันที
 
 
 
 
“ละ เหลวไหล ไปเอาอะไรมาพูด จะโกหกอะไรอีกล่ะ”ฟางพูดแล้วไม่สบตาป๊อปปี้
 
 
 
 
“ใครกันแน่ที่โกหก เธอต่างหากที่โกหกตัวเองอยู่ฟาง หลังจากที่เธอไปทำบุญวันนั้นชั้นให้นักสืบใน
เดอะ ซันไปสืบข้อมูลของเธอจากโรงพยาบาลในเครือของมังกรดำ มันทำให้ชั้นรู้ว่านางสาวธนันต์
ธรญ์ นีระสิงห์เคยไปฝากท้องไว้ อายุครรภ์4เดือน และผลอัลตร้าซาวน์ออกมาเป็นลูกชาย”ป๊อปปี้
พูดจากข้อมูลที่รู้ ฟางสะอึกเหมือนแผลที่เคยเจ็บลึกแล้วกลายเป็นแผลเป็นถูกรื้อมากรีดให้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ฮึกๆ อย่าพูดถึงมันอีก อย่ารื้อฟื้นมันอีกได้มั้ย ชั้นไม่อยากจะจำ”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อนึกถึง
อดีตแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างเสียใจ ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะกอดฟางไว้แน่น
 
 
 
 
“งั้นบอกมาได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น บอกชั้นมาเถอะนะ ได้โปรดฟาง บอกชั้น”ป๊อปปี้ขอร้องฟาง ยิ่ง
ทำให้ฟางร้องไห้โฮ
 
 
 
 
“เมื่อ3ปีก่อนหลังจากที่คุณหนีไปแต่งงานกับแก้วที่ฮ่องกงแล้วทำงานที่โน่น ชั้นท้อง2เดือน ชั้น
พยายามปิดเรื่องทั้งหมดเพราะชั้นต้องเข้ารับตำแหน่ง และรักษาการเป็นหัวหน้าแก้งค์มังกรดำ แต่
แล้วความลบก็ไม่มีในโลก เมื่อเวลาที่ชั้นไปฝากท้องที่โรงพยาบาลมีคนของพวกคุณเห็นแล้วไป
บอกทีเจ พี่โทโมะเลยพาชั้นไปที่ไร่ส้มที่เชียงรายเพื่อหลบไป แล้วคลอดค่อยกลับมา แต่เหมือน
โชคร้ายเพราะที่เชียงรายมีพวกเพชรแดงที่อดีตมังกรดำเคยร่วมมือกับเสือขาวโค่นมาแล้วแต่มันกลับ
ร่วมมือกับพวกของทีเจ บุกเข้าไปทำร้ายชั้น จนแท้ง”ฟางพูดคำว่าแท้งออกมายากลำบากเพราะเธอ
ทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น พวกทีเจฆ่าลูกน้องฝีมือดีอย่างกราฟและฆ่าลูกของเธอไป จนทำให้
เธอต้องนอนที่โรงพยาบาลเกือบเดือนเพราะท้องเริ่มโตแต่ต้องมาแท้งทำให้เธอเสียเลือดมาก
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ฮือๆ”ฟางนั่งเล่าเรื่องราวให้ป๊อปปี้ฟังแล้วตกใจเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอไปกอด ฟางเมื่อได้รบอ้อมกอด
ของป๊อปปี้แบบนั้นทำให้เธอปล่อยโฮแล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
“ชั้นไม่คิดเลยว่าการที่พ่อเรียกตัวชั้นไปที่ฮ่องกงมันจะทำให้เธอต้องเป็นอันตรายแบบนี้ เธอกับ
ลูก”ป๊อปปี้ถึงกับน้ำตาซึมออกมาแล้วซบลงที่ไหลของฟางก่อนจะสะอื้นจนตัวสั่นฟางอึ้งไม่คิดผู้ชาย
ใจร้ายคนนี้จะเสียใจกับเรื่องนี้
 
 
 
 
 
“คุณมีลูกกับแก้วแล้วไม่ต้องเสียใจหรอก อย่างน้อยก็มีลูกกับเมียของคุณที่แต่งงานถูกต้องตาม
กฎหมายอีกคน”ฟางพูด
 
 
 
 
“ชั้นกับแก้วแต่งงานเพราะมีเหตุผลบางอย่างและตอนนั้น แก้วเองก็ท้องได้2เดือน ท้องกับพี่ของ
เธอ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“พี่โทโมะ กับแก้ว ไม่จริงน่า”ฟางอึ้งแล้วมองหน้าป๊อปปี้แล้วใจอ่อนเมื่อเห็นน้ำตาของป๊อปปี้จึงเอื้อม
มือไปเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เอานิ้วปาดน้ำตาให้ฟางอย่างอ่อน
โยน
 
 
 
 
“ต่อไปเธอต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ อย่าให้ใครมาทำร้ายเธอแบบนี้อีก และต้องระวังตัวให้มากกว่านี้เข้า
ใจมั้ย”ป๊อปปี้ออกคำสั่งแต่เจือด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงคนตัวเล็กตรงหน้ามาก
 
 
 
“มาบอกชั้นทำไม ทำไมนายไม่ดูแลชั้น”ฟางพูดขึ้นแล้วเปลี่ยนสรรพนามที่เคยเรียกในครั้งก่อน
ทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วเบือนหน้าหนีฟางไป
 
 
 
 
“ชั้นเป็นศัตรูเธอนะ จะมาดูแลเธอได้ไง เธอเองก็มีทั้งกั้ง โทโมะคอยดูแลอยู่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ไม่อยากดูแลชั้นแล้วมาช่วยทำไมล่ะ ฮือๆ ทำไมไม่ปล่อยให้ชั้นตายๆไปล่ะป๊อป มาช่วยชั้น
ทำไม”ฟางดึงป๊อปปี้กลับมามองหน้าตัวเองก่อนจะทุบอกกว้างของชายหนุ่มรัว
 
 
 
 
“พอได้แล้ว อย่าร้องไห้ให้คนเลวๆอย่างชั้นเลย เดี๋ยวถ้าตามาเราก็กลับไปเจอพวกของเรา แล้วทุก
อย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม”ป๊อปปี้มองฟางที่ร้องไห้ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาให้ฟาง ฟางจับมือป๊อปปี้
ไว้แน่น
 
 
 
 
“ถ้ากลับไปต้องเจอกับความจริงขอได้มั้ย ขอให้ชั้นอยู่ในโลกความฝันนี้ก่อนได้มั้ย ชั้นเหนื่อยเหลือ
เกิน”ฟางพูดออกมาจากใจ ป๊อปปี้มองฟางนิ่ง จริงสิ ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ต้องเจอแต่เรื่องสูญเสียแบบนี้
ตอนนี้กำลังอ่อนแอมาก
 
 
 
 
“อื้อ ปะ ป๊อป”ฟางครางเมื่อป๊อปปี้ช้อนเธอมาจูบอย่างอ่อนโยนโดยที่เธอเองก็ไม่ขัดขืน
 
 
 
 
“ถ้าจะอยู่ในโลกของความฝัน ชั้นก็ขออยู่ด้วยละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันตัวฟางลงไปกับเตียงแล้ว
ปล่อยทุกอย่างไปตามอารมณ์และสิ่งที่ซ่อนในหัวใจของคนทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมฝนมันตกเทน้ำเทท่าแบบนี้เนี่ย”เขื่อนพูดเมื่อมาถึงเกาะหลังจากรู้ข่าวจากขนมจีนก็เซ็งเมื่อ
ฝนตกมาไม่เทน้ำเทท่าแบบนี้“แบบนี้การตามหาตัวป๊อปปี้กับฟางก็ต้องร่นลงไปอีกน่ะสิคะ”แก้วพูด
อย่างเป็นห่วงคนทั้งคู่
 
 
 
 
 
“บางทีคนแถวนี้อาจจะใช้ช่วงเวลานั้นมีความสุขโดยไม่เดือดร้อนอะไรเลยก็ได้”เขื่อนแขวะเมื่อเห็น
เฟย์และเจฟเดินกลบมาจากถ่ายรูปวิวช่วงฝนตกบนเกาะแล้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
“เอาน่าเขื่อน ใจเย็นๆอย่างพึ่งพาล ตอนนี้เราคงทำได้แค่รอพวกไกด์ที่ประสานงานกับผู้ใหญ่บ้าน
ดูแลเกาะนี้”ขนมจีนพูด
 
 
 
 
 
 
“ได้เรื่องแล้วครับๆ เค้ามาบอกพวกเราว่ามีตาและชาวบ้านที่มาจากท้ายเกาะเค้าบอกว่าเจอนาย
ป๊อปปี้กับฟางแล้ว”กั้งพูดขึ้นเมื่อวิ่งฝ่าฝนมาบอกข่าวกับโบว์
 
 
 
 
 
 
 
งั้นตอนนี้ก็ปล่อยพระเอกนางเอกไปอยู่ในฝันกันก่อนละกัน เดี๋ยวตอนหน้าพวกเค้าจะกลับ
ออกจากเกาะแล้วจะเป็นยังไงต้องติดตาม
 
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา