รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  154.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

50) เหตุผลเดียวคือปกป้องเธอ2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้ที่นั่งสงบสติตัวเองในห้องทำงานสักพักใหญ่แล้วรู้จากโบว์ว่า
พวกของฟางกลับไปแล้วก็ลุกขึ้นจะไปคุยธุระต่อ
 
 
 
 
 
แปะ  แปะ แปะ
 
 
 
 
“ตีบทแตกอีกครั้งสมกับเป็นบอสใหญ่ของเดอะ ซันจริงๆ”ทีเจเดินมาพร้อมกับตบมือเยาะๆ
 
 
 
“ได้งานธุรกิจไปแล้วนิ หวังว่าคงจะทำตามสัญญา”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องหน้าฟาง
 
 
 
“แน่นอน พวกชั้นคำไหนคำนั้น ไม่ฆ่าเมียแกก็ไม่ฆ่าไง”ทีเจพูดก่อนจะหันไปพยักหน้ากับมด
 
 
 
“ได้ธุรกิจของมังกรดำแล้ว ทำให้มังกรดำเสียหายหลายล้านแล้วเท่านี้ก็คงจะพอแล้วนะคะพี่
มด”มายด์เดินเข้ามาพร้อมโซ่แล้วพูด
 
 
 
 
 
“ยัง อีกไม่กี่วันจะมีการค้าและประมูลหุ้นของบริษัท KZ บริษัทที่มีชื่อเสียงทั้งการค้าทางทะเลและ
ทางต่างประเทศ เราต้องชนะการประมูล และถ้าพวกมังกรดำมาประมูลไม่ได้เราก็ไม่ต้องแข่งกับ
ใคร”มดพูดอย่างมีแผนการณ์
 
 
 
 
“ชั้นจะประมูลทุกอย่างให้ ขออย่างเดียวอย่าฆ่าฟางก็พอ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“แหม ช่างเป็นการเสียสละความรักที่ยิ่งใหญ่ของบอสใหญ่เดอะ ซันจริง จริ๊ง ทีเมื่อกี้ล่ะผลักเมียซะ
ล้มเลย”ทีเจพูด
 
 
 
 
“แกจะเอายังไง ถ้าชั้นไม่เลือกที่จะทำแบบนี้ แกก็ฆ่าฟาง พอชั้นทำร้ายฟางเองแกก็พูดมาก จะเอา
ยังไงห้ะ”ป๊อปปี้กระชากคอเสื้อทีเจมาว่า
 
 
 
 
“นี่ จะมาโวยวายอะไรคะบอส มันคือสิ่งที่พวกเราต้องทำอยู่แล้ว ที่ต้องเอาทุกอย่างของมังกรดำมา
บอสลืมความแค้นทุกอย่างไปแล้วหรอที่พ่อนังเลดี้นั่นมันฆ่าแม่กับพ่อบุญธรรมบอสน่ะ”มดว่า ป๊อปปี้
นิ่งเงียบ
 
 
 
 
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราก็แก้แค้นพวกเค้าแล้ว ชั้นทำฟางเสียใจไปแล้ว ต้องให้พวกมังกรดำตาย
หมดเลยรึไง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ใช่ ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ก็ดี จะได้ไม่มีคนมาสืบต่อรุ่นมันอีก”ทีเจพูด
 
 
 
 
“แต่พวกนายก็ทำสำเร็จแล้วไม่ใช่หรอที่ฆ่าลูกในท้องฟางเมื่อ3ปีก่อน ทั้งๆที่เป็นหลานพวกนายเอง
แท้ๆ”โซ่พูดมาอย่างเหลืออด
 
 
 
“มันไม่ใช่หลานชั้น มันก็แค่ผลผลิตของพวกที่รักสนุกแล้วไม่ได้ป้องกันแค่นั้น”ทีเจว่า
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
ป๊อปปี้ทนไม่ไหวชกหน้าทีเจล้ม
 
 
 
 
“ชั้นทำงานให้เดอะ ซันแลกกับพวกแกไม่ทำอะไรคนที่ชั้นรัก ดังนั้นก็รักษาคำพูดหน่อยละ
กัน”ป๊อปปี้ข่มอารมณ์โกรธแล้วเดินออกไปก่อนที่มายด์และโซ่จะเดินตามมา
 
 
 
 
“หึ ชั้นไม่ได้ทำร้ายฟาง แต่ชั้นไม่ได้บอกนิว่าใครจะทำร้ายฟาง”ทีเจพูดก่อนจะยิ้มกับมดอย่างมี
แผนการ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟ้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระน้ำไม่หยุดตั้งแต่กลับมาจากบริษัทของเดอะ ซัน พลางมองไปที่น้ำ
ในสระ ทำไมเธอต้องเจอแต่ผู้ชายหลอกลวงเธอแบบนี้นะ ทั้งพี่เขื่อน ทั้งโซ่
 
 
 
 
“ฟ้าจะทำอะไรน่ะ อย่านะ”เขื่อนวิ่งเข้ามาห้ามแล้วกอดฟ้าไว้เมื่อเห็นฟ้าจะโดดลงสระน้ำ
 
 
 
 
“พี่เขื่อนปล่อยฟ้าค่ะ ปล่อย”ฟ้าพูดแล้วดิ้นเขื่อนอุ้มฟ้ามานั่งริมสระที่เก้าอี้เหมือนเดิม
 
 
 
 
“พี่จะปล่อยฟ้าได้ไง ในเมื่อฟ้าจะโดดน้ำฆ่าตัวตาย”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“นี่พี่เขื่อนคิดว่าฟ้ะคิดสั้นโดดน้ำสระเนี่ยนะ ถ้าฟ้าจะโดดฟ้าคงไม่โดดน้ำในสระหรอกค่ะ”ฟ้าส่ายหน้า
 
 
 
 
“ฟ้าพี่เป็นห่วงเรานะ พี่รู้เรื่องจากเจ้ขนมจีนแล้วนะเรื่องที่เดอะ ซันมันทำอ่ะ”เขื่อนพูดทำให้ฟ้าซึมลง
ไป
 
 
 
 
“ช่างเถอะค่ะ ฟ้าจะได้รู้ว่าฟ้าไม่ควรเชื่อใครอีกไม่ได้อีกแล้ว”ฟ้าพูดนิ่งๆ เขื่อนจึงเอามือมากุมมือฟ้า
 
 
 
 
“ฟ้า ถึงแม้พี่จะพลาดแต่พี่ยังรักฟ้านะ ฟ้าเรากลับมาเริ่มใหม่กันนะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“พี่เขื่อน ฟ้าพูดตรงๆนะคะ พี่ไม่สงสารเฟย์บ้างหรอ เฟย์เค้ารักพี่นะคะถึงได้ทำแบบนี้ การที่ฟ้าเลิก
กับพี่มาตั้ง3ปีแล้วมันทำให้ความรู้สึกที่เคยรักพี่มันพอแล้ว ฟ้าคิดว่าเราอาจจะมีความสุขในการเป็นพี่
เป็นน้องที่คอยห่วงใยกันดีกว่านะคะ”ฟ้าพูดออกมาจากใจและดูออกไม่ว่าเขื่อนจะร้ายกับเธอแค่ไหน
แต่เฟย์ก็ทนเธอได้เขื่อนได้มาตลอด
 
 
 
 
 
“งั้นพี่ก็อกหักน่ะสินะเฟย์”เขื่อนหัวเราะแห้งๆเศร้าลงไป
 
 
 
 
 
“อย่าเศร้าสิคะ ไหนๆก็กลับมาเป็นพี่น้องกันแล้ว ฟ้ากำลังเครียดไปเล่นน้ำกันเถอะ”ฟ้าพูดแล้วก็ดึง
เขื่อนกระโดดลงสระน้ำแล้วเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ยโทโมะ นายเอาลูกนายมาทำไม เดี๋ยวแม่เค้าก็ได้เอาพวกมาบุกเอาลูกเค้าคืน
หรอก”ขนมจีนเดินลงบ้านมาเห็นโทโมะอุ้มกั้มพ์มาหาขนมจีน
 
 
 
“ก็เพราะแม่เค้านี่ล่ะที่ให้ชั้นเอากั้มพ์มาเลี้ยงที่นี่ก่อน”โทโมะพูด
 
 
 
 
“กั้มพ์ไปเล่นกันเถอะ วันนี้อันดาเอาของเล่นมาจากโรงเรียนอันดาล่ะ”อันดาพูดแล้วจูงมือกั้มพ์ขึ้นไป
ขนมจีนเลยดึงมือโทโมะไปคุยทันที
 
 
 
 
“แล้วนี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ทำไมแก้วถึงมาฝากลูกไว้ที่นี่”ขนมจีนเปิดประเด็นถาม
 
 
 
“ชั้นก็งงเหมือนกัน ถามอะไรไม่ตอบบอกแค่ว่าขอให้จำไว้ว่าแก้วไม่เคยคิดจะทำร้ายชั้นเลย”โทโมะ
พูดเป็นจังหวะเดียวกับกั้งเดินเข้ามา
 
 
 
 
 
“กั้งทำไมหน้าไปโดนใครตบมาล่ะ แดงเชียว”ขนมจีนตกใจก่อนจะรีบลุกไปหาลูกประคบประคบกั้ง
 
 
 
 
“ก็ยัยเลาขาคนสวยของนายป๊อปปี้ตบมาน่ะสิพี่”กั้งพูดแล้วเอามือนวดแก้มตัวเอง
 
 
 
“แล้วนายไปทำอะไรเค้าล่ะถึงได้โดนตบแบบนี้”โทโมะมองแล้วถาม
 
 
 
 
“ก็ เอ่อ ก็ ช่างเถอะน่าพี่”กั้งนึกได้จะบอกว่าตัวเองดันไปจูบโบว์เข้าก็ชะงักก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยไป
 
 
 
“แล้วตกลงเรื่องธุรกิจเราจะเอาไงต่อล่ะพี่”กั้งถามเมื่อขนมจีนเดินออกมามานั่งกับพวกตัวเอง
 
 
 
“ตอนนี้เราคงต้องเสียงานธุรกิจนี้ไปแล้ว แต่ทำไงได้เราจะทวงอะไรเค้าไม่ได้หรอก”ขนมจีนพูด
 
 
 
“แต่งานกระมูลไม่กี่วันข้างหน้านี้ยังไงเราจะปล่อยให้หลุดไม่ได้แล้วนะ”โทโมะพูดถึงงานประมูลครั้ง
ที่จะถึง
 
 
 
“คิดแล้วมันแค้นนัก นายป๊อปปี้นี่เลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”ขนมจีนพูดอย่างคับแค้นใจ
 
 
 
 
“แต่ชั้นข้องใจอย่างนึงถ้าเกลียด คิดร้ายแล้วจะช่วยชีวิตฟางทำไม”โทโมะยังข้องใจ
 
 
 
 
“เพราะว่าต้องการหลอกให้ตายใจอีกล่ะสิ นี่คงจะใช้ความรักของคุณน้องฟางเห็นเป็นของไม่มีค่า
แล้วเหยียบย่ำเล่นน่ะสิ”ขนมจีนตอบแทนฟาง
 
 
 
 
“แล้วฟางล่ะตอนนี้ไปไหนแล้ว”โทโมะมองหาฟางเพราะไม่เห็นฟางมาคุยกับพวกเขา
 
 
 
“อ้าว ไหนฟางบอกจะไปตามพี่กลับมาก็นึกว่าฟางจะมาพร้อมพี่ซะอีก”กั้งพูด ทุกคนมองหน้าตกใจ
ก่อนะรีบโทรหาฟาง แต่ไม่มีใครรับสาย
 
 
 
 
 
“ปิดเครื่องไปแล้วทำไงดี”ขนมจีนพูดอย่างตกใจ
 
 
 
“บางทีตอนนี้ฟางเค้าอยากจะพักก่อนก็ได้ งั้นรอสักพัก ถ้าค่ำกว่านี้ฟางไม่มาเราค่อยออกตามหา
ฟางกัน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ด้านฟาง ที่ขับรถออกมากบ้านอย่างไม่รู้จุดหมาย แล้วเหม่อลอยมองด๔รถบนถนนเรื่อยๆ
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางร้องเมื่อตัวเองขับรถคร่อมเลนส์ก่อนจะหักหลบรถได้ทันแล้วเลี้ยวไปจอดที่ปั๊มเพื่อตั้งสติ
ก่อนสายตาจะมาสะดุดที่สร้อยที่ป๊อปปี้ให้เธอเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน แล้วนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้ทำร้าย
เธออีกแล้วก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงมาหลอกชั้นอีกแล้วป๊อปปี้ ไหนว่าจะไม่มีวันทำร้ายชั้นอีกไง แล้วนี่มันหมายความว่ายังไง
ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาไม่หยุดก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆแล้วตั้งสติขับรถออกมา
เรื่อยๆอีกครั้งก่อนจะมาสุดๆร้านเหล้าเล็กๆที่ไม่โดดเด่นอะไรมาก ภาพที่เธอเจอป๊อปปี้เล่นดนตรีที่นี่
ก็ผุดเข้ามาในหัวก่อนจะลงจากรถมา
 
 
 
 
 
 
“เอาดราย มาร์ตินี่มา2”ฟางสั่งที่บาร์น้ำก่อนจะทอดมองไปที่เวทีที่ป๊อปปี้เคยร้องเพลงแล้วกระดกค๊
อกเทลสีสวยเข้าปาก2แก้วติดกัน
 
 
 
 
“โห คุณหนูครับ นี่แรงที่สุดในบรรดาค๊อกเทลเลยนะครับ เบาๆหน่อยมั้ย”บาร์เทนเดอร์สูงวัยเตือน
ฟาง
 
 
 
 
“พูดมากน่าลุง ชั้นมีเงินจ่ายน่าเอามาอีก”ฟางพูดแล้วก็ดื่มเอาๆจนตอนนี้หน้าตัวเองเริ่มแดงก่ำแต่ยัง
ไม่หยุดสั่ง
 
 
 
 
“นี่คิดว่าตัวเองเป็นในมานั่งในที่อโคจรแบบนี้แล้วไม่มีบอดี้การ์ดมาดูแลน่ะ”ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างฟาง
แล้วพูด ฟางพอเห็นป๊อปปี้ก็เบือนหน้าหนีก่อนจะสั่งเหล้ามาจากบาร์เทนเดอร์
 
 
 
 
 
“ปล่อย น้า อย่ามายุ่ง”ฟางโวยวายเมื่อป๊อปปี้ยึดแก้วเหล้าตัวเองไป
 
 
 
 
“เป็นบ้าออะไรขึ้นมาน่ะ กลับบ้าน”ป๊อปปี้ดุก่อนจะกระชากฟางมาแนบลำตัว
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ฟางสะบัดตัวแล้วตบหน้าชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับชั้น คุณภานุ จะไปไหนก็ไป”ฟางเปลี่ยนสรรพนามเรียกป๊อปปี้แล้วจะเดินหนีแต่ก็เซล้ม
ป๊อปปี้รีบประคองฟางไว้ทันที
 
 
 
 
 
“เมาแบบนี้อยากโดนลากขึ้นห้องไปรึไง”ป๊อปปี้มองฟางอย่างขัดใจเมื่อฟางดิ้นไม่ยอมตัวเอง
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับชั้น ทำไม คราวนี้จะหลอกเอาอะไรจากมังกรดำอีกล่ะห้ะ ถึงได้มาหาน่ะ จะนอนกับชั้น
ครั้งนี้คุณจะเอาอะไรไปอีกห้ะ”ฟางโวยวายเสียงดังป๊อปปี้มองไปรอบๆที่คนเริ่มหันมาสนใจพวกเขา
แล้ว
 
 
 
 
“นี่ ไม่ต้องทอน”ป๊อปปี้ควักแบงค์พันมา3ใบให้บาร์เทนเดอร์ก่อนจะอุ้มฟางพาดบ่าแล้วออกจากร้าน
ไป
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยช้าน ปล่อย”ฟางดิ้นโวยวายมาถึงรถ เมื่อถูกวางลงก็กัดที่หัวไหล่ป๊อปปี้แล้วจะวิ่งแต่ป๊อปปี้
ล๊อคตัวไปกอดฟางจากด้านหลังแน่นไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้สั่งฟางดิ้นเมื่อป๊อปปี้ไม่ปล่อยก็กัดเข้าที่แขนป๊อปปี้อยากแรงหวังว่าจะให้
ชายหนุ่มสะดุ้งแล้วปล่อยแต่ผิดคาดเมื่อป๊อปปี้ไม่ปล่อยแถมยังยอมให้ฟางกัดจนเลือดซึมไหลออก
มา
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไมถึงปล่อยให้ชั้นกัดคุณแบบนี้”ฟางรู้สึกถึงคาวเลือดก็ปล่อยแล้วแทบสร่างเมาเมื่อเห็น
เลือดจากรอยกัดตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“หายบ้าแล้วใช่มั้ยงั้นก็กลับ”ป๊อปปี้พูดจบก็พาฟางขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ขอโทษน้า เมื่อวานปั่นงานเลยไม่ได้อัพเรื่องนี้อ่ะ มาอัพแล้วยังไงก็เม้นกับโหวตเรื่องนี้ด้วย
น้าา เพราะพระเอกนางเอกเรื่องนี้เค้ารักกันแบบโหดๆจริงๆ อิอิ
 
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา