รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]
เขียนโดย 
ulquiorra
วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) My doll
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมตะลึงตาค้างกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้
"อะไรนะ?"ผมทวนถามจงอินอีกครั้ง
"มาเป็นตุ๊กตาของฉันเถอะ"จงอินเน้นทีละคำ
"ตลก......"ผมยิ้มเจื่อน
"จริงจัง..."จงอินเก็กหน้าจริงจัง
"ไม่เอาอะ ฉันอยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า"
"เป็นอะไรละ?"จงอินสบตาผม
"......."นั่นสินะ เป็นอะไรละ?
"ว่าไง?"จงอินดูคาดคั้นคำตอบจากผม
"คน"ผมตอบกวน
"ตุ๊กตา"จงอินกวนกลับ
จงอินดึงข้อมือของผมไปดื้อๆ ซึ่งผมก็ขัดขืนเต็มแรงแต่ด้วยความที่จงอินตัวใหญ่กว่า แรงเยอะกว่าเลยทำให้ผมต้องลอยไปตามแรงของจงอิน
ผมโดนลากมาถึงห้องกระจกห้องใหญ่ และมีตู้เสื้อผ้าวางเรียงกันเป็นแถวยาว ผมหัวเราะกับตัวเอง.......นี่ผมต้องกลายเป็นตุ๊กตาของหมอนั่นจริงๆเหรอ จะถูกจับนู่นยัดนี่ใส่อะไรก็ไม่รู้แล้วพอเบื่อก็ทิ้ง..........ทิ้งเหรอ
"เป็นอะไร ดูเหม่อๆนะ"จงอินสะกิดไหล่ผม
"เปล่านี่"
"ไม่ชอบเหรอ?"
"เปล่า..."ผมส่ายหน้าไปมา
"งั้นวันนี้ยังก่อน ไว้นายอารมณ์ดี ค่อยมาใหม่"
"ห๊ะ? ฉันก็อารมณ์ดีอยู่นะ ไม่เป็นไรๆ"ผมโบกไม้โบกมือ
"อย่ามาโกหกหน่อยเลย"จงอินยีหัวผมเบาๆก่อนจับจับมือผมแน่น ทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง
"มะ....มีอะไรเหรอ?"ผมพูดติดขัด
"ไม่กลับบ้านหรือไง?"จงอินยิ้มบาง ซึ่งดูแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก แต่ผมว่าก็น่ารักดีนะ...
ผมคิดว่าจงอินคงจะจับมือผมแค่ในห้องนั้น แต่ว่าเปล่าเลย จงอินจูงมือผมออกมาจากร้านเสื้อหรูหรานั้นแล้วก็พาผมเดินกลับทางสายเดิม ผู้คนตามท้องถนนต่างพากันมอง บ้างก็หัวเราะ บ้างก็หันไปซุบซิบ แต่ที่หนักสุดนี่คงเป็นพวกถ่ายรูป เหอะๆ - -.
"นี่จงอิน ปล่อยได้แล้วมั้ง"ผมบีบมือจงอิน
"นี่คยองซู หัดทำตัวเป็นตุ๊กตาที่ดีได้ไหม?"จงอินย้อนผม
"ฉันไม่ใช่ตุ๊กตา"ผมเน้นทีละคำ
"แต่นายเป็นของฉัน"จงอินพูดเสียงเรียบ
"ห๊ะ?? ฉันไม่ใช่สิ่งของนะ"ผมเถียง
"อย่างอื่นที่ไม่ใช่สิ่งของ"จงอินยังวางท่าสบายๆ
"แล้วมันคืออะไรละ?"
"สักวันนายก็จะรู้เองนั่นแหละ"
แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไง ช่วงนี้จงอินชอบพูดอะไรแปลกๆให้ผมไปคิดเองแต่ผมก็คิดมันไม่ออก หรือว่าผมกับจงอินจะคุยกันคนละเรื่องนะ.....อื้มมมมมมมมมมมมม.....ไม่คิดแล้ว คิดไม่ออก!
บ้าน
จงอินมาส่งผมถึงบ้าน ซึ่งระหว่างทางจงอินกลับไม่ยอมปล่อยมือผมเลย
"นายกลับเองได้นะ?"ผมถามจงอิน
"ได้อยู่แล้ว"
ผมโบกมือให้จงอินแล้วหันหลังไปเปิดประตูบ้าน แต่ขณะที่กำลังจะปิดประตู ประตูกลับหยุดชะงัก
"หือ? มีอะไรหรือเปล่า"ผมหันไปมองก็พบว่าจงอินยังไม่ได้กลับ
"อะไร?"
"อะไร? อะไร? ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก เย็นแล้วนะ"
"ก็นี่ไง บ้านฉัน"จงอินชี้เข้ามาในบ้านของผม .\\\\. ทำเอาผมไปต่อไม่ถูกเลย
"อะ...ไอ้บ้า! นายขอแม่ฉันหรือยัง?"ผมพูดกลบเกลื่อน
"ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"จงอินยักคิ้ว แล้วเดินเข้ามาในบ้านของผม
ตามนั้นแหละครับ จงอินก็เข้ามาอยู่ในบ้านของผมแบบงงๆ แม่ไม่ปรึกษาผมเลยนะ! ผมแอบบ่นคนเดียวเงียบๆ
"คยองซู ฉันคงต้องรบกวนนายเรื่องที่นอนด้วยนะ"จงอินพูดเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมวางมือบนไหล่ผม
"อะไร? นายเป็นผู้อาศัยนอนพื้นเอาก็ได้นิ"ผมพูดประชด
"ไม่เอา จะนอนกับนาย"
"นอนกับฉัน?"ผมชี้ตัวเอง
"ใช่"จงอินผงกหัวรับ
"เตียงเดียวกัน?"
"ใช่"
"ไอ้จงอิน ไอ้บ้า!!!!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
