รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]
เขียนโดย 
ulquiorra
วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) Misunderstand
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผ่านมากี่วันแล้วนะที่ผมไม่ได้ไปติวให้จงอิน... ผมคงจะสอนไม่ดีจริงๆนั่นแหละ จงอินถึงต้องจ้างคนอื่นมาสอนแทน ทำไงได้ละ ผมมันห่วยจริงๆสินะ นับตั้งแต่วันที่ลู่หาน ติวเตอร์ปริศนาปรากฏตัวขึ้น ผมก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้าเหลือเกิน ผมพยายามดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆแต่กลับรู้สึกว่าแขนไม่มีแรงเหลือเลย
"คยองซู!!!" เสียงของแม่ดังมาจากชั้นล่างของบ้าน
"ครับ"ผมตอบกลับโดยพยายามตะโกนให้ดังที่สุด
แม่ไม่ตอบผม แต่กลับมีเสียงคนพูดคุยกันอยู่ชั้นล่าง ผมไม่อยากสนใจเท่าไหร่ สงสัยคงจะเป็นพวกบรรดากิ๊กๆของแม่ ที่แม่พยายามจะแนะนำให้ผมรู้จัก แต่ผมก็ปฏิเสธทุกคนที่แม่แนะนำ ก็ผมไม่อยากให้แม่แต่งงานใหม่นี่นา ผมไม่อยากให้แม่เสียใจอีก...
มีเสียงเปิดประตูชั้นล่างของบ้านพร้อมๆกับเสียงฝีเท้าที่ขึ้นบันไดมายังชั้นบน สงสัยกิ๊กของแม่จะกลับไปแล้วมั้ง สักพักนึงแม่คงจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง แล้วก็เป็นไปตามคาด มีคนเปิดประตูห้องผมเข้ามา...
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน"เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ผมถึงกับตะลึง
"จงอิน นายมาที่นี่ได้ยังไง!?"ผมจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
"ก็จู่ๆ นายก็เล่นหายไปไหนไม่รู้ ติดต่อก็ไม่ได้ ฉันบังเอิญเจออ.ซิ่วหมินพอดีเลยถามทางมาบ้านนาย"จงอินอธิบาย
"ก็นาย...จ้างคนอื่นไปสอนแล้วนี่"ผมพูดเสียงแผ่ว
"จ้างใคร?"จงอินมองผมอย่างงุนงง
"ก็ ลู่หานไง..."ผมก้มหน้าตอบ
"ชิ..บ้าจริง หมอนั่นมันบอกนายแบบนั้นเหรอ?"จงอินดูอารมณ์เสีย
"อื้อ.."
"ทีหลังอย่าเชื่อใครเค้าง่ายๆแบบนั้นอีกนะรู้ไหม? ถ้าเกิดอยู่ดีๆถูกหลอกไปขายจะทำยังไง หัดระวังตัวเองบ้างสิ ทีหลังเชื่อแค่ฉันคนเดียวก็พอ!"จงอินเริ่มโวยวาย
"ฮ่าๆๆๆ"ผมหัวเราะออกมา
"ขำอะไรของนาย? ฉันจริงจังนะ"จงอินมองผมอย่างไม่สบอารมณ์
"นายเหมือนแม่ฉันเลย ตลกจัง ฮ่าๆๆๆๆ"ผมหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"เงียบไปเลย! ไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้ว นายต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเสียเวลา"
"อะไร? เสียเวลาอะไร"
"อย่าถามมาก รีบๆไปอาบน้ำได้แล้ว"จงอินปัดมือไล่ผม
ผมแลบลิ้นใส่จงอินแล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ...ทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขจัง หรือเพราะว่าจงอินมาหาผมนะ? พอๆๆ! จงอินเป็นเพื่อนของผมนะ! ผมสลัดความคิดแปลกๆออกไปแล้วรีบอาบน้ำทันที
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ จงอินก็พาผมออกไปเดินเที่ยวเล่นนอกบ้าน ได้เที่ยวกับจงอินด้วยแหละ! ครั้งแรกของผมเลยที่ออกมาเที่ยวกับเพื่อนแบบนี้ ผมเดินยิ้มไม่หุบ
"ทำหน้าแปลกๆอีกแล้ว"จงอินแซวผมเล่น
"ห๊ะ? ฉันยิ้มแล้วแปลกเหรอ งั้นไม่ยิ้มแล้ว"ผมหุบยิ้มทันที
"ล้อเล่น ยิ้มแหละดีแล้ว..."
"หืม?"ผมมองจงอินอย่างงงๆ
จนสุดท้ายแล้วจงอินก็ลากผมมาที่ร้านเสื้อแห่งหนึ่ง ซึ่งดูหรูหรามาก...หรูหราเกินไป ทำให้ผมไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปตาม ก็ผม................ไม่มีตังค์นี่นา ._.)
"เป็นอะไรไป เข้ามาสิ"จงอินดึงข้อมือผมให้เข้าไปตาม
"ดูแล้วมัน....น่าจะแพง แล้ว...ฉัน.....เอ่อ......ไม่มีตังค์"
"ฉันก็ไม่ได้บังคับให้นายซื้อสักหน่อย"
"เออ...นั่นสิเนอะ ฮ่าๆๆๆ"
"มานี่!"จงอินดึงมือผมเข้าไป
สุดท้ายผมก็ปล่อยตัวตามแรงดึงของจงอิน....ร้านเสื้อนี้มัน!!! อลังการเกินไปแล้ววว!!! เผลอๆอาจจะเป็นคฤหาสถ์หรืออะไรทำนองนั้นมากกว่า ; ^ ;) แล้วจงอินรู้จักร้านแบบนี้ได้ยังไงกัน? ผมลองเข้าไปดูเสื้อตัวหนึ่ง แล้วลองพลิกดูป้ายราคา ก็ทำให้ผมถึงกับเข่าทรุดเลยทีเดียว.... แค่เสื้อยืดธรรมดา ราคาเหยียดหมื่นเลยเหรอ ม๊ายยย!!! ผมอยากออกไปจากที่นี่!!
"จงอินเหรอ ลมอะไรหอบนายมาที่นี่ละ?"เสียงๆหนึ่งดังขึ้น
"ไอ้ฮุน ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก"จงอินมองตามไปยังต้นเสียง
"เรื่องอะไร? โอ๊ะ โอ....พาเพื่อนรักนายมาด้วยงั้นเหรอ"เซฮุนพูดถึงผมด้วยเสียงแหน็บแนม
"จำที่นายเคยพูดได้หรือเปล่า? ลู่หาน...ฉันยกให้"จงอินพูดสีหน้าจริงจัง
"???...จริงเหรอ จงอินนน ได้สิ อยากทำอะไรก็ทำ ลู่หานเป็นของฉันก็พอ"เซฮุนดูกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที
"เชิญ..."จงอินโยนกุญแจให้เซฮุน
เซฮุนรับอย่างแม่นยำแล้วรีบวิ่งออกไปทันที จงอินถอนใจออกยาวๆแล้วหันมามองผม ซึ่งตอนนี้ผมก็ทำหน้างงเพราะไม่รู้ว่าสองคนนี้พูดเรื่องอะไรกัน
"สงสัยอยู่ละสิ.."จงอินยิ้มเจ้าเล่ห์
"ถ้านายไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร..."ผมพูดเสียงแผ่ว เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าจงอินคงไม่ยอมบอก
"ฮ่าๆ ก็ไม่มีอะไรมาก ง่ายๆก็คือ ไอ้เซฮุนมันชอบลู่หานอยู่"จงอินเริ่มอธิบาย
"......"ผมพยักหน้า
"อย่างว่านั่นแหละ ลู่หานมันก็เป็นลูกของอา ซึ่งพ่อฉันก็เก็บหมอนั่นมาเลี้ยง ก็เหมือนกับว่าเจ้านั่นเป็นพี่ชายฉัน เจ้านั่นมันเกลียดเกย์ที่สุดเลยละ มันเลยพยายามผลักไสเซฮุนออกไปให้มากที่สุด โดยให้ฉันเป็นไม้กันหมา"พอเล่ามาถึงตรงนี้ จงอินก็ถอนหายใจยาวๆทีหนึ่ง
"..........."ผมจ้องจงอินอย่างไม่ละสายตา
"แต่มันก็ลำบากตรงที่เซฮุนดันมาเป็นเพื่อนสนิทฉันนี่สิ แล้วจู่ๆเจ้าฮุนมันก็มายื่นข้อเสนอให้ว่าถ้าวันไหนฉันเบื่อที่ปกป้องลู่หานแล้ว มันจะให้เสื้อฟรีไม่อั้นทั้งร้านเลย เรื่องมันก็ประมาณนี้แหละ"จงอินพยักหน้า
"อ๋อๆ ฉันเข้าใจแล้ว"ผมพยักหน้ารัวๆ
"เอาละ คราวนี้ก็มาเรื่องของนาย"จงอินมองผม
"หือ?"ผมจ้องจงอินอย่างงงๆ
"ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจข้อเสนองี่เง่าของหมอนั่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่มันน่าจะมีประโยชน์สำหรับนายนะ"จงอินยิ้มบาง
"ยังไงเหรอ?"
"มาเป็นตุ๊กตาของฉันเถอะ...."
---------------------------------------------------------------------
อุอิจ้า รีดเดอร์ทุกท่าน อุลมาเรียนซัมเมอร์เลยไม่ค่อยว่างแต่งฟิคเลย ส่วนตอนที่ 5 ที่วรรคมันแปลกๆอุลแก้ให้แล้วน้า พอแต่งในมือถือมันเลยออกมาเป็นแบบนั้น sorry จริงๆ >w<
ปล.อุลว่าจะแต่งเป็นสเปเชี่ยล ฮุนฮาน สักเล็กน้อย เลยจะมาถามความเห็นเพื่อนๆว่าอยากอ่านกันหรือเปล่า >_< ถ้าอยากให้อุลแต่ง สเปเชี่ยล ฮุนฮาน ก็วิจารณ์มาเลยน้า อุลจะรอ คุคุ บับบัยส์.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
